Λετονική Λεγεώνα τών SS.

Περί τα τέλη του 1941 – αρχές 1942, κατά τη διάρκεια του Β΄ ΠΠ και της εισβολής των ναζί στην ΕΣΣΔ, άρχισε να συστήνεται η Λετονική λεγεώνα των Waffen –SS, αποτελούμενη από αντικομμουνιστές αντεπαναστάτες φασίστες, που λόγω της επιείκειας και του ανθρωπισμού της Σοβιετικής εξουσίας, δεν είχαν τύχει νωρίτερα της αντιμετώπισης που τους άρμοζε και ζούσαν ανενόχλητοι εντός της ΕΣΣΔ (Λετονία).

Οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους επιτέθηκαν στην ΕΣΣΔ στις 22 Ιουνίου 1941 και μέχρι τον Ιούλιο του ιδίου έτους είχαν καταλάβει όλες τις χώρες της Βαλτικής (Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία). Στις χώρες αυτές, λόγω του έντονου εθνικιστικού - αντικομμουνιστικού στοιχείου, οι ναζί έγιναν δεκτοί από σημαντικό μέρος του πληθυσμού ως απελευθερωτές. Όπως και στις άλλες χώρες, έτσι και στην Λετονία, άρχισε η εθελοντική στρατολόγηση για τη δημιουργία μονάδας που θα έπαιρνε μέρος στον πόλεμο του Ανατολικού μετώπου. Σύμφωνα με τα στοιχεία, παρουσιάστηκαν αρχικά 32.000 εθελοντές και περί τα τέλη Αυγούστου του 1942 σχηματίσθηκε η Λετονική Λεγεώνα Εθελοντών SS.
Στην πορεία του πολέμου οι σχηματισθείσες λεγεώνες εθελοντών συγχωνεύθηκαν σε μεραρχίες και το 1943 ο Χάινριχ Χίμλερ επέβαλε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στη Βαλτική και η εθελοντική λεγεώνα μετονομάσθηκε σε 15η Ένοπλη Μεραρχία Γρεναδιέρων των SS, ενώ υπολογίζεται ότι συνολικά έλαβαν μέρος στη Λεγεώνα - Μεραρχία περί τα 150.000 άτομα.

Η Μεραρχία πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο και πραγματοποίησε πολλές επιθέσεις εναντίον του Κόκκινου Στρατού ευθυνόμενη για το θάνατο πολλών υπερασπιστών της ελευθερίας, αμάχων και για εγκλήματα πολέμου, ενώ η πιο γνωστή από τις δράσεις της είναι η υπεράσπιση του Νόβο Σοκολνίκι το Νοέμβριο του 1943 στις σοβιετικές επιθέσεις του χειμώνα, όπου και υπέστη βαριές απώλειες.

Από τα μέσα του 1943 και ιδίως μετά την συντριβή των Γερμανών στο Στάλινγκραντ, στην πιο αιματηρή μάχη του πολέμου, άρχισε να αλλάζει η τύχη του πολέμου. Ο Κόκκινος Στρατός εξαπέλυσε την κολοσσιαία αντεπίθεσή του προκαλώντας την υποχώρηση των Γερμανών και τις αλλεπάλληλες ήττες τους μέχρι την τελική επικράτηση. Μετά την μάχη του Κουρσκ (καλοκαίρι του 1943), την απώθηση των Γερμανών σ’ ένα τεράστιο μέτωπο από τη Λευκορωσία μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, την πολύμηνη μάχη του Δνείπερου που οδήγησε τελικά στα τέλη του 1943 στην κατάληψη του Κιέβου, ο Κόκκινος Στρατός στράφηκε στις αρχές του 1944 στο Βορρά, έδιωξε τους Γερμανούς από τα περίχωρα του Λένινγκραντ, και άρχισε την επιχείρηση απελευθέρωσης της Βαλτικής.
Η μάχη της Βαλτικής ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1944 και έμεινε στην ιστορία ως Μάχη των Ευρωπαϊκών SS, διότι χρησιμοποιήθηκαν από τους Γερμανούς μεγάλες δυνάμεις “εθελοντών SS” από την Λετονία, Εσθονία, Νορβηγία, Δανία, Βέλγιο και την Ολλανδία.

Τον Ιούλιο του 1944, στα πλαίσια της επιχείρησης στη Βαλτική, ο Κόκκινος Στρατός μπήκε στη Λετονία και τελικά κατέλαβε την Ρίγα στις 13/10/1944.
Κατά τη διάρκεια των μεγάλης έκτασης μαχών στη Λετονία, η Λετονική Μεραρχία απωθήθηκε στη Πομερανία, όπου πολέμησε εναντίον των Σοβιετικών. Εκεί η Μεραρχία των Λετονών ναζί διέπραξε αναγνωρισμένο και επιβεβαιωμένο έγκλημα πολέμου (δίκη Νυρεμβέργης): «Αφού έδεσε με αγκαθωτό συρματόπλεγμα 32 Πολωνούς στρατιώτες του 4ου Λόχου του 3ου Συντάγματος της 1ης Πολωνικής Στρατιάς, τους έκλεισε σε μία αποθήκη αγροκτήματος και τους έκαψε ζωντανούς».

Ορισμένοι από τους επιζήσαντες συνέχισαν να πολεμούν κατά των Σοβιετικών. Ένα τάγμα πολέμησε στη μάχη του Βερολίνου, ενώ πολλοί εξ αυτών κατάφεραν να αποφύγουν την εξόντωσή τους από τον Κόκκινο Στρατό έξω από το Βερολίνο και παραδόθηκαν στους Αμερικανούς κοντά στον ποταμό Έλβα.

Από το έτος 1998, κάθε χρόνο στις 16 Μαρτίου, επιζώντες βετεράνοι του ναζιστικού τάγματος των εγκληματιών πολέμου της Λετονικής ναζιστικής Λεγεώνας – Μεραρχίας πραγματοποιούν πορεία στην πρωτεύουσα της Λετονίας Ρίγα στη μνήμη των ναζιστών της Μεραρχίας που σκοτώθηκαν από τον Κόκκινο Στρατό.
Στην πορεία της 16ης Μαρτίου 2015, έλαβαν μέρος 1.000 ναζιστές βετεράνοι και πολλοί φασίστες υποστηρικτές τους που κρατούσαν σημαίες των Βαλτικών χωρών.
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης των φασιστών, πραγματοποιήθηκε αντιδιαδήλωση αντιφασιστών.

Τόσο στη μια, όσο και στην άλλη διαδήλωση απαγορεύτηκε από το κράτος της Λετονίας η χρήση ναζιστικών αλλά και σοβιετικών συμβόλων, διότι η Λετονία, ακολουθεί την πολιτική εξίσωσης κομμουνισμού και ναζισμού. Η ίδια «εξίσωση» διαπνέει ως γνωστόν και την πολιτική του ιμπεριαλιστικού οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

απο τον Αντίοπο Σ.