Επιρροές

Στην κομματική γλώσσα υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που λέγονται "επιρροές." Λέμε: "ο τάδε ή ο δείνα είναι κομματική επιρροή", ή "πρέπει να δω δυο-τρεις επιρροές που έχω και να τους μιλήσω πριν τις εκλογές." Η "επιρροή" δεν είναι ούτε μέλος ούτε, στενά ομιλώντας, οπαδός του κόμματος. Μπορεί να μην είναι καν ψηφοφόρος του κόμματος, ή να μην ψηφίζει καν στην Ελλάδα γιατί δεν είναι έλληνας πολίτης. Η "επιρροή" είναι κάποιος που ενδιαφέρεται για την οπτική του κόμματος, παρακολουθεί τις θέσεις του, ανταποκρίνεται σε καλέσματά του και διάκειται φιλικά προς την οπτική του, χωρίς, όπως λέμε, "να συμφωνεί σε όλα": η επιρροή κάποιες φορές αγοράζει κουπόνια, βιβλία απ' τη Σ.Ε, έρχεται σε πορείες, συμμετέχει σε μια Λαϊκή Επιτροπή.  Κάποιες φορές όχι. Δεν έχει μια δέσμευση προς το κόμμα, είναι όμως κάποιος που θέλει να μιλά στο κόμμα και να ακούει το κόμμα.

Σ' ένα κόμμα που δεν έχει ως τακτικό μέσο για την επίτευξη των στρατηγικών του μέσων την κατάκτηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η έκταση και η σύνθεση της σφαίρας των "επιρροών" έχει πολύ μεγάλη σημασία. Έχει σημασία πόσοι άνθρωποι σε αντιμετωπίζουν με μια κατ' αρχή συμφωνία με την ιδέα ότι δεν εκπροσωπείς κάτι εχθρικό προς αυτούς και τα συμφέροντά τους, παραδέχονται την ανιδιοτέλειά σου και σέβονται τους αγώνες σου. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να σε επικρίνουν για πολλά πράγματα, να έχουν πολλές διαφωνίες, και με την τακτική και ακόμα και με τη στρατηγική σου, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε "αντικομμουνιστές." Σέβονται ορισμένα όρια στην στάση τους απέναντι στο κόμμα και τα μέλη ή τους οπαδούς του, έχουν γνήσια ερωτήματα και ανησυχίες, ταλαντεύονται όντως ανάμεσα σε εναλλακτικές, και ποτέ δεν σε αντιμετωπίζουν σαν ανασταλτικό παράγοντα ή, χειρότερα, σαν εχθρό, του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Είχα την ευκαιρία χθες να δω τις αντιδράσεις αρκετών τέτοιων "επιρροών" στην κεντρική συγκέντρωση του κόμματος: κάποιοι εξέφρασαν εκτίμηση για τις δυνάμεις και την οργάνωσή του, κάποιοι μια αισιοδοξία για την παρουσία του· είχαν έναν καλό λόγο να πουν. Πολλοί απ' αυτούς δεν ψηφίζουν στην Ελλάδα, άλλοι πιθανά να ψηφίσουν κάτι άλλο. Αλλά σου θυμίζουν όλοι ότι η δύναμη ενός κομμουνιστικού κόμματος δεν καθορίζεται ποτέ από το πόσοι θα το ψηφίσουν στη μία ή στην άλλη εκλογική αναμέτρηση. Η δύναμή του καθορίζεται από το πόσοι είναι έτοιμοι να το ακολουθήσουν στο ίδιο το κίνημα, πόσοι θα έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά, πόσοι θα δείξουν θετικά αντανακλαστικά στη μία ή την άλλη πρωτοβουλία. Εκεί χτίζεται η λαϊκή συμμαχία, που για μας δεν είναι κάποιο τρικ, κάποια διαφημιστική καμπάνια για την οποία ξοδεύουμε δυνάμεις για να την εξαργυρώσουμε μετά στην κάλπη -- σε δραματική αντίθεση με το πώς αντιλαμβάνεται το "κίνημα" ο σοσιαλδημοκρατικός και νεοσοσιαλδημοκρατικός χώρος.

Μπροστά στην εικόνα της χθεσινής συγκέντρωσης, κάποιοι έσπευσαν, εμφανώς ανήσυχοι, να μας ειρωνευτούν: 4% θα πάρετε, όσους και να μαζέψατε. Γιατί η αγωνία; Είπε κανείς από μας ότι "θα πάρουμε" παραπάνω; Έγινε η συγκέντρωση για να "πάρουμε";

Όχι. Η συγκέντρωση, και κάθε παρόμοια, δεν γίνεται για να "πάρουμε." Θα ήμασταν αθεράπευτα ηλίθιοι αν δεν γνωρίζαμε προ πολλού ότι εμείς δεν "παίρνουμε" επειδή κάνουμε τέτοιες συγκεντρώσεις. Η συγκέντρωση έγινε για να δώσουμε. Τι; Το παρών μας, το μήνυμα ότι είμαστε και θα είμαστε εδώ, ότι δεν καμπτόμαστε, ότι αντέχουμε. Ελπίδα, αλλά όχι την "ελπίδα"-εμπόρευμα προς αντάλλαγμα που "πουλά" ο αστικός πολιτικός κόσμος. Την ελπίδα ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι αήττητος και αιώνιος, ότι μπορεί να αλλάξει. 

Το ζήτημα για μας λοιπόν δεν είναι ότι "αποδείξαμε" κάτι. Αυτό που "αποδείξαμε", ότι δηλαδή θα έχουμε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση, το ξέραμε ήδη. Και εξίσου καλά ξέρουμε ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτε με όρους κάλπης. Ούτε είμαστε ηλίθιοι, ούτε ψάχνουμε για τέτοιους. Το ζήτημα για μας είναι ότι απευθύναμε μια πρόσκληση της οποίας η ημερομηνία λήξης δεν είναι ούτε το βράδι αυτής της Κυριακής, ούτε αυτό της επόμενης ή της μεθεπόμενης. Αυτή η πρόσκληση είναι διαρκής και έχει μια πάρα πολύ συγκεκριμένη μορφή: είμαστε εδώ, παλεύουμε, πιστεύουμε, ελάτε κι εσείς. Αν καμαρώνουμε για κάτι, αυτό δεν είναι ότι είμαστε πολλοί· το ίδιο θα καμαρώναμε αν ήμασταν πολύ λιγότεροι. Αυτό για το οποίο καμαρώνουμε είναι ότι κανείς, ούτε και ο χειρότερος εχθρός μας, δεν περίμενε από μας να μην αγαπάμε έμπρακτα τις ιδέες μας· ότι αν είμαστε 300 όλοι και όλοι, οι 250 θα βρουν τον τρόπο να είναι πάντα εκεί. Όσοι κι αν είμαστε κάθε φορά. Μπορεί κάποιος να το καταλάβει τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει να παίρνεις 4% ή 5% στις εκλογές και να μην αισθάνεσαι λίγος; Να μην αισθάνεσαι "θλιβερή μειοψηφία"; Μπορεί να καταλάβει ότι η δικιά μας πλειοψηφία ορίζεται απ' το πόσους χωράει, απ' τον ορίζοντα στον οποίο μας ανοίγει ως άτομα και ως συλλογικότητα;

Αν ναι, τότε είναι ήδη κομματική "επιρροή." Αν όχι, δεν έχει καταλάβει τίποτε για μας ακόμα.

leninreloaded

Εκλογες του 1985 σε κάποιο χωριό της Φθιώτιδας .Οι πασοκτζήδες εχουν ξεχυθεί στα χωριά ,πόρτα πόρτα σε γνωστούς οπαδούς του κόμματος  και "ψυθιρίζουν" στ αυτί οτι "ο Χαρίλαος έδωσε εντολή να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ εδω για να μην ξανάρθει η δεξιά ".Σιγουροι και αλαζώνες για την "δουλειά" τους ξεκουράζονται στο καφενείο σε μια γωνιά του οποίου κάθεται ο μπαρμπα Γιώργης ο Πανταζής ,παλιός μαχητης του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ γεννηθείς το 1905 με χρόνια στην πλάτη εξορίες ,φυλακές κι ενα μονάκριβο παιδί ...παληκαράκι δολοφονημένο απο τη Χούντα στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας σε ..."ατύχημα" .Πρόσφατα έχει φυγει απο τη ζωή και η συντρόφισσα της ζωής του ,η κυρά Μαριώ  .Αυτόν δεν εχουν τολμήσει να τον πιάσουν να του πουν το γνωστό παραμύθι ,αλλα τολμα ενας απο αυτούς να του απευθυνει το λόγο :

-Πάει το Κόμμα μπαρμπα Γιώργο ,μας ΤΕΛΕΙΩΣΕ 

χαμογελά ο βετεράνος :

- Αν τελειώσει το Κομμα ,τελειώσατε και όλοι σας ,παει και ο λαός

- Μόνος θα μείνεις ...σκεψου το 

- Και στο κελί μόνος ήμουν ...

- Εεεε ναι αλλα και χωρίς κόμμα τι θα κάνεις ; 

τα μάτια του ΕΛΑΣίτη τώρα πετούν φωτιές : 

- Και ποιος σας είπε οτι γινήκαμε κομμουνιστές για το "μπούγιο" ή για το προσωπικό μας βόλεμα ; Στον Μεταξά πήγαινες τότε και για μπουγιο και για βολεμα ! 

- Και γιατί εγινες κομμουνιστής μπαρμπα Γιώργη ; 

- Για να κλείσω με ήσυχη συνείδηση τα ματια ,σαν έρθει η ώρα μου , οτι έκανα το ΧΡΕΟΣ μου στην ζωή ,σε εσάς όλους ,στον λαό μας ....

Αυτη η ψηφος στις 25-1-2015 θα πέσει στην καλπη ,στην μνημη του Γιωργου Πανταζή της Μαριώς του και του Αντώνη ,του γιου τους