ΑΠΟΡΙΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΩΝ

 Tι θα γινει αν ........ οι ψηφοφόροι δεν δώσουν τη σωστή για τον ΣΥΡΙΖΑ απάντηση στο δίλημμα «δημοκρατία ή εκτροπή»;

...αναρωτιέται το λιβανιστήρι του τΣύριζα, Τάσσος Παππάς, στην "Αυγή των Συντακτών".

https://www.efsyn.gr/.../377249_dimokratia-i-ektropi-ki-o...

Ελα μου, ντε;!

Θα "φταίει το ΚΚΕ", που "τους έβαλε στο ίδιο τσουβάλι";

Για να δούμε:

Σήμερα ένα τεράστιο και απαίσιο στην όψη, γκρί, πλωτό "σιδερικό" της φρίκης σκοτεινιάζει τον ορίζοντα του Σαρωνικού, και στήθηκε επιδεικτικά στο βάθος απέναντι από την Συγγρού, να μην μπορεί κανείς να πει πως δεν το είδε!

Οπως δεικτικά παρατήρησε ο Νίκος Αμπατιέλος, μιλώντας σήμερα στην αντι-ΝΑΤΟϊκή διαδήλωση στον Πειραιά, οι δυο "ασυμβίβαστοι" "μονομάχοι" (και οι ήσσονες παρατρεχάμενοι...), που συνεχώς σκυλοκαυγαδίζουν περί όνου σκιάς ....

....εδώ κάνουν αμφότεροι την πάπια!

Για αυτό εδώ, συμπληρώνω κι εγώ, δεν περίσσεψε ούτε ένας τόσος δα ...σκυλοκαυγαδάκος!

Εστω, βρε αδερφέ, να διαφωνήσουν για την θέση μπροστά από την ακτή της "Αθηναϊκής Ριβιέρας", η, ξέρω-γω, για το πόσες μέρες θα μας μπαστακώνεται στη ράδα! ...."Αμαυρώνοντας την τουριστική εικόνα της χώρας"!

Δεν τους βάζει κανένα ΚΚΕ στο ίδιο τσουβάλι!

Τους έχει βάλει η κοινή νοημοσύνη, που τόσα χρόνια υποτιμούν ξετσίπωτα. Υποτιμούν την παθητικότητα και την ανοχή της κοινωνίας.

Τούτες οι εκλογές μπορεί να είναι έκπληξη για τους χρεοκοπημένους θεατρίνους...

Σκέφτομαι, τώρα, μπορεί να τους απολύσουν τα αφεντικά τους και θα τους πετάξουν σα στυμμένες λεμονόκουπες.

Και υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για μια τέτοια πιθανότητα.

Καλά τον έχουν ζώσει τα φίδια τον κονδυλοφόρο, υπάρχει μια αβεβαιότητα, που αιωρείται.

Στην Ελλάδα, οι διαβόητες "μεταρρυθμίσεις", που μας επιβλήθηκαν με τη μορφή των "Μνημονίων" και της τάχατες "έξωθεν παρέμβασης των ...Θεσμών"(!), ανέτρεψαν πολιτικές πολλών δεκαετιών στη σχέση του Κεφαλαίου με τα πριμοδοτημένα και ασύμμετρα ανεπτυγμένα μεσαία στρώματα, που στήριξαν τον Καπιταλισμό. Υπάρχει μια διάχυτη δυσαρέσκεια, που εκφράζεται πολύτροπα και με κάθε ευκαιρία, από έναν κόσμο μακροχρόνια παραπλανημένο και αλλοτριωμένο, κυρίως σαν μικροαστικός εθνικισμός.

Φάνηκε καθαρά και με τις "Πρέσπες", μετά με την Πανδημία και τους "αντιεμβολιαστές".

Είχε φανεί και παλαιότερα, κάπως στα μουλωχτά, με τους "ψεκασμένους", τότε, με τις πρώτες φωτιές, επί Καραμανλή-"μπουχέσα", με κάτι μυστήριες γκρίζες συγκεντρώσεις των λεγομένων "μπλόγκερς", μετά με τους "αγανακτισμένους", τις "πλατείες" κυρίως την "επάνω" γιατί η "κάτω" εξέφραζε χαζοχαρούμενους "αριστερούς", τα επεισόδια "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή", "οι τρακόσιοι στο Γουδί" κλπ.

Η εμφάνιση της "Χρυσής Αυγής" εντάσσεται σε αυτές τις διεργασίες, που προφανώς τις καλαναρχάει επίσης το Κεφάλαιο με τους μηχανισμούς του, σαν εναλλακτική δικλείδα στην κυρίαρχη πολιτική του, που σήμερα, κι εδώ στην Ελλάδα, είναι η ενσωμάτωση στον ΝΑΤΟϊκό Ιμπεριαλισμό. Σήμερα, και κοντά στα παραδοσιακά μας "ελληνοτουρκικά" έχει προστεθεί και η εξέλιξη της ενδοϊμπεριαλιστικής διαμάχης στην Ουκρανία, που, χωρίς να υπεισέρχομαι εδώ, έχει διχάσει σοβαρά την ελληνική κοινή γνώμη, με την εθνικιστική πλευρά να προσβλέπει στο ρωσσικό Κεφάλαιο, ανασταίνοντας το παληό "ρωσσικό" κόμμα της εγχώριας ολιγαρχίας, που λόγω ΕΣΣΔ είχε διαλυθεί.

Οι σημερινοί χατζηαβάτηδες (ΝΔ, τΣυριζάνοι και παρατρεχάμενοι) έχουν καταλάβει αυτό τον κίνδυνο για τα οφίκιά τους, και επιχειρούν να το αντιμετωπίσουν, εννοείται χωρίς να βγαίνουν από τα "όρια", γι αυτό και η έμφαση στον νομικό αποκλεισμό "των εγκληματικών οργανώσεων", που λύνει ταυτόχρονα, εκτός από τα δικά τους, και προβλήματα των κεφαλαιοκρατών στον αντικομμουνιστικό τους αγώνα.

Αλλά αυτό καθόλου δεν εξασφαλίζει τους χατζηαβάτηδες από εκπλήξεις. Μπορεί κάλλιστα να εμφανιστεί από το πουθενά μια τέτοια "ελληναράδικη" πολιτική κίνηση, που να συμπυκνώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, και βέβαια καθόλου απορριπτέα δε θα είναι από το Κεφάλαιο σαν εναλλακτική, αρκεί να αποτρέπει την συσπείρωση πλατειών μαζών στο ΚΚΕ. Η Ιστορία της Βαϊμάρης μας δείχνει ότι το Κεφάλαιο είναι πολύ ευέλικτο. Και στην Τουρκία, προ εικοσαετίας κάτι ανάλογο έγινε, όταν ολόκληρο πολιτικό σύστημα συνταξιοδοτήθηκε εν μιά νυκτί και εμφανίσανε από το πουθενά τον Ερντοκάν. Ποιός θυμάται τώρα την Τανσού Τσιλέρ;.....

Αυτές οι δυνατότητες βέβαια καθόλου δεν προοιωνίζουν καλύτερες μέρες για τον Λαό και τους εργαζομένους αν δεν καταφέρουν να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις ξεσκεπάζοντας και καταδικάζοντας αυτές τις μανούβρες.

Αλλά αυτό είναι ένα άλλο και μεγάλο κεφάλαιο.

Σεχτάρ ο Τρομερός