ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΡΩΤΗΣΑΤΕ;

    Πολύ βαβούρα στο διαδίκτυο για το Σύμφωνο Συμβίωσης...

    Πολύ ησυχία για το τρίτο μνημόνιο και τα προαπαιτούμενα...Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το δεδομένο ότι''κάτι δεν πάει καλά''.

   

  Κατ'αρχάς η συμβίωση και η δημιουργία οικογένειεας είναι φυσιολογική λειτουργία και αυτόματη ενέργεια του ανθρώπινου είδους και δεν καθορίζεται στην ουσία  από κανένα θεσμικό πλαίσιο.Η θεσμική κατοχύρωση εκτός ότι είναι -πέρα για πέρα-αναχρονιστική,δημιουργεί και μια σειρά άλλα θέματα όπως ''διγαμία'',''παράνομες σχέσεις''παράνομα''και''νόμιμα''παιδιά,ενδόγαμα και εξώγαμα...Λίγοι αναρωτιούνται

πόσο ρατσισμό έχει προκαλέσει αυτή η ιστορία.

    

     Το Σύμφωνο Συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων δεν είναι παρα μια επέκταση του θεσμού αυτού που ενσωματώνει ζητήματα οικονομικής αποκατάστασης,κληρονομιάς,διατροφής σε περίπτωση χωρισμού κλπ.Όπως και στο γάμο των ετεροφυλόφίλων.

Ζητήματα επιβίωσης δηλαδή.

     Δυστυχώς λίγοι επίσης αντιλαμβάνονται πως το δικαίωμα στη ζωή και στην ανάλογη ποιότητα που θα πρέπει να έχει εν έτει 2015,είναι ζήτημα ευρύτερα κοινωνικό,πολιτικό και οικονομικό που όταν μπαίνει σε σοβαρή συζήτηση,αμφισβητούνται οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και το ίδιο το σύστημα στο σύνολό του.Δηλαδή το θέμα της επιβίωσης δε λύνεται με σύμφωνα συμβίωσης ή με γάμους και δεν ενέχει διαχωριστικές γραμμές μεταξύ ομοφυλοφίλων και ετεροφυλοφίλων.Η διάκριση πάντα ήταν ταξική.Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.

   

       Δυστυχώς το θέμα αυτό,συχνά σερβίρεται με γαρνιτούρες''προοδευτικότητας''και''αριστεροσύνης''και με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα.Εκεί βασίζεται η θετική στάση ορισμένων πολιτικών δυνάμεων αλλά και απλών ανθρώπων απέναντι στο Σύμφωνο.Με τον ίδιο γνώμονα λοιπόν ας τοποθετηθούν επι της ουσίας και για τη νομιμοποίηση της υιοθεσίας παιδιών  απο ομόφυλα ζευγάρια.Απο τη θέση των παιδιών μέσα σε αυτές τις οικογένειες και με το αναφαίρετο δικαίωμά τους να μεγαλώνουν με μητρικό και πατρικό πρότυπο και να διαμορφώνουν ορθολογική άποψη για την οικογένεια και την αναπαραγωγή,ανεξάρτητα απο το ποια θα είναι η σεξουαλικότητά τους στο μέλλον.

    

      Και δεν είναι μόνο αυτό.Οι μπερδεμένες πληροφορίες στο παιδί,αυξάνουν καί τις πιθανότητες για οξυμένη συμπλεγματικότητα κυρίως κατα την περίοδο της εφηβείας.(Για αυτά όμως ας μιλήσουν καλύτερα οι ψυχολόγοι) .Επίσης το καθιστούν σίγουρο θύμα ρατσιστικής αντιμετώπισης(γιατί ο ρατσισμός δεν χτυπιέται με έγγραφα)και μάλιστα για επιλογές που δεν είναι δικές του.

       

       Αφού λοιπόν μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα,ας ξεκινήσουμε απο τα παιδιά πρώτα και μετά ας φτάσουμε στους ενήλικες και τις ώριμες επιλογές τους.

       Τέλος η αρνητική στάση αφορά και πρέπει να αφορά το θεσμικό χαρακτήρα του θέματος και όχι τον άνθρωπο τον ίδιο.Απόψεις που ξεκινούν απο την αφετηρία ότι η ομοφυλοφιλία είναι''θανάσιμο αμάρτημα''ή ότι ''οι ομοφυλόφιλοι είναι επικίνδυνοι για τα παιδιά μας''κλπ, δεν έχουν καμία θέση στη συζήτηση.Είναι απλώς άναρθρες κραυγές,άναρθρων λογισμών και μεσαιωνικά κατάλοιπα που κουβαλά η επίσημη εκκλησία και οι παρεμφερείς της αιρέσεις.Μαζί με τους φασίστες και το διάολο.

                                                                                     

                                                                                                                                                                                     Σάκης Στρογγύλης

Προσωπικα τρέμω οταν σκέφτομαι τι εχουν να αντιμετωπίσουν  τα παιδιά αυτα είτε με τους δύο "μπαμπάδες" , είτε με τις δύο "μαμάδες " απο τον κοινωνικό περίγυρο (σχολείο, γειτονιά ,συγγενείς κλπ) και κυρίως απο την πιο σκληρή μικροκοινότητα ,αυτή των παιδιών συνομηλίκων τους .Ορισμένοι "προοδευτικοί" επι του θέματος ,είτε έχουν άγνοια αυτού του μικρόκοσμου και του τι συμβαίνει σ αυτόν ,είτε αδιαφορούν για το δράμα που θα  ζουν καθημερινά αυτά τα παιδιά και με τι τραύματα θα μεγαλώσουν .

Γκεόργκυ Ζούκωφ