Το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλούν

Το άρθρο γράφτηκε απο τον Νικο πριν δύο εβδομάδες ! Το βάζουμε τώρα για ενα και μόνο λόγο .Για να αποδειχτεί κάτι συγκλονιστικό ...οτι πλέον δεν χρειάζονται δεκαετίες για να επιβεβαιωθουν οι κουκουέδες ,αλλά η δικαίωση των λόγων τους έρχεται πλέον σε χρόνο dt !!.Δείχνει όμως και κάτι άλλο αυτό ...τον πανικό της ντόπιας πλουτοκρατίας ,καθώς σιγά σιγά στερεύει απο "λύσεις" και καίει ενα ενα τα χαρτιά της ,τόσο γρήγορα που στην κυριολεξία δεν προκάμει να τα αντικαταστήσει στην αγωνία της να ποδηγετήσει τις λαικές συνειδήσεις και να τις υποτάξει στα συμφέροντά της .Την τραγικότητά της δείχνει η ξαφνική μετατροπή του Αλέξη σε ...εθνάρχη και λαοπρόβλητο (πολλα γέλια) και του ΠιΛαφ* και λοιπών σε ... "καπεταναίους" της λαικής αντίδρασης (ακομα περισσότερα γέλια) 

* ΠιΛαφ: Π(ι) Λαφαζάνης

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ : Την ώρα που η κυβερνητική πολιτική υπόσχεται αίμα και δάκρυ για τα λαϊκά στρώματα, κάποιοι άλλοι ανοίγουν ήδη σαμπάνιες. Μετά τους εφοπλιστές, που περιχαρείς δήλωσαν ότι πήραν τη διαβεβαίωση της κυβέρνησης ότι δεν θα θιγούν τα φορολογικά προνόμιά τους, και οι βιομήχανοι σπεύδουν να πάρουν θέση τόσο ενόψει νέων παροχών στο μεγάλο κεφάλαιο, όσο και το μεγάλο ξεκοκάλισμα όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει έως τώρα όρθια.

Ενας εξ αυτών ο Ε. Μυτιληναίος της ΜΕΤΚΑ μίλησε χτες για «την ανάγκη η κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη συμφωνία "χθες"», καθώς όπως εκτιμά «το κόστος της καθυστέρησης αυτής ήταν τεράστιο». «Εύχομαι, είπε, η κυβέρνηση να κάνει το καλύτερο δυνατό για να κλείσει η συμφωνία πριν τις 20 Αυγούστου (...) πρέπει να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των επενδυτών». Σε ερωτήσεις για συμμετοχή των εταιρειών του ομίλου στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ή στο «πακέτο» Γιούνκερ, ο Μυτιληναίος επιφυλάχθηκε να απαντήσει, είναι, όμως, προφανές πως έχει «να παίρνει» κι αυτός... Στο σύνολό της η αστική τάξη κάνει καθαρό πως βρίσκει πλέον στο πρόσωπο του Αλ. Τσίπρα το νέο εθνικό της ηγέτη.

Ριζοσπάστης...σήμερα 

Του Νίκου Ζαρταμόπουλου 

Από τυπική άποψη, δύσκολα διανοείται κανείς πολιτική απάτη μεγαλύτερη από αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως αποκαλύφθηκε σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια με την συμφωνία για το Μνημόνιο 3. Η κυβέρνηση Τσίπρα, αυτή που θα «πρωτοτυπούσε» τάχα τηρώντας τις υποσχέσεις της, «πρωτοτυπεί» τώρα μόνο όσον αφορά την ταχύτητα αλλά και τη θρασύτητα με την οποία άλλαξε τη ρητορική της. 

Θα πει κανείς, μα το ίδιο γρήγορη και θρασεία ήταν η μετατροπή του «λεφτά υπάρχουν» σε Μνημόνιο 1 από την κυβέρνηση Παπανδρέου και η μετατροπή των «αντιμνημονιακών Ζαππείων» σε τήρηση του Μνημονίου 2 από την κυβέρνηση Σαμαρά. 

Ναι, μόνο που εδώ δεν ανατράπηκε απλώς ένα «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» (που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν στ’ αζήτητα ήδη από την επόμενη των εκλογών). Μετατράπηκε εν μία νυκτί στο αντίθετό της όλη η «αντιστασιακή» ρητορική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ρητορική που τη συντηρούσαν κατά τη διάρκεια της «ηρωικής διαπραγμάτευσης και που έφτασε στο απόγειό της με το «κόλπο γκρόσο» του δημοψηφίσματος με το κίβδηλο ερώτημα. Το ΟΧΙ στο οποίο καλούσε η συγκυβέρνηση αποκαλύφθηκε ότι ήταν παγίδα πριν καλά-καλά σβήσει ο απόηχος από τις βρισιές που εκτόξευαν προς το ΚΚΕ διάφοροι «ριζοσπάστες» επειδή ακριβώς προειδοποιούσε για την παγίδα. Με ανείπωτο θράσος οι κυβερνητικοί «σούπερ ήρωες» της διαπραγμάτευσης, όχι μόνο μετέτρεψαν την αντίδραση του λαού απέναντι στα μνημονιακά μέτρα στο αντίθετό της -δηλαδή σε συναίνεση σε νέα μνημόνια- αλλά μας ζήτησαν μέσες-άκρες να τους …λυπηθούμε γι’ αυτό. 

Το μικρό «μελόδραμα» που ζουν οι οπορτουνιστές γυρολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν μπορούν καν να επιδείξουν αυτό το «κατιτίς καλύτερο» που έλπιζαν να αποκομίσουν από τη διαπραγμάτευση για να αποκοιμίσουν τον λαό. Η συγκυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει άμεσα τα υπολειπόμενα του Μεσοπρόθεσμου πριν υπογράψει νέα συμφωνία με νέα σκληρότερα μέτρα για εργαζόμενους, αγρότες, συνταξιούχους και αυτοαπασχολούμενους. 

Δύσκολοι καιροί αλήθεια για αριστερούς γυρολόγους! Κάποτε είχαν άλλη πραμάτεια να πουλήσουν, πλούσια: τι δημοκρατικούς δρόμους για τον σοσιαλισμό, τι σοσιαλισμούς με ανθρώπινο πρόσωπο, τι ευρωκομμουνισμούς, τι κράτη πρόνοιας…! Και να που σήμερα απόμειναν να πανηγυρίζουν για ένα «αριστερό» μνημόνιο και μάλιστα χειρότερο κι από τα προηγούμενα. Επετεύχθη όμως –μας αντιτείνουν- από μια κυβέρνηση με αντιστασιακή πρόθεση, όχι από τίποτα δουλοπρεπείς αστούς, όλα κι όλα!

Η ουσία βέβαια όλων αυτών των αριστερών, «ηρωικών και πένθιμων» που ακούγονται δεν είναι παρά ο ίδιος πάντα εκβιασμός που απευθύνεται στους εργαζόμενους και στον λαό μας: να υποταχτεί στην επιθετικότητα του κεφαλαίου για να επιβιώσει. Η πρόσθετη «συνεισφορά» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο αστικό σύστημα εξουσίας ήταν ότι αυτό τον εκβιασμό τον εξώθησε στα όριά του. 

Δεν ισχυριζόμαστε ότι η διαπραγμάτευση ήταν προσχηματική. Αξιοποιήθηκε όμως η διάρκειά της καθώς και το γεγονός ότι η προοπτική του grexit, της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, εξετάστηκε όσο ποτέ πριν από διάφορες αστικές μερίδες, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ήταν μια πραγματική κατάσταση οξείας κρίσης των αντιθέσεων στην Ελλάδα και στην ίδια την ΕΕ που χρησιμοποιήθηκε ώστε ο λαός να βιώσει τα αστικά αδιέξοδα σαν δικά του. 

Ήταν πράγματι σκληρή η διαπραγμάτευση, αποδείχτηκε όμως ότι δεν αφορούσε τα δίκαια των εργαζόμενων και τα λαϊκά συμφέροντα. Η κυβέρνηση χρησιμοποιούσε τόσον καιρό τον πόνο του λαού για να παζαρεύει ανταλλάγματα για λογαριασμό της αστικής τάξης, δηλαδή τα πακέτα οικονομικής βοήθειας και τις ρυθμίσεις εκείνες που θα βοηθήσουν τους Έλληνες καπιταλιστές να αντεπεξέλθουν στο υψηλό κόστος προσαρμογής στο ιμπεριαλιστικό πλαίσιο της Ευρωζώνης. Μόνο ο αβάσταχτος λογαριασμός για τους εργαζόμενους ήταν εξ αρχής δεδομένος.

Το «σκηνικό ρήξης» που έστησε η συγκυβέρνηση για τους δικούς της σκοπούς και οι νέες απειλές που αναδύθηκαν για τον λαό, ήταν ένα στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε και θα χρησιμοποιηθεί και στο μέλλον σαν σκιάχτρο ώστε να πειστεί ο λαός μας ότι κάθε ρήξη, και κυρίως η ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα, θα ήταν καταστρεπτική κι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά να αποδεχτεί τα μέτρα που του επιβάλλονται για τη σωτηρία του καπιταλισμού, όσο σκληρά κι αν είναι.

Κατέρρευσε λοιπόν το τρίτο κατά σειράν, μέσα σε πέντε χρόνια, αντιμνημονιακό ψέμα. Ο λαός μπορεί να δει πια ξεκάθαρα ότι στην ουσία το ίδιο ψέμα είναι αυτό που περιφέρουν όσοι διαχρονικά ξεπουλούν τα δικαιώματα μας στα διεθνή ιμπεριαλιστικά παζάρια. 

Πρόκειται για μια ιδιότυπη σκυταλοδρομία ψεύδους. Οι υποσχέσεις για «ανάπτυξη χωρίς λιτότητα», για «ανταγωνιστικότητα με κοινωνική δικαιοσύνη», για «καπιταλισμό με επίκεντρο τον άνθρωπο» διαδέχονται η μια την άλλη και το αποτέλεσμα είναι να οδηγούν τους εργαζόμενους στη διάψευση και στα ίδια πάλι κι όλο και χειρότερα αδιέξοδα.

στα πανηγύρια του "ΟΧΙ" (που έγινε ΝΑΙ σε λιγότερο απο 24ωρο) με φόντο το γκρουπούσκουλο της ΑΝΤΑΡΣΥ-ΡΙΖΑ στο προαύλιο της Βουλής 

Τη σκυτάλη των αντιμνημονιακών ψεμμάτων θα σπεύσουν σίγουρα να την πάρουν τώρα κάποιοι εκ των «διαφωνούντων» του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ρετουσάρουν τις ίδιες τσαλαπατημένες υποσχέσεις, με πιο ριζοσπαστικά ή με πιο «πατριωτικά» -αναλόγως- χρώματα και θα τις ξανασερβίρουν. Κι όσο περισσότερο θα τρίζει το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ, τόσο περισσότερο αυτές οι λύσεις θα συνδυάζονται με το περίφημο Σχέδιο Β των αστών για εθνικό νόμισμα, σχέδιο που προς το παρόν έχει παραμεριστεί. 

Ο λαός έχει πλέον την πείρα να δει από τώρα το νέο αδιέξοδο όπου κάποιοι φιλοδοξούν να τον οδηγήσουν, έχει τη δυνατότητα να δει μέσα σε όλη την υποκρισία τους αυτούς τους νέους υποψήφιους σωτήρες που θα πάρουν τη θέση των προηγούμενων. Μόνο να ακούσει τα σημερινά γελοία «δεν ψηφίζω αλλά στηρίζω» που διακηρύσσουν, ή να προσέξει τα χαριεντίσματά τους ακόμα και με τους ναζί της Χρυσής Αυγής θα καταλάβει το ποιόν τους και τι είδους μέλλον του ετοιμάζουν.

Νίκος Ζαρταμόπουλος

Εφημερίδα Νέο Εμπρός
φ. 1096, 22-7-2015, σελ. 7