ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΤΟ ΣΠΟΤΑΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 12

ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΑ ΣΧΕΔΙΑ

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην απεργία στις 12 Νοέμβρη και στις απεργιακές συγκεντρώσεις που θα διοργανώσει σε όλη τη χώρα (στην Αθήνα στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια), απευθύνει το ΠΑΜΕ.

«12 Νοέμβρη απεργούμε!Εργατικό - λαϊκό ΜΠΛΟΚΟ στα αντιασφαλιστικά, αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης!

Συνάδελφοι εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες,

Κανένας στη δουλειά, κανένας και καμία στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, στο χωράφι! Κανένας άνεργος μόνος του!

Ολοι μια γροθιά! Ολοι στο δρόμο του απεργιακού αγώνα!

Συμμετέχουμε μαζικά, μαχητικά στη γενική πανεργατική πανελλαδική απεργία.

Νεκρώνουμε τα πάντα!

Η 12η Νοέμβρη και οι "ντελάληδες" της ήττας ...

Το συνδικαλιστικό κίνημα από τότε που άρχισε η κρίση εκτός από την ανετοιμοτητα του ,έδειξε να κυριαρχείται από τρία χαρακτηριστικά  αλληλοσυγκρουόμενα μεταξύ τους .Η κυρίαρχη τακτική του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που προϋπήρχε τα προηγούμενα χρόνια,του «κοινωνικού διαλόγου» ,της υποταγής , του μικρότερου κακού , που κατέληγαν πάντα στο να βάζει πλάτη το κίνημα στην σφαγή του , η λογική δλδ του να χάσουμε όσο γίνεται λιγότερα που οδήγησε και στην θνησιγενή κατάσταση όλων των δικαιωμάτων που είχαν κατακτηθεί από παλιά . Αυτή η τακτική δύσκολα παλευόταν τα προηγούμενα χρονιά της «ευμάρειας» ,γιατί ο εργαζόμενος ένοιωθε «ασφαλής» σε ένα τέτοιο επίπλαστης ειρήνης  περιβάλλον και έτσι έμαθε να κάθεται και να απολαμβάνει επιδοματακια , παροχούλες ,δανειάκια (στην ουσία δηλαδη εξαγορασμο της αδράνειας του ) .Καμιά εγρήγορση καμιά προετοιμασία από την ηγεσία του για αυτά που έρχονταν από το Μάαστριχτ και μετά,αντίθετα καλλιεργούμενος εφησυχασμός "κεντρικά σχεδιασμένος" ! .Όσοι πάλευαν να ξυπνήσουν τους εργάτες σ αυτή τη βάση έμοιαζαν γραφικοί και «εκτός τόπου και χρόνου».Έτσι μπήκε στην κρίση το ΕΚ ανέτοιμο , συμβιβασμένο και εφησυχασμένο  …παραδομένο πλήρως επί της ουσίας στο μέγεθος της επίθεσης που δεχόταν . Οποιοι αγώνες έγιναν ηταν κατω από την πιεση των ταξικών δυνάμεων αλλα οι «παρέες» που ηγούνταν στα Τριτοβάθμια ,επίτηδες τους άφησαν ασυντόνιστους ,χωρίς κλιμάκωση και σύνδεση μεταξύ τους ,ακριβώς για να να είναι αναποτελεσματικοί και να προάγουν την απογοήτευση στο κίνημα .

731

Υψωμα 731 (Η ιστορία του τόπου μας, μας ανήκει. Δεν την παραδίδουμε στους φασίστες. Tη διδάσκουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας.)

«Ύψωμα 731» 

Μια από τις μεγαλύτερες μάχες του Β’ παγκοσμίου πολέμου έγινε στο «Ύψωμα 731» κοντά στην Κλεισούρα, τον Μάρτιο του 1941. Τη μάχη παρακολούθησε ο ίδιος ο Μουσολίνι από τα απέναντι βουνά, παίζοντας το τελευταίο του χαρτί απέναντι στην Ελλάδα που μέχρι εκείνη τη στιγμή κατέγραφε μόνο νίκες.
Το Ύψωμα 731, το οποίο υπερασπίστηκε το 5ο Σύνταγμα της 1ης Μεραρχίας, ήταν στρατηγικής σημασίας καθώς αποτελούσε το κλειδί για τη διάβαση προς την ενδοχώρα. Δέχθηκε, μέσα σε τρεις μέρες, 18 επιθέσεις από πυροβολικό, αεροπορία, άρματα μάχης και επίλεκτες ιταλικές μονάδες πεζικού.

Σχετικές αναφορές υποστηρίζουν ότι σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ρίφθησαν τόσα πυρομαχικά όσα στο «Ύψωμα 731» (μόνο την πρώτη μέρα της επίθεσης και για δυόμισι ώρες ρίχτηκαν περίπου 100.000 βλήματα στο μικρό ύψωμα. 11 βλήματα κάθε δευτερόλεπτο. Ασύλληπτο νούμερο!). Το «Ύψωμα 731» (ο αριθμός 731 σημαίνει το υψόμετρο), δεν είναι πια 731 μέτρα. Είναι 726! Χαμήλωσε 5 μέτρααπό τους βομβαρδισμούς εκείνων των ημερών. Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, πολέμησαν άνθρωποι μέχρις εσχάτων.

Η κληρονομιά του ’40 για το μετέπειτα αντάρτικο

αναδημοσίευση απο agkarra

Ο Ελληνικός λαός που κλήθηκε να πολεμήσει τον φασιστικό Ιταλικό εισβολέα πήρε πολύτιμα μαθήματα από αυτή την περίοδο, που αποτέλεσαν σημαντική βάση για τον αγώνα που θα ακολουθούσε μες την κατοχή. Η στρατιωτική υποδομή που άφησε το μεταξικό καθεστώς (ιδιαίτερα όσον αφορά τις μεταφορές) ήταν ανεπαρκής, αλλά η μορφή που πήραν οι μάχες πάνω στα βουνά αναπλήρωσαν τις τεράστιες ελλείψεις οδηγώντας σε νίκες κατά του υπέρτερου Ιταλικού στρατού.

Η διάρθρωση του στρατού, επιλογές τις οποίες επέβαλε κυρίως ο χώρος,  συγκροτούσε έναν επιπλέον χώρο ανάδειξης του συλλογικού. Η εμβάπτιση τους στην σκληρή, συλογική πολεμική περιπέτεια έφτιαχνε δεσμούς με σημαντικό αντίκτυπο. Ήταν ένα πολύμορφο εργαστήριο, προπαρασκευαστικό για την συνέχεια. Προπολεμικοί δεσμοί, ιεραρχίες, ανάγκες, προτεραιότητες έσπασαν μέσα σε αυτό το όλο και πιο επικίνδυνο περιβάλλον. <<Από αυτούς τους πολεμικούς μήνες άρχιζε να κτίζεται η διαθεσιμότητα των πολλών για συμμετοχή στο ιστορικό γίγνεσθαι>> αναφέρει ο Γ. Μαργαρίτης. <<Αν θέλαμε να συνοψίσουμε, θα λέγαμε χωρίς δισταγμό ότι το πιο σημαντικό μάθημα αυτού του σχολείου των εμπειριών θα μπορούσε να ονομαστεί ο θάνατος, το τέλος του καθημερινού, του προβλέψιμου, του επαναλαμβανόμενου στην κλίμακα της ανθρώπινης ζωής.>> Στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας βάθαιναν αυτές οι διεργασίες. Οι λεκάνες, οι στενές κοιλάδες που σχηματίζονται ανάμεσα στους θεόρατους ορεινούς όγκους αποτελούσαν μικρογραφίες κόσμων ολόκληρων. Η μορφολογία του εδάφους κατακερμάτιζε τον στρατό, δεν επέτρεπε μαζικές συγκεντρώσεις στρατιωτών αλλά μικρές, στενά δεμένες, μονάδες που επειχειρούσαν με ένα βαθμό πρωτοβουλίας και εφευρετικότητας.  Εκεί που ολόκληρος στρατός πολεμούσε, τα δικαιώματα του στενού ανθρώπινου κύκλου, στα όρια της παρέας, της συντροφιάς, αναδεικνύονταν με τον πιο ισχυρό τρόπο.

Ο πόλεμος της Αλβανίας ήταν πόλεμος των μικρών μονάδων, των διμοιριών, των λόχων, σπανιότερα των ταγμάτων. Ο χώρος ευνοούσε τις σε τοπική κλίμακα συγκρούσεις, έκανε απαγορευτικές τις γενικές στρατηγικές κινήσεις αφήνοντας έκθετη την Ιταλική στρατιωτική λογική. Το πυροβόλο σκαρφάλωνε σε ουλαμούς των δύο πυροβόλων, σπάνια μια πυροβολοαρχία συγκεντρωμένη. Οι στρατιώτες μάθαιναν τον πόλεμο στην μικρή διάσταση. Κάθε τάγμα, κάθε λόχος ή διμοιρία μπορούσαν να δώσουν την δική τους αυτόνομη μάχη. Για τον εαμικό-ελασικό αγώνα που θα ακολουθούσε αυτά είχαν σημαντική αξία. Ήταν η πεποίθηση των στρατιωτών ότι μπορούσαν να κινηθούν σχετικά ανεξάρτητοι και αυτόνομοι στις πιο αντίξοες συνθήκες, να επιλύσουν στον μικρό τους κύκλο περίπλοκα προβλήματα, έμαθαν να παίρνουν πρωτοβουλίες, να αυτοσχεδιάζουν, να ενεργούν. Διακρίθηκαν στην τακτική διείσδυση στην ανατροπή των εχθρικών θέσεων με τολμηρές κινήσεις στα αδύνατα σημεία. Αυτές οι συνθήκες και η αποτελεσματικότητα στην λεπτομέρεια γέννησαν και τον μύθο και το ιδεολόγημα του ΄Έλληνα στρατιώτη” με το ”ανώτερο μαχητικό πνεύμα”.

Μέσα από αυτή την νίκη, σημαντική παρακαταθήκη ήταν η περιφρόνηση που γέννησε για τον εχθρό, του αυριανού κατοχικού δυνάστη. Σημαντική πτυχή επίσης ήταν η περιφρόνηση προς την υψηλή ηγεσία του έθνους και του στρατού: οι απλοί στρατιωτές και οι κατώτεροι αξιωματικοί ένιωθαν την εγκατάλειψη από τους εθνοπατέρες σε πολλα ζητήματα του πολέμου. Άισθημα που βγήκε και μελλοντικά σωστό μιας και με το ξεκίνημα της κατοχής μεγάλο μέρος της αστικής τάξης και τη στρατιωτικής ηγεσίας εγκατέλειψε την χώρα.  Υπήρχε η πεποίθηση ότι η ηγεσία δεν ήθελε καν να κερδίσει αυτό τον πόλεμο. Οι ”πάνω μας πρόδωσαν” ήταν το μήνυμα που το μέτωπο έστελνε στην κοινωνία, οι ”πάνω” σε αντίθεση με τους ”κάτω”, τον λαό, που έκανε το καθήκον του. Βρισκόμαστε στο επόμενο κεφάλαιο της νεοελληνικής ιστορίας.

Ο ΕΛΑΣ (το στρατιωτικό τμήμα του ΕΑΜ), στην τακτική-επιχειρισιακή του διάσταση, ήταν σε τελευταία ανάλυση αντίγραφο του στρατού που οι συνθήκες στην Αλβανία διαμόρφωσαν. Η πολεμικά συντριπτική ανωτερότητα του ΕΛΑΣ απέναντι στα τάγματα ασφαλείας οφειλόταν σε παρόμοιους λόγους με την διαμόρφωση του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου. Ενώ τα Τάγματα παρέτασσαν μια δύναμη κρούσης χωρίς υποδομή, ο ΕΛΑΣ απαντούσε με μικρότερη παρατακτή δύναμη αλλά με ασύγκριτα μεγαλύτερο βάρος , μηχανισμών στήριξης. Πετύχαινε έτσι νίκες δυσεξήγητες αριθμητικά.

Αμέσως μετά την έναρξη της Κατοχής, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, δημιουργήθηκαν το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ) στις 16 Αυγούστου 1941 και το ΕΑΜ στις 27 Σεπτέμβρη 1941. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΕΤΑ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών.

Πηγές:

α) Από την ήττα στην εξέγερση, Γιώργος Μαργαρίτης, Εκδόσεις: Ο πολίτης

β) Ριζοσπάστης

28 Οκτώβρη 1940: Το φασιστικό τελεσίγραφο και το «ΟΧΙ» του Μεταξά

τα κωλόχαρτα που μοιράζουν οι Ναζι της ΧΑ 

Του οικοδόμου απο το "ΑΤΕΧΝΩΣ"

Ο «ευαίσθητος πατριώτης» πρωθυπουργός που, δακρυσμένος, αναφώνησε «ΟΧΙ» στο τελεσίγραφο του Ιταλού πρεσβευτή Γκράτσι, το ξημέρωμα της 28 Οκτώβρη 1940, είναι ένα παραμύθι που διαπαιδαγώγησε γενιές Ελλήνων, πλαστογραφώντας την πραγματικότητα επειδή συγκρουόταν με τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και του πολιτικού προσωπικού της. Όλες οι αστικές κυβερνήσεις από το 1940 και μετά εκμεταλλεύτηκαν ή ανέχτηκαν αυτό το παραμύθι, που ηρωοποιεί τον φασίστα δικτάτορα Μεταξά αποκρύπτοντας τον ρόλο που έπαιξε το φασιστικό καθεστώς της μεταξικής δικτατορίας στην υπεράσπιση των δεσμών της ντόπιας αστικής τάξης με το βρετανικό κεφάλαιο (συμφέροντα που ισοπεδώνουν «συναισθηματισμούς», ιδεολογικές συγγένειες και συμπάθειες…).

Ο καλύτερος των καλύτερων

ΑNTIKEIMENIKA MIΛΩΝΤΑΣ...





απο το "ΑΤΕΧΝΩΣ "

Τις προάλλες ο Βραζιλιάνος Πελέ έκλεισε 75 χρόνια ζωής. Την ίδια μέρα περίπου, ανακοινώθηκε στα ΜΜΕ πως ο 68χρονος ιπτάμενος Ολλανδός, Γιόχαν Κρόιφ, διαγνώστηκε με καρκίνο στους πνεύμονες, μανιώδης καπνιστής γαρ. Κάπως έτσι, από σπόντα, δόθηκε η αφορμή για να ανοίξει ξανά η κουβέντα για τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών. Στην οποία κανονικά έχει θέση κι ο Νίκος Τσιαντάκης, που είχε κι αυτός γενέθλια την περασμένη βδομάδα, κλείνοντας τα 52, αλλά η θρυλική χαίτη του και το μουστάκι, ως σήμα κατατεθέν, βγαίνουν εκτός συναγωνισμού, για λόγους δικαιοσύνης προς τους υπόλοιπους.

Τρελή πρεμούρα ....ξαφνικά ....ΟΛΟΙ για το ΚΚΕ !!

Μην ειναι το Φεστιβάλ που ενω στήθηκε κυριολεκτικά στο παραπέντε ,ειχε τετοια επιτυχία που τους τρόμαξε ?
Μην ειναι το λεβέντικο ζειμπέκικο του ΓΓ που εδειχνε να το γλεντά με την καρδιά του και οχι για να το καταγράψουν τα κανάλια τους ?
Μην ειναι το συνεχές στρίπ τιζ που τους κάνουν οι κομμουνιστές  απο την Βουλή μέχρι τις γειτονιές και τα συνδικάτα ?

(χωρις ιδιαίτερο κόπο βέβαια γιατι φρόντισαν μοναχοί τους να πετάξουν και τα τελευταία "αριστερα" φύλλα συκής που φόραγαν και ο τσόβενος βασιλιάς τους ειναι πλέον θεόγυμνος ) 

Ανάγκη των καιρών η συνεχής πολιτική και ιδεολογική δουλειά των Κομματικών Οργανώσεων

Ειναι σαφές πως οι μετεκλογικές εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις βασικές εκτιμήσεις που έχει κάνει το ΚΚΕ για την κατάσταση στην οικονομία και την πολιτική: Η αντιλαϊκή καταιγίδα εντείνεται αμείωτη από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με διαρκή ψήφιση στη Βουλή σειράς μέτρων που κάνουν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να μετρούν απανωτές απώλειες στο μεροκάματο, συνολικά στη ζωή τους. Χοντρά γεωστρατηγικά συμφέροντα και ανταγωνισμοί που εμπλέκονται μέχρι τα μπούνια η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνηση. Συνολικά, διεθνείς εξελίξεις πολύ σοβαρές που απαιτούν μεγάλη επαγρύπνηση και ετοιμότητα από το εργατικό κίνημα, από το λαϊκό παράγοντα.

Οι κυρίαρχες επιλογές της αστικής τάξης, που στηρίζει και στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, «επανδρώνονται» με πραγματικό καταιγισμό ιδεολογημάτων, προπαγάνδας, διαστρεβλώσεων, αυταπατών, έντονων διλημμάτων. Σκοπός, η διαρκής ενσωμάτωση του λαού, η ενεργοποίηση συντηρητικών αντανακλαστικών μπροστά στις εξελίξεις, η άμβλυνση και αλλοίωση των κριτηρίων με τα οποία ένας εργάτης πρέπει να προσεγγίζει τα πράγματα. Η προσπάθεια καταβύθισης του ταξικού κριτηρίου μπροστά στο «εθνικό», στο «κοινό συμφέρον». Η προσπάθεια να μην πιστέψει η εργατική τάξη στη δύναμή της, να κάνει τελικά δικό της πιστεύω ότι «τίποτα δε γίνεται με την ταξική πάλη». Το να μην προσεγγίσει ο λαός την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Ξεχωρίζουμε μόνο κάποια από αυτά με αφορμή και την πρόσφατη επικαιρότητα:

Ταξικά ναυάγια

Κοίταγα ένα άρθρο των πρώην κομμουνιστών Καλαματιανού και Αραβανή, στην πάντα πρόθυμη να φιλοξενήσει οποιεσδήποτε απόψεις σπέρνουν την σύγχυση και καλλιεργούν τα διασπαστικά, εντός των κομμουνιστών, φαινόμενα, ΕΦ.ΣΥΝ. 

Κανονικά δεν θα ασχολιόμουνα αλλά ο καιροσκοπισμός και η διαστρέβλωση πάντα με βγάζουν από τα ρούχα μου. Και ειδικά όταν οι φορείς κάποιων απόψεων αντί να έχουν τα κότσια να τις εκφράσουν ρητά και να τις υπερασπιστούν, επιλέγουν να εκφράζονται με ψίθυρους και υπονοούμενα. 
Παρακάτω θα δείξω τι ακριβώς εννοώ. 

Τα «περίεργα» λοιπόν αρχίζουν από την πρώτη κιόλας παράγραφο όπου οι συντάκτες κάνουν λόγο για κάποια «κομμουνιστική αριστερά». 

«...Ανέδειξαν όμως και τις σοβαρές ανεπάρκειες της Αριστεράς, ιδιαίτερα της κομμουνιστικής Αριστεράς, αφού κυρίως η κομμουνιστική Αριστερά και η προοπτική της μας απασχολεί...»

Η περίφραση μάλιστα «κομμουνιστική αριστερά» χρησιμοποιείται 7 φορές στο κείμενο, ενώ η λέξη «ΚΚΕ» μόλις 3. Από τα συμφραζόμενα μάλιστα φαίνονται να ταυτίζονται: 

«...Οι πολιτικές συνέπειες για την Αριστερά ήταν μεγάλες. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος τα λάθη του ΚΚΕ με επιδέξια τακτική, παρά τη δεξιά και συμβιβαστική στροφή που επιχειρούσε, εκτινάχθηκε από το 4-5% στο 26% και η κομμουνιστική Αριστερά υπέστη βαριά ήττα....»

ΑΙΣΧΟΣ !!!!!! Παλιογάλλοι !!!

Η πρόσφατη "πρωτοτυπη" αφίσσα των ΕΑΑΚ 

κι εδω οι αλητες της Γαλλικης ΕΦΕΕ  που την ...κλεψαν απο τα παλληκαρια μας κατι χρόνια .............ΠΡΙΝ

Το δίλημμα : Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

απο το antivaro

   

Διχτατορία του προλεταριάτου ... σοσιαλισμός

ή

Αδράνεια μαζών με κατάπνιξη κάθε πιθανού ταξικού κοινωνικού ξεσπάσματος ... παρασιτικός σάπιος αυταρχικός καπιταλισμός ... φασισμός, πόλεμοι ... κάθοδος στον μεσαίωνα

Πώς και γιατί ??

    Η κυρίαρχη αντίθεση στον καπιταλισμό είναι η αντίθεση κεφαλαίου εργασίας ...

... ή αλλοιώς συμβαίνει ακραία κοινωνικοποίηση της εργασίας και της προόδου των παραγωγικών δυνάμεων σε αντίθεση με την ακραία συγκεντροποίηση της κατοχής των μέσων παραγωγής και την ακραία ιδιοποίηση του κέρδους.

Και ακόμα κάτι χειρότερο: απο την μία για την εξασφάλιση του υπερκέρδους ο καπιταλισμός αναγκάζεται να υποβαθμίζει την ανθρώπινη εργασία ... την ίδια στιγμή που χωρίς την ανθρώπινη εργασία δεν μπορεί να προκύψει κέρδος !!! Η αντίθεση ... γίνεται αντίφαση.

TAMEIA : The grande pliatsiko !

Το πρόβλημα της διαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων αρχίζει από την δεκαετία του ’50. Από το 1950 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 τα αποθεματικά των Ταμείων ήταν σε άτοκους λογαριασμούς στην Τράπεζα της Ελλάδος. Και με αυτά τα λεφτά χρηματοδοτούσαν τον Μποδοσάκη τον Νιάρχο τον Ανδρεάδη και τους λοιπούς «επιχειρηματίες» για να έρθει η πολυπόθητη «οικονομική ανάπτυξη» που όμως αφορούσε τους λίγους. (Προσθήκη ιστολογίου: . Βλεπετε οι εφ οπλου ληστές (εφοπλιστές) έπρεπε να αλλάξουν τα “Liberties”που τους χάρισαν οι ΗΠΑ μετά την απόβαση στην Νορμανδία …Οσα δεν πρόλαβαν να πνίξουν για να πάρουν ασφάλιστρα -στέλνοντας στον υγρό τους τάφο και μερικές εκατοντάδες ναυτικούς -,είχαν ηδη σαπίσει μια και ηταν πλοία «μιας χρήσεως» .Επρεπε επίσης με κάποια κεφάλαια να χτιστούν οι Μοτορ Οιλ ,οι Πεσινεδες και σιγα μην βάζαν από την τσέπη τους αυτά τα κεφάλαια οι «αξιότιμοι επενδυτές» .Με τα λεφτά ΚΑΙ των Ταμείων φκιάχτηκαν οι «αγιες οικογένειες» της πλουτοκρατίας στη χώρα μας !!!  )

Η αποσιώπηση δείχνει ....τον φόβο και τον πανικό τους

Ξεφυλλίσαμε με προσοχή όλες τις χτεσινές εφημερίδες. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν είχαν ούτε μια αράδα για τα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις, στα οποία καλούσαν με αποφάσεις τους 600 και πλέον σωματεία και φορείς. 

Μιλάνε όλοι ,μιλάει κι ο Μπαναϊώτς ...

"Δεν έχουμε την ίδια αντίληψη με το ΚΚΕ, καθόλου. Υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές με το ΚΚΕ και είναι διαχρονικές και αφορούν κυρίως το παρόν, αλλά και το μέλλον της χώρας. Κι άλλη μια φορά το ΚΚΕ είναι εκτός τόπου και χρόνου. Πετάει την μπάλα στην εξέδρα, όταν η Λαϊκή Ενότητα κι άλλες δυνάμεις μπαίνουμε στη φωτιά, προκειμένου στο σήμερα να διαμορφώσουμε μια ρεαλιστική εναλλακτική απάντηση, φυσικά με προοπτική μεγάλων κοινωνικών μετασχηματισμών".

Αυτά είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο επικεφαλής της ΛΑΕ Π. Λαφαζάνης.

Θα συμφωνήσουμε απολύτως με τη διαπίστωση ότι "υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές με το ΚΚΕ", αν και προεκλογικά, για να ψαρέψει ψήφους σε θολά νερά, ο Λαφαζάνης και οι άλλοι έλεγαν ακριβώς τα αντίθετα.

Τώρα, για το κατά πόσο η ΛΑΕ "μπαίνει στη φωτιά" για να υπερασπιστεί τα λαϊκά δικαιώματα, ενώ το ΚΚΕ "πετάει την μπάλα στην εξέδρα", λίγη αίσθηση του μέτρου δεν βλάπτει.

Ιδιαίτερα μάλιστα σε μια περίοδο που οι κομμουνιστές στα συνδικάτα πρωτοστατούν για να οργανωθεί η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση και βρίσκουν απέναντί τους όχι μόνο την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές, αλλά και τον νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Με τον οποίο να σημειωθεί ότι τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΛΑΕ διατηρούν άριστες σχέσεις, συμμετέχοντας μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην παράταξη του ΜΕΤΑ.