ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ και Κ.Κ.Ε.

 

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ 2020-11-25

Τις προάλλες, κοντεύει δίμηνο, σας είχα επισημάνει κάποια παράπλευρα ευρήματα μιας δημοσκόπησης, που μάλλον δεν ανήκαν στις σκοπιμότητες της παραγγελίας και διεξαγωγής της. H δημοσκόπηση ήταν αυτή εδώ:
https://prorata.gr/2020/09/30/ereyna-anixneysis-staseon-dimofilias-politikon-prosopon
και είχα αναφερθεί στην κεντρική της καρτέλα:
https://prorata.gr/wp-content/uploads/2020/09/4-1.jpg
Εκεί, λοιπόν, καταγραφόταν ένα 22% του δείγματος, που θεωρούσε το ΚΚΕ «σχετικά η απόλυτα κοντά στις ανησυχίες και τα προβλήματα της κοινωνίας»
Χτες δημοσιεύτηκε μια νέα δημοσκόπηση, αυτή τη φορά της MRB, που αυτή η κάρτα της:
https://www.in.gr/wp-content/uploads/2020/11/pinakas7-1200x681.jpg
… φαίνεται να επιβεβαιώνει την ανάγνωση, που κάναμε στην προηγούμενη της Prorata.
Παρατηρούμε λοιπόν, πως το ίδιο ποσοστό και μάλιστα αυξημένο στο 27,6%, εμφανίζεται να εκφράζεται και εδώ, όχι άμεσα, μια που το ερώτημα δεν αφορούσε ευθέως το ΚΚΕ, αλλά έμμεσα, καθώς είναι σε όλους σαφές, και στους δημοσκοπουμένους, πως τις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο και φέτος «σήκωσε» κυρίως το ΚΚΕ. Πόσο μάλλον, που έτρεξαν όλες οι «πρόστυχες πένες» των ΜΜ«Ε», είτε να επιτεθούν στο Κόμμα σαν κύριο «υποκινητή» των εκδηλώσεων, είτε και να επιτιμήσουν την Κυβέρνηση για …»ενδοτικότητα»(!), που την οδήγησε σε τακτική ήττα της από το ΚΚΕ, που παραδέχονταν πως ήταν «ο αδιαφιλονίκητος κερδισμένος της ημέρας».
Βλέπουμε, λοιπόν, πως, παρά όλον αυτό τον ψυχολογικό πόλεμο, που εξαπέλυσαν οι «πρόστυχες πένες» ενάντια στην ίδια την επέτειο και τον πρωταγωνιστή της, υπάρχει ένα ποσοστό του δείγματος, που τάσσεται πεισματικά «υπέρ» των εκδηλώσεων, εναντίον των οποίων η αστική εξουσία δε δίστασε να επιτεθεί με όλο τον διαθέσιμο κατασταλτικό μηχανισμό της, για να τις αποδυναμώσει και να τις συκοφαντήσει σαν «αντιλαϊκές» αξιοποιώντας και την ανάγκη περιφρούρησης της …λαϊκής υγείας!
Και μάλιστα, παρατηρώντας τα παραθυράκια επάνω δεξιά στην καρτέλα, υπάρχει μια ένδειξη για ποσοστό υποστήριξης 41% στους νέους μεταξύ 17 και 34 ετών, χωρίς να διευκρινίζεται βέβαια αν αναφέρεται στο σύνολο του δείγματος η μόνο στο υποσύνολο του 27%, αλλά σε κάθε περίπτωση το εύρημα παραπέμπει, είτε έτσι είτε αλλιώς, σε ευρύτερη συγκριτικά απήχηση των εκδηλώσεων στην νεολαία. Μάλιστα το αναγραφόμενο αποκάτω ποσοστό 46% στο κίτρινο, που προφανώς αναφέρεται σε οπαδούς του τΣύριζα, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως και τα δύο ποσοστά αφορούν το συγκεκριμένο υποσύνολο των υποστηρικτών των εκδηλώσεων, γιατί κανένα αξιόπιστο δείγμα γενικού πληθυσμού αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε να βγάζει τΣύριζα με …46%! Ούτε, κατά μείζονα λόγο, και το συγκεκριμένο, που του δίνει μόνο 21,7%.

Συνεπώς από αυτό το 27,6% μόνο το 27,6% x 46% = 12,7% προέρχεται (και δεν είναι …κακό – το αντίθετο!) από οπαδούς του τΣύριζα, και το υπόλοιπο 14,9%, (που υπερβαίνει αισθητά το ~4,5% της επιρροής, που η ίδια δημοσκόπηση καταγράφει στο ΚΚΕ), προέρχεται από οπαδούς του υπόλοιπου πολιτικού φάσματος, που μπορούμε να υποθέσουμε, πως ανήκουν, πάντα για το συγκεκριμένο υποσύνολο, κύρια στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά και το ΜΕΡΑ25, που επίσης υποστήριξαν τις εκδηλώσεις. Αλλά και αυτών το συνολικό (και μη αμιγές στο 3,6%) ποσοστό, ~2,7%+3,6%=6,3% δεν φτάνει για να καλύψει την διαφορά. Αρα υπάρχει και ένα ποσοστό 27,6%-12,7%-4,5%-6,3%=4,1% που πρέπει να ανήκει είτε στα συντηρητικά (ΝΔ-ΕΛ-ΚΙΝΑΛ) κόμματα, είτε στο 20% της αδιευκρίνιστης ψήφου του δείγματος.
Να λοιπόν, που μια αντιδραστική δημοσκόπηση, άθελά της και ενάντια στις δικές της σκοπιμότητες, επιβεβαιώνει μια ξεκάθαρη ήττα της αστικής τάξης σε μιαν έντονη αντιπαράθεση, που κατά γενικήν ομολογία «σήκωσε» κύρια το ΚΚΕ σαν εκ των πραγμάτων ηγετική δύναμη. Και μάλιστα με ακόμη μεγαλύτερη απήχηση στην νεολαία!
Μπορούμε λοιπόν να επανέλθουμε με μεγαλύτερη σιγουριά τώρα στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένα προοδευτικό δυναμικό της τάξης του ~25% και μάλιστα με αυξητική δυναμική. Και το πιο ενθαρρυντικό είναι πως εντοπίζεται κύρια στην νεολαία, όπου τα προηγούμενα χρόνια, σχεδόν τρείς – τέσσαρες δεκαετίες, είχαν επικρατήσει νεοσυντηρητικές τάσεις.
Είναι στο χέρι του ΚΚΕ να προχωρήσει πιο θαρραλέα στον δρόμο, που ήδη έχει διαλέξει, της προσέγγισης των λαϊκών στρωμάτων, που ριζοσπαστικοποιούνται στη βάση των σημερινών προβλημάτων, σε ταξική βάση, αντί να κυνηγάει πρόσκαιρες κοινοβουλευτικές η δημοσκοπικές πλειοψηφίες, που διαμορφώνονται κύρια με βάση την προπαγάνδα και τα συμφέροντα της Αντίδρασης. Όπως δυστυχώς συμβαίνει με το σύνολο σχεδόν της υπόλοιπης Αριστεράς.

ΣΕΧΤΑΡ ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ