Κυρίες και κύριοι,
Αλλα είναι τα ουσιαστικά προβλήματα που απασχολούν τον ελληνικό λαό. Οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» και τα νομοσχέδια που καταθέτετε, αλλά και το νέο φρούτο, η «κάβα» των προληπτικών μέτρων, δημιουργεί νέα μεγάλη ανασφάλεια στα λαϊκά στρώματα.
Ολα αυτά αποτελούν μια ακόμα απόδειξη ότι οι θυσίες για το λαό μας θα είναι χωρίς τέλος, χωρίς ημερομηνία λήξης, αντίθετα θα ενισχύονται στο βωμό της ανάκαμψης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, του αδυσώπητου νόμου για το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους.
Οσο για την κυβερνητική προπαγάνδα ότι «διασφαλίστηκε η απόλυτη προστασία των συντάξεων» και ότι θα προστατευτούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι, η κυβέρνηση παραδίδει για άλλη μια φορά μαθήματα εξαπάτησης.
Τα πραγματικά προβλήματα ανασφάλειας για το λαό
Συγκεκριμένα:
Η κυβέρνηση έχει μονιμοποιήσει πλέον τις 11 κατά σειρά μειώσεις, ενώ έχει προσθέσει μία ακόμα, επιβάλλοντας πρόσθετη εισφορά στον κλάδο Υγείας από το 4% στο 6%. Με το νομοσχέδιο, δηλαδή, φέρνει μια ακόμα, που ισούται με τις υπόλοιπες 11.
Δεύτερο: Με το νέο τρόπο υπολογισμού (δηλαδή για όσους συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2016), παρά τα όσα ακούγονται και λέγονται και ελέχθησαν και σήμερα, θα είναι κατά πολύ μειωμένες σε σχέση με τις σημερινές, γιατί τα μικρότερα ποσοστά αναπλήρωσης θα υπολογίζονται σε πολύ μικρότερες συντάξιμες αποδοχές.
Τρίτον: Η «προσωπική διαφορά», δηλαδή η διαφορά ανάμεσα στις σημερινές συντάξεις και το νέο τρόπο υπολογισμού τους, ανοίγει το δρόμο για μειώσεις και στους σημερινούς συνταξιούχους.
Χτυπιούνται οι επικουρικές συντάξεις, οι αναπηρικές, το ΕΚΑΣ.
Οι συνταξιούχοι δεν πάνε στο φούρνο ή στο σούπερ μάρκετ με δύο πορτοφόλια, ένα με την κύρια σύνταξη και ένα άλλο με την επικουρική.
Συνεπώς, είναι παντελώς αδιάφορο αν η μείωση θα γίνει στο κύριο ή στο επικουρικό κομμάτι της σύνταξης.
Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο συνταξιούχος θα έχει λιγότερα χρήματα στην τσέπη του, το οποίο σε συνδυασμό με τη φοροεπιδρομή και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα έρθει μαζί με το ασφαλιστικό, θα εξανεμίσει και τα τελευταία ψίχουλα του λαϊκού εισοδήματος, θα επιταχύνει κι άλλο τη φτώχεια. Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα έλλειψης πραγματικής ασφάλειας και ανασφάλειας για το λαό μας.
Ποια ασφάλεια υπάρχει σε μια σειρά χώρους δουλειάς, σε βιομηχανίες - γκέτο, σε αυτούς αναφερόμαστε, που δεν τηρούνται στοιχειωδώς τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.
Αυτά, λοιπόν, είναι τα πραγματικά προβλήματα ανασφάλειας των πολιτών και παρ' όλα αυτά σήμερα διάβασα στον «Ριζοσπάστη», προφανώς θα το έχουν κι άλλες εφημερίδες, ότι 83 ζεστά εκατομμύρια ευρώ δίνονται σε οκτώ ΜΚΟ για το θεάρεστο έργο τους στο Προσφυγικό. Ελεος με όλα αυτά τα ζητήματα.
Επανέρχεται η επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων
Κύριε Μητσοτάκη, επαναφέρετε την επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων, μάλιστα μιλώντας μόνο για το ένα άκρο, που το προσδιορίσατε αριστερό, ακροαριστερό το είπατε, με διάφορες εκφράσεις. Ουσιαστικά η πολιτική αυτή είναι επικίνδυνη, ξαναγυρνάτε σε άλλες εποχές, που είναι καταδικασμένες στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και των μελών σας και των οπαδών σας.
Είναι «βούτυρο στο ψωμί» της ατομικής τρομοκρατίας, των εγκλημάτων, είτε των δολοφόνων του συγγενή σας του Μπακογιάννη τότε, είτε των δολοφόνων, πρόσφατα, της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, του Παύλου Φύσσα, που γίνεται ακόμα η δίκη τους και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει.
Είναι «βούτυρο στο ψωμί» όσων θέλουν μόνο μέτρα καταστολής του εργατικού - λαϊκού κινήματος, γιατί κάτω από την ατομική τρομοκρατία, τις τυχοδιωκτικές, υπονομευτικές, προβοκατόρικες ενέργειες ενεργούμενων μηχανισμών, εγκληματικών και μυστικών υπηρεσιών - όπως ήταν όλοι αυτοί - βάζετε το λαϊκό κίνημα και ονοματίζετε τρομοκρατία τους λαϊκούς αγώνες, τα λαϊκά δικαιώματα.
Είναι βέβαια και «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκει ξανά την ευκαιρία - ακούσαμε τον πρωθυπουργό - να μιλάει για το αριστερό παρελθόν και παρόν του, να μιλάει ως αντιστασιακός ή να εμφανίζει ως αντιστασιακή την παράταξή του, μάλιστα σε ένα διάστημα που προσπαθεί να απογαλακτιστεί απ' όλα αυτά. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στα ευρωενωσιακά δεδομένα, στο μνημονιακό παρόν του, που μαζί, σε μια σειρά ζητήματα, πάτε παρεούλα, τα έχετε ψηφίσει και πάτε στην ίδια γραμμή πλεύσης.
Αυτή είναι η ουσία και βρίσκετε διάφορα τεχνάσματα για να αποπροσανατολίζεται ο ελληνικός λαός και για να παίζετε, για μια ακόμα φορά, το γνωστό από τα παλιά δικομματικό παιχνίδι, με αυτό το κάλπικο δίπολο που γίνεται προσπάθεια να στηθεί. Αλλά δεν θα σας κάνουμε το χατίρι.
Αποδεικνύεται η σχέση των δολοφονικών οργανώσεων με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς
Και η σημερινή συζήτηση επιβεβαιώνει αυτό που είπαμε και στην πρωτολογία. Κάθε φορά που γινόταν μια τρομοκρατική μαζική δολοφονική ενέργεια, κυβερνήσεις σε όλη την ΕΕ ήθελαν, σαν έτοιμες από καιρό, όλο και νέα μέτρα για τη δημόσια - υποτίθεται - ασφάλεια.
Δεν υποτιμάμε κανένα τέτοιου είδους πρόβλημα. Ομως, τι να κάνουμε; Να το κρύψουμε; Είναι προφάσεις εν αμαρτίαις όλα αυτά, σε τελευταία ανάλυση. Γιατί, εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται, σε όλες τις χώρες, ότι όλα αυτά τα μέτρα που πάρθηκαν και η ενίσχυση των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών καταστολής, όχι μόνο δεν έχουν ούτε καν αποτρεπτική ικανότητα, αλλά αντίθετα λειτουργούν και ως φορείς στρατολόγησης πληροφοριοδοτών, ενεργών μελών από υπηρεσίες, μηχανισμούς, εγκληματικές οργανώσεις, όπως σήμερα το «Ισλαμικό Κράτος», παλιότερα άλλοι και πάει λέγοντας.
Μέσα σ' όλη την πορεία των τελευταίων δεκαετιών, αποδεικνύεται η σχέση των δολοφονικών οργανώσεων και η δράση τους, με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους που γεννιούνται πάνω στο έδαφος της σύγκρουσης των διαφορετικών οικονομικών συμφερόντων, που διαπερνούν ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα.
Τροφοδοτούνται οι ανταγωνισμοί από την προσπάθεια ελέγχου της Ενέργειας, με τα γνωστά πεδία ανταγωνισμού, όπως η Συρία ή η Λιβύη, να αποτελούν πηγές και συνάμα καθοριστικά περάσματα για την ενεργειακή τροφοδοσία κρατών - μελών της ΕΕ.
Επίσης, πρόκειται για ανταγωνισμούς που σηματοδοτούν σφοδρή σύγκρουση κεφαλαίων για τον έλεγχο άλλων κρίσιμων κλάδων της οικονομίας (π.χ. αντιπαράθεση στη χαλυβουργία και την αυτοκινητοβιομηχανία κ.α.).
Στην όξυνση των ανταγωνισμών επιδρούν, επίσης, μεταξύ άλλων, η επιβράδυνση χωρών των BRICS, όπως η Κίνα, η κρίση σε Ρωσία, Βραζιλία, αυτήν την περίοδο, η πτώση της τιμής του πετρελαίου, η Διατλαντική και άλλες διεθνείς συμφωνίες εμπορίου κ.ά.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, βέβαια, ότι αρκετά ζητήματα από τις εξελίξεις και τη σφοδρότητα των αντιθέσεων έχουν να κάνουν και με το ίδιο το μέλλον της Ευρωζώνης και το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι» στην ΕΕ. Καθώς και η συζήτηση για το Brexit και το δημοψήφισμα στη Βρετανία. Διεργασίες που τροφοδοτούνται από την αναιμική ανάκαμψη της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, υπό την απειλή και νέων συγχρονισμένων κλυδωνισμών.
Ο τελικός λογαριασμός χτυπά πάντα την πόρτα του λαού
Οπως συμβαίνει και με την επίθεση ενάντια στα εργατικά και τα λαϊκά δικαιώματα, ο τελικός λογαριασμός των συνεπειών των πολέμων, των συγκρούσεων, φτάνει στον ίδιο πάντα αποδέκτη, στην εργατική τάξη, στο λαό. Χτυπά τη δική του πόρτα.
Οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων σηκώνουν τους τόνους και φωνάζουν ότι «έχουμε πόλεμο», καλώντας τους εργαζόμενους, τους λαούς, να στρατευθούν ιδεολογικά - πολιτικά με τα δικά τους συμφέροντα, για τα κέρδη των λίγων.
Και βεβαίως γι' αυτά τα συμφέροντα στην πορεία να χύσουν και το αίμα τους στα νέα ματοκυλίσματα που μεθοδεύουν για τη λεία τους, για το μοίρασμα των αγορών, των εδαφών, των πηγών και δρόμων μεταφοράς.
Καλούμε το λαό και τη νεολαία να μην τους κάνει αυτή τη χάρη. Να χαράξουμε τον περήφανο δρόμο της μαζικής λαϊκής πάλης και αντίστασης.
Είναι ο μόνος που μπορεί να μας βγάλει σε ξέφωτο.
