ΚΚΡΟ κομμουνιστικό κόμμα απ τα Lidl

«Η πάλη για αγορές και η καταλήστευση ξένων χωρών, η τάση να καταπνίξουν το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου και της δημοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών, η τάση να αποβλακώσουν, να διασπάσουν και να εξοντώσουν τους προλετάριους όλων των χωρών, σπρώχνοντας τους μισθωτούς σκλάβους ενός έθνους ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους ενός άλλου έθνους προς όφελος της αστικής τάξης, αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο, το μοναδικό πραγματικό νόημα του πολέμου».

Β. Ι. Λένιν, τ. 26, σελ. 1.

Όλα τα παραπάνω, που σημείωνε ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης πριν από 100 και πλέον χρόνια, ισχύουν απόλυτα και για τον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία. Σε πολλά άρθρα μέχρι σήμερα έχουν αναδειχτεί πλευρές της διαπάλης για τις αγορές, τις πρώτες ύλες, τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων.

Τo ΚΚΕ έχει διατυπώσει ξεκάθαρες θέσεις και στο πλαίσιο του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Δυστυχώς, ορισμένα ΚΚ, όπως το ΚΚΡΟ, εκφράζουν θέσεις που μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους.

Λίγα στοιχεία για το ΚΚΡΟ

Το ΚΚΡΟ, που συγκροτήθηκε το 1993, είναι σημαντική δύναμη στην πολιτική ζωή της καπιταλιστικής Ρωσίας. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, το 2021, συγκέντρωσε το 18,9% των ψήφων και αναδείχτηκε 2η πολιτική δύναμη, εκλέγοντας 57 βουλευτές (σε σύνολο 450). Το ΚΚΡΟ σε αυτά τα 30 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ έχει αναλάβει και κυβερνητικές θέσεις, την περίοδο 1998 - 1999, επί πρωθυπουργίας Γ. Πριμακόφ, που διαχειρίστηκε την καπιταλιστική κρίση, η οποία είχε ξεσπάσει τότε στη χώρα. Το ίδιο το πρόγραμμα του κόμματος, που κινείται στη «γραμμή» της σταδιακής μετάλλαξης του καπιταλισμού σε σοσιαλισμό, μέσα από πολλά στάδια, προκρίνει τις διάφορες κυβερνητικές «κεντροαριστερές» λύσεις. Το ΚΚΡΟ, παρά τη σημαντική κοινοβουλευτική δύναμή του, δεν έχει καμία ουσιαστική συμμετοχή στην ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της Ρωσίας, βασικές δυνάμεις του οποίου ελέγχονται από το κράτος και την εργοδοσία.

Η στάση που έλαβε αυτό το κόμμα πριν ακόμη από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, ήταν γραμμή συμπόρευσης με το κυβερνητικό κόμμα της «Ενιαίας Ρωσίας» και τον Πρόεδρο, Βλ. Πούτιν. Με δική του πρόταση εγκρίθηκε από την Κρατική Δούμα η αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς (Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ), που ήταν το «έναυσμα» της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Το ΚΚΡΟ «αναμασά» και όλα τα επίσημα ρωσικά κυβερνητικά επιχειρήματα περί ανάγκης συντριβής του φασισμού στην Ουκρανία από τον ρωσικό στρατό, που πραγματοποιεί «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία, ορολογία που έχει επιβληθεί στη Ρωσία, ώστε να μην ακούγεται η λέξη πόλεμος. Μάλιστα, το ΚΚΡΟ θεωρεί πως αυτή η «αντιφασιστική» εξωτερική πολιτική πρέπει να συνοδευτεί με «αριστερή στροφή» στο εσωτερικό της χώρας, ζητώντας για πολλοστή φορά κυβερνητικό ανασχηματισμό και τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση

1. Ο «πόλεμος των πολιτισμών»: Το «χρυσό δισεκατομμύριο» ενάντια στον «ρωσικό κόσμο»

Η χειρότερη, όμως, απ' όλες τις υπηρεσίες που προσφέρει το ΚΚΡΟ είναι η πλήρης αποσιώπηση των πραγματικών αιτιών των ιμπεριαλιστικών πολέμων που, όπως και αυτός που έχει ξεσπάσει στην Ουκρανία, διεξάγονται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, των αστικών τάξεων και όχι των λαών. Είναι πόλεμοι για τις πρώτες ύλες, τον ορυκτό πλούτο, τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων, για γεωπολιτικά στηρίγματα, για τα μερίδια των αγορών. Δεν είναι δυνατόν το ΚΚΡΟ να μη γνωρίζει τη σημασία που έχουν για το ρωσικό, όπως και για το δυτικό, κεφάλαιο οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της Ουκρανίας, ο ορυκτός της πλούτος, π.χ. το τιτάνιο, αναντικατάστατο για την αεροναυπηγική βιομηχανία και όχι μόνο, ή τα λιμάνια της Μαριούπολης και της Οδησσού, ή οι εύφορες καλλιεργήσιμες εκτάσεις της Ουκρανίας, ή η συρρικνωμένη σε σχέση με τα χρόνια του σοσιαλισμού, αλλά εξίσου σημαντική βιομηχανική βάση της Ουκρανίας, το τεράστιο δίκτυο των αγωγών Ενέργειας που διασχίζουν τη χώρα αυτή. Επιπρόσθετα, δεν είναι δυνατόν να μη βλέπει το ΚΚΡΟ τον λυσσαλέο ανταγωνισμό που εκτυλίσσεται ανάμεσα στα αστικά κράτη σε πολλές περιοχές της υδρογείου, για τις πηγές, τους δρόμους μεταφοράς και τους αγωγούς της Ενέργειας, για τα μερίδια των μονοπωλίων στην αγορά της Ενέργειας της Ευρώπης, τα μερίδια στην αγορά των όπλων κ.ά. Ενας ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός στον οποίο παρεμβαίνουν τα μονοπώλια και τα κράτη της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων περιφερειακών «παικτών», όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, οι μοναρχίες του Κόλπου κ.ά.

Το ΚΚΡΟ με τη στάση του στέκεται στο πλευρό των ρωσικών και κινεζικών μονοπωλίων στον ανταγωνισμό τους με τα δυτικά κ.ά., που όλα μαζί έχουν μετατρέψει τον λαό της Ουκρανίας σε «σάκο του μποξ». Το κόμμα αυτό εδώ και πάρα πολλά χρόνια «φλερτάρει» με εθνικιστικές προσεγγίσεις και δυνάμεις, που παρουσιάζονται ως «πατριωτικές». Ο πρόεδρος του ΚΚΡΟ στο βιβλίο του «Παγκοσμιοποίηση και η τύχη της ανθρωπότητας» (2002) έχει αποδεχτεί τη θεώρηση του Αμερικανού Σάμιουελ Φίλιπς Χάντιγκτον περί «σύγκρουσης των πολιτισμών», σύμφωνα με την οποία οι συγκρούσεις δεν διεξάγονται πλέον ανάμεσα σε κράτη, αλλά ανάμεσα σε δυνάμεις με διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις. Ετσι, στις κινήσεις περικύκλωσης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις ΗΠΑ διακρίνει «ολοκληρωτικό πόλεμο» κατά της Ρωσίας, τον οποίο έχουν εξαπολύσει οι χώρες του λεγόμενου «χρυσού δισεκατομμυρίου», όπως χαρακτηρίζονται οι 30 πρώτες χώρες που είναι ενταγμένες στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, με συνολικό πληθυσμό κοντά στο 1 δισεκατομμύριο. Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, έχουμε «άμβλυνση» των κοινωνικών - ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της κοινωνίας του «χρυσού δισεκατομμυρίου», και πλέον η βασική αντίθεση εκφράζεται σε διεθνές πλάνο «στη βάση του άξονα "πλούσιος Βορράς - φτωχός Νότος" όχι λιγότερο ριζοσπαστικά απ' ό,τι πριν αυτές χώριζαν τον προλετάριο από τον εκμεταλλευτή του στα πλαίσια μιας ξεχωριστής χώρας»1. Στο προγραμματικό ντοκουμέντο του ΚΚΡΟ δεν αναγνωρίζεται ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της σημερινής Ρωσίας, ενώ θεωρείται πως «η Ρωσική Ομοσπονδία μετατρέπεται σε αντικείμενο μιας ακόμη αναδιανομής του κόσμου, σε ένα προσάρτημα πρώτων υλών για τα ιμπεριαλιστικά κράτη» και επιπλέον σημειώνεται: «Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα χάρη στην αρπακτική εκμετάλλευση των αποθεμάτων του πλανήτη, μέσω της χρηματιστικής κερδοσκοπίας, των πολέμων και τη χρησιμοποίηση νέων εκλεπτυσμένων μεθόδων αποικιοκρατίας, μια ομάδα ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, το λεγόμενο "χρυσό δισεκατομμύριο", πέρασε στο στάδιο της "καταναλωτικής κοινωνίας", στο οποίο η κατανάλωση από φυσική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού μετατρέπεται σε νέα "ιερή υποχρέωση" του ατόμου, που από την ένθερμη υλοποίησή της καθορίζεται ολοκληρωτικά το κοινωνικό του στάτους...»2. Σύμφωνα με αυτήν την αταξική και αποπροσανατολιστική προσέγγιση, στο «χρυσό δισεκατομμύριο» αντιπαρατίθεται ο λεγόμενος «ρωσικός κόσμος», που είναι μια από τις βασικές κατευθύνσεις της σημερινής εξωτερικής πολιτικής του ρωσικού αστικού κράτους. Κάτω από αυτήν την έννοια κρύβεται η αξιοποίηση από τη Ρωσία των εκατομμυρίων Ρώσων και ρωσόφωνων στις επιλογές του ρωσικού καπιταλισμού. «Είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε τον ρωσικό κόσμο (...) Ο ρωσικός κόσμος συγκεντρώνεται εδώ και χίλια χρόνια. Και τον συνέλεξαν όχι μόνο Ρώσοι αλλά και Ουκρανοί και Λευκορώσοι. Εχουμε κοινή πίστη, κοινές νίκες, μία γλώσσα, έναν πολιτισμό», είπε ο πρόεδρος του ΚΚΡΟ στην ομιλία του στη ρωσική Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την αναγνώριση των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών»3. Στη βάση αυτή το ΚΚΡΟ παρέχει πλήρη στήριξη στην εξωτερική πολιτική της ρωσικής άρχουσας τάξης, στη συγκρότηση των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων, που διαμορφώνει αυτή στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ, όπως είναι η Ευρασιατική Οικονομική Ενωση και ο Οργανισμός του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (ΟΣΣΑ). Είναι χαρακτηριστικό πως τον περασμένο Γενάρη το ΚΚΡΟ στήριξε τη στρατιωτική αποστολή των δυνάμεων του ΟΣΣΑ στο Καζακστάν για την καταστολή της εργατικής - λαϊκής εξέγερσης.

Συμπερασματικά, ενώ το ΚΚΡΟ διακηρύσσει πως έχει στόχο τον σοσιαλισμό, την ίδια ώρα το πρόγραμμά του, που προτίθεται να εφαρμόσει μέσα από εκλογικές - κοινοβουλευτικές διαδικασίες, συνιστά ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος και συντάσσεται πλήρως με τους στόχους της ρωσικής αστικής τάξης, τους σχεδιασμούς του αστικού κράτους, γεγονός που εκφράζεται και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

2. Αποσιώπηση των ρωσικών κυβερνητικών ευθυνών για την κατάσταση

Το ΚΚΡΟ, δείχνοντας μονάχα τις μεγάλες και αναμφισβήτητες ευθύνες των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων - ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ - του «φιλελεύθερου φασισμού», όπως αποκαλεί αυτές τις δυνάμεις, δεν αρθρώνει κανέναν λόγο για τις ευθύνες της αστικής τάξης της Ρωσίας. Ομως, εκατομμύρια Ρώσοι και ρωσόφωνοι, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, βρέθηκαν εκτός των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπως π.χ. στις περιοχές της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Μήπως οι ρωσικές αντεπαναστατικές δυνάμεις όταν διέλυαν την ΕΣΣΔ έθεσαν ζήτημα για τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, για το σε ποια χώρα θα ανήκουν στο εξής οι περιοχές στις οποίες ζούσαν; Οχι, βέβαια! Αυτοί οι πληθυσμοί αντιμετωπίστηκαν από την τότε νεοδιαμορφωμένη αστική τάξη της Ρωσίας ως «πιόνια» στα γεωπολιτικά σχέδιά της στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ.

Την ίδια ώρα, η αστική τάξη της Ουκρανίας εδώ και 30 χρόνια μεθοδικά «ποτίζει» τον λαό της χώρας με το «δηλητήριο» του αντικομμουνισμού, την γκεμπελική προπαγάνδα περί «γενοκτονίας» του ουκρανικού λαού από τους μπολσεβίκους, τους κομμουνιστές ή τους Ρώσους. Το 1998 ο τότε Πρόεδρος, Λ. Κούτσμα, υπέγραψε το πρώτο σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο η προπαγάνδα αυτή πήρε κρατική υπόσταση και εξαπλώθηκε σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα. Από το 2006, με τον Πρόεδρο Β. Γιούσενκο, ξεκινά η επιχείρηση «διεθνούς αναγνώρισης» της λεγόμενης «γενοκτονίας», ενώ στο εσωτερικό της χώρας επιβάλλεται ποινική απαγόρευση σε κάθε αντίθετη γνώμη. Το 2010 ο φιλορώσος, όπως έχει καταγραφεί, Πρόεδρος Β. Γιανουκόβιτς, διατηρώντας όλα τα προηγούμενα, δήλωσε πως δεν επρόκειτο για γενοκτονία του ουκρανικού λαού αλλά για «έγκλημα του σταλινικού ολοκληρωτικού καθεστώτος». Πάνω σε αυτόν τον μύθο μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά Ουκρανών, εκεί πάνω «πάτησαν» και οι φασιστικές οργανώσεις για να ανασυγκροτηθούν ιδεολογικά και πολιτικά.

Τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια, για να αποτρέψει όλη αυτήν την απαράδεκτη εξέλιξη η σημερινή ρωσική ηγεσία; Επιχειρηματικές δραστηριότητες, ενώ, όπως είπε ο ίδιος ο Βλ. Πούτιν, υπερηφανευόμενος, «το 2011 ο κύκλος εργασιών του διμερούς εμπορίου ξεπέρασε τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια»4. Την ώρα που στην Ουκρανία αναπτυσσόταν η προπαγάνδα του Γκέμπελς η Ρωσία έδινε στην Ουκρανία, όπως δήλωσε ο Βλ. Πούτιν, «υλική υποστήριξη» και μόνο την περίοδο 1991 - 2013 (δηλαδή την περίοδο που ρίζωναν εκεί οι φασιστικές ιδέες) ο ουκρανικός προϋπολογισμός είχε όφελος περίπου 250 δισ. δολαρίων, χάρη στα προνομιακά δάνεια της Ρωσίας και στις ειδικές τιμές στη ρωσική Ενέργεια. Μέχρι και τις δανειακές υποχρεώσεις της Ουκρανίας από την εποχή της ΕΣΣΔ κάλυψε ολοκληρωτικά η Ρωσία.

Είναι, λοιπόν, μονομερείς οι ευθύνες για την αναβίωση της φασιστικής, ναζιστικής προπαγάνδας στην Ουκρανία; Δεν έχει ευθύνη γι' αυτές και η αστική τάξη της Ρωσίας; Δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτά το ΚΚΡΟ;

3. Για την πάλη με τον φασισμό

Το ρωσικό κράτος εδώ και χρόνια καταθέτει κάθε χρόνο στον ΟΗΕ ένα σχέδιο απόφασης που καταδικάζει την «ηρωοποίηση» του ναζισμού και καλεί σε μέτρα για τον περιορισμό του ναζιστικού φαινομένου, ειδικότερα στη Βαλτική και στην Ουκρανία. Μονίμως οι ΗΠΑ το καταψηφίζουν και οι χώρες της ΕΕ απέχουν από την ψηφοφορία. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας μια φορά τον χρόνο, τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, την 9η Μάη, ανεμίζει η κόκκινη σημαία. Σε αυτήν τη βάση η άρχουσα αστική τάξη της Ρωσίας προσπαθεί να καπηλευτεί την Αντιφασιστική Νίκη, τα αντιφασιστικά αισθήματα του ρωσικού λαού.

Την ίδια ώρα και στη Ρωσία τα παιδιά στο σχολείο «ποτίζονται» από το δηλητήριο του αντικομμουνισμού, π.χ. του γνωστού αντισοβιετικού Σολζενίτσιν, που δικαιολογούσε τους Ρώσους συνεργάτες των ναζί, ήταν θαυμαστής του Φράνκο και υποστήριζε τον Πινοσέτ. Τα δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ είναι γεμάτα από αντικομμουνισμό, ενώ ακόμη και η νίκη κατά της φασιστικής Γερμανίας παρουσιάζεται ως κατόρθωμα που έγινε δήθεν χωρίς, και μερικές φορές παρά, τη δράση του Κόμματος των Μπολσεβίκων. Ο ίδιος ο Βλ. Πούτιν δηλώνει δημόσια πως μελετά και συστήνει στη νεολαία τα έργα του Ιβάν Ιλίν, Ρώσου ιδεολόγου του φασισμού. Εχει επισκεφτεί και καταθέσει λουλούδια στον τάφο του.

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως όταν η πάλη με τον φασισμό αποσπάται από τη «μήτρα» που τον γεννά, από την πάλη με τον καπιταλισμό, είναι μια εντελώς υποκριτική στάση για την προώθηση άλλων στόχων, όπως τώρα στην Ουκρανία, που δήθεν η ρωσική στρατιωτική εισβολή έχει στόχο την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας. Ποιος θα την κάνει αυτή; Ο θαυμαστής του φασίστα Ι. Ιλίν και με το λάβαρο και τα σύμβολα της τσαρικής αυτοκρατορίας, της «φυλακής των λαών» που έλεγε ο Λένιν; Είναι αδύνατον αυτή η υποκριτική στάση να μην είναι σε γνώση του ΚΚΡΟ.

4. Αποσιώπηση του κυβερνητικού αντικομμουνισμού

Το ΚΚΡΟ σημειώνει τον αντικομμουνισμό των ουκρανικών «φασιστικών αρχών», όπως τις χαρακτηρίζει, αλλά καθόλου δεν πρόσεξε τον αντικομμουνισμό που βγήκε από τα πιο επίσημα ρωσικά χείλη, αυτά του Προέδρου Βλ. Πούτιν, και στο πρώτο διάγγελμά του, πριν από τον πόλεμο. Να θυμίσουμε πως ο Βλ. Πούτιν χρησιμοποίησε όλους αυτούς τους εμετικούς χαρακτηρισμούς, που χρησιμοποιούν ΕΕ και ΗΠΑ, για τη Σοβιετική Ενωση, όπως: «Σταλινική δικτατορία», «ολοκληρωτικό καθεστώς», «κόκκινη τρομοκρατία» κ.ο.κ.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως το ΚΚΡΟ δεν αντέδρασε σ' αυτήν την απαράδεκτη αντικομμουνιστική επίθεση που εξαπέλυσε το Κρεμλίνο και η οποία αποτελεί κοινή βάση του αντικομμουνισμού όλων των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού. Δεν απάντησε ούτε καν στις απαράδεκτες κατηγορίες του Ρώσου Προέδρου πως ευθύνονται ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι για τη διάλυση της ΕΣΣΔ και όχι εκείνες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της αντεπανάστασης στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος ο Πούτιν, δίπλα στον τότε δήμαρχο του Λένινγκραντ, Α. Σομπτσάκ, «δεξί χέρι» του Μπ. Γιέλτσιν, που μαζί με τον Μ. Γκορμπατσόφ ηγούνταν της αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής επίθεσης κατά των δυνάμεων που πάλευαν για τη διάσωση του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ.

5. Η παραποίηση των θέσεων του ΚΚΕ για τον πόλεμο

Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚΡΟ προσπάθησε να παραπλανήσει τον ρωσικό λαό και για τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Το ΚΚΡΟ απέκρυψε ότι το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ότι οργάνωσε κινητοποίηση από τη ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα προς την αμερικάνικη, ότι τάχθηκε ενάντια και στις δύο πλευρές της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, καλώντας τους λαούς να μην επιλέξουν «ληστή», ότι πραγματοποιεί κινητοποιήσεις ενάντια στη γιγάντωση της «φωτιάς» του ιμπεριαλιστικού πολέμου με τη συνεχιζόμενη και όλο και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας, τη μεταφορά μέσω αυτής των φονικών όπλων στην περιοχή της σύγκρουσης.

Αντίθετα, το ΚΚΡΟ επιδίωξε να αξιοποιήσει τις μαζικές κινητοποιήσεις του ΚΚΕ για την παραπέρα χειραγώγηση του ρωσικού λαού, στην οποία συμμετέχει και αυτό. Ετσι, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Γκ. Ζιουγκάνοφ αναδημοσίευσε φωτογραφίες από κινητοποίηση του ΚΚΕ μεταφράζοντάς την ως στήριξη προς τον λεγόμενο «ρωσικό κόσμο». Επιπλέον, στο μήνυμα αλληλεγγύης που έστειλε το ΚΚΡΟ ενάντια στις συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ και στην καταστολή της διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη γίνεται προσπάθεια αναπαραγωγής της θέσης του ΚΚΡΟ περί «ολοκληρωτικού πολέμου του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας». Θέση που επιδιώκει να δικαιολογήσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Το μήνυμα αυτό βρήκε «φιλοξενία» σε αστική εφημερίδα της χώρας μας, που προσπάθησε μέσα από αυτό να κατηγορήσει το ΚΚΕ για διγλωσσία και δήθεν υποστήριξη της καπιταλιστικής Ρωσίας.

Ομως, το ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις στη χώρα μας γίνονται έξω από βάσεις, στρατόπεδα και λιμάνια, σιδηροδρομικούς σταθμούς απ' όπου περνάνε οι αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις έχει να κάνει με το υπαρκτό γεγονός πως η χώρα μας είναι ήδη μέρος της μιας πλευράς της σύγκρουσης, της αμερικανοΝΑΤΟικής. Απαιτούμε, λοιπόν, τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τον πόλεμο, από τους εγκληματικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντισμού, που στοχοποιούν τον λαό μας. Αυτό από κανέναν δεν μπορεί να «μεταφράζεται» ως στήριξη στην καπιταλιστική Ρωσία, την οποία επίσης έχουμε εξίσου καταδικάσει, σε αντίθεση με το ΚΚΡΟ και ορισμένα ακόμη ΚΚ, που παρέχουν ιδεολογική και πολιτική κάλυψη στους σχεδιασμούς της ρωσικής αστικής τάξης.

Το ΚΚΕ συντάσσεται με τα άλλα 40 Κομμουνιστικά Κόμματα και 30 Κομμουνιστικές Νεολαίες απ' όλο τον κόσμο, που:

- Καταδίκασαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ανέδειξαν πως «οι εξελίξεις στην Ουκρανία, που διεξάγονται στο έδαφος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, συνδέονται με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, την επέμβασή τους στην περιοχή, στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού αυτών των δυνάμεων με την καπιταλιστική Ρωσία».

- Εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους «στους κομμουνιστές και τους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας», καλώντας να δυναμώσουν «το μέτωπο ενάντια στον εθνικισμό, που καλλιεργεί η κάθε αστική τάξη. Οι λαοί των δύο χωρών, που έζησαν ειρηνικά και μεγαλούργησαν από κοινού στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, αλλά και όλοι οι άλλοι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να ταχθούν με την πλευρά του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή, της μιας ή της άλλης συμμαχίας που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων».

Υπογράμμισαν: «Το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιβάλλει να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».

Παραπομπές

1. Γκ. Ζιουγκάνοφ: «Παγκοσμιοποίηση: αδιέξοδο ή έξοδος;» (2001)

2. Πρόγραμμα ΚΚΡΟ. https://kprf.ru/party/program

3. Γκ. Ζιουγκάνοφ: Η αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς είναι για εμάς ζήτημα αρχής. https://kprf.ru/party-live/cknews/208757.html

4. Βλ. Πούτιν. Διάγγελμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 21/02/22 http://kremlin.ru/events/president/news/67828

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 23-24 Απρίλη