Η Νέα Ευρώπη
του Ανδρέα Κονδάκη
Εφημερίδα "Ακρόπολη", 17 Ιουνίου 1942
Ό 20ός αιών γεννά την νέαν μορφήν ζωής των ανθρώπων. Οσοι παριστάμεθα μάρτυρες του οδυνηρού αυτού τοκετού, είναι φυσικόν να μην έχωμεν πλήρη αίσθησιν του τρομακτικού όσο και μεγαλοπρεπούς γεγονότος που συντελείται ενώπιον μας.
Με ανάλογον λάμψιν κατηύγασαν την ζωήν και με ανάλογον ορμήν την συνεκλόνισαν μόνον τα μεγάλα θρησκευτικά κινήματα των αιώνων.
Και τότε όμως, όπως και σήμερον, έπρεπε κανείς να κραδαίνεται από πίστιν, να πάλλεται από έξαρσιν και ιδεολογικήν μέθην δια να ίδη, να αισθανθή και να χαρή το γεγονός.
Εις την κοσμογονίαν αυτήν του 20ού αιώνος, κέντρον είναι και πάλιν το πλέον ανήσυχον αλλά και πλέον νευρώδες τμήμα του κόσμου, η γηραιά μας, αλλά πάντοτε πλήρης από χυμούς νέας ζωής, Ευρωπαϊκή Ηπειρος.
Μετά μίαν αποτυχούσαν χειρουργικήν επέμβασιν τόσον επώδυνον που της εστοίχισεν τόσον αίμα εις τας αρχάς του αιώνος, η Ευρώπη ευρίσκεται ικανή είκοσι χρόνια αργότερον, να αντικρύση και να ζήση την πλήρη ιστορικήν ευθύνην, να υποστή αυτόν τον μεγαλειώδη τοκετόν, του οποίου παριστά- μεθα μάρτυρες.
Δεν θα ημπορέση κανείς να συλλάβη το ιστορικόν μεγαλείον των στιγμών που ζούμε και να κατα- λάβη αυτό το οποίον έρχεται, αυτό που λέμε "νέαν μορφήν ζωής", εάν δεν σκεφθή και δεν αισθανθή τι θα εγίνετο εις ην περίπτωσιν η Ευρώπη δεν έκλεινε μέσα της τας αναγκαίας δυνάμεις ζωής, τας ικανός να την συγκρατήσουν κατά τας κρίσιμους ώρας του τοκετού και να την καταστήσουν δυνατήν να φέρη εις πέρας την αποστολήν της. Τι θα εγίνετο λοιπόν; Η Βρεταννική Αυτοκρατορία μετά δύο αιώνων κοσμοκρατορίαν εβυθίζετο εις το βάραθρον της ιστορικής παρακμής, κύπτουσα υπό το βάρος ενός βιολογικού γήρατος και μιας αμείλικτου ιστορικής ανάγκης, που προέκυπτεν από την νέαν οικονομίαν των δυνάμεων και την νέαν διάταξιν των αξιών της ζωής εις τον πλανήτην.
Επί έναν σχεδόν αιώνα η Αγγλία έπαυσε να στηρίζεται από τους ισχυρούς βραχίονας και να οιστρηλατήται από τας θυελλώδεις ψυχάς της ηγεσίας της, που επετούσε με τιτάνιον δύναμιν όσον και με κέφι επάνω από τους ωκεανούς, μεθυσμένη από την ιδέαν μιας ιστορικής αποστολής. Μετά τους Ποντοπόρους, τους Πειρατάς, τους Νέλσωνας, και αντ' αυτών η Αγγλία παρήγαγε, κατά την τελευ- ταίαν ιδίως διετίαν, μαλθακούς λόρδους, μεθυσκομένους από ουίσκυ και όχι από ιδεολογικήν μέθην, παρήγαγε τοκογλύφους, τύπους των σαλονιών, κομψούς, πνευματώδεις και υποκριτάς, αλλά όχι τραχείς και σκληρούς άνδρας, όχι ήρωας. Εξ άλλου η γενέτειρα των νέων μορφών εις την οικονομίαν και των νέων Θεσμών πολιτικής και κοινωνικής ζωής, η γενέτειρα των κοινοβουλίων του λιμπεραλισμού και της καπιταλιστικής προόδου, εγήρασε μαζί με αυτός τας μορφάς ζωής που εμεγαλύνθη και ελαμπρύνθη, έπαυσε να προσφέρη νέας ιδέας δια την οργάνωσιν της ζωής του κόσμου, και ενώ αι μορφαί ζωής εις τας οποίας εστηρίζετο η ύπαρξίς της είχον πλέον ξεπερασΘή ιστορικώς, ενώ ο λιμπεραλισμός επέθαινε μαζί με την καπιταλιστικήν οργάνωσιν της κοινωνίας, αυτή, η Αγγλία, παρέμενε προσκεκολλημένη ως όστρακον εις τας χαρτίνας αυτός καταστάσεις που ο ισχυρός άνεμος ζωής του 20ού αυτού αιώνος έρριχνε με μανίαν εκρηκτικήν πολλές φορές και χωρίς οίκτον.
Συγχρόνως νέαι γιγαντιαίαι καπιταλιστικαί δυνάμεις ανεπτύχθησαν εις τον κόσμον, ετελειοποίησαν την τεχνικήν των, εξεμεταλλεύθησαν υπερόχως τας πλουτοπαραγωγικάς δυνατότητας του εδάφους των, εξοικειώθησαν με τας μεγάλας ωκεανικάς οδούς και συνήντησαν την Αγγλικήν αυτοκρατορίαν εις τας ιδίας της πηγάς πρώτων υλών και αγοράς καταναλώσεως, την συνήντησαν, την συνηγωνίσθηοαν και την ανέτρεψαν. Πρόκειται περί της Αμερικής και της Ιαπωνίας.
Αλλαι δυνάμεις με τεχνικήν υπεροχήν, με επιστήμην, με προλεταριακόν σφρίγος, έφθασαν ταχέως και εξεπέρασαν την αγγλικήν ακμήν και άνοιξαν την θύραν εις την σοσιαλιστικήν οργάνωσιν της παραγωγής,ενώ συγχρόνως εσχημάτιζον με την βοήθειαν μιας άνευ προηγουμένου βιολογικής ακμής και φυλετικής υγείας, στρατιωτικόν μηχανισμόν προωρισμένον να καταπλήξη τον κόσμον.
Μετά την κατάκτησιν την Αιθιοπίας και την ήτταν των κυρώσεων και την Ιταλικήν Φασιστικήν ανά- στασιν, ο Γερμανικός κολοσσός εγερθείς μετά την πτώσιν του 1918 με νέον κύμα θυελλώδους αίματος εις τας φλέβας, με την υποδειγματικήν σοσιαλιστικήν του οργάνωσιν, με το επαναστατικόν σφρίγος που του εχάρισεν η εθνικοσοσιαλιστική του επανάστασις, εστάθη απέναντι του αναιμικού φάσματος της Αγγλικής Αυτοκρατορίας και του ανέγνωσε εις μίαν σειράν μαχών του 1940 και 1941 την ιστορικήν του καταδίκην.
Τέλος αυτή η γηραιά Αλβιών, η οποία κατά την ακμήν της ηδυνήθη να παρουσίαση από τα 39 εκατομμύρια της εποχής των Ναπολεόντειων πολέμων, 40 εκατομμύρια κατοίκων εις διάστημα 50 μόλις ετών, είχεν από νουν τους θανάτους, ενώ η όλη των παράστασις εις τον κόσμον είναι η πονηριά και ο δόλος, διότι η ζωή είναι κυρίως θέλησις και δύναμις.
Είναι μήπως ανάγκη να σημειώσωμεν ότι η Αγγλία, επιμένουσα να διατηρήση με την απάτην, την διαίρεσιν και τον δόλον ένα άθλιον καθεστώς, αλλ' ανίκανη να σταθή εις τα πόδια της, απετέλει τον πρώτον, τον μέγαν κίνδυνον του πολιτισμού, του οποίου παριστάνει τον θεματοφύλακα;
Είναι ανάγκη να υπογραμμίσωμεν ότι αν η Ευρώπη δεν διέσωζε, παρ'όλας τας αλύσεις των Βερσαλλιών, τας οικονομικάς κρίσεις και τας κοινωνικάς διαταραχάς, την Γερμανικήν ηγετικήν ομάδα και την Φασιστικήν επανάστασιν του Μουσολίνι, πρώτου φασιστού, και δεν απεκάλυπτε την μεγαλειώδη εκείνην έκκρισιν υγείας και υπεροχής που παρουσίασε μεταξύ Ρήνου και Βιστούλα, ότι δηλαδή αν η Ευρώπη δεν είχε λάβει το θειον δώρον του ιστορικού και πολιτικού δόγματος της Ιταλίας και της Γερμανίας, θα ήτο την στιγμήν αυτήν σαπισμένη μέσα εις την φλυαρίαν των πλουτοκρατικών παρασίτων που θα ερητόρευαν εις τα κοινοβούλια, μέσα εις την καφενοβιακήν σκηνοθεσίαν της πλουτοκρατικής ζωής. Αιώνων μίσος, κρυμμένον εις τα βάθη της καρδίας των υποδεεστέρων ασιατικών φυλών, θα εξέσπα επάνω εις μίαν παρηκμασμένην Ηπειρον δια να ρίξη όλα, δια να μεταβληθή ο κάθε Ευρωπαίος εις υπηρέτην ενός φανατικού της Ανατολής.
Ο Γερμανικός λαός μετά του Ιταλικού εσηκώθη ως ηγέτης προστάτης εις την Ευρώπην. Μαζί του όλοι οι νεαροί, οι ακμαίοι λαοί της Ηπείρου και αι ζωνταναί κοινωνικαί δυνάμεις των άλλων φίλων λαών, ύψωσαν το γρανιτώδες τείχος επάνω εις το οποίον έσπασεν η πλημμύρα της ασιατικής βαρβαρότητος, σατανικά προετοιμασμένη από τους εβραιομπολσεβίκους του Κρεμλίνου. Η νίκη δεν είναι μόνον βέβαια, είναι αμείλικτος ανάγκη ζωής. Εκτός της νίκης η Ευρώπη δεν έχει να συναντήση παρά τον πλέον ταπεινωτικόν και τον πλέον φρικτόν θάνατον.
Η αναρχία των μπολσεβίκων και η γεροντική αναιμία των Αγγλοπλουτοκρατών θα παραδώσουν το ευκλεές τούτο τμήμα του κόσμου εις την ασιατικήν δήωσιν.
Αλλά, νατην, έρχεται η νίκη. Γήρας της είναι το πιστεύω των τίμιων και φωτισμένων ευρωπαϊκών πνευμάτων, είναι η Αξονική ειρήνη με τας ηνωμένας πολιτείας της Ευρώπης, με την ελευθερίαν, με την εργασίαν, με την δικαιοσύνην και με την αρετήν.
Ο ελληνικός λαός με τας απαραμίλλους παραδόσεις πολιτισμού, την επίκαιρον γεωγραφικήν του θέσιν και με την βιολογικήν του έξαρσιν, έχει κάθε δυνατότητα να καταλάβη μίαν εξέχουσαν θέσιν εις την ευγενή άμιλλαν δια την ευημερίαν του κόσμου και δια την πρόοδον του πολιτισμού. Η σημερινή κοινωνική του αναπηρία δεν επιτρέπεται να σταθή εμπόδιον εις την ζωήν του. Εμπρός εις την πνοήν της μεγάλης Μεσογειακής μας γείτονος έχομεν την ευκαιρίαν να εκτιμήσωμεν το ιστορικόν άλμα που επέτυχε τόσον εγκαίρως δια τον συγγενή λαόν η ρωμαλέα ηγεσία του Μουσολίνι.
Ο ελληνικός λαός, με επί κεφαλής τους Παλαιούς του Πολεμιστάς, ας αισθανθή την πραγματικότητα και έστω και αργά ας εγχειρισθή, ας αποτοξινωθή και ας τοποθετηθή με όλην του την θέλησιν και με όλην του την αλκήν, οριστικά και γενναία εις την Νέαν Ευρώπην που σχηματίζεται από την νίκην του Αξονος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου