Του Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ*
Τις τελευταίες βδομάδες δυναμώνει η αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και στη Ρωσία, με επίκεντρο τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Η φραστική και διπλωματική αντιπαράθεση συνοδεύεται τόσο από κινήσεις στρατευμάτων και μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια και των δύο πλευρών, όσο και από τη μυστική διπλωματία.
Το ξαναγράψιμο των ιστορικών γεγονότων έχει πάντα ενδιαφέρον όταν έχει στο κέντρο του τον εμπλουτισμό, την προσθήκη, την αποκάλυψη νέων στοιχείων, τεκμηρίων και κατ’ αρχάς γίνεται κτήμα και υπόθεση της επιστημονικής Ιστορικής Κοινότητας – πριν πάρει τον δρόμο της Δημόσιας Ιστορίας. Τι γίνεται όμως όταν μέρος της Ιστορίας, γνωστών στοιχείων ή ακόμη χειρότερα στοιχείων αποκομμένων από την εποχή, το πλαίσιο και το κάδρο, χρησιμοποιούνται για μια νέου τύπου pop συντηρητική στροφή; Τι γίνεται όταν δολίως εντάσσονται σε μια στρατηγική αναβίωσης του Ψυχρού Πολέμου που τα διάφορα αστεία δελτία εθνικοφροσύνης αναπαρήγαν τους κομμουνιστές ή τους αριστερούς ως την ενσάρκωση του Διαβόλου που ήθελε την εδαφική απομείωση της χώρας μας; Την ίδια ώρα δε, που είμαστε αρκετά ώριμοι πια για να ξέρουμε πως τελικά την καταστροφή της χώρας την οφείλουμε σε εθνοκάπηλους, σε μεγαλοϊδεάτες και σε τύπους που μέσα στους ιστορικούς κύκλους της, προσέθεσαν και μια συμφορά: το 1897, το 1922, το Κυπριακό.
Iστορικής σημασίας η μάχη του Στάλινγκραντ, τόσο για την ανάσχεση της μέχρι τότε συνεχούς προέλασης του ναζιστικού στρατού προς τις πετρελαιοπαραγωγές περιοχές του Καυκάσου, όσο και, κυρίως, για την ανύψωση του ηθικού τόσο του Σοβιετικού Λαού, όσο και των όπου γής αντιφασιστών και αντιστασιακών κινημάτων. Αρκεί να θυμηθούμε, πως με ορόσημο αυτή τη νίκη γιγαντώθηκε κι εδώ στην Ελλάδα το '43 η δύναμη των ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, που ανάγκασε την εγχώρια αστική τάξη να καταφύγει άμεσα στον "εμφύλιο", δηλαδή στο πολιτικό εσωτερικό ταξικό πόλεμο, συγκροτώντας και εξαπολύοντας τα περιβόητα "Τάγματα Ασφαλείας" σε συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις.
Μια μεγάλη διαδήλωση είναι σε εξέλιξη στο Σύνταγμα από εργαζόμενους, Σωματεία και φορείς της Αττικής και της Πάτρα, οι οποίοι κατέφθασαν από την αχαϊκή πρωτεύουσα μετά από κάλεσμα της Δημοτικής Αρχής και του Εργατικού Κέντρου.
Ενώνουν τις φωνές τους για άμεσα αιτήματα ανακούφισης, για την προστασία της υγείας και της ζωής τους τόσο από την πανδημία όσο και από τις φυσικές καταστροφές. Για λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα, είτε αυτά αφορούν τις φυσικές καταστροφές, είτε αφορούν τα δικαιώματα στους χώρους δουλειάς, για αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές.
Σε δήλωση του από το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σημείωσε:
«Η πραγματική μομφή σε κάθε αντιλαϊκή πολιτική δεν δίνεται μέσα στη Βουλή αυτή τη στιγμή από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Δίνεται εδώ στους δρόμους από το λαό της Αθήνας, της Αττικής, της Πάτρας που διεκδικούν τα αυτονόητα. Εδώ είναι το ΚΚΕ μαζί με εκατοντάδες αγωνιστικά εργατικά σωματεία και άλλους φορείς, απόντες είναι όλοι οι άλλοι για μια ακόμα φορά».
https://www.facebook.com/konstantinos.Mpourxas/videos/660257321883030
Ο χιονιάς είχε προβλεφθεί εδώ και μέρες. Παρά τις «συνεχείς συσκέψεις» ώστε να μην υπάρξουν ανάλογα προβλήματα με εκείνα του περασμένου Φεβρουαρίου με την κακοκαιρία «Μήδεια», το «στοίχημα» που δόθηκε από την Πολιτική Προστασία για να παραμείνουν ανοιχτές οι εθνικές οδοί, χάθηκε πανηγυρικά.
Χιλιάδες οδηγοί παραμένουν εγκλωβισμένοι στα οχήματά τους ακόμα και σε κεντρικούς οδικούς άξονες του Λεκανοπεδίου, εγκαταλειμμένοι στο έλεος του χιονιού και του ψύχους, καταγγέλλοντας πως δεν βλέπουν πουθενά εκχιονιστικά μηχανήματα για να καθαρίσουν τον δρόμο. Πολλοί εγκαταλείπουν τα αυτοκίνητα τους έχοντας μετά από 5 και 8 ώρες μείνει από βενζίνη.
ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ
Εντείνεται η στρατιωτική κινητικότητα στην περιοχή και η κατάσταση χαρακτηρίζεται «κρίσιμη»
Copyright 2022 The Associated |
Με φόντο την επικίνδυνη ένταση της στρατιωτικής κινητικότητας πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή η συνάντηση των ΥΠΕΞ ΗΠΑ - Ρωσίας |
Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι σε συνθήκες οξυμένου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά και σε όλα τα μήκη και πλάτη, δεν υπάρχει καμία «εγγύηση ασφαλείας» για τους λαούς. Σε αυτές τις συνθήκες καθίσταται ακόμα πιο σύνθετη η αναζήτηση προσωρινών και αβέβαιων συμβιβασμών στα εντεινόμενα παζάρια, στα οποία εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ενώ αναδεικνύονται αντιθέσεις και μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα.
Κρατικομονοπωλιακές επιδοτήσεις από την τσέπη των εργαζομένων, δηλαδή από τα έσοδα κυρίως του ΦΠΑ, που πάνε είτε στο εγχώριο κρατικό η/και, στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, αν δεν κάνω λάθος. Και, εννοείται, αφαιρούνται από παλαιότερα κονδύλια για κοινωνική πρόνοια, συντάξεις, ΕΣΥ κλπ., κλπ., στα πλαίσια των "μεταρρυθμίσεων" των "αναδιαρθρώσεων" και των "εκσυγχρονισμών"! (Τα χρώματα δεν είναι τυχαία).
Ολα "κουμπώνουν"!
Η γη ολοκλήρωσε άλλη μια περιφορά γύρω από το άστρο της , όπως ακριβώς κάνει εδώ και περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο πλανήτης γιόρτασε και φέτος με μπόλικα λαμπιόνια, μπόλικη χρυσόσκονη, μπόλικα βεγγαλικά και με τους ισχυρούς να ρίχνουν μπόλικη στάχτη στα μάτια μας.
Η πραγματικότητα όμως αναδύεται σαφής και αμείλικτη και οι φιέστες από το Λυκαβηττό θα έπρεπε να ντρέπονται μπροστά στην αλήθεια της.
Η διάλυση της ΕΣΣΔ, τον Δεκέμβρη του 1991, αποτέλεσε την τελική πράξη στη διαδικασία της αντεπανάστασης, που είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Αποδείχτηκε ότι η πολιτική της “Περεστρόικα” δεν ήταν πολιτική “ανασυγκρότησης του σοσιαλισμού”, αλλά πολιτική ανατροπής του και μάλιστα “από τα μέσα” και “από τα πάνω”, δηλαδή με ευθύνη του ίδιου του ΚΚΣΕ και του σοβιετικού κράτους. Βεβαίως, οι δυνάμεις (κοινωνικές και πολιτικές) που εξέφραζε η “Περεστρόικα”, δεν ισχυροποιήθηκαν μέσα σε μια μέρα, αλλά ως αποτέλεσμα μακροχρόνιων θεωρητικών και πολιτικών παρεκκλίσεων, λανθασμένων επιλογών στην οικονομία και στο κράτος, με αποτέλεσμα να μην λύνονται παλιά και νέα προβλήματα στην κατεύθυνση της ανάπτυξης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση, στην ενίσχυση στοιχείων της παλιάς κοινωνίας, που συνέχιζαν να υπάρχουν.
Θέλουμε να μας κυβερνάει μια κάποια κυβέρνηση αλλά να μην είναι πολύ λαμόγια.
Πανηγυρίζουμε επειδή στη Χιλή εκλέχθηκε κάποιος που είναι αντι-Πινοτσετικός ή γιατί στις ΗΠΑ κάποιος κέρδισε τον Τραμπ.
Δεν έχουμε θέμα με τους δεξιούς αρκεί να μην είναι πολύ ακροδεξιοί. Μέχρι Δένδια δηλαδή είμαστε καλά.
