"ΑΑΧΧ ΠΑΣΟΚ ....ωραία χρόνια "

 

Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας είναι πολύπλευρο, και συνοδεύει την γενικότερη, αστικά στοχοπροσηλωμένη, παρερμηνεία της, όπως αυτή, που επιχειρείται πάλι, με την επιχειρούμενη νεκρανάσταση του «αυθεντικού ΠΑΣΟΚ» από τους γραφιάδες των ΜΜΑ. Στα πλαίσια αυτά επιχειρείται μια εξιδανίκευση της «εποχής Αντρέα», στην πραγματικότητα ένα είδος πολιτικής ανακύκλωσης της χρησιμότητάς του για την Κεφαλαιοκρατία γενικά, εγχώρια και διεθνή, μονολεκτικά για τον Ιμπεριαλισμό.
Καλλιεργούν τον μύθο ενός ουρανοκατέβατου ΠΑΣΟΚ, που τάχατες «διαμόρφωσε την μεσαία τάξη»(*), κάνοντας σκόπιμη σύγχυση αιτίων και αποτελεσμάτων: Το ΠΑΣΟΚ δεν ήρθε για "να διαμορφώσει μια μεσαία τάξη".

Αυτή ήταν ήδη διαμορφωμένη όταν το ΠΑΣΟΚ στην ουσία διορίστηκε από την εγχώρια α/τ (αποσύροντας τα ανταγωνιστικά του αστικά κομματικά μορφώματα), προφανώς και με την συναίνεση των νατοϊκών συνεταίρων της, των περιφήμων "εταίρων", όπως τσαμπουνάγαν, και τσαμπουνάνε ακόμη με κάθε ευκαιρία, εν είδει "ομολογίας πίστεως" σε αυτούς. Χωρίς αυτό το ήδη διαμορφωμένο υπέδαφος, δε θα μπορούσε κανέναν "ΠΑΣΟΚ" να εκτοπίσει την επιρροή του ΚΚΕ στην μεγάλη μερίδα του ελληνικού Λαού, που θεωρούσε ότι ήταν η άδικα ηττημένη του εμφυλίου, που επιβλήθηκε από μια ξενοκίνητη επέμβαση, και που ήρθε σαν συνέχεια της Κατοχής. Το πολιτικό πρόβλημα της εγχώριας α/τ αλλά και του Ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα, δηλαδή το πρόβλημα της εξουσίας, γνώριζαν οι κεφαλαιοκράτες πολύ καλά, ότι μόνο προσωρινά έλυσε γι αυτούς ο υποκινημένος από τους ίδιους Εμφύλιος και το δίδυμο ΕΡΕ-Κέντρου. Τα "μεσαία στρώματα" ήταν ένας συγκερασμός υπαρκτών οικονομικών αναγκαιοτήτων της ολοκλήρωσης της ανάπτυξης του (ήδη κυρίαρχου και μάλιστα ιμπεριαλιστικού) Καπιταλισμού σε μια κατά 80% πληθυσμιακά αγροτική τότε χώρα, με τις πολιτικές ανάγκες της Κεφαλαιοκρατίας γενικά, εγχώριας και διεθνούς. Γι αυτό και πριμοδοτήθηκαν πολύπλευρα, και με οικονομικά αλλά και με πολιτικά μέτρα, από την αρχή της αμερικανικής ανάμιξης - θυμηθείτε το "Σχέδιο Μάρσαλ" κλπ.
Και έτσι εξηγείται και η υπερεξάπλωση αυτών των στρωμάτων στην Ελλάδα, που ακόμη παραμένει στο αφύσικο για ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα ~80% του πληθυσμού, αποτελώντας ασφαλώς πλέον τροχοπέδη στην λειτουργία του εγχωρίου καπιταλισμού και προκαλώντας και πολλές «παρενέργειες» σε αυτήν.
-------------------------------------------------------
(*) O συγκεκριμένος κονδυλοφόρος, θέλει να υποστηρίξει τον τΣύριζα, σαν αυθεντικό εκπρόσωπο και άξιο διάδοχο της «Αλλαγής». Αθλιες μικροπολιτικές ενδοαστικές διενέξεις «για την κουτάλα», που δε μας αφορούν.

Ειδικά στην εικοσαετία ’50-’70 παρατηρήθηκε, πέρα από την γνωστή μας μεταναστευτική αφαίμαξη του πλεονάζοντος, αγροτικού κύρια, πληθυσμού, και μια παράλληλη μεταφορά στα αστικά κέντρα, και σύγχρονη μικροαστικοποίηση αντί της βιομηχανικής προλεταριοποίησης, του υπολοίπου πλεονάζοντος αγροτικού πληθυσμού, η φύση της οποίας συσκοτίστηκε με τον μεταφυσικό όρο «αστυφιλία». Μικροαστικοποίηση, που δυνάμωσε στην επόμενη δεκαετία της Αποβιομηχάνισης, όταν παραδοσιακοί βιομηχανικοί κλάδοι διαλύθηκαν, εργοστάσια έκλεισαν ( ~ 4000 «προβληματικές» κρατικοποιήθηκαν επί ΝΔ και «Εθνάρχη» προ του ’81, για να κλείσουν επί «ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα» με δαπάνες και χρέωση του Κράτους – άψογη συνεργασία «Αλλαγής» με «Επάρατη») και οι πρώην εργάτες έγιναν μικροεπαγγελματίες, υπεργολάβοι κλπ. στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών πλέον καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για να «μπουκώσει το στόμα τους» και να μην εξεγερθούν. Αυτό είναι και το αληθινό και καθόλου ψευδές υπόβαθρο του «μαζί τα φάγαμε» …εις βάρος της εργατιάς και των παιδιών μας.

Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ δε δημιούργησε, ούτε «διαμόρφωσε» τα λεγόμενα «μεσαία στρώματα», παρά απλά διαχειρίστηκε και εγγυήθηκε τη συμμαχία του Ιμπεριαλισμού με τα μικροαστικά στρώματα, που ο ίδιος είχε, σκόπιμα σε μεγάλο βαθμό, εκκολάψει. O Ιμπεριαλισμός έφτιαξε τα μικροαστικά στρώματα, κι αυτά ανέδειξαν το ΠΑΣΟΚ συνειδητά και εξ αρχής σαν εκφραστή της συμμαχίας τους με τον γεννήτορά τους.
Μακροσκοπικά αν το δεί κανείς, η έλευση του "ΠΑΣΟΚ" ήταν το αναγκαίο τελευταίο μέρος της ολοκλήρωσης ενός ευρύτερου ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού, που ξεκίνησε με το "Σχέδιο Μάρσαλ". Ηταν, κυριολεκτικά το πολιτικό και τελευταίο μέρος του "Σχεδίου Μάρσαλ" για την Ελλάδα, που πρέπει να παραδεχτούμε, πως υπήρξε επιτυχές για την Κεφαλαιοκρατία, καθώς της έδωσε το χρόνο να καταβάλει την ΕΣΣΔ και το Σοσιαλιστικό Στρατόπεδο.
Η χρεωκοπία του "ΠΑΣΟΚ" μετά το 2000 και τελειωτικά με τα «Μνημόνια», ήταν και το ορόσημο της έναρξης της διαδικασίας απόσυρσης της "μεσαίας τάξης" από τον ίδιο τον Καπιταλισμό/Ιμπεριαλισμό, που την υπέθαλψε, κι αφού του είχε κάνει πλέον τη δουλειά του.

Το "ΠΑΣΟΚ" ήταν εκ γενετής ένα ψευδοαριστερίζον αστικό κόμμα, που υπόκειται στις νομοτέλειες, που διέπουν τον Καπιταλισμό/Ιμπεριαλισμό. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τις "αριστερές" μεταλλάξεις του. Η «Αλλαγή» του δεν ήταν παρά «Εναλλαγή». Πράγμα, που επιβεβαιώθηκε θλιβερά και το 2015, με την επόμενη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ, τον τΣύριζα.
Σε αυτή την οπτική τα σημερινά δεινά του έλληνα εργαζομένου είναι, συν τοις άλλοις, και το τίμημα εκείνης της «καλής εποχής», που δεν είχε καμιά αντικειμενική προοδευτική βάση, πέρα από τα προσωρινά και παραπλανητικά οφέλη μιας ιστορικής απατηλής εξαγοράς μεγάλων λαϊκών μαζών, που έτσι εξωθήθηκαν σε αδιέξοδους δρόμους, όπως σήμερα πια διαπιστώνεται. Η επιχειρούμενη καλλιέργεια κλίματος νοσταλγίας για την «εποχή Αντρέα» δεν είναι τίποτε περισσότερο από την νοσταλγία ενός παράλληλου της μυθικής ομηρικής Λωτοφαγίας στη σημερινή Οδύσσεια του Ελληνικού Λαού.

Αυτά, γιατί προβλέπω πως θα μας τα ζαλίσουν προσεχώς με την πιπίλα του «παλαιού-καλού ΠΑΣΟΚ».

Σεχτάρ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ