Επανάσταση και δημοκρατία (Ι)

   Οι ιστορικά και πολιτικά αφελείς ... πιστεύουν πως ... ο σοσιαλισμός θα έρθει με κοινοβουλευτικές διαδικασίες σαν αυτές που γνωρίζουμε στα πλαίσια της “αστικής δημοκρατίας”. Αυτοί οι αφελείς περιμένουν κάποια δημοσκόπηση να τους ... “δείξει” τον σοσιαλισμό να έρχεται !!! Αυτοί οι αφελείς δηλώνουν μαρξιστές ... αλλά σύγχρονοι μαρξιστές. Θέλουν σοσιαλισμό ... αλλά χωρίς την διχτατορία του προλεταριάτου. Θέλουν σοσιαλισμό ... με δημοκρατία. Ετσι λένε ... αλλά κρύβουν πολλά ... περιμένοντας ήσυχοι τον "σοσιαλισμό" που θα τον ανακοινώσει το δελτίο ειδήσεων της  tv και το internet !!!

  

    Κρύβουν πώς ... η διχτατορία του προλεταριάτου αντανακλά τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας (δηλαδή των εκμεταλλευόμενων εργαζομένων) στην καπιταλιστική κοινωνία ενάντια στα συμφέροντα των αστών-εκμεταλλευτών. Με αυτή την έννοια ... αυτή η διχτατορία ... είναι μιά αληθινή ... δημοκρατική διχτατορία. Μιά κοινωνικά δίκαιη διχτατορία. Δεν θα χρειαζόταν καν να την λέμε διχτατορία ... εαν θεωρητικά και πολιτικά ... μπορούσε να επιβληθεί με τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες της αστικής δημοκρατίας με την έννοια πως ένας λαός ελεύθερα θα εκφράσει την βουλησή του, που όποια και αν είναι θα γίνει αποδεκτή. Δεν θα χρειαζόταν να την λέμε διχτατορία ... εαν οι αναλύσεις μας έδειχναν πως οι μηχανισμοί της αστικής εξουσίας ... δεν είναι δομημένοι με σκοπό μόνο και μόνο την διαιώνιση της εξουσίας της αστικής τάξης ... αλλά είναι δομημένοι στην υπηρέτηση της δημοκρατικής λαικής βούλησης και της λαικής κυριαρχίας. Δεν θα χρειαζόταν να την λέμε διχτατορία ... εαν κάθε φορά που κινδυνεύει η αστική εξουσία οι λαοί δεν αντιμετώπιζαν την καταστροφή είτε απο μιά ανοιχτή φασιστική δικτατορία της αστικής τάξης είτε απο μιά εκφασισμένη αστική “δημοκρατία”. Δεν θα χρειαζόταν να την λέμε διχτατορία ... εαν κάθε φορά που η αστική εξουσία κινδύνευε ... δεν έβγαζε στην παρανομία κόμματα που μέχρι τότε κόμπαζε πως τα αφήνει ελεύθερα. Δεν θα χρειαζόταν να την λέμε διχτατορία ... εαν οι αστοί και τα κομματά τους θεωρητικά θα μπορούσαν να υπηρετήσουν την καινούργια βούληση του λαού. Δεν θα χρειαζόταν να την λέμε διχτατορία ... εαν μπορούσε να επιβληθεί με απόλυτη κοινωνική ηρεμία ... χωρίς έναν διεγερμένο, συνειδητοποιημένο λαό που έχει αποφασίσει να τελειώσει με την αστική εξουσία. Οι κλασικοί ... αυτή την κατάσταση την ονόμασαν επαναστατική και απέδειξαν πως ... αργά ή γρηγορα ... είναι αναπόφευκτη.

    Η επανάσταση που θα επιβάλει την διχτατορία του προλεταριάτου ... θα είναι μιά απόλυτα νόμιμη επανάσταση. Η βιαιότητα αυτής της επανάστασης ... δεν θα εξαρτηθεί απο τον επαναστατημένο λαό αλλά απο την ... αποδοχή ή όχι της απόφασης του λαού ... απο την αστική τάξη. Ενας συνειδητά επαναστατημένος λαός ... δεν διψάει για βία και αίμα. Την εξουσία επιδιώκει να κατακτήσει. Αν υποθέσουμε πως η αστική τάξη ... φερθεί κάποτε τόσο δημοκρατικά όσο διακηρύττει όσο έχει την εξουσία ... θα έχουμε φτάσει στην δημοκρατική και ειρηνική διχτατορία του προλεταριάτου. Τότε και μόνο τότε ... το σύνταγμα της δίκαιης εργατικής εξουσίας που θα περιέχει και κάποιο άρθρο που θα κοινωνικοποιεί τα μέσα παραγωγής και θα εξαλείφει την εκμετάλλευση ανθρώπου απο άνθρωπο ... θα μπορούν να το υπηρετήσουν όσα κόμματα τραβάει η όρεξη του καθένα. Κανένας όμως αστός και κανένας ακραιφνής “δημοκράτης” δεν σκέφτηκε έτσι στην ιστορία και δεν πρόκειται να σκεφθεί ποτέ. Ολοι κόπτονται για την “κοινοβουλευτική δημοκρατία” ... που τους εξασφαλίζει την εξουσία τους ... και αν ποτέ την χάσουν ... θα κόπτονται για την “κοινοβουλευτική δημοκρατία” που θα τους επαναφέρει στην εξουσία. Ετσι δικαιολογείται η “τρέλλα” τους με την “κοινοβουλευτική δημοκρατία” που τελικά αποτελεί το καλύτερο εργαλείο εξαπάτησης και καταπίεσης των μαζών και διαιώνισης της εξουσίας τους. Ετσι δικαιολογείται η συμμετοχή και η συνενοχή τους σε οποιαδήποτε φασιστική δικτατορία τους εξασφαλίζει την εξουσία τους. Ετσι δικαιολογείται πως το βασικό επιχείρημά τους κατά της επαναστατικής εργατικής εξουσίας ... είναι ο μονοκομματισμός που τάχα θα επιβάλλουν οι επαναστάτες. Κάτω απο αυτό το επιχείρημα προσπαθούν να κρύψουν τον τρόμο τους ... για εκείνη την ώρα που θα χάσουν τα μέσα παραγωγής απο τα χέρια τους ... επομένως θα πάψουν να είναι καπιταλιστές-εκμεταλλευτές ... επομένως αν θέλουν να επιβιώσουν θα πρέπει να ενταχθούν με τον ιδρώτα τους στην τάξη των εργαζομένων ... και επομένως δεν θα υπάρχει κανένας λόγος να ανήκουν σε κάποιο κόμμα που θα εκφράζει τα συμφέροντα μιας ανύπαρκτης τάξης. Ολοι αυτοί, τα κόμματα τα θέλουν για να ξανακερδίσουν την παλιά “καλή” εξουσία. Ολοι αυτοί ... τότε ... δεν θα θέλουν την λειτουργία των κομμάτων τους ... για να τα θέσουν στην υπηρεσία και στον έλεγχο του εργατικού κράτους ... αλλά για να το καταστρέψουν.

    Αρα όλοι καταλαβαίνουμε πως για να μας ξημερώσει, στην θέση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ... μιά εργατική κοινοβουλευτική δημοκρατία ... θα πρέπει να μεσολαβήσει η επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας απο την εργατική τάξη ... που απαραίτητα ΔΕΝ θα συνοδευτεί απο μιά αντεπανάσταση των αστών με την συνδρομή των ξένων φίλων τους και των ντόπιων συνεργατών τους. Ισως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί σε μιά καπιταλιστική χώρα ... που βρίσκεται σε ασφυκτική σοσιαλιστική “περικύκλωση” ... αλλά τέτοιες ευνοικές συνθήκες δεν είναι πιθανές για το ορατό μέλλον. Επιστρέφοντας στην παραγματικότητα ας περιοριστούμε στο ότι η αντεπανάσταση στην επανάσταση ... ΘΑ εκδηλωθεί με απρόβλεπτη ποικιλία και ανάλογα με την δυνατότητα αντίδρασης των αστών ... και τότε το καθήκον του εργατικού κράτους δεν μπορεί να είναι άλλο ... παρά η υπεράσπιση της επανάστασης. Αυτό θα είναι το κρίσιμο σημείο καμπής ... που όλοι θα πρέπει να αποφασίσουν με ποιόν θα πάνε και ποιόν θα αφήσουν. Θα είναι η περίοδος του ταξικού πολέμου, που το μόνο σίγουρο είναι πως η εκβασή του δεν θα καθοριστεί ποτέ ... απο κοινοβουλευτικές διαδικασίες σαν αυτές που ξέρουμε. Με λίγα λόγια ... ας ξεχάσουμε τις ονειρώξεις περί ταξικού πολέμου με κανόνες “δημοκρατίας” ... και ας ετοιμαζόμαστε για την δικτατορία της αστικής τάξης ... ή για την διχτατορία του προλεταριάτου.

 Σε αυτό το σημείο ανακύπτουν άλλα ερωτήματα. Η διχτατορία του προλεταριάτου ... θα είναι μιά μονοκομματική εξουσία ?? Οποιος δέχεται την μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση ... κατανοεί πως η επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας θα γίνει απο την εργατική τάξη και τους συμμάχους της που έχουν συμφέρον να προχωρήσει, να στεριώσει και να εμπεδωθεί η επανάσταση. Επίσης κατανοεί πως την επανάσταση θα αντιπαλέψουν με όποιο τρόπο μπορούν οι τάξεις που στον ένα ή στον άλλο βαθμό χάνουν την εξουσία τους. Ακόμα σε αυτή την εξίσωση πρέπει πάντα να συνυπολογίζονται και οι τάξεις ή τα στρώματα του λαού που στην επαναστατική διαδικασία θα είναι αναποφάσιστα για το ποιό μέρος πρέπει να ακολουθήσουν και επομένως θα είναι κρίσιμο για την ευνοική εξέλιξη της επανάστασης ... τα στρώματα αυτά τουλάχιστον να ουδετεροποιηθούν ... τουλάχιστον στις κρίσιμες καμπές να μην πάρουν το μέρος της αντεπανάστασης. Κάτω λοιπόν απο αυτή την οπτική ...μπορούμε να ορίσουμε πως στη επαναστατική διαδικασία της διχτατορίας του προλεταριάτου ... θα μπορούν να συμμετέχουν ενεργά περισσότερα απο ένα κόμματα ... αρκεί η δράση τους να μην είναι αντεπαναστατική. Τά είπαμε ... επαναστατικές δημοκρατίες και επαναστάσεις με δημοκρατία για όλους ... δεν θα είμαστε τυχεροί να τις ζήσουμε.

Συνεδριο των Σοβιετ 

Θυμάτε κανείς ... εαν η πρώτη σοβιετική κυβέρνηση μετά την Οχτωβριανή επανάσταση ... ήταν μονοκομματική ???Να ένα ωραιότατο quiz !!!



Απάντηση : Οχι ... ήταν κυβέρνηση συνασπισμού των μπολσεβίκων με το κόμμα των αριστερών εσέρων. Οι εσέροι (απο τα αρχικά SR … δηλαδή σοσιαλεπαναστάτες) ήταν συνεχιστές των ναρόντνικων ... με την πολιτική μορφή ενός επαναστατικού κόμματος της αγροτιάς. Στην διάρκεια του 1917 διασπάσθηκαν σε αριστερούς και δεξιούς εσέρους. Οι αριστεροί εσέροι ... συμμετέχουν στην πρώτη σοβιετική κυβέρνηση των μπολσεβίκων μετά τον Οχτώβρη του 1917 ως τον Μάρτη του 1918 ... με επτά θέσεις ... παρακαλώ ... στο Συμβούλιο των Λαικών Επιτρόπων (υπουργείων) !!! Οι αριστεροί εσέροι – κόμμα που δεν εκπροσωπούσε την εργατική τάξη – συμμετείχε στην πρώτη επαναστατική κυβέρνηση ...αναγνωρίζοντας την Οχτωβριανή επανάσταση και τον ηγετικό ρόλο του κόμματος της εργατικής τάξης στην διχτατορία του προλεταριάτου. Απλά ήταν τα πράγματα. Οποιος ήθελε να υπηρετήσει την επανάσταση ... ο δρόμος ήταν ανοιχτός !!! Τον Μάρτη του 1918 οι αριστεροί εσέροι ... διαφώνισαν με την συνθήκη Μπρέστ-Λιτόφσκ ... και αποχώρησαν απο την σοβιετική κυβέρνηση ... διατηρώντας όμως τις θέσεις τους στην ΚΕΕ (Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ), στην Τσεκά (Εκτακτη Επιτροπή καταπολέμησης της αντεπανάστασης) και σε άλλα σοβιετικά όργανα. Τον Ιούλη του 1918 στο V συνέδριο των Σοβιέτ οι αριστεροί εσέροι είχαν 352 (30%) αντιπροσώπους που επέκριναν τους μπολσεβίκους και τον Λένιν για την συνθήκη με τους γερμανούς. Ο Λένιν ... απάντησε στην κριτική καίρια και εύστοχα ... με αποτέλεσμα οι μπολσεβίκοι να κερδίσουν συντριπτικά τις ψηφοφορίες του συνεδρίου των Σοβιέτ. Οι αριστεροί εσέροι αποχώρησαν ... και στρεφόμενοι στην τρομοκρατία, με την συναίνεση απόφασης της κεντρικής τους επιτροπής ... στις 6 Ιούλη δολοφονούν τον γερμανό πρεσβευτή, ελπίζοντας πως έτσι θα αρχίσει νέα πολεμική εμπλοκή με την Γερμανία. Ταυτόχρονα επιχείρησαν αποτυχημένες ένοπλες εξεγέρσεις κυρίως στην Μόσχα ... την εποχή δηλαδή που μαίνονταν ο εμφύλιος και είχε ήδη αρχίσει η πολλαπλή ξένη επέμβαση ενάντια στην νεαρή επανάσταση. Το συνέδριο των Σοβιέτ ζήτησε να αποπεμφθούν όλοι οι αριστεροί εσέροι που είχαν ανάμιξη στην δολοφονία και στις εξεγέρσεις ... αλλά το κόμμα των αριστερών εσέρων δεν τέθηκε εκτός νόμου. Αυτοί όμως συνέχισαν το ίδιο τροπάρι ... δολοφονώντας τους μπολσεβίκους ηγέτες Βολοντάρσκι και Ουρίτσκι στην Πετρούπολη την 30 Αυγούστου του 1918 και την ίδια μέρα στην Μόσχα σε δολοφονική απόπειρα τραυματίζουν βαρειά τον Λένιν. Δυό μέρες μετά ... στις 2 Σεπτέμβρη του 1918 ... και ενώ τα 3/4 του σοβιετικού εδάφους ήταν στον έλεγχο των λευκοφρουρών και των ξένων επιδρομέων ... η Σοβιετική χώρα ανακηρύχθηκε ενιαίο πολεμικό στρατόπεδο. Η Σοβιετική εξουσία με απόφαση της ΚΕΕ των Σοβιέτ ... εξαπέλυσε την μαζική κόκκινη τρομοκρατία εναντίον της αστικής τάξης και των πρακτόρων της. Ο Κόκκινος στρατός άρχισε αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα και χιλιάδες απο τις τάξεις των λευκοφρουριτών, της αστικής τάξης αλλά και των εσέρων ... αντίκρισαν το σκληρό πρόσωπο της επαναστατικής δικαιοσύνης. Η δικομματική σοβιετική κυβέρνηση είχε πάψει να υπάρχει ... και στο VI συνέδριο των Σοβιέτ (Νοέμβρης του 1918) οι απαξιωμένοι απο τις αγροτικές μάζες και τσακισμένοι απο την κόκκινη τρομοκρατία αριστεροί εσέροι ... εξέλεξαν 4 αντιπροσώπους !!! Η μεγάλη μάζα του κόμματος των αριστερών εσέρων ... μέσα στα δύο επόμενα επαναστατικά χρόνια ... ως το φθινόπωρο του 1920 είχε προσχωρήσει στους μπολσεβίκους. Αυτό ήταν ένα απο τα πολλά επεισόδια του σήριαλ ... επανάσταση και δημοκρατία ... που καταδείχνει σε επαναστατικούς καιρούς ... πόσο κοντά στην επίφαση της δημοκρατίας ... βρίσκεται ο πειρασμός της αντεπανάστασης. 

Στα τέλη Νοέμβρη του 1917 (λίγες δηλαδή μέρες μετά την Οχτωβριανή επανάσταση) έγιναν οι εκλογές για την Συντακτική συνέλευση ... με προεπαναστατικούς εκλογικούς καταλόγους. Στην ύπαιθρο οι αγρότες ψήφισαν τους εσέρους και στα βιομηχανικά κέντρα οι μπολσεβίκοι θριάμβευσαν επι των μενσεβίκων και των καντέτων. Σε όλη την επικράτεια οι εσέροι έλαβαν 40%, οι μπολσεβίκοι 24%, οι μενσεβίκοι 3% και οι καντέτοι 5%. Τα υπόλοιπα μοιράστηκαν σε μικρά κόμματα. Αξίζει να σημειωθεί πως σε αυτές τις εκλογές απο τους 410 αντιπροσώπους που εξέλεξαν οι εσέροι ... οι 40 ήταν με την πλευρά των αριστερών εσέρων που ήδη συμμετείχαν στην σοβιετική κυβέρνηση και στήριζαν την επανάσταση και οι 370 με την πλευρά των δεξιών εσέρων που είχαν αντεπαναστατική θέση. Διαμορφώθηκε δηλαδή μιά κατάσταση όπου οι παλιοί κοινοβουλευτικοί τρόποι ... δεν μπορούσαν να καταγράψουν την πραγματική κοινωνική κατάσταση της επαναστατημένης μάζας που έβλεπε στην επαναστατική εξουσία την μόνη εναλλακτική λύση. Εξάλλου η ίδια επαναστατική πλειοψηφία στάθηκε στο πλευρό της επαναστατικής εξουσίας και τελικά επικράτησε στον εμφύλιο και στην ταυτόχρονη επέμβαση των ξένων.
Ο Λένιν ανέλυσε την κατάσταση ... “«Ας εκδηλωθεί πρώτα η πλειοψηφία του πληθυσμού σε συνθήκες διατήρησης της ατομικής ιδιοκτησίας, δηλ. σε συνθήκες διατήρησης της εξουσίας και καταπίεσης του κεφαλαίου, υπέρ του κόμματος του προλεταριάτου - μόνο τότε το κόμμα αυτό μπορεί και πρέπει να πάρει την εξουσία» - έτσι λένε οι μικροαστοί δημοκράτες, οι πραγματικοί υπηρέτες της αστικής τάξης, που αυτοκαλούνται «σοσιαλιστές». «Ας ανατρέψει πρώτα το επαναστατικό προλεταριάτο την αστική τάξη, ας τσακίσει το ζυγό του κεφαλαίου, ας συντρίψει τον αστικό κρατικό μηχανισμό - τότε το προλεταριάτο που κέρδισε τη νίκη θα μπορέσει να κατακτήσει γρήγορα τη συμπάθεια και την υποστήριξη της πλειοψηφίας των εργαζόμενων μη προλεταριακών μαζών, ικανοποιώντας τα αιτήματά τους σε βάρος των εκμεταλλευτών» - λέμε εμείς. Το αντίθετο θα είναι στην ιστορία μια σπάνια εξαίρεση.”


Την παραμονή της έναρξης των εργασιών της Συντακτικής συνέλευσης ... η ΚΕΕ των Σοβιέτ ψήφισε την “Διακήρυξη των δικαιωμάτων του εργαζόμενου και εκμεταλλευόμενου λαού” ... που δήλωνε πως όλη η εξουσία ανήκει στα Σοβιέτ,επικύρωνε τα διατάγματα για την ειρήνη και για την γή και όριζε σαν σκοπό της προλεταριακής εξουσίας την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου απο άνθρωπο. Η Συντακτική συνέλευση που προέκυψε απο τις εκλογές του Νοέμβρη ... άνοιξε τις εργασίες της στις 5 Γενάρη του 1918 ... αλλά αρνήθηκε να εγκρίνει την Διακήρυξη που η ΚΕΕ υπέβαλε για έγκριση. Στην ουσία η Συντακτική συνέλευση της εσέρικης πλειοψηφίας πήρε ανοιχτή αντεπαναστατική θέση αρνούμενη να αναγνωρίσει την σοβιετική εξουσία και να εγκρίνει βασικά διατάγματα. Στις 6 Γενάρη η ΚΕΕ των Σοβιέτ (μπολσεβίκοι και αριστεροί εσέροι) ... αποφάσισαν την διάλυση της Συντακτικής συνέλευσης. Ηταν μιά στιγμή της επαναστατικής ιστορίας ... στην οποία η απόφαση της αστικής εκλογικής διαδικασίας (η δημοκρατία στο μυαλό ορισμένων) ... ερχόταν σε αντίθεση με την επαναστατική εξουσία. Οι επαναστάτες τότε ... απλά αποφάσισαν να υπερασπίσουν την εξουσία τους με κάθε μέσο. Στις 10 Γενάρη του 1918 ... οι αποφάσεις της σοβιετικής κυβέρνησης σε σχέση με την διάλυση της Συντακτικής συνέλευσης και η Διακήρυξη της ΚΕΕ των Σοβιέτ ... εγκρίθηκαν απο το ΙΙΙ Πανρωσικό των Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών βουλευτών ... και η Ρωσία ανακηρύχθηκε Δημοκρατία των Σοβιέτ.

απο το antivaro