Η αβάσταχτη μπόχα της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας

Αυτό το άγχος των κάθε λογής σοσιαλδημοκρατών, ροζ, πορτοκαλί και βαθύ πορτοκαλί, να βρουν τρόπους να σώσουν την χώρα, την Ελλάδα τους, να βρουν τρόπους να επιστρέψει η ανάπτυξη να ξεφύγουμε επιτέλους από την ύφεση, να ανακάμψει η επιχειρηματικότητα να δοθούν δουλειές στους νέους μας που μεταναστεύουν…. Κροκοδείλια δάκρυα βολεμένων μικροαστών που ακόμη και μέσα στην πιο σκληρή καπιταλιστική κρίση καταφέρνουν και την βολεύουν. 

Πως άραγε ; Πολύ ικανοί άνθρωποι αυτοί οι αριστεροί της εθνικής ανάτασης, της εθνικής ανάπτυξης , της κοινωνικής συνοχής και ευημερίας. Καπιταλιστικής μεν με αριστερή μπλουζίτσα δε. 

Και τα ερωτήματα που θέτουν αυτοί οι ευφυείς αριστεροί γνωστά , ανιαρά αλλά τόσο χαρακτηριστικά της αγωνίας τους να διατηρήσουν την θέση τους στον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας. Και φυσικά και τον ίδιο τον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας, με κάποιες βελτιώσεις βέβαια, καθώς δεν μπορούν να αλλάξουν όλα μονομιάς, είναι μεταφυσικό, αντιδιαλεκτικό, μικροαστικό και γενικά –ικό. 


Σταχυολογώ ερωτήματα : 

1. 

Ευρώ ή δραχμή 

2. 

Ευρώ δραχμή ή δηνάριο ; 

3. 

Διαγραφή χρέους και επαναδιαπραγμάτευση ή διαγραφή χρέους και επιμήκυνση ; 

4. 

Εντός της ΕΕ των καπιταλιστών ή εντός της ΕΕ των λαών ; !!!!!! (δημοφιλές αριστερό ανέκδοτο). Τι σημαίνει ΕΕ των λαών ρε τζιμάνια. Μήπως εννοείτε την ΕΕ του Μιτεράν , του Παπανδρέου και του Κόλ ; (ξέρετε μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα, επιδοτήσεις για «ανάπτυξη» , δηλαδή καπιταλιστικά κονδύλια για να χτιστεί η σοσιαλιστική Ελλάδα που έλεγε και ο αείμνηστος). Καλό σας έκανε βέβαια φτιάξατε κόμματα, γίνατε επαγγελματίες συνδικαλιστές, επαγγελματίες συγγράφεις, επαγγελματίες αριστερά λαμόγια δηλαδή. 

5. 

Μείωση μισθών ή μη περαιτέρω μείωση μισθών ; Το κοινωνικό πρόσωπο της αριστεράς του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης…. 

6. 

Πετρέλαιο από τον Τσάβες ή πετρέλαιο από το Ιράν ή φυσικό αέριο από την Ορθόδοξη Ρωσία ; 



Για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, όσοι κόπτονται για : 


1. Για ένα παλλαϊκό αριστερό μέτωπο αποψιλωμένο από κάθε κομμουνιστική προοπτική επιδιώκουν στην διατήρηση της καπιταλιστικής πολιτικής οικονομικής και κοινωνικής τάξης με τις φάτσες τους στην εξουσία. Στην νομή και άσκηση της αστικής εξουσίας δηλαδή. 

2. Για ένα ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο αποψιλωμένο από το κομμουνιστικό πρόταγμα εκφέρουν με διαυγή τρόπο, την λαγνεία της παλλακίδας της αστικής δημοκρατίας. Είναι δηλαδή αστοί και μικροαστοί που επιθυμούν και επιδιώκουν την εύρυθμη λειτουργία της αστικής δημοκρατίας, την εφαρμογή των ιδανικών του διαφωτισμού όπως τελευταία παπαγαλίζουν. Λοκ , Μοντεσκιέ και Ρουσσώ επιστρέφουν με την φάτσα εγχώριων ιστορικά και πολιτικά αμόρφωτων μικροαστών της αριστερής διανόησης. Και η ιστορία για άλλη μια φορά μας επιδεικνύει το τραγικό της χιούμορ. 

3. Για μια ρεαλιστική, μετρημένη, σταδιακή, μεταβατική πολιτική θεώρηση που θα αποπειραθεί να απαλύνει τις πιο αιχμηρές πλευρές του καπιταλισμού και θα προχωρήσει στο πέρασμα προς τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ειρηνικά μέσα, εννοούν ότι η αστική δημοκρατία, ο αστικός κοινοβουλευτισμός και η αστική πολιτική έχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης έως ότου κορεστούν και τότε, και μόνο τότε θα περάσουμε στο σοσιαλισμό ως έλλογη ιστορική συνέχεια. Για τους αριστερούς μικροαστούς άλλωστε η ταξική πάλη είναι ένας μαρξιστικός μύθος, η ανάγκη τσακίσματος του αστικού κράτους είναι μια λενινιστική έμμονή, η ανάγκη καπιταλιστικής υπέρβασης είναι μικροαστική ονείρωξη και η ζωή συνεχίζεται… Για αυτούς… 



Αυτό ρεύμα της σοσιαλδημοκρατίας με ποικίλους χρωματισμούς, ωστόσο είναι λάθος να θεωρηθεί ότι είναι απλά ένα θεωρητικό νεφέλωμα μικροαστών κονδυλοφόρων χωρίς υλική σύνδεση με μια συγκεκριμένη ταξική οπτική και θέση. Αντίθετα πρόκειται για ένα βαθειά ταξικό ρεύμα. Ένα αστικό ταξικό ρεύμα που έχει συγκεκριμένη θέση τόσο στον καταμερισμό εργασίας, όσο και στον αστικό κρατικό μηχανισμό , με αποτέλεσμα να εκφράζει τα ταξικά συμφέροντα όσων εκπροσωπεί, οι οποίοι και στοχεύουν στην διατήρηση της θέση τους στο αστικό κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα, προσβλέποντας στην βελτίωση αυτής όταν περάσει η μπόρα. 



Τα τσιράκια της αστικής αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, μας προειδοποιούν για την κοινωνική ερήμωση που φέρνει ο νεοφιλελευθερισμός, μας προειδοποιούν για τον φασιστικό κίνδυνο , μηρυκάζουν ηλίθια αστικά τσιτάτα «ούτε κομμουνισμός, ούτε φασισμός» , μας καλούν να συμπορευτούμε υπό την σκέπη τους ώστε να επέλθει ευημερία , ανάπτυξη και κοινωνική ειρήνη. 



Λοιπόν τσιράκια της αστικής πολιτικής και λοιποί συμπορευόμενοι : 


1. Δεν με νοιάζει αν θα πτωχεύσετε με ευρώ, δηνάριο ή δραχμή στις χούφτες σας. Ο δικός μου λογαριασμός είναι μηδενικός 

2. Δεν με νοιάζει αν θα χάσετε την θεσούλα σας και τον μισθουλάκο σας στον αστικό κρατικό μηχανισμό. 

3. Δεν με νοιάζει αν πτωχεύσει ο εργοδότης σας. Όπως δεν με νοιάζει αν τα βγάζει πέρα ή αν θα πτωχεύσει και ο δικός μου εργοδότης. 

4. Δεν με νοιάζει αν πτωχεύσουν και διαλυθούν τα κόμματά σας. 



Με νοιάζει όμως : 



1. Που μέσα στην κρίση που η κοινωνική πλειοψηφία των εργαζόμενων φυτοζωεί εσείς εξακολουθείτε να βγάζετε φράγκα από από χρεοβιβλία, χρεοσυνέδρια, χρεοσυγγράματα 

2. Που κάνετε τα πάντα για να κρύψετε, να εξαφανίσετε κάθε συζήτηση πολιτική και θεωρητική για την ανάγκη της επαναστατικής υπέρβασης του καπιταλισμού εμφανιζόμενοι ταυτόχρονα ως τιμητές και αγωνιστές των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων. 

3. Που η δυσωδία της μικροαστικής αριστερής αστικής φορμόλης σας έχει το θράσος να εμφανίζεται ως αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό ενώ είναι οργανική πλευρά του. 

4. Που επιχειρείτε να αποσαθρώσετε και να διαλύσετε κάθε κομμουνιστική αναφορά, που προσπαθείτε να ακυρώσετε κάθε κομμουνιστική προοπτική εκπροσωπώντας μια αποτυχημένη, ηττημένη και ιστορικά απαξιωμένη σοσιαλδημοκρατία του Κάουτσκυ, του Μπερνστάιν, του Μπερλίνγκουερ του Τολιάτι κοκ, εμφανίζοντάς την ως καινοφανή κοινωνική προοπτική για την εργαζόμενη πλειοψηφία. Δεν είστε ελπίδα για την εργατική τάξη. Η ενδεχόμενη επικράτησή σας θα αποτελέσει τον τελευταίο σταθμό και το προγεφύρωμα για τον επερχόμενο φασισμό και αστικό ολοκληρωτισμό. Και φυσικά τότε εσείς θα κάνετε αντίσταση στο Παρίσι μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες. 



απο ενα σχετικα παλιό αρθρο απο ΕΔΩ