"Παίγνια"στις πλάτες του λαού

Είναι γνωστό ότι ο βασικός διαπραγματευτής της Ελλάδας είναι ειδικός στη θεωρία παιγνίων.

Η θεωρία παιγνίων αφορά συστήματα πολλαπλών παραμέτρων και πολλών δυνητικών αποτελεσμάτων, ανάλογων με τις παραμέτρους και τη διάδρασή τους.

Αν η μαρξιστική ανάλυση προσπαθήσει να βγάλει άκρη έτσι, χάθηκε και μαζί έχασε και την ουσία.

Το συνολικό ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά με μια εντελώς διαφορετική μέθοδο. Θα την πω "μέθοδο των ελάχιστων προϋποθέσεων."


1. Η σύγκρουση με την ΕΕ έχει υπερβολικά μεγάλες παγκόσμιες οικονομικές διαστάσεις για να είναι απλά "μπλόφα". Αυτή είναι η πρώτη θεμελιώδης παραδοχή.

2. Το ότι κάτι δεν είναι ΑΠΛΑ μπλόφα δεν σημαίνει ότι τίποτε μέσα του δεν είναι παίγνιο (μπλόφα), αντιθέτως. Μπορεί κάλλιστα να υπάρχουν κάθε είδους παίγνια και αντιπαίγνια εντός μιας κίνησης που όμως παραμένει πραγματική στη βάση της.

3. Εφόσον δεχτούμε ότι δεν σηκώνεται η Ελλάδα και η παγκόσμια οικονομία στο πόδι για να περνάει η ώρα, πρέπει να καθορίσουμε τις ελάχιστες προϋποθέσεις ενός ρίσκου τέτοιας κλίμακας.

3α. Ένα ρίσκο τέτοιας κλίμακας δεν το αναλαμβάνει μια κυβέρνηση που φοβάται τη βίαιη ανατροπή. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν την φοβάται. Ο ΓΑΠ, όταν επιχείρησε κάτι ανάλογο, ανατράπηκε. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή ο ΓΑΠ ήταν χαζός και ο ΣΥΡΙΖΑ έξυπνος. Συμβαίνει επειδή

3β. Τα στηρίγματα του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική κοινωνία είναι τέτοια που δεν ευνοούν απλώς τους χειρισμούς του, τους υπαγορεύουν. Γιατί 

4. Κανένα κόμμα (ούτε το Κομμουνιστικό) δεν "κάνει του κεφαλιού του" και δεν "ενεργεί αυτοβούλως." Κάθε κόμμα, αστικό ή όχι, εκπροσωπεί μια συγκεκριμένη συμμαχία ΤΑΞΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ. Κατά συνέπεια, όλες οι αναλύσεις του είδους "μα τι κάνει ο μαλάκας" είναι εκτός σοβαρού πλαισίου συζήτησης. Με δεδομένο και πάλι το #1, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε μια τακτική ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΜΠΛΟΚ ΠΟΥ ΗΓΕΜΟΝΕΥΕΙ Σ' ΑΥΤΟΝ.

5. Ποιο είναι αυτό το ταξικό μπλοκ και ποιος ο χαρακτήρας του; Μην είναι οι συνταξιούχοι; Μην είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι; Μην είναι οι καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ; Αστεία πράγματα. Έχουμε απτά τεκμήρια (σκηνές βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ σε ΑΤΜ) ότι ΟΥΤΕ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΘΕΙ ΕΓΚΑΙΡΑ για το πού το πάει. Οι διεργασίες όλες έγιναν σε μια εξαιρετικά κλειστή ομάδα πολιτικών προσώπων και είχαν την εξής προϋπόθεση:

6. Ο λαός στο περιθώριο και στο σκοτάδι, να κάνει απλώς τον χειροκροτητή όταν χρειάζεται (το "κουμπί" του πατιέται κατά βούληση και με μεγάλη επιτυχία.

7. Ξέρουμε λοιπόν ΚΑΙ εμπειρικά πια ότι το "τιμόνι" της κυβέρνησης δεν το έχει στα χέρια του κανένας λαός, ούτε οι δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε οι συνταξιούχοι, ούτε οι μικροκαταστηματάρχες. Αυτοί απλά ψηφίζουν, χειροκροτάνε και συγκινούνται από τον εθνικό παλμό. Δεν χρειάζεται καν να θυμηθούμε πόσα έκανε για όλους αυτούς αυτή η κυβέρνηση, πού πήγε το "Πρόγραμμα της Θεσ/νίκης", κλπ. 


8. Αφού δεν ηγεμονεύουν οι χειροκροτητές στην κυβέρνηση, αφού δεν παίρνουν αυτοί καμία απόφαση, αφού ούτε οι βουλευτές δεν φάνηκαν να έχουν ιδέα τι διάολο γίνεται κι έσπευσαν να βγάλουν το 60ευρω, ΠΟΙΟΣ έχει το τιμόνι κι έχει το θάρρος και την αποφασιστικότητα να συγκρουστεί για τα συμφέροντά ΤΟΥ;

9. Εδώ κάνουμε μια παύση και αναζητούμε όσα αναζήτησα: i. στάση και συμφέροντα ΣΕΒ ii. στάση και συμφέροντα εφοπλιστών iii. στάση και συμφέροντα ΗΠΑ και Αγγλίας. Δεν λέω ότι είναι τα μόνα αστικά συμφέροντα, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω παραπάνω. Αλλά αυτά είναι δεδομένο ότι στηρίζουν αυτό που συμβαίνει, είναι εμπειρικά τεκμηριώσιμο από δηλώσεις, από μη δηλώσεις (μούγκα), από δημοσιεύματα και θέσεις και στάσεις.

10. Πριν καιρό, έγραψα ένα ποστ που αφορούσε ένα άρθρο στον Καναδά που έλεγε ενθουσιασμένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική εξαίρεση "αριστερής κυβέρνησης" που αγαπάνε οι ΗΠΑ, οι οποίες ποτέ και πουθενά δεν ανέχτηκαν τέτοιου είδους κυβέρνηση. Είναι επίσης και η μοναδική που κυβερνάει με την άκρα δεξιά και στηρίζεται από φασίστες. Πολλές εξαιρέσεις μαζεύτηκαν. Κάπου ο όρος "αριστερή" πάει στο "στάχτη στα μάτια για απαραίτητες δουλειές" από λογική καθαρά ανάγκη. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν χρησίμευσε να απαντήσει ΠΟΙΟΣ εξυπηρετείται και ΠΟΙΟΣ στηρίζει τέτοιες κυβερνήσεις (και ΔΕΝ είναι ο ίδιος που στήριξε τον Αλιέντε ή τον Τσάβεζ, believe me, το μαρτυρούν πραξικόπηματα και απόπειρες πραξικοπημάτων που με τούτη δω την αριστερά έχουν δώσει τη θέση τους σ' ατέλειωτο πηγαινέλα στο Λευκό Οίκο και --όχι και τόσο--διακριτική στήριξη απέναντι στη Γερμανία).


Από αυτή τη μέθοδο απορρέουν και οι πολιτικές εκτιμήσεις, που πάντα πρέπει να σέβονται αυτό που είναι ενδεχόμενο και για τους ίδιους τους παίχτες. Οι σοβαροί παίχτες, και οι παίχτες που παίζουν δια του ΣΥΡΙΖΑ είναι σοβαροί (προσοχή, δε μιλάω για τα βόδια που ψηφίζουν κ χειροκροτάνε κ πείθονται για τον νυν υπέρ πάντων αγώνα), δεν κάνουν τίποτε χωρίς Σχέδιο Β.

Βεβαίως, όταν η χώρα σου εκπροσωπείται από μια τάξη που έπνιγε Έλληνες του πολεμικού ναυτικού στον Β Παγκόσμιο για να εισπράτει αποζημιώσεις (επιστολή Ωνάσση, 1953) με φίλους αυτούς που χρησιμοποίησαν τους Ταλιμπάν ενάντια στην ΕΣΣΔ, το Ιράκ ενάντια στο Ιράν, τους Κούρδους ενάντια στην Τουρκία, την Τουρκία ενάντια στη Συρία, τον Πολ Ποτ ενάντια στο Βιετνάμ, την Ελλάδα και την Τουρκία ενάντια στην Κύπρο, την Ελλάδα ενάντια στη Γερμανία, τη Γερμανία ενάντια στην Ουκρανία κλπ κλπ, ε, ατυχήματα, συνήθως αιματηρά, συμβαίνουν στα μεταξύ των καταπληκτικών αυτών κυρίων παίγνια.

Αλλά ο ελληνικός λαός τα επικροτεί προκαταβολικώς και αισθάνεται και εθνικά υπερήφανος, αν όχι και οργίλος με το ΚΚΕ.

Αντωνης