Iστορικής σημασίας η μάχη του Στάλινγκραντ, τόσο για την ανάσχεση της μέχρι τότε συνεχούς προέλασης του ναζιστικού στρατού προς τις πετρελαιοπαραγωγές περιοχές του Καυκάσου, όσο και, κυρίως, για την ανύψωση του ηθικού τόσο του Σοβιετικού Λαού, όσο και των όπου γής αντιφασιστών και αντιστασιακών κινημάτων. Αρκεί να θυμηθούμε, πως με ορόσημο αυτή τη νίκη γιγαντώθηκε κι εδώ στην Ελλάδα το '43 η δύναμη των ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, που ανάγκασε την εγχώρια αστική τάξη να καταφύγει άμεσα στον "εμφύλιο", δηλαδή στο πολιτικό εσωτερικό ταξικό πόλεμο, συγκροτώντας και εξαπολύοντας τα περιβόητα "Τάγματα Ασφαλείας" σε συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις.
Ομως, μην ξεχνάμε, πως στρατιωτικά το Στάλινγκραντ δεν άλλαξε ριζικά την φορά των πραγμάτων. Οι ναζί είχαν σταθεροποιήσει ένα τεράστιο Μέτωπο 3000 km, από το Λένινγκραντ μέχρι τον Καύκασο, όπου είχαν ακόμη την πρωτοβουλία των επιθετικών κινήσεων διατηρώντας τεράστιες εφεδρείες στην κατεχόμενη Ευρώπη και στα σοβιετικά εδάφη...
Η τύχη της στρατιωτικής σύγκρουσης κρίθηκε έξι μήνες αργότερα, στην μεγάλη αρματομαχία του Κούρσκ, Ιούλιος-Αύγουστος '43, όταν οι Ναζί, επιχειρώντας να διασπάσουν το σοβιετικό Μέτωπο και να υπερφαλαγγίσουν το σοβιετικό Κόκκινο Στρατό, έφαγαν τα μούτρα τους κι έχασαν τα τεθωρακισμένα τους, με αποτέλεσμα από εκείνη τη στιγμή και μετά να τους "πάρουν φαλάγγι" οι σοβιετικοί σε μια μυθική προέλαση, που τελείωσε δυο χρόνια μετά στις όχθες του Ελβα, δυτικά του Βερολίνου.
Η μεγάλη σημασία της Μάχης του Κούρσκ, έγκειται και στο γεγονός, πως τερμάτισε και τον περίφημο "Παράδοξο Πόλεμο", που υπήρχε στα δυτικά της Ευρώπης, όπου οι "σύμμαχοι" ιμπεριαλιστές και οι Ναζί, πολεμούσαν στα χαρτιά, εικονικά! Εκεί και οι δύο πλευρές δεν ξανοίγονταν σε μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις, και μάλλον ...διευκόλυναν ο ένας τον άλλο, συντηρώντας τον μύθο ενός πολέμου ...χωρίς, συγκριτικά με το Ανατολικό Μέτωπο, σημαντικές συγκρούσεις και απώλειες! Οι Γάλλοι παραδόθηκαν αμαχητί στους Ναζί και οι Ναζί σε αντάλλαγμα διευκόλυναν τους Αγγλους να απαγκιστρωθούν στην Δουνκέρκη. Σε όλη τη διάρκεια του Β'ΠΠ στο Δυτικό Μέτωπο οι Ναζί διέθεσαν μόνο ~22-30 μεραρχίες, ενώ στο Ανατολικό πολεμούσαν από ~160 μέχρι και 220 σε κάποια φάση!
Ο λόγος;
Μέχρι το Κούρσκ, οι "δυτικοί" κεφαλαιοκράτες και οι κυβερνήσεις τους προεξοφλούσαν την σοβιετική ήττα και απλώς έκαναν πόλεμο συντήρησης και εντυπώσεων προς τους λαούς τους, προσδοκώντας απλά να αντιμετωπίσουν μιαν εξασθενημένη Γερμανία και να τα μοιράσουν μετά, και με τους Ναζί, με συμφέροντες όρους!
Αυτός ήταν ο "Παράδοξος Πόλεμος", όπου πρωτοστατούσε ο Τσώρτσιλ, που γι αυτό επέμενε το "Δεύτερο Μέτωπο" να ανοίξει στη ...Βαλκανική(!), πιστεύοντας, πως, εκτός από τους σοβιετικούς, θα πολεμούσαν προς όφελος της Βρετ. Αυτοκρατορίας ...και οι Αμερικανοί!
Ο Ρούσβελτ είχε ελαφρώς διαφορετικά σχέδια, που περιελάμβαναν και την εξουθένωση όλων των υπολοίπων, πλην Αμερικής, γι αυτό και δεν συμφωνούσε με τον Τσώρτσιλ και τώπαιζε "καθυστέρηση" κι αυτός. (Τελικά, αυτουνού του "έκατσε", γιατί η μόνη ωφελημένη από τον Β'ΠΠ ήταν η Αμερική...).
Αυτά τα σχέδια πήραν ένα τέλος με την "Μάχη του Κουρσκ", όταν έκπληκτη η Ευρώπη συνειδητοποίησε ότι, με αυτούς τους τυχοδιωκτισμούς, διακινδύνευε να δει τον Στάλιν και τον Κόκκινο Στρατό στις ακτές της Νορμανδίας! Τότε αρχίσαν να τρέχουν και να μη φτάνουν, να ανοίξουν το "Δεύτερο Μέτωπο", όχι βέβαια για να πολεμήσουν τους Ναζί, παρά για ...να προλάβουν τον Κόκκινο Στρατό! Η πολυδιαφημισμένη "Απόβαση στη Νορμανδία", ένα χρόνο μετά, έγινε ...με την ευγενική ανοχή των Ναζί, όπως πριν από τέσσερα χρόνια είχε γίνει και με την Δουνκέρκη. Αν ήθελαν οι Ναζί, μπορούσαν να πνίξουν στα νερά της Μάγχης και στις αφιλόξενες ακτές της Νορμανδίας την πράγματι γιγαντιαία αλλά έκθετη αποβατική δύναμη. Αλλά και οι δυό "εχθροί" αλλού είχαν το μυαλό τους...
Σεχτάρ ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ
Οπως πάντα άψογος στην ανάλυση την οποία συνυπογράφω. Συμπληρώνω το πέρασμα της Κ.Δ στον οπορτουνισμό το 1935 την αποκάλυψη της συνωμοσίας απο την οπορτουνιστική αντεπανάσταση σε συνεργασία με τον Χίτλερ για την ανατροπή των Μπολσεβίκων και την διάλυση της Κ.Δ το 1943. Την συμφωνία της Λισαβόνας τον Σεπτέμβρη του 1944 με τους Αγγλους να τους αφήνουν να φεύγουν ανενόχλητοι απο την χώρα μας και 17000 Γερμανοί να μένουν στην Κρήτη σαν σύμμαχοι τους πλέον μέχρι της 10 Μάη του 1945 που πήρε παράταση μέχρι τα μέσα Ιούλη του ίδιου χρόνου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι διαδεδομένη αντίληψη, που την υπέθαλψαν και οι κεφαλαιοκράτες, (με τον τότε υποκριτικό "θαυμασμό" τους για τον άφθαστο ηρωϊσμό των υπερασπιστών του Στάλινγκραντ), πως το Στάλινγκραντ "γύρισε" την τύχη των όπλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα μια μάχη δεν κερδίζει έναν πόλεμο, κι αυτό ισχύει είτε για το Στάλινγκραντ, είτε για την Μόσχα είτε και για το Κούρσκ.
Ασε, που μερικοί κέρδισαν και πολέμους χάνοντας όλες τις μάχες(!) εκτός από την τελευταία και μη κρίσιμη πλέον! Κλασσικό παράδειγμα η νίκη των "Βορείων" στον αμερικανικό, λεγόμενο "εμφύλιο"(*), παληότερα η νίκη των Ρώσων επί του Ναπολέοντα, και ακόμη παληότερα η νίκη των Ρωμαίων κατά του Αννίβα/Καρχηδόνας και λίγο νωρίτερα κατά του Πύρρου.
Αλλά, πέρα από συναισθηματισμούς, που μας συνδέουν με τον ηρωϊσμό των υπερασπιστών του Στάλινγκραντ, κάθε πόλεμος, έχει ένα σημείο καμπής, που σηματοδοτεί την αλλαγή των συσχετισμών της σύγκρουσης, κι αυτό το σημείο για τον Β'ΠΠ ήταν η μάχη του Κούρσκ.
Οι συσχετισμοί στον "Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο", (όπως επεκράτησε να λέγεται στιν ΕΣΣΔ), διαμορφώθηκαν λιγότερο στα πεδία των μαχών και περισσότερο στα μετόπισθεν. Σίγουρα η Αντίσταση του Λένινγκραντ, της Μόσχας, της Σεβαστούπολης κ.α., και σίγουρα η μεγάλη νίκη στο Στάλινγκραντ συνέβαλαν στην αναστροφή των εξελίξεων, όπως ακριβώς συμβάλλει και ο τελευταίος αντιστασιακός αγωνιστής σε μια τεράστια συλλογική προσπάθεια. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως όλες αυτές οι συγκρούσεις, με τελευταία του Κούρσκ, έγιναν λόγω επιθετικής πρωτοβουλίας των Ναζί. Μετά το Κούρσκ δεν ξανάκαναν μεγάλη επιθετική κίνηση, και εξαναγκάστηκαν σε σκληρή άμυνα και συντεταγμένη οπισθοχώρηση. Η ζυγαριά έγειρε από την άλλη μπάντα.
Ο λόγος;
Απέναντι στην κερδοσκοπική υστερία των Γερμανών και λοιπών κεφαλαιοκρατών της κατεχομένης Ευρώπης υπερίσχυσε η θέληση του εργάτη της σοβιετικής βιομηχανίας και του αγρότη των ακόμη ελευθέρων κολχόζ, δηλαδή η Σοσιαλιστική Οικονομία. Μην ξεχνάμε, πως, ακόμη και στη Μάχη του Κούρσκ, οι Σοβιετικοί έχασαν περισσότερα τανκς από τους Γερμανούς, κάπου ~5000 έναντι ~3000. Αλλά έμειναν στο πεδίο της μάχης και υπερίσχυσαν, γιατί η σοβιετική βιομηχανία μπορούσε να αντικαθιστά τις απώλειες πιο γρήγορα από την ευρωπαϊκή των κατεχομένων. Στο Κούρσκ, εμβληματικά έγινε φανερό πως συγκρούστηκαν, περισσότερο από δυό στρατούς, δυο κοινωνικά συστήματα.
Αυτή, θαρρώ, είναι η ξεχωριστή εμβληματική σημασία της Μάχης του Κούρσκ.
ηλίας τζαμ.
(*) Ξανά η εγχώρια ιδεαλιστική/παραπλανητική αστική ορολογία! Αν υπάρχει ένα έθνος, και μάλιστα προσώρας το σπουδαιότερο από πλευράς βαρύτητος στα παγκόσμια πράγματα, που δεν έχει, ούτε και επικαλείται, φυλετική ταυτότητα, αυτό είναι το αμερικανικό, του USA. Ποιός ..."εμφύλιος", λοιπόν;! Ενας εσωτερικός πολιτικός πόλεμος ("civil war") ήταν, ανάμεσα σε δυό μερίδες της αμερικανικής κυρίαρχης τάξης. Οι γνήσιοι Κεφαλαιοκράτες του βιομηχανικά ανεπτυγμένου Βορρά εναντίον μιας αναχρονιστικής, αλλά στρατιωτικά πανίσχυρης, μισοφεουδαλικής/δουλοκτητικής αριστοκρατίας γαιοκτημόνων του Νότου, που αποτελούσε τροχοπέδη στην ανάπτυξη της αμερικανικής καπιταλιστικής αγοράς.
Αλλά έχει μια σημασία να κατανοήσουμε γιατί, ειδικά η εγχώρια αστική ιστοριογραφία, εμμένει σε ετυμολογικά ανακριβείς όρους. Είναι αυτό από μόνο του ένα άλλο ξεχωριστό κεφάλαιο.
".....όπως ακριβώς συμβάλλει και ο τελευταίος αντιστασιακός αγωνιστής σε μια τεράστια συλλογική προσπάθεια." Ισως γι αυτο στην πρωτη παρελαση της Νικης στο 45 στη Μοσχα παρελασαν πρωτοι απ ολους οι Σημαιες και τα ταγματα που εδρασαν σαν αντιστασιακοι απο τα βαθη των ενδοτερων της ΕΣΣΔ ως τα συνορα της
ΔιαγραφήΑυτό είναι το πιο σημαντικό που πρέπει να αναδείξουμε ότι η νίκη των Σοβιετικών δεν επήλθε μέσω του ηρωισμού τους αλλά από την ανωτερότητα των Σοσιαλιστικών Σχέσεων παραγωγής έναντι των Καπιταλιστικών. Πέφτουμε συνήθως στη λούμπα να αναδεικνύουμε το αντίθετο από το αντικειμενικό, "Το Τ-34 ήταν σοβιετικό άρμα μάχης που παρήχθη σε μεγάλους αριθμούς στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και κατασκευάστηκε πρόχειρα, αποδείχθηκε πολύ αξιόπιστο, αποδοτικό και οικονομικό" και λίγο πιο κάτω "Το σοβιετικό άρμα Τ-34 αποτέλεσε από όλες τις απόψεις ένα τεράστιο βήμα προόδου, σε σχέση με τα μέτρια άρματα μάχης του υπόλοιπου κόσμου. Όταν, το 1942, τα χιτλερικά στρατεύματα εισέβαλαν αιφνιδιαστικά στη Σοβιετική Ένωση, τίποτα δεν προμήνυε ότι σε λίγους μήνες, στα μέσα του Οκτωβρίου του 1941, την πορεία τους θα ανέκοπτε το νέο και πρωτότυπο αυτό τεθωρακισμένο όχημα. Το καινοτόμο αυτό σοβιετικό άρμα μάχης γεννήθηκε στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου λόγω της ανάγκης απόσυρσης ή αναβάθμισης των τεθωρακισμένων Τ-26 και ΒΤ-5, τα οποία η Σοβιετική Ένωση είχε παραχωρήσει στη Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ισπανίας στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Την περίοδο μεταξύ 1927 και 1929, ο Κόκκινος Στρατός εξασφάλισε τις κατάλληλες υποδομές για την κατασκευή τεθωρακισμένων οχημάτων: εργοστάσια παραγωγής τρακτέρ στη Μόσχα, στο Γκόρκι, στο Στάλινγκραντ, στο Τσελιάμπινσκ και στο Γιαροσλάβλ τροποποιήθηκαν το 1931 για την κατασκευή οπλισμού".
ΔιαγραφήΠηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4-34/76
Κάπου είχα διαβάσει αλλά δε θυμάμαι και δεν βρίσκω την πηγή ότι ακόμα και στο peak της γερμανικής επίθεσης η Σοβιετική Παραγωγή ήταν υψηλότερη από την αντίστοιχη γερμανική - ευρωπαϊκή. Πολύ σωστά ο Σεχτάρ τονίζει ότι η νίκη δημιουργείται στο εργοστάσιο και απλά αντανακλάται στα πεδία των μαχών.
Παραθέτω μία μικρή σκηνή (ίσως η μοναδική που αξίζει από μία μέτρια ταινία), όπου ο ceo της Ford Henry Ford II εξηγεί ποιος νίκησε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, από την πλευρά των αμερικάνων, πάντως όχι ο Ρουζβελτ.
https://www.youtube.com/watch?v=IhOkOBDQcyI
Νομίζω το πώς γράφει και μας πλασάρει την ιστοριογραφία η άρχουσα τάξη δεν έχει καμμία σχέση με το πώς διαχειρίζεται τα δημόσια πράγματα, αποκλείω ότι τα διαχειρίζεται ιδεαλιστικά.
Η διαφορά του ελληνικού "εμφυλίου"(που ήταν ταξικός) από τον "αντίστοιχο" αμερικάνικο (που ήταν πολιτικός), μπορεί να φανεί από ένα και μόνο πράγμα, ποια ήταν η τύχη του ηττημένου στρατηγού Σαράφη και ποια η τύχη του ηττημένου στρατηγού Lee.
Θοδωρή, ο Σκολαρίκος κάνει μιαν ενδιαφέρουσα νύξη για την κυριολεξία του όρου "εμφύλιος" στην ελληνική (αστική, βασικά, αλλά έχει περάσει και στην κομμουνιστική) ιστοριογραφία. Οι Εγγλέζοι λένε "civil war", δηλαδή "αστικός πόλεμος" (ο Σκολαρίκος το μεταφράζει "πολιτικός πόλεμος") αλλά και ο Γερμανοί έχουν τον όρο "Bürgerkrieg", κάτι σαν "πόλεμος μεταξύ πολιτών" και κυριολεκτικά "πόλεμος καστρινών", εκεί, που εμείς λέμε "εμφύλιος". Χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους τυπικά, εννοώντας "εσωτερικός πόλεμος ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες εντός ενός είτε κράτους είτε έθνους", χωρίς να περιορίζονται μόνο στις ταξικές συγκρούσεις, που, έτσι κι αλλιώς, δεν τις αναγνωρίζουν συνήθως σαν τέτοιες όταν υπάρχουν. Προφανώς σε αντιδιαστολή με τους πολέμους μεταξύ κρατών.
ΔιαγραφήΕχω την άποψη, ότι η εγχώρια χρήση του όρου "εμφύλιος" καθόλου τυχαία δεν είναι, και σχετίζεται με την συνεκτική "εθνική ιδέα" του νεοελληνικού αστικού κράτους, που το συνοδεύει από τις απαρχές του, και που είναι χτισμένη σε έννοιες όπως "γένος" και "φυλή", και καθόλου σε αυτό, που πράγματι είναι, δηλαδή στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Πρέπει να σχετίζεται με τις ιδιομορφίες της γέννησης του ελληνικού καπιταλισμού, τους αναγκαίους συμβιβασμούς με τον κοτζαμπασισμό και την εκκλησία, που επίσης είχε κοσμικό ρόλο και ισχυρή οικονομική επιρροή, λόγω της προνομιακής γαιοκτησίας της. Και βέβαια, βόλεψε και τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις όλων των πλευρών επί των εδαφών/πληθυσμών της οθωμανικής αυτοκρατορίας, βλέπε και "Μεγάλη Ιδέα"
Οι Αμερικανοί, αντίθετα, δεν μπορούσαν να επικαλεστούν, και δεν είχαν και λόγο να το θέλουν, φυλετική ταυτότητα. Εκεί η "εθνική ιδέα" δεν είναι παρά το "Αμερικανικό όνειρο", δηλαδή η ανόθευτη ανάπτυξη των καπιτ. σχέσεων παραγωγής, χωρίς επιβαρυντικούς συμβιβασμούς να την φρενάρουν. Νομίζω, πως αυτό ακριβώς προδιέγραψε και την αλματώδη ανάπτυξη του αμερικανικού καπιταλισμού και, σε κατακλείδα, την παγκόσμια επικράτησή του επί του "γέρικου" ευρωπαϊκού.
Τα εγχώρια "εθνίκια" (και όχι μόνο) παρουσιάζουν αυτό το μειονέκτημά τους, την αναγκαστική "φυλετικότητα" σαν ...πλεονέκτημα(!), που τάχα οι άλλοι δεν έχουν!
Μα οι "άλλοι" γι αυτό πρόκοψαν σαν καπιταλιστές, ακριβώς γιατί δεν είχαν αυτούς τους περιορισμούς!
Φτωχομπινεδιές!
Που συντηρούν και τις αντιδραστικές/σκοταδιστικές αναγνώσεις ιστορικών γεγονότων, που "βγάζουν μάτι", όπως οι συγκρούσεις εσωτερικών συμφερόντων, σαν τάχατες "εμφύλιες", που μάλλον πέφτουν από τον ουρανό η, ξέρω-γώ οφείλονται στην ξεκρέμαστη "διχόνοια", που "είναι η προαιώνια κατάρα της φυλής μας" κλπ.
Από κει και το περίφημο "μα Ελληνας να σκοτώνει Ελληνα", σαν, δήθεν, παραλογισμός! Οταν βέβαια, ο "συμμορίτης" σκότωνε τον μοναρχοφασίστα. Γιατί, όταν συνέβαινε το αντίθετο, με τον ταγματασφαλίτη που σκότωνε τον αντιστασιακό πατριώτη, τότε το "εθνοφυλετικό" πήγαινε στην μπάντα.
https://www.kordatos.org/presvis-hpa-sto-panteio/ Ο Κύριος Καλτσώνης του Ρωσικού Ιμπεριαλισμού που είναι ....αντιιμπεριαλιστικός..... Οι ΗΠΑ είναι κακοί εκτός απο την δεκαετία του 40 που ήταν ...αντιφασίστες.... Πιο οπορτουνιστής πεθαίνεις... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κάνω ένα off-topic, Στρατάρχη, αλλά δεν αντέχω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΧτές σφάχτηκε ένα παλικάρι σαν αρνί, μέσα στο δρόμο στη Θεσσαλονίκη, και τρέξανε αμέσως οι αργυρώνητοι-μίσθαρνοι παπαγάλοι, γνωστοί και ως "influencers" να ...κατευθύνουν τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης σε "σωστούς" δρόμους, εκεί, που πάντα "το μαχαίρι πρέπει να φτάσει στο κόκκαλο, ...μπλα-μπλα-μπλα".
"Δεν είναι ..."οπαδική βία"(!), δεν πέφτει από τον ουρανό η βία!
Γεννιέται από το σύστημα του ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ και των ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ.
Είναι ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ.
Και οι δήθεν "οπαδικές" ομάδες κρούσης δεν είναι παρά τα παληά "καλά" Τάγματα Εφόδου, που γνωρίσαμε και εγχωρίως, ως "Τάγματα Ασφαλείας".
"Γνωρίζουμε τον ένοχο, κι είναι γνωστή η αιτία!"
Και βλέπουμε και ποιοί έχουν αναλάβει να τον συγκαλύπτουν.
Εβαλα επωνύμως, σαν σχόλιο, την παραπάνω παράγραφο στο ανεκδιήγητο παραλήρημα, που πουλάει "ευαισθησία" για ...παραισθησιογόνο! Αμα το δείτε δημοσιευμένο, γράφτε μου!
https://gkagkarin.blogspot.com/2022/02/blog-post_723.html?showComment=1643879743464#c2358759393423158949 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.imerodromos.gr/i-essd-to-kke-kai-oi-apokalypseis-katalytiki-i-sygkrisi/ Τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 υπήρχαν επαναστατικές συνθήκες και ο συσχετισμός στα Βαλκάνια ήταν συντριπτικός υπέρ του λαού. Η Τραγωδία βρίσκεται στο ότι το ΚΚΕ απο το 1935 δεν είχε στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό και ήταν εγκλωβισμένο στον καπιταλισμό με την εγκληματική θεωρία των πολιτικών μετώπων σταδίων και συμμετοχή σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού για να τον κάνει ...ανθρώπινο.... Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποκάλεσαν τον ΑΡΗ ...ληστή τυχοδιώκτη.... και για το ότι καθυστέρησε να πέσει όλο το βάρος στον ΔΣΕ μέχρι τέλη 47 με καταστροφικά αποτελέσματα. ΔΣΕ χωρίς ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ δεν θα υπήρχε όλα θα είχαν τελειώσει .... όμορφα ευρωκομουνιστικά.... τον Φλεβάρη του 1945 με το ΕΓΚΛΗΜΑ στην Βάρκιζα. Το Σχόλιο αφορά τους Οπορτουνιστές του ...ημερόδρομου.... και σε καμία περίπτωση τον Μαργαρίτη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://gkagkarin.blogspot.com/2022/02/blog-post_477.html?showComment=1643909820401#c1647671211692894566 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή