8/3/2011
8:00 π.μ.
8:00 π.μ.
Στη Λεωφόρο Δημοκρατίας στον Κορυδαλλό περιμένω μέσ'στο ψιλόχιονο τον συνάδελφο και σύντροφο Αποστόλη, τον ελασματουργό και συνδικαλιστή, ετών 55, παλιό ναυτικό/λαδά, που μετά από μία παρέμβαση σε ένα καράβι με κρούσματα φυματίωσης στο πλήρωμα, πήγε για εξετάσεις και διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα στο τελευταίο στάδιο. Πάνε 3 χρόνια από τότε, και οι γιατροί του είχαν δώσει 6 μήνες ζωής (γιατί οι μεταστάσεις δίνανε και παίρνανε). Το παλεύει ο Αποστόλης. Δεν ξέρει πως να τα παρατήσει. Και τον θαύμαζα πάντα για αυτό.
Όταν έφτασε και μπήκα στο αμάξι με καλημέρισε με ένα χαμόγελο γνήσιο, της χαράς της ζωής, που υπάρχει έτσι για να υπάρχει.
Κανονίσαμε να πήγαινα εγώ μαζί του σήμερα στην χημειοθεραπεία, μιας και δεν μπορούσε κανένας από τους συγγενείς του και, σαν μέλος του ΔΣ του συνδικάτου, τον έχω "αναλάβει" εγώ (για τις ενημερώσεις και τα κλαδικά θέματα).