Δεν ξέρω τι καταλαβαίνουν κάποιοι για τη Βενεζουέλα αλλά εκεί διεξάγεται ένας τεράστιος πόλεμος μεταξύ ντόπιου κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών κεφαλαίων. Σε αυτές τις περιπτώσεις η εργατική τάξη και ο λαός είναι το θύμα και το λάφυρο το οποίο θα ξεζουμίσει ο νικητής για να βγάλει τα σπασμένα του ενδοκαπιταλιστικού πολέμου.
Σε αυτή την περίπτωση η εργατική τάξη και οι συνεπείς πολιτικοί εκφραστές της έχουν να διαλέξουν μεταξύ της απόρριψης κάθε εκμεταλλευτή με την ανατροπή του και την θυσία της στην υπεράσπιση των συμφερόντων των ντόπιων εκμεταλλευτών της.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο θέλουν κάποιοι που δεν βλέπουν την ταξικοτητα των οικονομικών πολέμων και τάσσονται με τους ντόπιους εκμεταλλευτές στο όνομα της "σωτηρίας της πατρίδας"
Σίγουρα υπάρχει και ο αγώνας κατά των ιμπεριαλιστών σαν καθήκον αλλά όχι για να στερεώσει την εξουσία του εκμεταλλευτή της. Ο αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού πρέπει να συνδέεται με τον αγώνα κατά του καπιταλισμού ανεξαρτήτως χρώματος. Οποιος χάνει τα ταξικά γυαλιά του είναι απλώς υπηρέτης της αστικής τάξης.
Ο Μαδούρο και ο Τσάβες ήταν εκφραστές των ντόπιων αστικών συμφερόντων και στο πλαίσιο της συμμαχίας με τους εκμεταλλευόμενους γιατί τους είχε ανάγκη στην αντιμετώπιση των ιμπεριαλιστών, αναγκάστηκε να ικανοποιήσει κάποια λαϊκά αιτήματα. αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα της εκμετάλλευσης του λαού και της ιδιοποίησης του πλούτου της χώρας.
Ας μην είμαστε αφελείς με τις αστικές τάξεις. Αυτές συνήθως κάνουν τη βρώμικη δουλειά μόλις τα βρίσκουν ή υποτάσσονται στους ιμπεριαλιστές (γυρίστε και καμιά σελίδα ιστορίας…) . Για το λαό ποτέ δεν έχουν θέση.
Συμπέρασμα: στηρίζουμε τη μάχη της Βενεζουέλας κατά των ιμπεριαλιστών, στηρίζουμε τη μάχη της εργατικής τάξης και του λαού κατά κάθε καπιταλιστή και εκμεταλλευτή ξένου και ντόπιου. Αν οι οπορτουνιστές δεν μπορούν να το καταλάβουν δεν τους παρεξηγήσω. Ποτέ δεν ήταν διαλεκτικοί
Στέργιος Βασιλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου