ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ ΥΠΟΔΟΧΗ (ΤΕΛΟΣ 3ης ΜΕΡΑΣ)

Στο Ξυλόκαστρο βρίσκονται οι οδοιπόροι της πορείας Πάτρα - Αθήνα για την ανεργία, ολοκληρώνοντας τη διαδρομή των 32,7 χλμ της 3ης ημέρας της. Στην είσοδο της πόλης τους οδοιπόρους υποδέχτηκαν εκπρόσωποι σωματείων, συνδικάτων, φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων με τα πανό και τα συνθήματά τους.

Μιλώντας ο Βάλσαμος Συρίγος, πρόεδρος του ΕΚ Λαυρίου, σημείωσε ότι το αίτημα «Δουλειά για όλους - δουλειά με δικαιώματα» που αναδεικνύει ο Δήμος Πατρέων είναι οικουμενικό. «Εμείς οι εργάτες ξέρουμε την αιτία της ανεργίας. Είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, είναι το κριτήριο του κέρδους της εργοδοσίας», είπε. Παράλληλα, κάλεσε σε ετοιμότητα, επαγρύπνηση και μαζική συμμετοχή στη 48ωρη απεργία όταν η κυβέρνηση φέρει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή. (Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).

Στην εκδήλωση μίλησε και ο Ανδρέας Πούλος εκ μέρους του ΜΑΣ στη ΣΤΕΦ ΤΕΙ Πειραιά, ο οποίος τόνισε ότι «επιλέξαμε σήμερα το μάθημα να μην το δώσουμε στις σχολές μας, αλλά εδώ στο δρόμο του αγώνα, στο πλευρό των ανέργων και των εργαζομένων». (Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).

Χαιρετισμό απηύθυνε και η Χριστίνα Βέρα, μέλος των Λαϊκών Επιτροπών Νότιων Συνοικιών της Αθήνας, η οποία υπογράμμισε ότι «από την πρώτη στιγμή χαιρετίσαμε αυτή την πρωτοβουλία και την κάναμε δικιά μας, την προπαγανδίσαμε και συμμετέχουμε αποφασιστικά σε αυτήν. Φωνάζουμε και διαδηλώνουμε μαζί σας ότι θέλουμε δουλειά για όλους - δουλειά με δικαιώματα». (Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).

Από την πλευρά του ο Κώστας Πελετίδης, δήμαρχος Πατρέων, σημείωσε ότι «εδώ στο δρόμο του αγώνα είναι το πραγματικό πανεπιστήμιο της ζωής. Δυναμώνουμε καθημερινά στην πορεία, βλέπουμε ανθρώπους με ζωντάνια και δύναμη και άμα αυτό επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα, το αίτημα για δουλειά για όλους - δουλειά με δικαιώματα, μέτρα προστασίας των ανέργων, σήμερα, μπορεί να γίνει πραγματικότητα γιατί έχουμε όλες τις προϋποθέσεις. Αυτή η εμπειρία είναι σίγουρο ότι θα φωτίσει το δρόμο και δεν θα είναι απλώς μια κόπωση όπως λένε μερικοί». (Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο).

Αμέσως μετά η πορεία ξεκίνησε και λίγο αργότερα, μπαίνοντας στην πόλη, τους οδοιπόρους υποδέχτηκε ο δήμαρχος Ξυλοκάστρου, Ηλίας Ανδρικόπουλος, μαζί με τους αντιδημάρχους. Ο δήμαρχος εξέφρασε τη στήριξη και την αλληλεγγύη του δήμου στην πρωτοβουλία του Δήμου Πατρέων, ενώ στάθηκε στην αναγκαιότητα του ενιαίου αγώνα για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης υποδοχής το σύνθημα «Εδώ, εδώ μ' αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δεν ζούμε με 400 ευρώ» έγινε δεκτό με χειροκροτήματα, ενώ αμέσως μετά στο Δημοτικό Θέατρο «Άγγελος Σικελιανός» τους οδοιπόρους υποδέχτηκε το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» με τραγούδια του αγώνα.

ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΠΕΛΕΤΙΔΗ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ ΓΑΜΜΑ ....ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ 

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ (ΑΚΡΑΤΑ - ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ)

ο Πάνος απο την Στοκχόλμη .... στον αγωνα απο την πρώτη μέρα 

Ξεκίνησε λίγο μετά τις 9 το πρωί, για τρίτη μέρα, η μεγάλη πορεία αγώνα κατά της ανεργίας από την Ακράτα, όπου οι διαδηλωτές διανυκτέρευσαν και ξεκουράστηκαν στο κλειστό γυμναστήριο της πόλης. 

Από νωρίς οι διαδηλωτές ετοιμάστηκαν για την πορεία των 32 περίπου χιλιομέτρων που θα διανύσουν σήμερα, με βάση το πρόγραμμα και προορισμό το Ξυλόκαστρο. 

"Και δυο άτομα να μείνουμε, η πορεία θα γίνει"

γιατι κάποτε ενας μόνος του ξύπνησε εναν λαό ...

απο το teddygr.blogspot.gr.



Τώρα μπορώ να το παραδεχτώ. Από την πρώτη στιγμή που το εξήγγειλε ο δήμαρχος, με είχανε ζώσει τα φίδια. Καλέ, τί είπε ο άνθρωπος; Για να διατρανώσουμε την συμπαράστασή μας στους ανέργους και για να υπογραμμίσουμε την θέλησή μας να αγωνιστούμε μαζί μ' αυτούς, να κάνουμε πορεία διαμαρτυρίας από την Πάτρα μέχρι την Πλατεία Συντάγματος! Θέλει και τα λέει αυτά;

Σηκώθηκαν οι τρίχες σ' όλο μου το κορμί. Και ποιός θα έρθει σ' αυτή την πορεία, δήμαρχε; Εκείνοι που έχουν μάθει να περπατάνε με σκυμμένο το κεφάλι και δεν τολμούν να βγουν από το καβούκι τους; Εκείνοι που λένε "πάλι καλά" όταν βρουν κανένα voucher ή καμμιά τρίωρη δουλειά με δυόμισυ κατοστάρικα μισθό και χωρίς ασφάλιση; "Δική μας δουλειά είναι να τους αφυπνίσουμε", επέμεινε ο δήμαρχος. Μα θα γελάει ο κόσμος μαζί μας αν η πορεία καταντήσει σε μια χούφτα ταλαίπωρων που θα σέρνονται μέχρι να φτάσουν στην Αθήνα για την τιμή των όπλων. "Και δυο άτομα να μείνουμε, η πορεία θα γίνει", έδωσε τέλος στην κουβέντα ο δήμαρχος.

Ο αντιδήμαρχος παιδείας και αθλητισμού Ανδρέας "Γραμμάριος" Αθανασόπουλος
με την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνα Γεροπαναγιώτη.

ΑΚΡΑΤΑ , ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΜΕΡΑΣ

Στην Ακράτα, που είναι και ο τελευταίος σταθμός για τη Δευτέρα 4 Απρίλη, έφτασε το απόγευμα η πορεία Πάτρα - Αθήνα ενάντια στην ανεργία.

Οι συμμετέχοντες διένυσαν την απόσταση από Διακοφτό προς Ακράτα, όπου ξεκινά ένα κομμάτι απότομης ανηφοριάς, κοντά στα δύο χιλιόμετρα. Ύστερα ο δρόμος συνεχίζει δίπλα στον Κορινθιακό, για σχεδόν 15 χλμ., όπου υπάρχει μόνο ένα χωριό, ο Πλάτανος.

Με το σημερινό καιρό και τον ήλιο να ψήνει στο καταμεσήμερο, ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής. Τα πόδια καίνε. Θέλει καλή διαχείριση των δυνάμεων. Θέμα για το οποίο φροντίζει ο δήμος. Χάρη στην καλή οργάνωση, αλλά και στο κουράγιο, μπορεί η «σκυταλοδρομία» και συνεχίζει. Είναι έτσι κι αλλιώς πολλοί όσοι δεν το βάζουν κάτω. Λίγο η κουβέντα, η παρέα, κάποιο τραγούδι, τα χιλιόμετρα φεύγουν. Έχουν διανύσει ήδη πάνω από 50.

Η κουβέντα δίνει και παίρνει, το αυτί πιάνει σκόρπιες κουβέντες, αλλά ενδεικτικές: «Όχι απλά να ζεις, να επιβιώνεις, αλλά να ζεις καλά, αυτό είναι το θέμα». «Έχω εγγόνια, θέλω να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Όταν άκουσα την απόφαση που πήρε η δημοτική αρχή της Πάτρας είπα θα 'ρθω με τα εγγόνια μου», λέει ο Παναγιώτης που έχει έρθει από την Αθήνα και πιο πριν ήταν μετανάστης στη Σουηδία. «Κι εκεί τα ίδια γίνονται. Γιατί εκεί δεν είναι στον ίδιο οργανισμό, στην ΕΕ;».

Σαν τον κυρ Παναγιώτη είναι πολλοί ακόμα. Κάποιοι, μέσα σε δυο μέρες, έχουν ήδη «γράψει» πάνω από 50 χιλιόμετρα. Πραγματικοί «υπερμαραθωνοδρόμοι», πιστοί στο κάλεσμα του αγώνα, για ν' ακουστεί η φωνή των ανέργων. Διηγούνται για τις «πληγές της μάχης», άλλος μια φουσκάλα, άλλος άρπαξε λίγο από τον ήλιο, αλλά και για την απόφασή τους να πάνε όσο τους βαστούν οι δυνάμεις τους πριν ανέβουν στα πούλμαν του δήμου που ακολουθούν για να τους πάνε λίγο παρακάτω: «Ή κάνεις κάτι ή δεν το κάνεις».

Στο ύψος του Πλάτανου, χαμηλά προς την παραλία, στο πλάτωμα ανάμεσα στα εργοτάξια του δρόμου και μπροστά από το παλιό Δημοτικό Σχολείο του χωριού, γίνεται άλλη μια στάση με νερό, μπανάνες, σάντουιτς, τουαλέτες. Μπαίνοντας στο χωριό, κατά τις 5 το απόγευμα, η πορεία «ξεσπάει»: «Τίποτα δε γίνεται αν μένεις θεατής, όλα ανατρέπονται αν ξεσηκωθείς»!

Όντως, η λαϊκή δύναμη είναι πολύ μεγάλη. Μπορεί να διεκδικήσει και να κερδίσει μέτρα ανακούφισης όλων των ανέργων, δουλειά με δικαιώματα για όλους, μέχρι να καταργήσει όλους εκείνους που κάνουν κουμάντο στην οικονομία και σπέρνουν στο διάβα τους φτώχεια και ανεργία. Και μπορεί να περπατήσει και 220 χιλιόμετρα για το σκοπό αυτό, ακόμα και υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΑΠΟ ΑΙΓΙΟ

Οι οδοιπόροι διανυκτέρευσαν το βράδυ της Κυριακής στο αθλητικό κέντρο στο Αίγιο και λίγο μετά τις 9 σήμερα το πρωί ξεκίνησαν τη σημερινή τους διαδρομή μέχρι την Ακράτα.

Στο δρόμο θα ανταμώσουν και με όσους έρχονται από Πάτρα και Αθήνα για να ενισχύσουν την μεγάλη πορεία

ανταπόκριση απο σύντροφο που συμμετέχει  : "Χάφτουμε τα χιλιόμετρα σαν καταπινάρια ...ο Πελέ (Πελετίδης) μπροστά δεν εχει λουφάρει ούτε μέτρο ,"σκύλος μαύρος "... απίστευτα τα "γερόντια " μας ,χούφταλα εμείς μπροστά τους , ...μεγάλη η ανταπόκριση του κόσμου απ όπου περνάμε ...σε λίγο πλησιάζουμε Διακοφτό "

Λίγο πριν η πορεία βγει από το Αίγιο, πέρασε μπροστά από την Πυροσβεστική Υπηρεσία, όπου εκεί τους ανέμεναν οι πυροσβέστες και υποδέχθηκαν την πορεία με χειροκροτήματα.
Η πρώτη στάση των διαδηλωτών έγινε στα Νικολέικα, όπου και τους υποδέχθηκαν το Τοπικό Συμβούλιο και οι κάτοικοι των Νικολεΐκων.
Ακολούθησαν χαιρετισμοί από τον Πρόεδρο του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Νικολεΐκων, τον Δήμαρχο Πατρέων και τον Δήμαρχο Αιγιάλειας

Το πείσμα, ο δυναμισμός, η μαχητικότητα για το δίκαιο σκοπό, όπως και η ζεστή υποδοχή του κόσμου απ' όπου περνάει η πορεία είναι τα χαρακτηριστικά και της δεύτερης μέρας της μεγάλης πορείας για την ανεργία που ξεκίνησε λίγο μετά τις 9 το πρωί από το Αθλητικό Κέντρο του Αιγίου όπου διανυκτέρευσε και συνεχίζει για να ολοκληρώσει το σημερινό κομμάτι της διαδρομής ως την Ακράτα.

Λίγο μετά τις 2 μ.μ. η πορεία μέσω Νικολαίικων, Ελαιώνα, Ζαχλωρίτικων έφτασε στο Διακοφτό, στο σιδηροδρομικό σταθμό του οδοντωτού, περίπου στο μέσο της σημερινής της διαδρομής, όπου έτυχε θερμής υποδοχής από τον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος και ξέσπασε σε χειροκροτήματα με το σύνθημα «Εδώ, εδώ, μ' αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δε ζούμε με 400 ευρώ». Η βρύση κάτω από τον πλάτανο στο σιδηροδρομικό σταθμό του οδοντωτού έμοιαζε πραγματική όαση στη σημερινή πολύ ζεστή μέρα και στα πολλά χιλιόμετρα. Ένα από τα πολλά ευχάριστα στιγμιότυπα ήταν αυτό της συνάντησης των οδοιπόρων με μαθητές. Την ώρα που η πορεία έφτασε στο σιδηροδρομικό σταθμό ήταν εκεί και οι μαθητές από τα γύρω σχολεία που μόλις είχαν σχολάσει, δίνοντας έτσι ένα νεανικό τόνο στην υποδοχή.  

ΑΙΓΙΟ ...Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ 902

Στο τέλος μιας απόλυτα πετυχημένης πρώτης μέρας αυτού του αγώνα διαρκείας που δεν τελειώνει ούτε με την ολοκλήρωση της διαδρομής των 220 χιλιομέτρων, όπως ειπώθηκε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της μέρας, το σούρουπο βρήκε τη μεγάλη πορεία του Δήμου Πατρέων για την ανεργία στο Αίγιο.

Όσο η πορεία πλησίαζε στον τελευταίο σταθμό της πρώτης μέρας, στην πλατεία Αγίας Λαύρας, τόσο πύκνωνε με κόσμο που αντάμωνε τους υπόλοιπους οδοιπόρους: μαμάδες με καροτσάκια, ασπρομάλληδες, νέοι του Αιγίου έρχονται να ανταμώσουν τους υπόλοιπους οδοιπόρους, να ενισχύσουν τη σημαντική αυτή πρωτοβουλία. Κόσμος βγαίνει στα μπαλκόνια, στις εισόδους των πολυκατοικιών, έξω από το πάρκο στα Ψηλαλώνια.

ΚΑΜΑΡΕΣ ,ΣΕΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ....ΤΩΡΑ

Ανάμεσα σε δυο στάσεις, από Ροδινή ως Καμάρες, μια μεγάλη απόσταση περίπου 10 χλμ ο δρόμος της μεγάλης πορείας για την ανεργία περνάει κάτω από τη Νέα Εθνική, μέσα από πανέμορφα τοπία στο πλάι του Κορινθιακού Κόλπου. Τοπία όμως χωρίς ζωή. «Δύο μήνες το καλοκαίρι έχει ζωή ο τόπος», μας λέει ένας κάτοικος. «Και τώρα πια ούτε αυτό. Ούτε όσοι έχουν εξοχικά εδώ δεν έρχονται».

Οι γραμμές του τρένου, που θα μπορούσαν να δίνουν δουλειά σε εκατοντάδες άνεργους, στέκονται ερειπωμένες στο κομμάτι αυτό, απλά γιατί δεν συμφέρει τους καπιταλιστές. Όπως και πολλά από τα χωράφια με τις πορτοκαλιές και τις λεμονιές. Το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για όλους, είναι πιο ζωντανό από ποτέ και σ' αυτό το κομμάτι της πατραϊκής γης.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ,ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και ΟΧΙ ΑΠΛΑ "ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΙΜΟΙ "

Κώστας Πελετίδης 

«Όταν μιλάμε για ανεργία μιλάμε για φτώχεια, όταν μιλάς για φτώχεια, μπορεί να φτάσεις και μέχρι εξαθλίωση. Αυτά δεν είναι να τα παρατηρείς. Είναι να αγωνιστείς» 

«Μέχρι εδώ και μη παρέκει ο λαός μας δεν είναι πρόβατα επί σφαγή. Μπαίνουμε στον αγώνα για να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούται ο λαός μας».

Στο ύψος του Άγιου Βασιλείου, έξω από την Πάτρα, βρίσκεται αυτή τη στιγμή η μεγάλη πορεία για την ανεργία που διοργανώνει ο Δήμος Πατρέων. Η πόλη της Πάτρας γέμισε νωρίτερα το πρωί από ένα μεγάλο λαϊκό ποτάμι που ξεχύθηκε σε ολόκληρη την πόλη, ξεπροβοδίζοντας με τον καλύτερο τρόπο τους οδοιπόρους στην αφετηρία της διαδρομής των 220 χιλιομέτρων ως την Αθήνα.

Χαρακτηριστικό της διαδρομής ως τώρα η συνεχής προσθήκη του κόσμου από τις γειτονιές της Πάτρας, από την Ανθούπολη ως τα Μποζαΐτικα, όπως και η θερμή υποδοχή του κόσμου που βγήκε στα μπαλκόνια, στις πόρτες των μαγαζιών, στις καφετέριες για να υποδεχτεί την πορεία από όπου περνούσε.

Στον Αγιο Βασίλειο τους υποδέχτηκε ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος, ο οποίος συνεχάρη τον  δήμαρχο και τη δημοτική αρχή για την αγωνιστική πρωτοβουλία και το αγωνιστικό φρόνημά τους και δήλωσε τη συμπαράστασή του (ακούστε ΕΔΩ).

Στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, την πορεία υποδέχτηκαν εργαζόμενοι του νοσοκομείου και αντιπροσωπεία από το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ. «Αυτή την περίοδο είμαστε σε κινητοποιήσεις, με αιχμή το Ασφαλιστικό. Είμαστε κοντά στην πρωτοβουλία του δημάρχου και της πόλης μας. Εγώ είμαι από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου του Ρίου στο οποίο λείπουν 500 συνάδελφοι για να μπορέσει να λειτουργήσει. Έχουμε 500 κενές οργανικές θέσεις τη στιγμή που οι υγειονομικοί δεν προσλαμβάνονται εδώ, αλλά βλέπουν την πόρτα του εξωτερικού προκειμένου να δουλέψουν», δήλωσε ο Αποστόλης Αθανασόπουλος από τους εργαζόμενους.

Στον Άγιο Βασίλειο, την πορεία υποδέχτηκε ο Σύλλογος Μαζικού Αθλητισμού «Η Ζεύξη». Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Δ. Πυλιοτόπουλος, δήλωσε: «Σήμερα όλος ο λαός, όλοι οι αθλούμενοι, όλος ο κόσμος συμμετέχουμε σε αυτή τη διεκδίκηση για καλύτερες μέρες για όλους μας, για δουλειά, για εργασία», ενώ πρόσθεσε πως «αγκαλιάζουμε αυτή την προσπάθεια που είναι προς θετική κατεύθυνση και ελπίζουμε να φέρει κάποιο αποτέλεσμα». 

902 πορταλ

Άχρηστη η Πρωταπριλιά

Από δω το 'φερε από κει το πήγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκανε άχρηστη και την Πρωταπριλιά. Σύμφωνα με όσα διακηρύσσουν τα στελέχη της, βγαίνουμε επιτέλους από το μνημόνιο! Οι θυσίες του λαού έπιασαν τόπο, υπογράφεται η συμφωνία με τους «εταίρους». Κοιτάς το ημερολόγιο, Πρωταπριλιά, αλλά πού να βρεις ψέμα που τα 'χει τερματίσει όλα η κυβέρνηση;

Κι αυτό που θα μείνει ως πραγματικό γεγονός από αύριο κιόλας είναι τα 5,4 δισ. νέα μέτρα που περιέχονται στη συμφωνία με τους «εταίρους». Από την παραπέρα συμπίεση των συντάξεων θα αρπαχτούν από το λαϊκό εισόδημα ποσά ύψους 1,8 δισ. ευρώ, άλλα 3,6 δισ. θα αρπαχτούν με τη διόγκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας (ισόποσα μοιρασμένα στη φορολογία εισοδήματος και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης). Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Η κυβέρνηση είχε ήδη εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό του 2016 μέτρα ύψους 5,7 δισ. κι αυτό που μένει είναι η κυβερνητική προπαγάνδα, που σ' αυτήν τη φάση προσπαθεί να περάσει τον ισχυρισμό πως «αν η πορεία των εσόδων είναι καλύτερη, τότε αρκετά από αυτά τα μέτρα δε θα υλοποιηθούν»! Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η αντιλαϊκή επίθεση είναι βαρέλι δίχως πάτο, γιατί είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.

Το παραμύθι για τις καλύτερες μέρες δεν είναι καινούριο. Πρώτα ήταν η έξοδος από το τούνελ. Μετά ήρθαν τα «χρυσά κουτάλια» από την ΕΕ. Και κάθε φορά η εργατική τάξη είχε να μετρήσει μόνο απώλειες. Σταθερά και με ενιαία στρατηγική πολύ πριν εκδηλωθεί η σημερινή καπιταλιστική κρίση, οι στόχοι του κεφαλαίου έγιναν κοινοτικά ντοκουμέντα που υπογράφτηκαν απ' όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις (το περίφημο ευρωπαϊκό κεκτημένο).

Μια ματιά σε κείμενα, όπως η «Λευκή Βίβλος» του 1993, η Στρατηγική της Λισαβόνας, η Στρατηγική «Ευρώπη 2020», βεβαιώνει ότι το βασικό αντεργατικό πλαίσιο που επιβλήθηκε την περίοδο της κρίσης, όχι μόνο θα διατηρηθεί, αλλά και θα επεκταθεί στη φάση της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Η καπιταλιστική κρίση για να ξεπεραστεί για λογαριασμό του κεφαλαίου προϋποθέτει ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης. Αυτό είναι που ζούμε όλα αυτά τα χρόνια.

Ομως, η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αν έρθει η ανάκαμψη (αναιμική ή όχι), για την οποία κόπτεται η κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα, το ίδιο το κεφάλαιο, πατώντας πάνω στις αιματηρές λαϊκές θυσίες, δεν θα φέρει ανάκαμψη δικαιωμάτων και του εισοδήματος των εργαζομένων αλλά νέο κύκλο έντασης της εκμετάλλευσης, θα παγιώσει τη χασούρα των προηγούμενων ετών. Με επιχείρημα να μην ξαναγυρίσουμε στην κρίση θα ολοκληρωθούν αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις. Ενώ ο διεθνής ανταγωνισμός θα φέρει στο προσκήνιο και νέες.

Τα σημερινά μέτρα, όπως και τα προηγούμενα, ήρθαν για να μείνουν. Η «ευημερία για όλους», που υπόσχονται, έχει ως προϋπόθεση διαρκώς φτηνή εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, νέα πεδία κερδοφορίας, αφού ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος, να ανακάμψουν και να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Για την εργατική τάξη ο απολογισμός είναι ήδη βαρύς. Η αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού που το 2009 ήταν στο 82% του αντίστοιχου μέσου μισθού στην Ευρωζώνη, σήμερα έχει πέσει κάτω από το 65%.

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, για να υπάρξει πράγματι έξοδος από αυτήν την κατάσταση απαιτείται οι αγώνες να προβάλλουν μεν τις άμεσες πιεστικές ανάγκες για την ανακούφιση των εργαζομένων, να βάζουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, αλλά κυρίως πρέπει να οδηγούν σε ευθεία αμφισβήτηση τη στρατηγική της αστικής τάξης, το μύθο της «ανάκαμψης για όλους».

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 1ης Απρίλη του 2016.

«Αποκλεισμένοι» σε ένα απάνθρωπο σύστημα

Οι μάσκες της ΕΕ, αλλά και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έπεσαν. Οι χτεσινοί υπερασπιστές «των ανοιχτών συνόρων» τα βρήκαν με όσους ανοιχτά κηρύσσουν τον ρατσισμό εν ονόματι του «ισλαμικού κινδύνου». Παραβιάζουν τις διεθνείς συνθήκες και εγκλωβίζουν χιλιάδες ανθρώπους στην Ελλάδα. Αυτό ήταν δεδομένο εξαρχής, από τις συμφωνίες του φθινοπώρου περί hotspots (για όσους ξέρουν απλή ανάγνωση). Το μόνο που απέμενε ήταν να λυθούν οι «κόμποι» που εμπόδιζαν την εφαρμογή αυτών των συμφωνιών και που είχαν να κάνουν με ποικίλους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και με το ιμπεριαλιστικό παιχνίδι στη Συρία και στη Μέση Ανατολή, ανάμεσα σε ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία και στις περιφερειακές δυνάμεις.

Όπως συμβαίνει με κάθε ιμπεριαλιστική συμφωνία, κανείς δεν εγγυάται ότι οι «κόμποι» λύθηκαν ή ότι δεν θα εμφανιστούν νέοι. Η μοίρα όμως όσων βρίσκονται στον δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης δεν είναι το επίμαχο σημείο τέτοιων συμφωνιών και είναι προδιαγεγραμμένη: ξεδιάλεγμα, κυνήγι, ρατσισμός, εκμετάλλευση.

Είτε η «πόρτα» της μετανάστευσης είναι κλειστή είτε μισάνοιχτη, «παράθυρα», «πίσω πόρτες» και «χαραμάδες» όλο και θα βρίσκονται. Οι λόγοι πολλοί: τα κύματα των απελπισμένων από τον πόλεμο και την εξαθλίωση σε όλο τον κόσμο μεγαλώνουν, μεγαλώνει η ζήτηση για φτηνά ή και «μαύρα» εργατικά χέρια από σημαντικά τμήματα του κεφαλαίου, ενώ τα κυκλώματα εκμετάλλευσης προσφύγων και μεταναστών έχουν μυριστεί στο ίδιο το φαινόμενο της μετακίνησής τους μια νέα προσοδοφόρα «αγορά».

Το καίριο ζήτημα είναι: τι στ’ αλήθεια υπάρχει πίσω από αυτές τις πόρτες-φράχτες που χωρίζουν τους απελπισμένους από τον προηγμένο καπιταλιστικό κόσμο; Μήπως αυτό που υπάρχει πίσω από την «πόρτα» εξηγεί τη μοίρα που τους επιφυλάσσεται;

Πίσω από την «μεγάλη πόρτα» του ταξιδιού τους υπάρχει ένας κόσμος όπου συνεχώς και καθημερινά οι «πόρτες» κλείνουν καταπρόσωπο σε εκατομμύρια εργαζόμενους και άνεργους, σε νέους, συνταξιούχους και γυναίκες που καταδικάζονται σε μια ζωή κάτω από τα αποδεκτά όρια της αξιοπρέπειας. Και μέσα και έξω από την «πόρτα» ο άνθρωπος υποβιβάζεται από «υποκείμενο δικαιωμάτων» σε αντικείμενο φιλανθρωπικής φροντίδας, και μάλιστα όλο και πιο «έκτακτης»…

Για να κρυφτεί αυτή η αλήθεια, το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα παρουσιάζεται σήμερα από πολλούς σαν η «εξωτερική», η «διεθνής» όψη του φαινομένου εκείνου που παλιότερα λεγόταν στην, πάντοτε κομψή, «κοινωνιολογίζουσα» γλώσσα των αστών κοινωνικός αποκλεισμός.

Βαυκάλιζαν, σε καιρούς υποτιθέμενης «ευμάρειας», τους εργαζόμενους ότι δήθεν ο προηγμένος καπιταλισμός έχει λύσει το κοινωνικό ζήτημα και η όποια ακραία φτώχεια αφορά μια μειονότητα, ανθρώπους που λόγω κακοτυχίας ή προσωπικής τους ευθύνης βρέθηκαν έξω από την αγορά εργασίας και το κοινωνικό δίχτυ προστασίας. Βλέπετε, ακόμη και κάτω από την ψυχοπονιάρικη κι εξιδανικευτική ρητορική περί «κοινωνικού αποκλεισμού» -που την προτιμούσαν οι διάφοροι οπορτουνιστές- κρυβόταν η ίδια πάντα βαθιά περιφρόνηση για τους φτωχότερους και η τάση να θεωρηθεί η φτώχεια «φυσική» και να εξορκιστεί…

Με την επιδείνωση της καπιταλιστικής κρίσης, το βαθύτερο νόημα των οδυρμών για τους «αποκλεισμένους» αποκαλυπτόταν: σκοπός ήταν να παρουσιάζονται, πότε οι «υψηλές απαιτήσεις» των «μέσα» σαν αίτιο της δυστυχίας των «απέξω, πότε ο αριθμός και οι «χαμηλές απαιτήσεις» των «απέξω» σαν απειλή για το βιοτικό επίπεδο των «μέσα». Έτσι, τα μονοπωλιακά υπερκέρδη και ο ιμπεριαλισμός έμεναν στο απυρόβλητο.

Κι επειδή το να βρίσκεσαι «μέσα» στον προηγμένο καπιταλισμό γινόταν όλο και πιο πενιχρό «προνόμιο», οι αστοί ιδεολόγοι δεν έχαναν την ευκαιρία να μπλέξουν τον «κοινωνικό αποκλεισμό» και το μεταναστευτικό. Η έγνοια κάποιων να προστατεύσουν τους μετανάστες –παλιούς ή νέους- σαν «αποκλεισμένους» αλληλοσυμπληρωνόταν με την έγνοια κάποιων άλλων να τους χαρακτηρίζουν «απρόσκλητους». Και με τους δύο τρόπους μετατρεπόταν το κοινωνικό ζήτημα σε «φυλετικό-πολιτισμικό», ενώ υποδαυλίζονταν το ρατσιστικό μίσος και οι αυταπάτες ότι ο ερχομός μεταναστών ήταν η αιτία της νέας φτώχειας που επέλαυνε. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα με αφορμή τις τρομοκρατικές μαζικές δολοφονίες στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις και την αντιμεταναστευτική υστερία.

Κάποιος θα έλεγε ότι στη σημερινή Ελλάδα της μαζικής ανεργίας, της υποαπασχόλησης και της πιο άγριας υπερεκμετάλλευσης η διάκριση «μέσα» και «έξω» έχει γίνει εντελώς ανυπόστατη γι’ αυτό και τα περί «κοινωνικού αποκλεισμού» έχουν προ πολλού ξεχαστεί.

Όμως ο διαχωρισμός «οι μέσα και οι απέξω», παραμένει χρήσιμος για το σύστημα, είτε μιλάμε για την οικονομία είτε για το προσφυγικό. Μόνο που οι φιοριτούρες με τις οποίες πλασάρεται αυτός ο διαχωρισμός είναι πια λιγότερο «κοινωνικές» και περισσότερο «ανθρωπιστικές». Ο «ανθρωπισμός», μια έννοια που μένει ζωντανή στην κοινωνία χάρη στους πιο φτωχούς και αδύναμους ανθρώπους, καθημερινά ευτελίζεται και γίνεται επίφαση της απανθρωπιάς του καπιταλισμού.

Δείτε τον κυνισμό των οπορτουνιστών του ΣΥΡΙΖΑ που έβαζαν στο πρόγραμμά τους την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» και τα ψίχουλα στα οποία αυτή κατέληξε. Δείτε τους πως σήμερα αξιοποιούν το γεγονός ότι η λαϊκή οικογένεια στηρίζει όσο μπορεί τα άνεργα μέλη της. Η κυβέρνηση, μαθαίνουμε, χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα απέναντι στο «κουαρτέτο» για να μην κοπούν οι συντάξεις το γεγονός ότι με αυτές στηρίζονται ολόκληρες οικογένειες (λες κι αυτός είναι ο προορισμός τους!). Και περηφανεύονται για το άθλιο αυτό «επιχείρημα» που επισημοποιεί την εγκατάλειψη των ανέργων, και καταλήγουν να πετσοκόβουν τις συντάξεις!

Δεν είναι περίπου το ίδιο με αυτό που κάνουν και σήμερα με το προσφυγικό; Και μαντρώνουν χιλιάδες ανθρώπους κατ’ εφαρμογήν της συμφωνίας, και ψωροπερηφανεύονται για την αλληλεγγύη που δείχνουν οι απλοί άνθρωποι του λαού μας! Μετατρέπουν τα ανθρωπιστικά αισθήματα του λαού σε εξάρτημα της απάνθρωπης πολιτικής τους.

Για τους κομμουνιστές και τις ταξικές δυνάμεις η λαϊκή αλληλεγγύη -στον πρόσφυγα, στον άνεργο, στον φτωχό και αναγκεμένο- έχει πραγματικό «ανθρωπιστικό περιεχόμενο» όταν συνδέεται με την καθημερινή πάλη ενάντια σε όλες τις «πόρτες» που κλείνουν μπροστά μας, ενάντια σε αυτό το σύστημα που μας «αποκλείει» συνεχώς από την ανθρώπινη ιδιότητα.

Αυτή την αλληλεγγύη καμιά απανθρωπιά δεν τη νικά και δεν τη βάζει στο χέρι!

Νίκος Ζαρταμόπουλος

Εφημερίδα Νέο Εμπρός, φ. 1124, 30-3-2016, σελ. 7

Ενα χαμόγελο σαν βόλι ...

Αυτό το γέλιο εκτέλεσε τους δήμιους σαν βόλι ...αυτούς κανένα βόλι δεν τους άγγιξε !

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

Σαν σήμερα το 1952 εκτελέστηκε ο Μπελογιάννης, ο Μπάτσης, ο Καλούμενος κι ο Αργυριάδης.

Η φωτογραφία είναι από τη "δίκη Μπελογιάννη" ...
Κοιτάξτε τους λίγο και σκεφτείτε ... Ποιά "χαρά" τους δίνει τέτοιο φωτεινό γέλιο ;
Τι μπορεί να τους φαίνεται τόσο αστείο που γελάνε ; 
Η κατάθεση ενός ακόμα άθλιου ψευδομάρτυρα ;
Η αγόρευση του στημένου δημόσιου κατήγορου ;
Η αναγγελία της πλαστής κατηγορίας ;
Η ηλίθια φράση ... "είναι κατάσκοποι" ;
Η προειλημμένη απόφαση ... "εις θάνατον" ;
Τι αστείο αλήθεια !!!

Λες και δε τους συμβαίνει τίποτα ...
Λες και παρακολουθούν σαν παρατηρητές μια κάποια ... ιστορική στιγμή ...
Λες και μιλάνε για άλλους ...
Λες και η δίκη κι η εκτέλεσή τους στο μυαλό τους έχει τελειώσει πριν πέσει η σφαίρα ...

Κοιτάξτε τη λίγο ... κοιτάξτε την πολύ ...
κοιτάξτε την μέχρι να τυπωθεί στο πίσω μέρος των ματιών σας ... για πάντα ...

Με το τσιγάρο αριστερά Νίκος Καλούμενος. Δεξιά του ο Νίκος Μπελογιάννης. Δίπλα πιο δεξιά ο Ηλίας Αργυριάδης. Τελευταίος δεξιά ο Δημήτρης Μπάτσης.

Μάνος Δ.

ΟΛΑ ΤΑ ΣΦΥΡΙΑ ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ-ΛΑΙΜΗΤΟΜΟΥ ΤΟΥΣ

Στην Αθήνα, το συλλαλητήριο  στις 7 μ.μ. στην Ομόνοια, με κάλεσμα της Γραμματείας Αττικής του ΠΑΜΕ. Συλλαλητήριο  θα γίνει και στον Πειραιά, επίσης στις 7 μ.μ., στην πλατεία Καραϊσκάκη.Χτες Τρίτη, η αρχή αυτού του νέου γύρου κινητοποιήσεων του ΠΑΜΕ, εγινε στη Θεσσαλονίκη, με συλλαλητήριο στις 7 μ.μ., στο Αγαλμα Βενιζέλου.

«Με τους μαζικούς μαχητικούς αγώνες μας το προηγούμενο διάστημα, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, οι αγρότες, η νεολαία, κάναμε καθαρή την απόφασή μας: Ο νόμος - λαιμητόμος να μην περάσει στη Βουλή!», σημειώνει το ΠΑΜΕ στο κάλεσμά του και προσθέτει:

«Χωρίς αυτούς τους αγώνες τα μέτρα ήδη θα είχαν ψηφιστεί και θα ήταν πολύ χειρότερα (...) Πλέον γνωρίζουμε όλοι καλά τι σημαίνει η δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης και το αποτέλεσμά της! Ξέρουμε από την ίδια μας την πείρα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήρθε να αποτελειώσει τη βρώμικη δουλειά που δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι. Δυναμώνουμε τον αγώνα παντού! Σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, σε κάθε πόλη και χωριό, στα χωράφια, στις γειτονιές!»

Πρωτοβουλίες για ανάλογες κινητοποιήσεις παίρνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και σε άλλες πόλεις, από σήμερα μέχρι και το Σάββατο. Κάλεσμα συμμετοχής έχει απευθύνει σε αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ η ΠΑΣΕΒΕ.

Η μπίζνα είναι μπίζνα κύριε ....

Η σύλληψη της ιδέας ηταν σχετικά  απλή όπως καθε μεγάλη και πρωτοπόρος εξ άλλου .Εχεις κάτι που μ αρέσει ,εχω κάτι που γουστάρεις ,τι πιο απλό ; .....ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ 

Τώρα βέβαια αν μπήκε ενα όριο στην μπίζνα (πχ 250.000 ευρώπουλα) εκει θα χαλάσουμε την επένδυση ; 

Φαντασία να έχεις και θέληση να τα βρούμε ....

Αν πχ μετά την καταγραφή του οικονομικού προφίλ των μεταναστών   βρεθεί κάποιος με λιγότερα ευρωπουλα στην τσέπη δεν θα τα χαλάσουμε .... Μπορει ας πούμε συνολικά σαν οικογενεια να εχουν 10 χρυσά δόντια ,4-5 βέρες και άλλα τιμαλφή αξίας ....

....δεν σημαίνει οτι θα χαλάσει η ΜΠΙΖΝΑ ....κατι θα βρεθεί ! Μπορεί ας πούμε να μην σου προκύψει μια σπιταρώνα 250.000 .... αλλά κάτι λιγότερο (γιατι ρίξαμε λες τις αντικειμενικές ;) ...'η μπορεί να σας βάλουμε σε ενα ευάερο και ευήλιο θέρετρο να κάνεις και τις διακοπούλες σου και να προσφέρεις και κομματάκι κοινωνική εργασία ...στον ελεύθερο χρόνο σου 

Ακόμα κι αν δεν φτάνει το βαλάντιό σου ούτε γι αυτό (Πρόσφυγας γαρ και το κατανοούμε ...) μπορείς κάλλιστα να προσφέρεις κάτι απο τον εαυτό σου ( ενα νεφρό ,ενα μάτι ) οτι εχεις απο δύο τελος πάντων ... 

Το πρόβλημα είναι οταν ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ τίποτα έρμε ....εκει σε κόβω για "ντουζάκια" και σαπούνια 

αλλα και πάλι δεν χαλάει η ΜΠΙΖΝΑ 

(ΤΙ ....ΟΙ ΔΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ "ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ ΤΟΥ 45" ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΑΓΚΕΣ ΣΤΙΣ ...ΜΠΙΖΝΕΣ ?)

Ενα λιτό αφιέρωμα ....

Σε μια χώρα που δεν υπάρχει πια γιατί ο ιμπεριαλισμός τη διέλυσε.....

Λίμνες Plivtze Γιουγκοσλαβία..