Oι κουκουλοφόροι του Ρουβίκωνα ίδιοι με της Κατοχής

Επειδή κάποιος πονηρός θεώρησε ότι είναι «αγκύλωση» το να μην συμπαραταχτείς με τους κουκουλοφόρους του Ρουβίκωνα στην άσκηση ατομική βίας, θα πρέπει να διευκρινίσουμε μερικά πράγματα για τους Ρουβίκωνες, τους κουκουλοφόρους γενικά και τις πρακτικές τους.

Η αλητεία και η μπαχαλομαγκιά δεν έχουν καμία σχέση με το μαζικό λαϊκό κίνημα! Τύποι που μπουκάρουν σε γραφείο γιατρού και δεν βλέπουμε τα πρόσωπά τους γιατί φοράνε κουκούλες και απειλούν ότι θα του σπάσουν το κεφάλι και απειλούνε ότι αν τους καταγγείλει και μπούνε στη φυλακή θα βγούνε από την φυλακή και θα του σπάσουν το κεφάλι αφού πρώτα θα τον βάλουνε να φάει τα λεφτά από το φακελάκι, δεν μπορεί να είναι αγωνιστές παρά μόνο τσιχλίμαγκες και αλητάκια! Άλλωστε αφού δεν φαίνονται τα πρόσωπα των κουκουλοφόρων γιατί να μην πιστέψουμε ότι δεν πήγαν στον γιατρό για το φακελάκι που λένε ότι ζήτησε αλλά για άλλους αλλότριους σκοπούς;!

Τύποι που φοράνε κουκούλα και εισβάλουν σε γραφεία, πρεσβείες και νοσοκομεία χωρίς να δείχνουν τα πρόσωπά τους για να ξέρουμε ποιοι είναι, γιατί να μην είναι οι ίδιοι τύποι που τον Οκτώβρη του 2011 διεξήγαγαν την δολοφονική επίθεση εναντίον των ταξικών δυνάμεων και συνδικάτων στο Σύνταγμα;! Και γράφουμε «διεξήγαγαν» και όχι «πραγματοποίησαν» διότι εκείνη η επίθεση δεν ήταν «αυθόρμητη» επίθεση κάποιων γραφικών, αλλά συντονισμένη επίθεση παρακρατικών κουκουλοφόρων!

Είναι λοιπόν απίθανο να επικροτήσουμε την δράση κουκουλοφόρων ως επαναστατική δράση γιατί είναι δράση παρακρατικών καθοδηγούμενη από τους αστικούς μηχανισμούς προκειμένου από τη μία να αποπροσανατολίσουν τον λαό από τα προβλήματά του και αφετέρου να του δώσουν ψεύτικες αδιέξοδες για το σύστημα λύσεις! Οι κουκουλοφόροι Ρουβίκωνες δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρακρατικοί σε διατεταγμένη υπηρεσία, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αριστεροαναρχική ακροδεξιά που προσπαθεί να αντικαταστήσει στην συνείδηση του κόσμου τους Συριζαίους και τους Χρυσαυγίτες των πλατειών!

Ραφαήλ Βασιλειάδης απο το agkidapress.



«(...) Οσο για τους αναρχικούς, αυτοί φαίνεται δεν απέχουν πολύ απ' την αυτοκτονία. Τούτη η παθιασμένη πυρετώδης φούρια, τούτο το πυροτέχνημα των δολοφονιών, που δεν έχουν κανένα νόημα, και, αν το καλοκοιτάξεις, είναι πληρωμένες και μονταρισμένες απ' την αστυνομία, δεν μπορεί να μην ανοίξει τα μάτια ακόμα και του αστισμού για τον αληθινό χαρακτήρα αυτής της προπαγάνδας των φρενοβλαβών και βαλτών πρακτόρων(...). 

ΕΓΚΕΛΣ


«Όσον αφορά την πολιτική εκτίμηση της πράξης, εμείς, φυσικά, παραμένουμε στην παλιά μας άποψη, που έχει επιβεβαιωθεί από την πείρα δεκαετιών, ότι οι ατομικές τρομοκρατικές απόπειρες (…) σαν επαναστατική τακτική, είναι άσκοπες και επιζήμιες. Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη», σημείωνε ο Λένιν, και συνέχιζε: «Οι τρομοκράτες στη Ρωσία (ενάντιά τους πάντοτε παλεύαμε) έκαναν μία σειρά μεμονωμένες απόπειρες δολοφονίας, όμως το Δεκέμβρη του 1905, όταν η υπόθεση έφτασε επιτέλους στο μαζικό κίνημα, στην εξέγερση (…) τότε ακριβώς οι «τρομοκράτες» απουσίασαν…». 

(ΛΕΝΙΝ, Άπαντα, τ. 40, σελ. 312).