Για να μην ξεχνάμε. Ισπανία 1936.

Αριστερή όχθη του ποταμού Εβρου, Ισπανία, 1938. Η τελευταία παρέλαση των Διεθνών Ταξιαρχιών

Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος 1936-1939

«Αν υπάρχει στην Ισπανία ένα δένδρο βαμμένο με αίμα

είναι το δένδρο της Λευτεριάς.

Αν υπάρχει στην Ισπανία ένα στόμα που μιλάει

Μιλάει για τη Λευτεριά».

Πωλ Ελυάρ

«Στις 18 του Ιούλη του 1936, η Ισπανία ξύπνησε αλαφιασμένη. Οι πρώτες κανονιές της εξέγερσης ακούστηκαν στο Μαρόκο. Ο αντίλαλος των πυροβολισμών απλώθηκε τρομακτικός σ' όλη την Ισπανία. Από στόμα σε στόμα, από σπίτι σε σπίτι, από δρόμο σε δρόμο δινόταν ο συναγερμός: "Οι στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται στο Μαρόκο ξεσηκώθηκαν ενάντια στη δημοκρατία". Οι συγκεχυμένες αλλά τρομερές πληροφορίες που έφταναν από διάφορες πηγές στο λαό, έκαναν δεκάδες χιλιάδες πολίτες να κατεβαίνουν στους δρόμους, στις πόλεις και στα χωριά με πατριωτική ανησυχία να μάθουν την αλήθεια, να δείξουν ότι ήταν πρόθυμοι να υποστηρίξουν την κυβέρνηση για την υπεράσπιση της δημοκρατίας»1.

Αυτή είναι η Ιδιωτική πρωτοβουλία

Ισχυρή σεισμική δόνηση σημειώθηκε λίγο μετά τις 14:00 το μεσημέρι της Παρασκευής (19/7), ο οποίος έγινε ιδιαίτερα αισθητός στην Αττική και στη Ραφήνα.

Σύμφωνα με το Γεωδυναμικό το μέγεθος ήταν 5,3 ρίχτερ. Εστιακό βάθος 12 χιλιόμετρα, 23 χλμ βορειοδυτικά της Αθήνας.

Τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας κατέρρευσαν και  όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε όλη τη χώρα για λίγα λεπτά, αν και βέβαια ο σεισμός δεν ήταν μεγέθους που θα επηρέαζε όλη την Ελλάδα, προκαλώντας αγανάκτηση.

Σύμφωνα με τις εταιρείες το δίκτυο έχει υπερφορτωθεί και γι’ αυτό υπάρχουν προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες. Μάλιστα, υπήρξαν πληροφορίες ότι  έγιναν περίπου 20.000 κλήσεις ανά δευτερόλεπτο μέσω κινητών τηλεφώνων αμέσως μετά τον σεισμό.

Ηταν κάποτε μια δημόσια ΔΕΗ

Το δηλητήριο προβάλλεται ως φάρμακο για τη ΔΕΗ!

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για τα σχέδια παραπέρα ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ

Κάλεσμα στους εργαζόμενους της ΔΕΗ και των θυγατρικών της, καθώς και στο σύνολο της εργατικής τάξης, να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα ενάντια στα σχέδια παραπέρα ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης που ετοιμάζεται να «τρέξει» η νέα κυβέρνηση, συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων της, απευθύνει με ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ.

Ενάντια στη στρατηγική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων, το ΠΑΜΕ καλεί σε αγώνα ενάντια στις διακοπές ρεύματος σε λαϊκά σπίτια, για εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης Ενέργειας, για δουλειά με δικαιώματα στους εργαζόμενους του κλάδου.

....με περικεφαλαία

"Μακεδονομάχοι "μας ηρεμήστε ,ενταξει σας κουβαλήσαμε σε συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ αλλα κι εσεις πολυ σοβαρά το πήρατε βρε μπαγάσες ,αν δεν πουλήσεις και λιγο παραμύθα στο πόπολο βουλη δεν βλεπεις με υψηλά ποσοστά .Και με τους αναρχοάπλυτους τα κομμούνια ντε του Τσιπρα μια χαρα τα χουμε βρει .Σε σημειο να ψηφίζουμε εμεις Παπαδημουλη στο ευρωμαντρί κι αυτοι Τασούλα στην Βουλη για Προεδρο .Στο τέλος ισως παντρευτούμε κι ολας με τον  Τσιπρα τοσο που τα βρίσκουμε συναμετάξυ μας 

Ελληνοτουρκικά Σώβρακα και Φανέλες

Κατά τα άλλα, ο Ερντογάν «Τρυπάει»!

Εκεί στα κανάλια, 3 μέρες συζητούν τα… ηχηρά χαστούκια της ΕΕ στην Τουρκία! Χαστούκια που το κόστος τους, είπαν οι Τούρκοι, είναι μικρότερο από το μπάτζετ της… Φενέρ Μπαχτσέ!

ΠΡΟΣΕΧΩΣ : και ο Χριστοφοράκος Υπουργός

Στην ποδιά του Ποινικού Κώδικα σφάζονται παλληκάρια .Συριζαιοι και φλελέδες ξιφουλκούν για το ποιος απ τους δυο ευθύνεται που κάποια καλόπαιδα απαλλάσονται ,παύουν για αυτους οι διώξεις ή βγαίνουν εξω απ την στενή .Αν και απ τον Ιούνη μας ειχαν προιδεάσει οι εφημερίδες εμβροντητη η κοινή γνώμη βλέπει κατι απίθανες απαλλαγές και αποφυλακίσεις σαν τσουνάμι .Αυτη την ΑΔΙΚΟΣΥΝΗ  μονο ενα διεφθαρμένο και ανάλγητο αστικό κράτος πιο διεφθαρμένο κι απ το Αμερικάνικο θα μπορούσε να εκτελέση με τοσο θράσος και αναλγησία .

Κι ομως οι κομμουνιστές έγκαιρα πολυ ειχαμε προειδοποιήσει απ τον Ιουνη ακομα :

Να σηκώσουμε στους ώμους μας τις γκρεμισμένες πολιτείες…

Από τον φίλο του περιοδικού Τάκη Σούλιο, εκπαιδευτικό, υποψήφιο με την Λαϊκή Συσπείρωση 

στις κοινοτικές εκλογές του Δήμου Αθηναίων, λάβαμε και δημοσιεύουμε το κείμενο που ακολουθεί.

Οι πρόσφατες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα αλλά και οι ευρωεκλογές στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, επιβεβαίωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες δεκαετίες: Την ορμητική, σχεδόν καθολική, συντηρητικοποίηση, τουλάχιστον όσον αφορά την εκλογική συμπεριφορά, της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, η οποία, χωρίς αναστολές, απλώνεται ως τις πιο ακραίες μορφές όπως αυτές των ακροδεξιών αλλά και των νεοναζιστικών κομμάτων. Εύλογο επομένως το απλοϊκό ερώτημα που απευθύνεται από κάθε είδους ενσωματωμένους εκπρόσωπους της αστικής ιδεολογίας, ειδικά προς τους εκπροσώπους του ΚΚΕ: «Γιατί το κόμμα σας είναι καθηλωμένο;». Πίσω από το αλαζονικό και υπεροπτικό ύφος με το οποίο τίθεται το ερώτημα υπάρχει μια αλήθεια την οποία πρέπει να αναζητήσουμε: Γιατί οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την κρίση στρέφονται προς συντηρητικές επιλογές και όχι προς την αμφισβήτηση του συστήματος; Γιατί οι εργάτες επιλέγουν, στην παρούσα φάση, την βαρβαρότητα και όχι την εξέγερση; Γιατί οι εργάτες επιλέγουν, στην παρούσα φάση, τον καπιταλισμό και όχι τον κομμουνισμό; 

Εργατική πολιτική και μαρξιστική θεωρία

Στην σύγχρονη εποχή τα διλήμματα εξαντλούνται στο επίπεδο της διαχείρισης της μιζέριας και της απόγνωσης του κόσμου της εργασίας. Πρόκειται για κατασκευασμένα δίπολα των οποίων το πολιτικό περιεχόμενο είναι εν πολλοίς ταυτόσημο, ενώ η μόνη διαφοροποίηση έγκειται στην επιλογή του πολιτικού προσωπικού που μπορεί να φέρει με αρτιότερο τρόπο εις πέρας της υποθέσεις και τις επιδιώξεις της εγχώριας αστικής τάξης.

Οι επαναστάτες πρέπει να δουλεύουν στα αντιδραστικά συνδικάτα;

Οι γερμανοί «αριστεροί» θεωρούν ότι γι’ αυτούς το ζήτημα είναι λυμένο και η απάντηση στο ερώτημα είναι αρνητική. Κατά τη γνώμη τους αρκούν οι πομπώδεις λόγοι και τα αγανακτισμένα ξεφωνητά ενάντια στα «αντιδραστικά» και τα «αντεπαναστατικά» συνδικάτα για «να αποδειχτεί» (αυτό ισχυρίζεται με ιδιαίτερη «σοβαρότητα» και πολύ ανόητα ο Κ. Χόρνερ), πως είναι ανώφελο και μάλιστα απαράδεκτο να δουλεύουν οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές, στα κίτρινα, στα σοσιαλσωβινιστικά, στα συμφιλιωτικά, στα αντεπαναστατικά συνδικάτα, και σ’ αυτά που ελέγχονται από τον Λέγκιν.

Σας γλεντάμε βρε

Με ενα κολπάκι επικοινωνιακό βγαλμένο απο το δικό τους οπλοστάσιο η ΚΝΕ αποφάσισε  να παίξει μπάλα στο γήπεδο τους και μάλλον μονότερμα .Εβαλε 40 συντρόφους να προσποιηθουν γαστρεντερίτιδα στο 28ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ μαζι της 

ΚΑΙ Ω ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ το πέτυχε !! 

ΟΛΟΚΛΗΡΟ TVX ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΨΑΡΑΚΛΕΣ 

Υποκλιθείτε στο ρόλο του δασκάλου

Το παλικαράκι αυτό που τόσο λεβέντικα αντιμετώπισε την αδικοσυνη τους και που ξεφτίλισε στεγνά και με τόση αξιοπρέπεια κι όσους "ομοϊδεάτες" του πήγαν να το εκμεταλλευτούν ανήκει στην εργατική μας τάξη κι αργά η γρήγορα θα χτυπήσει το βήμα αντάμα με τα τάγματα του προλεταριάτου Καλή ζωή Νικόλα και Ολόρθη

(Γιώργος Θαλάσσης)
Για τον Νίκο Ρωμανό

Χάρηκα που βγήκε επιτέλους από τη φυλακή. Χάρηκα πολύ. Αλλά αυτή η χαρά δεν ήταν ικανή να διαλύσει τις πικρίες του παρελθόντος. Πικρίες πολλές. Για την απάνθρωπη μεταχείριση του, για τις τεράστιες ποινές λες και ήταν δολοφόνος, για τον διασυρμό της οικογένειάς του. Τι να πρωτοθυμηθώ; Πόσα είπαν για εκείνη τη μητέρα; Όλο το ανάθεμα της κοινωνίας έπεσε επάνω της, επάνω σε μια μάνα που είμαι σε θέση να ξέρω πόσο στοργική ήταν και πόσο πολύ αγαπούσε και φρόντιζε το παιδί της. Την κατηγόρησαν ακόμη και για το ότι του διάβαζε διηγήματα του Μάριου Χάκκα. Κατά τη γνώμη τους τον διέφθειρε ο Μάριος Χάκκας, γιατί ο Μάριος Χάκκας δεν ήθελε 51 υπουργούς, αλλά φανταζόταν ένα τριμελές υπουργικό συμβούλιο με ένα δεκαοχτάρη στο υπουργείο του έρωτα, μια μάνα στο υπουργείο γεννήσεων και ένα γεροντάκι στο υπουργείο θανάτου. Ένα μόνο υπουργείο θανάτου, όχι τόσα πολλά που είχαμε και έχουμε τα τελευταία χρόνια.
Πώς να ξεχάσω τα σχόλια του Κούγια, του Ζούλα ακόμη και αυτά που μου είπε ο εισαγγελέας στο εφετείο Λαμίας, λες και δικαζόταν εκεί ο Ρωμανός και όχι οι δολοφόνοι του Γρηγορόπουλου.
Πώς να ξεχάσω την απεργία πείνας για το δικαίωμά του στη μόρφωση και όσα διαμείφθηκαν μέσα στη Βουλή το Δεκέμβριο του 14. Πώς να ξεχάσω τα απαξιωτικα σχόλια γονέων της Σχολής Μωραΐτη, έχω σωρεία από τέτοια μέιλ, που τον παρουσίαζαν ως αδίστακτο δολοφόνο. Ακόμη είπαν και ότι θα ανατίναζε το Mall Σαββατοκύριακο που πήγαιναν τα παιδιά τους. Όχι γιατί δεν τον ήξεραν, όπως τον ήξερα εγώ από παιδί, αλλά γιατί δεν ήθελαν να τον ξέρουν.
Αλλά ποια ήταν και η στάση του σχολείου του που τον ήξερε; Ακόμη και συνάδελφος (όχι βέβαια εκπαιδευτικός), που τον ήξερε και ήξερε καλά και τη μητέρα του, μου είπε πως ήταν αντίθετη με την εκπαιδευτική άδεια με βραχιολάκι, γιατί θα έκανε τρομοκρατικό χτύπημα, θα τον κυνηγούσε η αστυνομία, θα τον πυροβολούσε και η σφαίρα θα εξοστρακιζόταν, όπως έγινε με τη σύλληψη του Μαζιώτη στο Μοναστηράκι, και αυτή τη φορά θα σκότωνε το γιο της που συχνάζει στο Μοναστηράκι.
Η Σχολή Μωραΐτη όχι μόνο δεν είπε έναν καλό λόγο για αυτό το παιδί και την οικογένειά του, που τους ήξερε καλά, γιατί και η μητέρα ήταν απόφοιτη αυτού του σχολείου, αλλά, ακολουθώντας τον δρόμο του χρήματος και της πελατείας, περιέθαλψε και ενθάρρυνε την τρομολαγνεία της και συμπεριφέρθηκε η ίδια τρομοκρατικά προς τους εκπαιδευτικούς κι εμένα.
Όμως ο Ρωμανός δεν τρομοκράτησε δικαστές και κοινωνία με τις πράξεις του, αλλά κυρίως με τις ιδέες του και το αστραφτερό του μυαλό.

(Σένα τα λέγω, σένα τα λέγω κι άκουτα,
πάρε χαρτί και πέννα, κάτσε και γράψε τα)

Ο απώτερος στόχος μιας Δόμνας

Τεχνοκράτες επιχειρούν να ρυθμίσουν τους οικονομικούς όρους διαβίωσης κοινωνιών ώστε να διανείμουν τον πλούτο σε ισχυρούς κεφαλαιοκράτες εις βάρος των λειτουργικών και παραγωγικών μονάδων αυτών των κοινωνιών .
Για να επιτευχθεί ο ανίερος και ταξικοκτόνος στόχος τους αντιλαμβάνονται πως πρέπει ν αντιμετωπίσουν τον άνθρωπο ως μονάδα κι όχι ως συλλογικό υποκείμενο, δηλαδή ως κοινωνία .

Διαμαρτυρόμενος ψηφοφόρος της Γερασιμίδου

Είμαι κι εγώ ένας σκασμένος ψηφοφόρος της Γερασιμίδου 
Διαμαρτύρομαι γιατί μου είχε τάξει για να την ψηφίσω ένα κουτί τρίγωνα Πανοράματος από Σαλονικη και τώρα που παραιτήθηκε τι θα φάω ?Τα δάχτυλα μου ?Εκτός αν τα δωκει του Γκιοκα να μου τα φέρει . Αν δεν το κάνει σημαίνει ότι το ΚΚΕ με εξαπάτησε και δεν είναι σωστό κόμμα .Tα αστικά κόμματα τουλάχιστον μαζεύουν 95% γιατί πουλάνε σανό, κηραλοιφες,διορισμούς, σκίζουν μνημόνια και κόβουν Κιμά παρουσία του πελάτη!....
μόνο που μετά πρέπει να πας στο Σύνταγμα να μουντζώνεις την Βουλή
ΓΕΡΑΣΙΜΙΔΟΥ ΦΕΡ ΤΑ ΤΡΥΓΩΝΑ

Τρύφων Χλιμιτζουρόπουλος 

ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΔΩΡΑΚΙ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ 

(φκιαξτα μονος σου μην περιμενεις σωτηρία απο κανέναν )

Λίγη τσίπα βρε Τσιπρόπουλα ?

Από χθες διακινείται η είδηση πως ο Βρούτσης απαγορεύει την έκδοση ΑΜΚΑ σε πρόσφυγες, συνοδευόμενο απο θετικούς σχολιασμούς για το έργο του Συριζα στο μεταναστευτικό. Όχι ρε Συριζόσκυλα του left και του documento , δεν θα βγείτε από πάνω επειδή ο Βρούτσης είναι ακροδεξιό τσουτσέκι.

Σαν να μην έζησε ποτέ γιατί ήταν εργατάκος

Ο θάνατος ενός ανθρώπου που πάει στη δουλειά και δεν επιστρέφει σπίτι του θα έπρεπε να αποτελεί πρώτη είδηση.
Γιατί το εργατικό ατύχημα είναι προμελετημένο έγκλημα.
Και γιατί δεν είναι φυσιολογικό να συμβαίνει.

Αντ΄αυτού η είδηση θάβεται μαζί με τον άνθρωπο που πάει.
Εδώ δεν αποτελεί είδηση για τη ΓΣΕΕ.
Η λαλίστατη ΓΣΕΕ και οι εργατοπατέρες της που βγάζουν δελτία τύπου για θανάτους επιχειρηματιών και υπουργών, για το θάνατο ενός εργάτη δεν έχουν να πουν τίποτα.

Τον 35χρονο Άρη τον περίμενε η μάνα του σήμερα το μεσημέρι να επιστρέψει για να φάνε.
Τον περίμεναν οι συναθλητές του στην Προοδευτική Λάρυμνας που έπαιζε ποδόσφαιρο χρόνια.
Τον περίμεναν οι φίλοι του. Οι παλιοί συμφοιτητές του.

Του έλιωσε το κεφάλι όμως ένα βαγόνι που κουβαλούσε 40 τόνους λιωμένου μετάλλου. 40 τόνοι λάβας.
Και η ζωή τελείωσε εδώ για τον Άρη.

Είναι φυσιολογικό να σκοτώνονται εργάτες στα κάτεργα των μεγαλοβιομηχάνων; Είναι θέλημα θεού;
Η ανάπτυξη βάφεται με το αίμα αθώων.

Το σωματείο εργαζόμενων στην ΛΑΡΚΟ προχωράει από αύριο σε 48ωρη απεργία ζητώντας να ληφθούν άμεσα μέτρα προστασίας των εργαζομένων.
Η αγανάκτηση έχει ξεχειλίσει από τα αλλεπάλληλα ατυχήματα που συμβαίνουν στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ.

Κατερίνα Θέσκα