«Κανένα δημοκρατικό κόμμα στον κόσμο σε καμία από τις προχωρημένες αστικές δημοκρατίες δεν έκανε από αυτή την άποψη μέσα σε ολόκληρες δεκαετίες ούτε το ένα εκατοστό από όσα κάναμε εμείς στον πρώτο κιόλας χρόνο της εξουσίας μας. Δεν αφήσαμε, με την πραγματική σημασία της λέξης, πέτρα πάνω στην πέτρα από τους αισχρούς εκείνους νόμους για την ανισοτιμία της γυναίκας , για τους περιορισμούς στα διαζύγια, για τις απαίσιες διατυπώσεις που περιβάλλανε το διαζύγιο, για τη μη αναγνώριση των εξώγαμων παιδιών, για την αναζήτηση των πατεράδων τους κλπ. ...Οσο πιο παστρικά όμως καθαρίζουμε το έδαφος από τη σαβούρα των παλιών αστικών νόμων και θεσμών, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται για μας ότι πρόκειται μονάχα για το καθάρισμα του εδάφους πριν από την ανοικοδόμηση, όχι όμως ακόμη και για την ίδια την ανοικοδόμηση.
Η γυναίκα εξακολουθεί να είναι σκλάβα του σπιτικού, παρ' όλους τους απελευθερωτικούς νόμους, γιατί την πιέζει, την πνίγει, την αποβλακώνει, την ταπεινώνει το μικρό σπιτικό νοικοκυριό, που την καρφώνει στην κουζίνα και στα παιδιά και σπαταλά την εργατική της δύναμη σε μια δουλειά μέχρι εξωφρενισμού, μη παραγωγική, τιποτένια, εκνευριστική, αποβλακωτική, βασανιστική... Οι κοινές εστίες φαγητού, οι βρεφικοί σταθμοί, οι παιδικοί κήποι - να τα δείγματα αυτών των φιντανιών, να τα απλά, τα καθημερινά μέσα [...] που στην πράξη είναι ικανά να απελευθερώσουν τη γυναίκα , στην πράξη είναι ικανά να ελαττώσουν και να εξαλείψουν την ανισοτιμία της με τον άντρα, σ' ό,τι αφορά το ρόλο της στην κοινωνική παραγωγή και στην κοινωνική ζωή. Τα μέσα αυτά δεν είναι καινούρια, έχουν δημιουργηθεί (όπως και όλες γενικά οι υλικές προϋποθέσεις του σοσιαλισμού) από το μεγάλο καπιταλισμό, όμως μέσα στο καπιταλιστικό καθεστώς [...] - έγιναν μικροεμπορικές επιχειρήσεις με όλες τις χειρότερες πλευρές της κερδοσκοπίας, του κέρδους, της απάτης, της νοθείας, είτε κατάντησαν "ακροβατισμοί της αστικής φιλανθρωπίας", που οι καλύτεροι εργάτες με το δίκιο τους τη μισούσαν και την περιφρονούσαν».
Β.ΛΕΝΙΝ «Η Μεγάλη Πρωτοβουλία» (Ιούνης 1919):
Τα γεράκια του Στάλιν (τις έλεγαν οι Σοβιετικοί) ενώ <Μάγισσες τηε Νύχτας> τις έλεγαν οι ΝΑΖΙ
Έχετε ακούσει ποτέ για τις γυναίκες πιλότους και τα αεροπλάνα ραπτομηχανές;
Αν ναι, τότε είστε από τους ελάχιστους που γνωρίζουν για τις γυναίκες εκείνες οι οποίες αψήφησαν κάθε κίνδυνο και έσπειραν τον τρόμο στους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ρωσίδες, που από το 1942 ως και τη λήξη του πολέμου, συνέβαλαν τα μέγιστα στον αγώνα κατά των Γερμανών εξοντώνοντας τους και καταστρέφοντας πολλά στρατηγικά τους σημεία.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν η πρώτη χώρα που έδωσε άδεια σε γυναίκες να πετούν μαχητικά αεροπλάνα και έτσι, αφού εκπαιδεύτηκαν κατάλληλα, μέσα σε έξι μήνες, άλλαξαν το ντύσιμό τους κουρεύτηκαν αντρικά και έλαβαν ενεργά μέρος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους ενάντια της γερμανικής εισβολής και, κατά πολλούς, για να πάρουν εκδίκηση για τους νεκρούς τους. Συνολικά πήραν μέρος σχεδόν ένα εκατομμύριο γυναίκες, ανάμεσά τους και κορίτσια που μόλις είχαν ενηλικιωθεί.
Στην αρχή οι άντρες συνάδελφοι τους τις γελοιοποίησαν, αλλά όταν στην πρώτη τους επίθεση κατέστρεψαν το διοικητήριο μιας γερμανικής μεραρχίας κατάλαβαν πόσο παράτολμες και αποφασισμένες ήταν και πόσο σπουδαία ήταν η συμβολή τους σ’ αυτόν τον αγώνα.
Άνηκαν στο 588ο αεροπορικό Σύνταγμα και η αποστολή τους ήταν να αιφνιδιάζουν, ερχόμενες από το πουθενά, και να χτυπούν αμείλικτα τον εχθρό μέσα στο σκοτάδι. Μπόρεσαν και έσπειραν την ψυχολογική τρομοκρατία στους Γερμανούς, οι οποίοι πίστευαν πως διέθεταν υπερφυσικές δυνάμεις και πως έπαιρναν κάποια χημική ουσία που τις έκανε να μπορούν να δουν στην ολοσκότεινη νύχτα. Για το λόγο αυτό αλλά και για την παράτολμη δράση τους τις ονόμασαν «Ναχτχέξεν», δηλαδή «Μάγισσες της Νύχτας».Οι γυναίκες πετούσαν μόνο τη νύχτα με παλιά ξύλινα ψεκαστικά διπλάνα Polikarpov P02 (τα Kukuruznik), δίχως όργανα, δίχως ασύρματο και με το κόκπιτ ανοιχτό και απροστάτευτο από σφαίρες και από κρύο. Η ταχύτητα του αεροπλάνου ήταν μόλις 120 χλμ./ώρα και το μέγιστο ύψος 3.000 μέτρα. Το μοναδικό θετικό στα P02 ήταν πως μπορούσαν να κάνουν εύκολα ελιγμούς.
Χωρίς ασύρματο, χωρίς αλεξίπτωτο και με ανοιχτό πιλοτήριο, έκαναν ως και 18 επιθέσεις κάθε βράδυ. Κατάφεραν ως το τέλος του πολέμου να ρίξουν βόμβες 3 χιλιάδων τόνων και κάθε μια «Μάγισσα» να μετράει περίπου χίλιες αεροπορικές αποστολές. Υπήρξαν φορές που ενώ οι άντρες συνάδελφοί τους ήταν στο έδαφος λόγω ομίχλης αυτές συνέχιζαν ακάθεκτες τους νυχτερινούς βομβαρδισμούς.
Οι Σοβιετικοί τις αποκαλούσαν «γεράκια του Στάλιν». Τα αεροπλάνα με τα οποία πετούσαν οι παράτολμες γυναίκες, είχαν κατασκευαστεί για γεωργικούς σκοπούς (για ψεκασμούς κλπ.). Ήταν πολύ αργά αλλά εξαιρετικά ευέλικτα. Αυτές τα πιλόταραν χαμηλά πάνω από το έδαφος, προσέγγιζαν τον εχθρό, απελευθέρωναν τις βόμβες και με εξαιρετικούς ελιγμούς χανόντουσαν μακριά. Όταν γίνονταν αντιληπτά από τους Γερμανούς ήταν πια πολύ αργά. Τα αεροσκάφη αυτά οι Γερμανοί τα ονόμασαν «ραπτομηχανές» γιατί οι κινητήρες τους έκαναν ένα χαρακτηριστικό ήχο που έμοιαζε με αυτόν της ραπτομηχανής.
Αν ναι, τότε είστε από τους ελάχιστους που γνωρίζουν για τις γυναίκες εκείνες οι οποίες αψήφησαν κάθε κίνδυνο και έσπειραν τον τρόμο στους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ρωσίδες, που από το 1942 ως και τη λήξη του πολέμου, συνέβαλαν τα μέγιστα στον αγώνα κατά των Γερμανών εξοντώνοντας τους και καταστρέφοντας πολλά στρατηγικά τους σημεία.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν η πρώτη χώρα που έδωσε άδεια σε γυναίκες να πετούν μαχητικά αεροπλάνα και έτσι, αφού εκπαιδεύτηκαν κατάλληλα, μέσα σε έξι μήνες, άλλαξαν το ντύσιμό τους κουρεύτηκαν αντρικά και έλαβαν ενεργά μέρος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους ενάντια της γερμανικής εισβολής και, κατά πολλούς, για να πάρουν εκδίκηση για τους νεκρούς τους. Συνολικά πήραν μέρος σχεδόν ένα εκατομμύριο γυναίκες, ανάμεσά τους και κορίτσια που μόλις είχαν ενηλικιωθεί.
Στην αρχή οι άντρες συνάδελφοι τους τις γελοιοποίησαν, αλλά όταν στην πρώτη τους επίθεση κατέστρεψαν το διοικητήριο μιας γερμανικής μεραρχίας κατάλαβαν πόσο παράτολμες και αποφασισμένες ήταν και πόσο σπουδαία ήταν η συμβολή τους σ’ αυτόν τον αγώνα.
Άνηκαν στο 588ο αεροπορικό Σύνταγμα και η αποστολή τους ήταν να αιφνιδιάζουν, ερχόμενες από το πουθενά, και να χτυπούν αμείλικτα τον εχθρό μέσα στο σκοτάδι. Μπόρεσαν και έσπειραν την ψυχολογική τρομοκρατία στους Γερμανούς, οι οποίοι πίστευαν πως διέθεταν υπερφυσικές δυνάμεις και πως έπαιρναν κάποια χημική ουσία που τις έκανε να μπορούν να δουν στην ολοσκότεινη νύχτα. Για το λόγο αυτό αλλά και για την παράτολμη δράση τους τις ονόμασαν «Ναχτχέξεν», δηλαδή «Μάγισσες της Νύχτας».Οι γυναίκες πετούσαν μόνο τη νύχτα με παλιά ξύλινα ψεκαστικά διπλάνα Polikarpov P02 (τα Kukuruznik), δίχως όργανα, δίχως ασύρματο και με το κόκπιτ ανοιχτό και απροστάτευτο από σφαίρες και από κρύο. Η ταχύτητα του αεροπλάνου ήταν μόλις 120 χλμ./ώρα και το μέγιστο ύψος 3.000 μέτρα. Το μοναδικό θετικό στα P02 ήταν πως μπορούσαν να κάνουν εύκολα ελιγμούς.
Χωρίς ασύρματο, χωρίς αλεξίπτωτο και με ανοιχτό πιλοτήριο, έκαναν ως και 18 επιθέσεις κάθε βράδυ. Κατάφεραν ως το τέλος του πολέμου να ρίξουν βόμβες 3 χιλιάδων τόνων και κάθε μια «Μάγισσα» να μετράει περίπου χίλιες αεροπορικές αποστολές. Υπήρξαν φορές που ενώ οι άντρες συνάδελφοί τους ήταν στο έδαφος λόγω ομίχλης αυτές συνέχιζαν ακάθεκτες τους νυχτερινούς βομβαρδισμούς.
Οι Σοβιετικοί τις αποκαλούσαν «γεράκια του Στάλιν». Τα αεροπλάνα με τα οποία πετούσαν οι παράτολμες γυναίκες, είχαν κατασκευαστεί για γεωργικούς σκοπούς (για ψεκασμούς κλπ.). Ήταν πολύ αργά αλλά εξαιρετικά ευέλικτα. Αυτές τα πιλόταραν χαμηλά πάνω από το έδαφος, προσέγγιζαν τον εχθρό, απελευθέρωναν τις βόμβες και με εξαιρετικούς ελιγμούς χανόντουσαν μακριά. Όταν γίνονταν αντιληπτά από τους Γερμανούς ήταν πια πολύ αργά. Τα αεροσκάφη αυτά οι Γερμανοί τα ονόμασαν «ραπτομηχανές» γιατί οι κινητήρες τους έκαναν ένα χαρακτηριστικό ήχο που έμοιαζε με αυτόν της ραπτομηχανής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου