"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ " στον καπιταλισμό

 Ενα πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα για την «ελευθερία» της αστικής κοινωνίας έναντι της «ανελευθερίας» της εργατικής κοινωνίας στην τότε ΕΣΣΔ, από το σοβιετικό κοινωνιολόγο και δημοσιογράφο Έντουαρντ Ρόζενταλ: Μύθος Α’: Για την ελευθερία « Στο παριζιάνικο πάρκο Μονσύ καθόταν ένα μεσόκοπος με μπερέ στο κεφάλι και μασούσε αφηρημένα μια άσπρη φρατζόλα, καταπίνοντας τις μπουκιές με γουλιές κόκκινο κρασί, ρουφώντας το από το μπουκάλι. Ήταν περίπου μεσημέρι και στο πάρκό βασίλευε η σιγαλιά, που τη χαλούσαν μόνο οι φωνές μερικών αγοριών που τρέχανε με τα ποδήλατά τους. 

"ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ" ....ΖΑΡΑΛΙΚΟΣ

 

“Γιατί ενοχλεί τόσο την ολιγαρχία ο Χρ. Ζαραλίκος;” 

Γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή το προχθεσινό περιστατικό βίαιης διακοπής από “Αγανακτισμένους Θεατές” που όλως τυχαίως ήταν και άνθρωποι της τηλεόρασης αλλά και άσχετοι και από άλλο ανέκδοτο ( για να μην πω τίποτα άλλο..) που ανέβηκαν στην σκηνή του θεάτρου Καρέζη, ώστε να διακόψουν την σατιρική  παράσταση του κωμικού Χριστόφορου Ζαραλίκου…

ΕυρωπαΪκές "αξίες"......ήταν κάποτε ένα Αουσβιτς

 

''Καλωσορίσατε στις ευρωπαϊκές αξίες.

 

Με αυτές τις λέξεις, ο αντιπρόεδρος της Commision, Μ. Σχοινάς, έκοψε την κορδέλα σε μια δήλωση αφοπλιστικής ειλικρίνειας.

Γραβάτες, αγιασμοί και γελάκια στα εγκαίνια δύο ακόμα φυλακών για οικογένειες σε Κω και Λέρο.

 

Μαντρότοιχοι με αγκαθωτό σύρμα, συρματοπλέγματα, θερμικές κάμερες, μηχανήματα ακτίνων X, αλλά αφού υπάρχει παιδική χαρά, όλα καλά, τι παραπονιέστε;

"Και Λαοκρατίαν θα κάμνομεν".....

 

«Μια ''σούπα'' ξαναζεσταμένων αυταπατών, στοχευμένων κυρίως στους αγρότες, ''σέρβιρε'' ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατά την περιοδεία του στη Λάρισα», όπως τονίζουν οι Τομεακές Επιτροπές Λάρισας του ΚΚΕ οι οποίες προσθέτουν τα εξής: 

«Το παραμύθι της προοδευτικής διακυβέρνησης και των "δημοκρατικών μετώπων" που σέρβιρε  έχει δράκο... και ο δράκος αυτός λέγεται υποταγή στα θέλω των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στο βωμό των οποίων θυσιάζονται οι λαϊκές ανάγκες. 

Έχει αποδείξει άλλωστε και ως κυβέρνηση πριν και ως αντιπολίτευση τα τελευταία χρόνια  ότι  υπηρετεί  την ίδια στρατηγική με αυτή της ΝΔ. 

Για το λόγου του αληθές έχουμε και λέμε:

Την ίδια ώρα που μας έλεγε για την στήριξη των αγροτών την ίδια στιγμή στο κοινοβούλιο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε - κάνοντας την πάπια - τις τροπολογίες του ΚΚΕ για την ανακούφιση των αγροτών! Γιατί; Γιατί αυτά τα μέτρα δεν "χωράνε" στη πολιτική υπέρ των μονοπωλίων και της ΕΕ. 

Ηταν κάποτε ενα Ε.Σ.Υ. (Να ζήσουμε να το θυμόμαστε )

 

Σε «βαθύ κόκκινο» βρίσκονται τα νοσοκομεία της χώρας, με τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους να εκπέμπουν σήμα κινδύνου για τη λειτουργία τους ως αποτέλεσμα της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση που δεν ικανοποιεί τα αιτήματα για ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας και την άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα. 

Ενδεικτικές του «ως εδώ και μη παρέκει» είναι οι καταγγελίες της Συνέλευσης των γιατρών του Αττικού Νοσοκομείου, σύμφωνα με τις οποίες, «η σημερινή γενική εφημερία ξεκίνησε με δεκάδες ράντζα και υπεράριθμες κλίνες». Μάλιστα όπως αναφέρουν, «το νοσοκομείο είναι εκτός ελέγχου, το πρόβλημα σύντομα θα γίνει μη διαχειρίσιμο. Η νοσηλεία και η ιατρική σε αυτές τις συνθήκες γίνονται όλο και πιο επικίνδυνες. 

ΚΛΙΜΑΤΙΚΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ

 της Jayati Ghosh – Project Syndicate 

Πολλοί άνθρωποι, από όλο τον κόσμο, χαρακτηρίζουν τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP26) στη Γλασκώβη μία απογοήτευση. O χαρακτηρισμός, όμως, αυτός υποτιμά τη Διάσκεψη σε μεγάλο βαθμό.

Οι παγκόσμιοι ηγέτες – ειδικά στον ανεπτυγμένο κόσμο – εξακολουθούν να μην μπορούν να κατανοήσουν τη σοβαρότητα της κλιματικής πρόκλησης. Αν και αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα και τον επείγοντα χαρακτήρα της στις ομιλίες τους, επιδιώκουν, ως επί το πλείστον βραχυπρόθεσμα, εθνικά συμφέροντα και προβαίνουν σε μακρινές δεσμεύσεις για «καθαρές μηδενικές» εκπομπές, χωρίς, όμως, να αναφέρονται σε σαφείς και άμεσες δεσμεύσεις για δράση.

48 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

 

Όταν ένας νέος μπαμπάς σκύβει για να αφήσει το μωρό του ένα λουλούδι στο Πολυτεχνείο... όταν το νέο σκύβει πάνω στην ιστορία με σεβασμό και τρυφερότητα...τότε ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο!

"ΑΑΧΧ ΠΑΣΟΚ ....ωραία χρόνια "

 

Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας είναι πολύπλευρο, και συνοδεύει την γενικότερη, αστικά στοχοπροσηλωμένη, παρερμηνεία της, όπως αυτή, που επιχειρείται πάλι, με την επιχειρούμενη νεκρανάσταση του «αυθεντικού ΠΑΣΟΚ» από τους γραφιάδες των ΜΜΑ. Στα πλαίσια αυτά επιχειρείται μια εξιδανίκευση της «εποχής Αντρέα», στην πραγματικότητα ένα είδος πολιτικής ανακύκλωσης της χρησιμότητάς του για την Κεφαλαιοκρατία γενικά, εγχώρια και διεθνή, μονολεκτικά για τον Ιμπεριαλισμό.
Καλλιεργούν τον μύθο ενός ουρανοκατέβατου ΠΑΣΟΚ, που τάχατες «διαμόρφωσε την μεσαία τάξη»(*), κάνοντας σκόπιμη σύγχυση αιτίων και αποτελεσμάτων: Το ΠΑΣΟΚ δεν ήρθε για "να διαμορφώσει μια μεσαία τάξη".

KΑΛΑΒΡΥΤΑ 1943 ....κι αμετανοητα ΚΤΗΝΗ !!

 

Ο Φριτς Σούμπερτ (γερμ.: Friedrich Schubert, 21 Φεβρουαρίου 1897 - 22 Οκτωβρίου 1947) ήταν Γερμανός στρατιωτικός, διαβόητος για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κρήτη (σε περιοχές των Χανίων και του Ηρακλείου) και στη Μακεδονία. Μεταξύ άλλων ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία 146 κατοίκων στον οικισμό Χορτιάτη στις 2 Σεπτεμβρίου του 1944 και του θανάτου τουλάχιστον 100 κατοίκων των Γιαννιτσών στις 14 Σεπτεμβρίου 1944.

Νικηφόρες απεργίες και ταξικό κίνημα

 

\

 

 Νομίζω πως συχνά υποτιμούμε κι εμείς οι ίδιοι την στοχοπροσήλωση των παπαγάλων της αστικής τάξης.
Πόσο "ταξική" ήταν η κινητοποίηση των ντελιβεράδων;!
Πάντα κατά τη γνώμη μου και χωρίς να διεκδικώ κανένα αλάνθαστο, πιστεύω πως έγινε ταξική, πήρε ταξικά χαρακτηριστικά, γιατί συμπαρατάχτηκε με το ταξικό σωματείο του Επισιτισμού. Μπορεί να φαίνεται προκλητικό και στενοκέφαλο αυτό, που λέω, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε το πως σκέφτονται οι αστοί, που αυτοί κι αν είναι ταξικά-αντιδραστικά στοχοπροσηλωμένοι, και πόσο ξέρουν να καμουφλάρουν τον αδίστακτο ταξικό-αντιδραστικό μακιαβελισμό τους.

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ !!!

Η εισήγηση της Δασκάλας Ρούλας Καραγιάννη στο 19ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ 

 Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

σας ευχαριστώ που σήμερα εδώ στο 19 ο συνέδριο της ΕΕΔΥΕ μου δίνετε το βήμα

να μιλήσω γι’ αυτό που ο ρόλος μου ως εκπαιδευτικός μου επιβάλλει. Να μιλήσω

για τα παιδιά.

Σε κάθε πόλεμο το βλέμμα όλων πέφτει στα παιδιά. Στα παιδιά του πολέμου.

Η ευαισθητοποίηση του κόσμου είναι πολλαπλάσια όταν προβάλλονται εικόνες

από τραυματισμένα, πεινασμένα ή ορφανά παιδιά. Άλλες φορές λόγω της

ευαισθησίας κάποιου ανταποκριτή που προσπαθεί να προβάλει την πραγματική

εικόνα του πολέμου σε βάθος και άλλες γιατί η δυστυχία, η τραγωδία, ο φόβος και

ο οίκτος είναι ιδιαίτερα εμπορικά προϊόντα.

Στα σχολεία μας τα τελευταία χρόνια δεχθήκαμε παιδιά του πολέμου. Τα παιδιά

σπάνια έως ποτέ μιλούν για το απάνθρωπο και σκληρό πρόσωπο του πολέμου και

για όσα ανεξίτηλα χαράχτηκαν στη μνήμη τους. Όμως η ψυχή φαινόταν καθαρά

στο βλέμμα τους και μαζί με την ψυχή τους και ο πόλεμος. Τόσο ζωντανά και με

τόσο μελανά χρώματα που κανένα ρεπορτάζ και κανένας ανταποκριτής δεν

μπορούσε να αποδώσει.

Όχι άλλο αίμα εργατών!

 

 

 

 

Ο Δημήτρης δεν γύρισε στο σπίτι του τη Δευτέρα το βράδυ. Είναι και αυτός ένας από τους εκατοντάδες εργάτες που έχασαν τη ζωή τους, με φρικτό τρόπο, την ώρα της δουλειάς.

Συγκεκριμένα 400 νεκροί μέσα σε 5 χρόνια είναι ο τραγικός απολογισμός. Μαζί με τους οικοδόμους, τους ντελιβεράδες, τους εργάτες που τρέχουν και τσακίζονται, ακόμα και χωρίς ρεπό για να προλάβουν διορίες και παραγγελίες. Τους χιλιάδες που κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να τα φέρουν βόλτα οικονομικά, νέοι και μεγαλύτεροι εργαζόμενοι χάνονται στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», τα οποία στην ουσία αποτελούν προδιαγεγραμμένα εγκλήματα.

Ο θάνατος, όμως, του Δημήτρη τη Δευτέρα και ο τετραήμερος απεργιακός αγώνας των λιμενεργατών και του σωματείου της ΕΝΕΔΕΠ, έφεραν στην επιφάνεια για ακόμα μια φορά το τι σημαίνει έλλειψη συνθηκών ασφάλειας στον χώρο δουλειάς και μάλιστα σε ένα χώρο που παρουσιάζεται από όλες τις κυβερνήσεις ως υπόδειγμα επένδυσης και ανάπτυξης των κερδών σε έναν κλάδο, της COSCO.

Το κάστρο της οδού Μπιζανίου στην Καλλιθέα (23-24/7/1944): Η ηρωϊκή μάχη του ΕΛΑΣ

 

Το σπιτάκι "Κάστρο " αριστερά της πλατειούλας

Στις 23 και 24 Ιούλη δυνάμεις του Ι Συντάγματος του ΕΛΑΣ αντιμετωπίζουν το μηχανοκίνητο τάγμα του Μπουραντά και ταγματασφαλίτες που έκαναν επιδρομή στην Καλλιθέα και τους απωθούν.

Στις 24/7 1.000 περίπου Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την Καλλιθέα και τους γύρω συνοικισμούς για να πιάσουν ομήρους. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τον ΕΛΑΣ, μια ομάδα 10 ΕΛΑΣιτών περικυκλώθηκαν στο σπίτι αρ.10 της οδού Μπιζανίου και επί 5 ώρες απέκρουαν τις επιθέσεις του εχθρού απορρίπτοντας κάθε πρόταση για παράδοση. Όλοι προτίμησαν να πέσουν νεκροί.

Την επομένη πάνω από 3.000 λαού πήραν μέρος στη κηδεία των ηρώων της οδού Μπιζανίου. Ο κόσμος, που στην πορεία πολλαπλασιάστηκε, στάθηκε γονατιστός και έψαλλε το πένθιμο εμβατήριο.

Νεκροί Β΄διαλογής

 

Γενικά δεν θεωρώ ότι υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο σημαντικοί θάνατοι από την κρατική, παρακρατική και φασιστική βία, κάθε δολοφονία έχει τη δική της φρικτή ιστορία. Αλλά, σας αρέσει δεν σας αρέσει (και απευθύνομαι σε αριστεριστές, αναρχικούς, αριστερούς γενικά που ανεβαίνουν στα κεραμίδια για κάθε δείγμα κρατικής βίας) κάποιοι νεκροί αξίζουν λιγότερο για σας. 

Αυτός εδώ  είναι (ήταν) ο Δημήτρης Κοτζαριδης, οικοδόμος του ΠΑΜΕ. Δολοφονήθηκε σαν σήμερα πριν δέκα χρόνια στο Σύνταγμα από κράτος και παρακράτος, κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης και πιο χυδαίας ασφαλιτικης επίθεσης που έχει δεχτεί οποιαδήποτε συγκέντρωση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ήταν οι μέρες που αναρχοασφαλιτες, μετέπειτα κυβερνώντες και μετέπειτα φανεροί φασίστες τραγουδούσαν πιασμένοι χέρι χέρι το γνωστό χιτ "το ΚΚΕ προστάτεψε τη Βουλή", δίνοντας άλλοθι στη δολοφονία. Ήταν οι μέρες που, πολύ προοδευτικοί κατά τα άλλα άνθρωποι, μεγάλοι αγωνιστές των αμφιθεατρων, δεν περίμεναν να κρυώσει το πτώμα του πριν πετάξουν εμετικές ειρωνίες, άνθρωποι που τρία χρόνια πριν κλαίγανε ουρλιάζοντας "αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη".

"NO PASARAN"

 

NTΟΛΟΡΕΣ  ΙΜΠΑΡΟΥΡΙ 

H θρυλική Πασιονάρια

Μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, η Ισπανίδα συνάρπαζε τα πλήθη με τις ομιλίες της. Ήταν εκείνη που είχε κραυγάσει «No pasarân!» για τους φασίστες του Φράνκο. Ακόμη και οι σκληροί φρανκιστές στις κατ' ιδίαν συνομιλίες τους παραδέχονταν ότι ήταν μια «μεγάλη Ισπανίδα».