Ελ. Μπέλλου-Η διεθνής οικονομική κρίση, η θέση της Ελλάδας και οι θέσεις του ΚΚΕ

Ελένη Μπέλλου

Η διεθνής οικονομική κρίση, η θέση της Ελλάδας και οι θέσεις του ΚΚΕ

Η κεντρική εισήγηση της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, στην ημερίδα

Ριζοσπάστης, 17 Μαΐου 2009 
και
Η Διεθνής Οικονομική κρίση και η θέση της Ελλάδας: Οι θέσεις του ΚΚΕ, Αθήνα, Σύγχρονη Εποχή, 2011.

ΩΣΤΕ ΕΙΣΤΕ "αριστεροι "..Ε? ...και ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ...Ε?

Είναι τραγικότατο να σου κάνουν μαθήματα κομμουνιστικής στάσης ζωής αυτοί που έχουν απαρνηθεί καθετί που έχει σχέση με τον κομμουνισμό.
Ποιοι;
Οι οπορτουνιστές...

Ας δούμε τι γράφουν κάποιοι συνεπείς ''κομμουνιστές'' στο ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΟ blog ΣΦΗΚΑ.... http://sioualtec.blogspot.gr/


http://sioualtec.blogspot.gr/2014/05/blog-post_13.html

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΓΡΙΕΥΟΥΝ ...ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΤΟΥ ...Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ

Με τη βούλα του ΣτΕ η επιστράτευση των απεργών

Απ' όλες τις μπάντες, κράτος και εργοδοσία χτυπάνε το δικαίωμα στην απεργία

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), με τρεις αποφάσεις, έκρινε «συνταγματική και νόμιμη» την επίταξη των εκπαιδευτικών που έγινε το Μάη του 2013 και των εργαζομένων στα μέσα σταθερής τροχιάς το Γενάρη του 2013. Σύμφωνα με το σκεπτικό του, από αυτές τις απεργιακές κινητοποιήσεις υπήρχε κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Στο ΣτΕ είχαν καταφύγει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των δύο κλάδων.

Υπενθυμίζεται ότι η ΟΛΜΕ είχε κηρύξει δύο απεργιακές κινητοποιήσεις με την έναρξη των εισαγωγικών εξετάσεων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ το προηγούμενο έτος. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση τους έθεσε σε καθεστώς επιστράτευσης και επίταξε τα κτίρια που θα χρησιμοποιούνταν για εξεταστικά κέντρα.

Το ΣτΕ έκρινε συνταγματική την επιστράτευση με το σκεπτικό ότι η αναβολή των πανελλαδικών εξετάσεων, λόγω της απεργίας, «μπορεί να είχε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των μαθητών που συμμετέχουν στις εξετάσεις, σε έκταση και ένταση τέτοιες, ώστε να δημιουργείται κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, για την αντιμετώπιση του οποίου (σ.σ.: κινδύνου) δικαιολογείται κατά το Σύνταγμα και τον νόμο η επίταξη των προσωπικών υπηρεσιών των εκπαιδευτικών».

Επίσης, το Γενάρη του 2013, η κυβέρνηση επίταξε το προσωπικό στο μετρό και στη «ΣΤΑΣΥ ΑΕ». Το ΣτΕ έκρινε ότι η επιστράτευση υπαγορεύθηκε «από λόγους αναγόμενους στην προστασία της υγείας των κατοίκων του λεκανοπεδίου της Αττικής». Στο παρελθόν, η κυβέρνηση έχει επιστρατεύσει κλάδους όπως οι ναυτεργάτες, που αγωνίζονταν για τα ασφαλιστικά και εργασιακά τους δικαιώματα, οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ και άλλοι.

Οι αποφάσεις του ΣτΕ επαληθεύουν ότι η απεργία μπορεί να προβλέπεται από το Σύνταγμα, αλλά την ίδια ώρα κρίνεται «συνταγματική» και «νόμιμη» κάθε απόφαση που υπονομεύει και χτυπάει το δικαίωμα των εργαζομένων να απεργούν. Κυβέρνηση και κεφάλαιο στοχοποιούν την απεργία, επειδή πλήττει στην καρδιά τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Για τον ίδιο λόγο τα δικαστήρια βγάζουν παράνομες 9 στις 10 απεργίες.

Τέλος, αποφάσεις σαν κι αυτές εκθέτουν δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες, που αποδίδουν τον αυταρχισμό της κυβέρνησης σε «συνταγματική εκτροπή», ή υπόσχονται πως αν κυβερνήσουν, θα αποκαταστήσουν τις «αδικίες» προς τους εργαζόμενους, που θα κριθούν αντισυνταγματικές.

Ριζοσπάστης

KΑΛΟ ΒΟΛΙ !

«Απ’ τη συνοικία τα λεωφορεία

γέμισαν φανέλες κι αναμμένα μάτια

Σμάρι οι οικοδόμοι μπρος στη δημαρχία

στις γωνιές η νύχτα γίνεται κομμάτια

Κόκκινη πόλη μες στ’ αγιάζι

Βάλε τα ρούχα τα παλιά

Άρχισε να γλυκοχαράζει

στα λασπωμένα σου γιαπιά

Απ’ τη συνοικία μέχρι το λιμάνι

πάνω στους σκυμμένους ώμους του εργάτη

αίμα και τσιμέντο γίνονται χαρμάνι

χτίζεται η ζωή μας, θάνατο γεμάτη

Κόκκινη πόλη μες στ’ αγιάζι

Βάλε τα ρούχα τα παλιά

Άρχισε να γλυκοχαράζει

στα λασπωμένα σου γιαπιά»

(«Απ’ τη συνοικία», στίχοι Φώντα Λάδη, μουσική Μάνου Λοΐζου)

Με άλλα λόγια, ως στήλη και ως άνθρωποι δεν θα μπορέσουμε να συμφωνήσουμε ούτε με τη γκλαμουριά, ούτε με τη σκουριά. Ούτε με τα «μοντέρνα», ούτε με τα αενάως αναπαλαιωθέντα εκλογικά «διλήμματα».

Επιμένουμε – και μάλιστα πεισμένοι όσο δεν παίρνει επ΄ αυτού - στα «κριτήρια ψήφου» (σ’ εκείνα τα… «παλιομοδίτικα») που ξεκινούν από τον «εργάτη» και καταλήγουν στο «δίκιο» του εργάτη. Οπως εμείς το καταλαβαίνουμε το δίκιο, φυσικά.

Το δίκιο του εργάτη, του άνεργου - εργάτη, του λαού – εργάτη, το δίκιο του στα γιαπιά και στα γραφεία, στα δημαρχεία και στα κυβερνεία. Αυτά είναι τα δικά μας «κριτήρια ψήφου» και στον Δήμο, και στην Περιφέρεια, και παντού.

Καλό βόλι!

mpogiopoulos

Παράταιρες εικόνες (Dies Brumalis)

Νεκροί 282 ανθρακωρύχοι κι άλλοι 90 αγνοούμενοι στην Τουρκία και ο πρωθυπουργός της Ρ. Ερντογάν, στην προσπάθειά του να αποσείσει τις ευθύνες της κυβέρνησης του για το δυστύχημα, δηλώνει ότι «αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα», σαν συμπέρασμα της αναδρομής του στα αντίστοιχα δυστυχήματα της Βρετανίας και Αμερικής τον προηγούμενο αιώνα. Και μέσα στις τραγικές εικόνες που μεταδίδονται από τα ΜΜΕ με την αγανάκτηση των πονεμένων συγγενών βλέπεις κι εκείνη του διασωθέντα ανθρακωρύχου που μπαίνοντας στο ασθενοφόρο ρωτά αν θα πρέπει να βγάλει τις μπότες του για να μη λερώσει το φορείο. Δεν ξεχωρίζει το πρόσωπο του ανθρακωρύχου και τα λόγια του διαβάζονται μεταφρασμένα, όμως δεν μπορείς να μην εκπλαγείς από τη διστακτικότητα μιας ευγένειας που μοιάζει παράταιρη στην τραγικότητα της κατάστασης.

ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ

Προχτες πεθανε ενας μεγαλος και πρωτοπορος Δημαρχος Κομμουνιστης ο Παναγιωτης Βακαλοπουλος ,για χρονια Δημαρχος Ταυρου .Ηταν ο Δημαρχος που μας παντρεψε αν και οχι δημοτες του .Ο αγωνιστης εκεινος που την υποβαθμισμενη εκεινη περιοχη (τον Ταυρο) την εκανε μια κουκλιστικη πολη στο κεντρο του τερατος της καπιταλιστικης "αναπτυξης",την Αθηνα .

Ο Σολζενίτσιν ”τρώει πόρτα” από τον Σόλοχοφ

Γράμμα του Μιχαήλ Σόλοχοφ στη γραμματεία της Ένωσης των Σοβιετικών Συγγραφέων

Προς τη γραμματεία της Ένωσης των Σοβιετικών Συγγραφέων:

Η κριτική της αυταπάτης και η αυταπάτη της κριτικής

"Η προσπάθεια προσεταιρισμού ενός ανύπαρκτου, στις εποχές της οικονομικής κρίσης, κεντρώου χώρου με στροφές προς τα δεξιά έχει οδηγήσει αρκετά κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς σε εκλογικές πανωλεθρίες. Κάποιοι φαίνεται ότι προειδοποιούν γι΄αυτό την ηγεσία του κόμματος. Θα εισακουστούν;" γράφει για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Άρης Χατζηστεφάνου. Το ιδεολόγημα περί αυτο-εξαπατώμενης διαχείρισης του συστήματος που καλλιέργησε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ αναδιπλασιάζεται εδώ ως ιδεολόγημα περί αυτο-εξαπατώμενου ΣΥΡΙΖΑ. Καθρεφτίζοντας την φαντασιωνόμενη "ιδεοληψία" της αστικής τάξης που είναι "εθελόδουλη" από έλλειψη φιλοδοξίας και που επιβάλλει "πολιτικές λιτότητας" ενώ θα μπορούσε να μοιράζει λεφτά σαν τον Ρομπέν των Δασών, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται σαν κόμμα εγκλωβισμένο σε μια ανεξήγητη και παράλογη εμμονή στο φλερτ με έναν "ανύπαρκτο κεντρώο χώρο."

Υποβουλιμιαία νηπιοποίηση ενηλίκων, υποβουλιμιαία ενηλικίωση ανηλίκων: Μια αθέατη διάσταση της αστικής ιδεολογικής κυριαρχίας

Η παιδική αθωότητα δεν είναι καινούργια ιδέα. [...] Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας χρησιμοποίησαν και τους δύο όρους ("αθωότητα" και "παιδικότητα") για λόγους που αφορούσαν τα εσωτερικά τους. Δεν πρέπει όμως να συγχέονται μεταξύ τους εννοιολογικά. Η αθωότητα σχετίζεται με την παιδικότητα, αλλά δεν ταυτίζεται μ' αυτή. Για την ακρίβεια, η παιδικότητα περιλαμβάνει την αθωότητα, αφού αφορά σ' ένα σύνολο ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν τα παιδιά. Η αθωότητα, δηλαδή, είναι υποσύνολο κατά κάποιο τρόπο της παιδικότητας και σημαίνει την αφέλεια --δηλαδή την ευπιστία-- και την έλλειψη πονηριάς.

ΕΦΟΠΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ "ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ" ΓΙΑ ΤΗΝ "ΖΩΝΗ"

Σ. Πουλικόγιαννης-Για το ρόλο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στη Ζώνη

Με περίσσιο θράσος οι «συνάδελφοι» Τάκης Καραγιαννάκης και Γιώργος Αλεβιζόπουλος μιλούν για «ψέματα και μισές αλήθειες» σε άρθρο τους στην «Αυγή» (2/5/2014), απαντώντας σε προηγούμενο άρθρο που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη». Και οι δυο είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιοι με τους συνδυασμούς του: Ο πρώτος για δημοτικός σύμβουλος στο Πέραμα και ο δεύτερος για περιφερειακός σύμβουλος Πειραιά.

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΟΝ ΛΕΝΙΝ

Ο Τσίπρας πήγε στη Μόσχα να συναντήσει τον Λένιν, αλλά εκείνος ήταν απασχολημένος να συμπληρώνει με φρέσκα παραδείγματα τη μπροσούρα του για τον "σοσιαλσωβινισμό και το διεθνισμό"..

"Άλλη φορά Αλέξη μας.. και να έρθεις διαβασμένος.."

[.. «Όταν οι άνθρωποι που κουράστηκαν και έσπασαν ανεβαίνουν στο βήμα της δημοσιογραφίας και διακηρύσσουν ότι η φυγή τους δεν είναι εκδήλωση κούρασης, αδυναμίας, διανοουμενίστικης παλιανθρωπιάς, αλλά πράξη αξιέπαινη και επιπλέον φορτώνουν την ευθύνη στην παράνομη οργάνωση που την παρουσιάζουν σαν «ανίκανη για δράση»,ή «άχρηστη», ή «απονεκρωμένη» κτλ, τότε οι φυγάδες αυτοί γίνονται σιχαμένοι αποστάτες, προδότες. Τότε οι φυγάδες αυτοί γίνονται οι χειρότεροι συμβουλάτορες και εξίσου επικίνδυνοι εχθροί του εργατικού κινήματος.

Το πολιτικό περιεχόμενο του σοσιαλσωβινισμού και του οπορτουνισμού είναι ένα και το ίδιο: συνεργασία των τάξεων, απάρνηση της δικτατορίας του προλεταριάτου, παραίτηση από την επαναστατική δράση, προσκύνημα της αστικής νομιμότητας, έλλειψη εμπιστοσύνης προς το προλεταριάτο, εμπιστοσύνη προς την αστική τάξη. Οι ίδιες πολιτικές ιδέες. Το ίδιο πολιτικό περιεχόμενο τακτικής»..]

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

Το ΠΑΜΕ εκφράζει την αγανάκτησή του για το νέο εργοδοτικό έγκλημα που έγινε σε ανθρακωρυχείο της πόλης Σόμα στην Δυτική Τουρκία με αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 201 εργατών, ενώ εκατοντάδες άλλοι εργάτες παραμένουν εγκλωβισμένοι στο ανθρακωρυχείο.

Δυο λόγια για δυο ιδεολογήματα

Η προεκλογική περίοδος είναι, δυστυχώς, παραδοσιακά περίοδος όξυνσης της κούφιας ρητορείας στην οποία ειδικεύονται εξ αντικειμένου τα αστικά κόμματα. Κάθε τέτοιο κόμμα βρίσκει μερικές άνευ περιεχομένου λεκτικές φούσκες και τις φουσκώνει τόσο ώστε να κλείσει τα μάτια της εκλογικής του πελατείας. Αλλά ενώ οι κυβερνητικές φούσκες ("σταθερότητα", "πρωτογενές πλεόνασμα", "ανάκαμψη", κλπ) χρακτηρίζονται εν πολλοίς απ' τον πρόδηλα προπαγανδιστικό τους χαρακτήρα, το ότι βρίσκονται σε πρόδηλη αναντιστοιχία με τη βιωμένη πραγματικότητα, κι έτσι υπόκεινται στον έλεγχο της ίδιας της καθημερινότητας, οι αντιπολιτευτικές φούσκες είναι περισσότερο δυσδιάκριτες επειδή περιλαμβάνουν μια ψευδο-"κριτική" διάσταση.

ΜΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΕΙ ...

Από το «Πολεμάμε και τραγουδάμε» στο «Πολεμάμε και φέρνουμε παιδιά στον κόσμο»!

 

Η εγκυμοσύνη της Κέιτ Μίντλετον, δούκισσας του Κέμπριτζ, έχει απασχολήσει τα καθεστωτικά ΜΜΕ, όμως η εγκυμοσύνη της όμορφης Καμίλα Bαλέχο, ηγετικής μορφής του φοιτητικού κινήματος στη Χιλή αποκτά και πολιτική διάσταση. Δεν είναι πολύ συνηθισμένο για μια γυναίκα του κινήματος να μιλά δημόσια για ένα θέμα τόσο προσωπικό, όμως η 25χρονη Καμίλα, που έχει γίνει θρύλος σε όλη τη Λατινική Αμερική, σε ένα συγκινητικό και ειλικρινές κείμενό της ανοίγει την καρδιά της. Είναι αυτονόητο ότι αν η Καμίλα δεν ήταν τόσο όμορφη, ελάχιστοι εκτός Χιλής θα ήξεραν το όνομά της, όμως τη διασημότητά της δεν τη χρωστά μόνο στην εμφάνισή της αλλά κυρίω στο ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα των τελευταίων χρόνων. Παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την πρόσφατη δήλωσή της:

H ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΛΙΕΝΤΕ ΣΤΗ ΧΙΛΗ, 1970-1973

του Δημήτρη Καλτσώνη

Εχουν περάσει 27(41) χρόνια από το αιματηρό στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοσέτ στις 11 Σεπτέμβρη 1973 και 30 χρόνια από την ανάληψη στις 4 Νοέμβρη 1970 των προεδρικών καθηκόντων στη Χιλή από τον Σαλβαδόρ Αλιέντε και το σχηματισμό κυβέρνησης από τις δυνάμεις της «Λαϊκής Ενότητας». Στο μεταξύ σήμερα, η χούντα έχει παραχωρήσει τη θέση της στον κοινοβουλευτισμό, ο Πινοσέτ είναι ισόβιος γερουσιαστής. Αλλά και στο διεθνή περίγυρο οι μεταβολές υπήρξαν περισσότερο δραματικές: τα σοσιαλιστικά καθεστώτα της Ευρώπης και η Σοβιετική Ενωση δεν υπάρχουν πια.

Πολλά στοιχεία της χιλιάνικης εμπειρίας της περιόδου 1970-1973 πρέπει ίσως να ξανασυζητηθούν, άλλοτε για να υπομνησθούν γεγονότα και συμπεράσματα που διατηρούν την επικαιρότητά τους και άλλοτε για να διατυπωθούν νέα συμπεράσματα που προκύπτουν υπό το φως των βαθιών αλλαγών που έγιναν στον κόσμο υπό το βάρος της οπισθοχώρησης του κομμουνιστικού κινήματος. Η μελέτη της εμπειρίας αυτής μπορεί και σήμερα να αξιοποιηθεί από το ανερχόμενο, αργά αλλά σταθερά, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Τριάντα χρόνια μετά, τα λάθη γίνονται ίσως περισσότερο ευδιάκριτα, οι αυταπάτες το ίδιο.