Ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρόσχημα ...

Το ότι η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση διευκολύνει πολλαπλώς το κεφάλαιο, το σύστημα, την αστική τάξη είναι γεγονός πολλάκις αποδεδειγμένο. Πρώτα και κύρια από την πολιτική υπέρ των μονοπωλιακών ομίλων που εφαρμόζει, ακολουθώντας τη στρατηγική της καπιταλιστικής ανάπτυξης που υπηρέτησαν, άλλωστε, όλες οι κυβερνήσεις των αστικών κομμάτων την περίοδο 2009 - 2015. Το κεφάλαιο έχει επενδύσει πάνω του, για να προωθήσει, με σταθερότητα και χωρίς πολλές αναταράξεις, πολιτική που θα δυσκολεύονταν να υλοποιήσουν τα φθαρμένα από την κρίση αστικά κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Βεβαίως, όλοι οι σχεδιασμοί για μια αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, που θα εξασφαλίζει σταθερότητα στην εναλλαγή κυβερνήσεων και ταυτόχρονα απαρέγκλιτη υλοποίηση των αναδιαρθρώσεων στέκονται πάνω σε ένα φλεγόμενο έδαφος της πορείας της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα, στην Ευρωζώνη και διεθνώς. Τις δυσκολίες στην πορεία της ανάκαμψης, τις ανησυχίες και προβλέψεις για μια νέα οικονομική κρίση στον ορίζοντα, καθώς και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Παράγοντας που δημιουργεί επίσης δυσκολίες σε αυτήν την προσπάθεια είναι οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες, οι κινητοποιήσεις των αγροτών που βρίσκονται σε εξέλιξη το τελευταίο μήνα. Τα αστικά επιτελεία γκρινιάζουν για την αδυναμία της κυβέρνησης να διαχειριστεί αυτές τις δυσκολίες. Μάλλον άδικα όμως την ψέγουν, αφού η προσήλωσή της στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου είναι αδιαμφισβήτητη.

Έχει αξία να σταθούμε σε μια συγκεκριμένη πλευρά αξιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνητικής του θητείας. Αξιοποιούνται το αριστερό ιστορικό παρελθόν των στελεχών του, οι αναφορές του στην ιστορία του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος της Ελλάδας, τα ριζοσπαστικοφανή συνθήματά του της περιόδου που ήταν ένα μικρό οπορτουνιστικό κόμμα. Οχι μόνο ώστε έτσι να «περάσουν» πιο εύκολα με ψέμα και κοροϊδία τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και ώστε η όποια δυσαρέσκεια απέναντι στην πολιτική του ως κυβέρνησης να πάρει αντικομμουνιστικά χαρακτηριστικά. Σε αυτό πρωτοστατούν τόσο τα γνωστά αστικά επιτελεία όσο και τα διάφορα φασιστοειδή.

Η αύξηση της φορολογίας, που, πρώτα απ' όλα, χτυπά τα πλατιά εργατικά - λαϊκά στρώματα, τη φτωχολογιά, αναγορεύεται σε επίθεση (λόγω κομμουνιστικών εμμονών) στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τη μεσαία τάξη!

Η αδιάλλακτη στάση απέναντι στους αγώνες των αγροτών, από διάφορα φασιστικά έντυπα και επιτελεία εμφανίζεται ως «κόκκινη χούντα» !

Η προσήλωση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ, η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου με πρόσχημα το Μεταναστευτικό, που ακολουθούσαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συνοδεύεται με το σύνθημα «αλήτες προδότες κομμουνιστές»!

Η προσπάθεια ξαναμοιράσματος της πίτας ανάμεσα στους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στα ΜΜΕ, χαρακτηρίζεται ως «σταλινική φίμωση στην ελευθερία του Τύπου»!

Η αδυναμία στο ζήτημα της διαχείρισης του Προσφυγικού για λογαριασμό του κεφαλαίου, που θέλει η στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών να ανοιγοκλείνει κατά το δοκούν, χαρακτηρίζεται ως αποτέλεσμα των «διεθνιστικών εμμονών» της κυβέρνησης!

Οι καθυστερήσεις στις ιδιωτικοποιήσεις, εξαιτίας των αντιθέσεων ανάμεσα σε διαφορετικά επιχειρηματικά σχέδια και συμφέροντα, χρεώνονται ως εμμονή του σε μια σοσιαλιστική οικονομία, ότι εχθρεύεται την ιδιωτική οικονομία!

Ταυτόχρονα, συκοφαντείται νυχθημερόν η προοπτική ρήξης - σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αξιοποιώντας τα όσα έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο Γενάρη - Ιούλη του 2015. Παρουσιάζουν ως ρήξη και σύγκρουση μια πολιτική - στην πραγματικότητα - διαπραγμάτευσης για λογαριασμό του κεφαλαίου σε συμμαχία με άλλα καπιταλιστικά κράτη εντός και εκτός ΕΕ (Γαλλία, ΗΠΑ κ.λπ.). Ενα παιχνίδι, που παίχτηκε με σκοπό να ασκηθεί πίεση για να χαλαρώσει η δημοσιονομική πολιτική στην ΕΕ, προκειμένου να στηριχτεί η καπιταλιστική ανάκαμψη. Το συμπέρασμά τους: Σύγκρουση σημαίνει κάπιταλ κοντρόλς και κίνδυνος χρεοκοπίας, νέα δεινά για τους εργαζόμενους που πάλι θα την πληρώσουν!

Έτσι πετυχαίνουν μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Από τη μια, κρύβεται καλά ο ταξικός χαρακτήρας της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και γίνεται προσπάθεια να αφαιρεθεί από τη συλλογική μνήμη ότι όλες οι αστικές κυβερνήσεις έτσι ή αλλιώς άσκησαν ανάλογες πολιτικές διαχειριζόμενες την κρίση και υπηρετώντας τους ίδιους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Οτι και αυτές διεκδίκησαν δημοσιονομική χαλάρωση στην ΕΕ για λογαριασμό του κεφαλαίου, αλλά δεν μπόρεσαν να την πετύχουν. Οτι ουσιαστικά, η πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνέχεια της προηγούμενης πολύ απλά γιατί υπηρετεί την ίδια στρατηγική.

Από την άλλη, η εργατική - λαϊκή δυσαρέσκεια να διοχετευτεί ενάντια στην πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο και προοπτική, να συκοφαντηθεί ο σοσιαλισμός, οι κομμουνιστές, τα ιδεώδη τους, η Ιστορία τους, να ενισχυθούν ο αντικομμουνισμός και ο εθνικισμός. Να ενισχυθούν πολιτικά αντιδραστικές δυνάμεις που μπορεί να αποτελέσουν μια μελλοντική διέξοδο για το σύστημα. Συνολικά, η προσπάθεια αυτή αποτελεί επένδυση με το μέλλον.

Ας σκεφτούμε πόσο θα πέρναγε πλατιά αυτή η προσπάθεια, αν το ΚΚΕ είχε ταυτιστεί άμεσα ή έμμεσα με τις αυταπάτες που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν αποκάλυπτε, και μάλιστα με κόστος, τον αστικό χαρακτήρα της πολιτικής του, τη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του, αν δεν εξηγούσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβέρνηση εντός της εξουσίας του κεφαλαίου, εντός της οικονομικής κυριαρχίας του. Αν δεν αποκάλυπτε ότι ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης δεν μπορεί να φέρει τη λαϊκή ευημερία, δεν θα φέρει ανάκτηση απωλειών, ότι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα είναι καταδικασμένα σε μια μόνιμη αφαίρεση δικαιωμάτων, σε μόνιμες απώλειες.

Αν δεν έδειχνε ότι διέξοδος για το λαό είναι μια άλλη οργάνωση της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση της οικονομίας, χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση, με κεντρικό σχεδιασμό, με μια άλλη εξουσία εργατική - λαϊκή, που προϋποθέτει την ανατροπή του σημερινού σάπιου συστήματος. Γι' αυτό, η στάση του ΚΚΕ από το Γενάρη του 2015 μέχρι σήμερα, η συμβολή των κομμουνιστών στην ανάπτυξη αγώνων μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες αποτελούν παρακαταθήκη για το αύριο.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη» της 19ης Φλεβάρη 2016.