Η Ακροδεξιά εντός του ΣΥΡΙΖΑ…

Γράφει ο Δον Τομασίνο //

(αναδημοσίευση απο atexnos.gr)

…Το επικίνδυνο στοιχείο, το αντίπαλο δέος και η κλεψύδρα που γύρισε ανάποδα

«Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι… να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι».
F. Tarnoff, Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης ηγέτης κατά το Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στη Λειψία το 1931

Μία από τις αγαπημένες συζητήσεις μεταξύ αριστερών και «αριστερών», ΜΜΕ, πολιτικολογούντων και φιλοσόφων επί της πολιτικής είναι «Ποια ακριβώς είναι η Ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ»;

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροσδιορίζεται ως κόμμα «αριστερό».
Ούτε σοσιαλιστικό, να μπερδεύεται με σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς της κοινωνίας, ούτε σοσιαλδημοκρατικό για να έχει αντιδράσεις από τα αριστερά του, ούτε κεντροαριστερό για να ταυτίζεται με την παλιά αυτοαποκαλούμενη κεντροαριστερά του Σημίτη.
Είναι απλώς και γενικώς κόμμα «αριστερό», χωρίς καμία περαιτέρω διευκρίνιση.

Αυτή η παραδοχή όμως, πέραν του ότι «θολώνει τα νερά» μίας ψήφου, δημιουργεί και μία άλλη κατάσταση.
Δεν έχει κανένα σημείο ιδεολογικής – πολιτικής αναφοράς, γύρω από το οποίο θα περιστρέφεται η μάζα των οπαδών του.
Έτσι ο καθένας χωριστά και διάφορες ομάδες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ερμηνεύουν την ιδεολογία του κόμματος, αναλόγως με τις δικές τους ερμηνείες και πολύ συχνά «φαντασιώσεις».
Ως εκ τούτου, μπορεί να συνδυαστεί η παρουσία στην ίδια ΚΟ και του σοσιαλδημοκράτη Τσακαλώτου και του «ριζοσπάστη» οικονομολόγου Λαπαβίτσα και του κεντρώου Χρυσόγονου και της εθνικολαϊκίστριας Μακρή.

Όμως το ζήτημα δεν είναι τι γίνεται εντός μίας κλειστής ομάδας 149 βουλευτών, γιατί αυτό μεταφέρεται και στη βάση.

Έτσι έχουμε φαινόμενα, διά της προσκλήσεως κιόλας του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ προς ψηφοφόρους Χρυσής Αυγής να στηρίξουν ΣΥΡΙΖΑ (μεσοδιάστημα 1ης - 2ης Κυριακής τοπικών εκλογών), της αποφάσεως 4(!) Νομαρχιακών Οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσουν ως υποψήφιο Περιφερειάρχη Δ. Μακεδονίας τον ακροδεξιό Καρυπίδη, της προσκόλλησης στον ΣΥΡΙΖΑ εθνικολαϊκιστικών ομάδων τύπου ΕΠΑΜ και προσώπων με σαφέστατες ακροδεξιές θέσεις τύπου Άνθιμου, Μπαλτάκου, άλλων μητροπολιτών, μέχρι και τον παρ’ ολίγον υποψήφιο βουλευτή του Κόμματος, γνωστό για τις ακροδεξίες θέσεις του εκπεπρασθείσες στο διαδίκτυο κ. Β. Τριανταφυλλίδη (Χάρρυ Κλυν), της κυβερνητικής συνεργασίας με το κόμμα που κινείται δεξιά της ΝΔ, του δεξιού λαϊκισμου των ΑΝ.ΕΛ, αλλά και οπαδούς του κόμματος, πού όταν εκφέρουν άποψη για κοινωνικά ζητήματα (που δεν αφορούν απαραίτητα την τσέπη τους), νομίζεις, ότι ακούς οπαδό της Χρυσής Αυγής.

Τι συμβαίνει λοιπόν στη βάση των 2.250.000 ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ;
Έγιναν όλοι αυτοί «αριστεροί»; Μήπως οι συμμετέχοντες στο «κίνημα των πλατειών» του 2011 με τα «κρεμάλες στους βουλευτές, οι προδότες στο Γουδί», που κατευθύνθηκαν στην ψηφοδόχο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αριστεροί;
Όχι. Η κύρια μάζα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ είναι κυρίως μικροαστικά και μεσαία στρώμματα (πρώην ψηφοφόροι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ αλλά και επιλέγοντες την Χ.Α το 2012), που πιέστηκαν από την καπιταλιστική κρίση των τελευταίων 6 ετών, απώλεσαν μεγάλο μέρος των εισοδημάτων τους και κατήλθαν του βιοτικού επιπέδου, χωρίς ταξική συνείδηση και χωρίς κανέναν ταξικό προσανατολισμό.
Αυτά τα στρώμματα, που μεταφράζονται σε εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς, αναμένουν πλέον από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, άμεσα να βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο διά «παροχών», δηλ. χρημάτων.

Η κυβέρνηση όμως, κινείται πλέον σταθερά στην τήρηση των προηγουμένων Μνημονίων, εντός των κανόνων που διέπουν την Ευρωζώνη και οι προεκλογικές της εξαγγελίες, έγιναν «ατμός» στο πλαίσιο της αποφυγής της σύγκρουσης με το εξωχώριο κεφάλαιο, βλ.δανειστές του Κράτους και με το εγχώριο κεφάλαιο βλ. συνέχιση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, παραχωρήσεων, καμία αύξηση της φορολογίας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σύντομα αυτό το πλήθος, που κατευθύνθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ ως «θεραπαινίδα» και όχι με κανένα, έστω και ψήγμα ταξικής – ιδεολογικής – πολιτικής αναφοράς, κριτήριο, απογοητευμένο και από την κεντροαριστερή μετά την κεντροδεξιά διαχείρηση της κρίσης, θα αναζητήσει έτερους πολιτικούς χώρους, για να στεγαστεί, οι οποίοι θα του «προσφέρουν» άμεση  υπόσχεση ανόδου του βιωτικού του επιπέδου σε συνδυασμό με επίδειξη ισχύος.

Η επιλογή ειναι η Ακροδεξιά.

Τα κοινωνικά στρώμματα,που βρίσκονται πλέον στο κοινωνικό άκρο, είναι πολύ δύσκολο να επιλέξουν το «πολιτικό μέσο».
Η ιστορία θα καταγράψει ίσως, ώς την μεγαλύτερη ζημία που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο κοινωνικό γίγνεσθαι, την εσκεμμένη απουσία πολιτικοποίησης – ιδεολογικοποίησης εκατομμυρίων μικροαστών – μεσοαστών στο διάστημα 2012-2015, οι οποίοι από τώρα είναι έτοιμοι να μεταπηδήσουν, όταν αντιληφθούν, ότι η «αριστερή» διαχείριση δεν έχει καμιά διαφορά από την προηγουμενη κυβέρνηση, στην Ακροδεξία.

Η μόνη δύναμη, που μπορεί να επηρεάσει και διαφοροποιήσει την μετακίνηση αυτών των στρωμάτων είναι το ταξικό – εργατικο κίνημα και το οργανωμένο πολιτικό του υποκείμενο, το Κομμουνιστικό Κόμμα, μέσω της ανάδειξης του ταξικού προσανατολισμού του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στον ταξικό αντίπαλο και στην τηρούμενη πολιτική των διεθνών του οργανισμών (Ε.Ε), ως αιτία της ασκουμένης πολιτικής.

Να μετατρέψει δηλαδή την οργή του πλήθους, από «γηπεδική» σε ταξικά-πολιτικά προσανατολισμένη.

Η κλεψύδρα γύρισε οριστικά τη νύχτα της 25ης Ιανουαρίου.