Υπάκουες μετριότητες

Απο τοfadomduck2 

1. Δεν κερδίζει η νοημοσύνη στα παιχνίδια της εξουσίας, αλλά η πανουργία, η οποία στην περίπτωσή μας δεν έχει να προσφέρει πολλά. Της δένει τα χέρια η αυτού υπάκουη μετριότητα Τσίπρας, που κάνει τα πάντα για να κρατηθεί στο τιμόνι της χώρας, αγνοώντας πως κάποιος άλλος μπορεί να κάνει τα ίδια και χειρότερα και γι' αυτό να τον ξηλώσει γρήγορα.


2. Ο πρωθυπουργός είναι δείγμα ημιμαθούς μικροαστού χωρίς ίχνος αυτοανάλυσης, του οποίου η μόνη υποχρέωση είναι να απαντά στους λογαριασμούς των Ευρωπαίων. Και η απειροελάχιστη σπίθα που άναβε μέσα του έσβησε μπροστά στην επιθυμία για εξουσία. Δεν πρόκειται για σφάλμα, αλλά για σήμα κατατεθέν όλων των μικρομεσαίων που ταλανίζουν την Ελλάδα από την εποχή της μεταπολίτευσης. Πρόκειται για μια άπληστη αδελφότητα που θεωρεί ότι της ανήκουν όλα.

3. Υπάκουες μετριότητες που νιώθουν επιτυχημένοι λόγω του υπερβολικού τους ζήλου υπάρχουν παντού. Δεν πιστεύουν σε τίποτα και ακολουθούν τους ηγέτες τους - οι οποίοι με τη σειρά τους δεν τους εμπιστεύονται γιατί γνωρίζουν πως κάθε ψηφοφόρος είναι κατ' εικόνα και ομοίωσή τους -, δεν έχουν καμία υπόληψη, ούτε σθένος, απλώς πρόκειται για μορφές στα όρια των καρτούν που αλλάζουν θέση πολύ γρήγορα. Μονίμως κάθιδροι, αυτοί οι υπάκουοι βλάκες, που θέλουν να περνιούνται για έξυπνοι, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο στην εκάστοτε κυβέρνηση για να τη χωθούν και, όταν δεν λάβουν αυτά που επιθυμούν, περνάνε με τρομακτική ευκολία στις γραμμές των χρυσαυγιτών, αφήνοντας όλους αμήχανους και έκπληκτους για το πώς αυξήθηκε πάλι το χοιροστάσιο.

4. Η άμεση υπακοή που υπαγορεύει κάθε σχηματισμός, δεξιός ή λεγόμενος αριστερός, μας βοηθά ακόμα περισσότερο να δείξουμε την περιφρόνησή μας απέναντι στην εξουσία. Η άμεση υπακοή καταδεικνύει το φόβο κάθε πρωθυπουργού ως προς τον τρόπο που προσλαμβάνει την πραγματικότητα, την οποία αδυνατεί να αναλύσει και καταφεύγει σε φτηνά κόλπα, τύπου απλή αναλογική ή ό,τι άλλο περνάει από το μυαλό κάθε φωστήρα σύμβουλου. Τελευταία χειρονομία είναι το κάλεσμα της ιδιοφυίας Γιώργου Παπανδρέου μαζί με τον ουδέτερο Κουβέλη, που δεν καταλαβαίνεις αν κοιμάται ή είναι ξύπνιος.

5. Οσο μεγαλώνει η στρατιά των ανέργων, τόσο προσπαθεί το κράτος να τους εξαφανίσει από τα μάτια μας. Αυτός ο διαχωρισμός εργαζομένων - ανέργων φάνηκε στην αρχή να κερδίζει έδαφος, όπως και η προσπάθεια ενσωμάτωσης των ανέργων στον κόσμο της φαντασίας. Η βεβαιότητα του κράτους όμως για τον προσεταιρισμό των εργαζομένων γύρισε μπούμερανγκ εναντίον του, αφού οι εργαζόμενοι δεν άφησαν ευκαιρία που να μην κατέβουν στους δρόμους.

6. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία ποιος νομοθετεί μέσα από την κυβέρνηση, ποιος την εκπροσωπεί, ακόμα και ο ρόλος του Τσίπρα γίνεται χλομός παρ' όλη την πρόζα. Εγκαταλείφθηκαν στο ψέμα, επιδόθηκαν σε κάθε παραποίηση των γεγονότων και οι μόνοι ισχυροί δεσμοί που κράτησαν είναι με την ηγεσία των Γερμανών, οι οποίοι μειδιώντας τους καθοδηγούν. Δεν πρόκειται για αλλοίωση της συνείδησης από την εξουσία, όπως κουβεντιάζουν πολλοί, γιατί έτσι ήταν «παιδιόθεν», άσχετα αν ο κόσμος για λόγους ανεξιχνίαστους δεν δέχεται ότι έχει εξαπατηθεί. Ο ρόλος του θύματος είναι μια διαδεδομένη συνήθεια στην ελληνική κοινωνία και κάθε πολίτης που ακολουθεί αυτή τη στάση αναπαράγει τη μιζέρια του σε βάρος της κοινωνίας. Πιστεύει ότι θ' ανοίξουν οι ουρανοί και κάποια στιγμή θα δικαιωθεί. Ο «χρόνος όμως κανίβαλος τρόμος», όπως έγραφε ο Μίλτος Σαχτούρης, διαλύει κάθε παραμύθιασμα και στέλνει το θύμα εκεί που του αξίζει.

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ