KΑΛΑΒΡΥΤΑ 1943 ....κι αμετανοητα ΚΤΗΝΗ !!

 

Ο Φριτς Σούμπερτ (γερμ.: Friedrich Schubert, 21 Φεβρουαρίου 1897 - 22 Οκτωβρίου 1947) ήταν Γερμανός στρατιωτικός, διαβόητος για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κρήτη (σε περιοχές των Χανίων και του Ηρακλείου) και στη Μακεδονία. Μεταξύ άλλων ήταν υπεύθυνος για τη δολοφονία 146 κατοίκων στον οικισμό Χορτιάτη στις 2 Σεπτεμβρίου του 1944 και του θανάτου τουλάχιστον 100 κατοίκων των Γιαννιτσών στις 14 Σεπτεμβρίου 1944.

Νικηφόρες απεργίες και ταξικό κίνημα

 

\

 

 Νομίζω πως συχνά υποτιμούμε κι εμείς οι ίδιοι την στοχοπροσήλωση των παπαγάλων της αστικής τάξης.
Πόσο "ταξική" ήταν η κινητοποίηση των ντελιβεράδων;!
Πάντα κατά τη γνώμη μου και χωρίς να διεκδικώ κανένα αλάνθαστο, πιστεύω πως έγινε ταξική, πήρε ταξικά χαρακτηριστικά, γιατί συμπαρατάχτηκε με το ταξικό σωματείο του Επισιτισμού. Μπορεί να φαίνεται προκλητικό και στενοκέφαλο αυτό, που λέω, αλλά πρέπει να καταλαβαίνουμε το πως σκέφτονται οι αστοί, που αυτοί κι αν είναι ταξικά-αντιδραστικά στοχοπροσηλωμένοι, και πόσο ξέρουν να καμουφλάρουν τον αδίστακτο ταξικό-αντιδραστικό μακιαβελισμό τους.

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ !!!

Η εισήγηση της Δασκάλας Ρούλας Καραγιάννη στο 19ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ 

 Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

σας ευχαριστώ που σήμερα εδώ στο 19 ο συνέδριο της ΕΕΔΥΕ μου δίνετε το βήμα

να μιλήσω γι’ αυτό που ο ρόλος μου ως εκπαιδευτικός μου επιβάλλει. Να μιλήσω

για τα παιδιά.

Σε κάθε πόλεμο το βλέμμα όλων πέφτει στα παιδιά. Στα παιδιά του πολέμου.

Η ευαισθητοποίηση του κόσμου είναι πολλαπλάσια όταν προβάλλονται εικόνες

από τραυματισμένα, πεινασμένα ή ορφανά παιδιά. Άλλες φορές λόγω της

ευαισθησίας κάποιου ανταποκριτή που προσπαθεί να προβάλει την πραγματική

εικόνα του πολέμου σε βάθος και άλλες γιατί η δυστυχία, η τραγωδία, ο φόβος και

ο οίκτος είναι ιδιαίτερα εμπορικά προϊόντα.

Στα σχολεία μας τα τελευταία χρόνια δεχθήκαμε παιδιά του πολέμου. Τα παιδιά

σπάνια έως ποτέ μιλούν για το απάνθρωπο και σκληρό πρόσωπο του πολέμου και

για όσα ανεξίτηλα χαράχτηκαν στη μνήμη τους. Όμως η ψυχή φαινόταν καθαρά

στο βλέμμα τους και μαζί με την ψυχή τους και ο πόλεμος. Τόσο ζωντανά και με

τόσο μελανά χρώματα που κανένα ρεπορτάζ και κανένας ανταποκριτής δεν

μπορούσε να αποδώσει.

Όχι άλλο αίμα εργατών!

 

 

 

 

Ο Δημήτρης δεν γύρισε στο σπίτι του τη Δευτέρα το βράδυ. Είναι και αυτός ένας από τους εκατοντάδες εργάτες που έχασαν τη ζωή τους, με φρικτό τρόπο, την ώρα της δουλειάς.

Συγκεκριμένα 400 νεκροί μέσα σε 5 χρόνια είναι ο τραγικός απολογισμός. Μαζί με τους οικοδόμους, τους ντελιβεράδες, τους εργάτες που τρέχουν και τσακίζονται, ακόμα και χωρίς ρεπό για να προλάβουν διορίες και παραγγελίες. Τους χιλιάδες που κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να τα φέρουν βόλτα οικονομικά, νέοι και μεγαλύτεροι εργαζόμενοι χάνονται στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», τα οποία στην ουσία αποτελούν προδιαγεγραμμένα εγκλήματα.

Ο θάνατος, όμως, του Δημήτρη τη Δευτέρα και ο τετραήμερος απεργιακός αγώνας των λιμενεργατών και του σωματείου της ΕΝΕΔΕΠ, έφεραν στην επιφάνεια για ακόμα μια φορά το τι σημαίνει έλλειψη συνθηκών ασφάλειας στον χώρο δουλειάς και μάλιστα σε ένα χώρο που παρουσιάζεται από όλες τις κυβερνήσεις ως υπόδειγμα επένδυσης και ανάπτυξης των κερδών σε έναν κλάδο, της COSCO.

Το κάστρο της οδού Μπιζανίου στην Καλλιθέα (23-24/7/1944): Η ηρωϊκή μάχη του ΕΛΑΣ

 

Το σπιτάκι "Κάστρο " αριστερά της πλατειούλας

Στις 23 και 24 Ιούλη δυνάμεις του Ι Συντάγματος του ΕΛΑΣ αντιμετωπίζουν το μηχανοκίνητο τάγμα του Μπουραντά και ταγματασφαλίτες που έκαναν επιδρομή στην Καλλιθέα και τους απωθούν.

Στις 24/7 1.000 περίπου Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την Καλλιθέα και τους γύρω συνοικισμούς για να πιάσουν ομήρους. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τον ΕΛΑΣ, μια ομάδα 10 ΕΛΑΣιτών περικυκλώθηκαν στο σπίτι αρ.10 της οδού Μπιζανίου και επί 5 ώρες απέκρουαν τις επιθέσεις του εχθρού απορρίπτοντας κάθε πρόταση για παράδοση. Όλοι προτίμησαν να πέσουν νεκροί.

Την επομένη πάνω από 3.000 λαού πήραν μέρος στη κηδεία των ηρώων της οδού Μπιζανίου. Ο κόσμος, που στην πορεία πολλαπλασιάστηκε, στάθηκε γονατιστός και έψαλλε το πένθιμο εμβατήριο.

Νεκροί Β΄διαλογής

 

Γενικά δεν θεωρώ ότι υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο σημαντικοί θάνατοι από την κρατική, παρακρατική και φασιστική βία, κάθε δολοφονία έχει τη δική της φρικτή ιστορία. Αλλά, σας αρέσει δεν σας αρέσει (και απευθύνομαι σε αριστεριστές, αναρχικούς, αριστερούς γενικά που ανεβαίνουν στα κεραμίδια για κάθε δείγμα κρατικής βίας) κάποιοι νεκροί αξίζουν λιγότερο για σας. 

Αυτός εδώ  είναι (ήταν) ο Δημήτρης Κοτζαριδης, οικοδόμος του ΠΑΜΕ. Δολοφονήθηκε σαν σήμερα πριν δέκα χρόνια στο Σύνταγμα από κράτος και παρακράτος, κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης και πιο χυδαίας ασφαλιτικης επίθεσης που έχει δεχτεί οποιαδήποτε συγκέντρωση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ήταν οι μέρες που αναρχοασφαλιτες, μετέπειτα κυβερνώντες και μετέπειτα φανεροί φασίστες τραγουδούσαν πιασμένοι χέρι χέρι το γνωστό χιτ "το ΚΚΕ προστάτεψε τη Βουλή", δίνοντας άλλοθι στη δολοφονία. Ήταν οι μέρες που, πολύ προοδευτικοί κατά τα άλλα άνθρωποι, μεγάλοι αγωνιστές των αμφιθεατρων, δεν περίμεναν να κρυώσει το πτώμα του πριν πετάξουν εμετικές ειρωνίες, άνθρωποι που τρία χρόνια πριν κλαίγανε ουρλιάζοντας "αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη".

"NO PASARAN"

 

NTΟΛΟΡΕΣ  ΙΜΠΑΡΟΥΡΙ 

H θρυλική Πασιονάρια

Μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, η Ισπανίδα συνάρπαζε τα πλήθη με τις ομιλίες της. Ήταν εκείνη που είχε κραυγάσει «No pasarân!» για τους φασίστες του Φράνκο. Ακόμη και οι σκληροί φρανκιστές στις κατ' ιδίαν συνομιλίες τους παραδέχονταν ότι ήταν μια «μεγάλη Ισπανίδα».

ΕΛΛΑΣ- ΓΑΛΛΙΑ -πελατεία

 

Πριν καλά καλά «στεγνώσει το μελάνι» στην υπογραφή της επικίνδυνης Ελληνογαλλικής Συμφωνίας που εμπλέκει τη χώρα βαθύτερα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ο υπουργός Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος προανήγγειλε την αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στην περιοχή του Σαχέλ, που φλέγεται από την όξυνση των ανταγωνισμών.

Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στα «Νέα», επιβεβαιώνοντας τη σημασία της εν λόγω ζώνης για τους ευρωενωσιακούς επιχειρηματικούς ομίλους και με «προβιά» τα γνωστά προσχήματα που αξιοποιούνται για τις επεμβάσεις, τόνισε ότι «η περιοχή της υποσαχάριας Αφρικής και η κατάσταση εκεί αποτελεί δυνητική απειλή αστάθειας για ζωτικά γεωπολιτικά συμφέροντα της ΕΕ, λόγω γειτνίασης με τη Βόρεια Αφρική και τη Μεσόγειο».

Η θυσία της Ιφιγένειας

 

Ο πατέρας της Ιφιγένειας ήταν δάσκαλος σ ένα μικρό χωρίο της Αρχαίας Ολυμπίας.

Εκεί, ανάμεσα στους ίδιους ουρανούς που ατένιζαν τα ερείπια των ναών, των αφιερωμένων στα ολυμπιακά ιδεώδη, εκεί, τη δεκαετία του 20 και του 30 ο δάσκαλος, προσπαθούσε να μάθει στα παιδιά να μετρούν τα άστρα. Δύσκολο έργο, μεγάλος ο αγώνας καθώς το ψωμί λιγοστό, λιγοστά και τα βιβλία, και γυμνά τα πόδια των μαθητών κάτω από τα ξύλινα θρανία μέσα στο καταχείμωνο. Όλα όμως θυμούνταν ως το τέλος της ζωής τους εκείνον τον φωτεινό δάσκαλο που ήξερε να τους κάνει να φτιάχνουν όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο, για μια καλύτερη ζωή όπου όλα τα παιδιά του κόσμου θα είχαν παπούτσια και βιβλία.

• Μα γίνεται να έχουν όλοι παπούτσια και βιβλία, Δάσκαλε;
• Γίνεται, απαντούσε ο δάσκαλος και πρέπει να έχουν όλα τα παιδιά παπούτσια και βιβλία.

Με αυτές τις ιδέες μεγάλωσε και τα πέντε του παιδιά. Τον Πάνο, τον Χρήστο, την Κωστούλα, την Μαριγώ και την Ιφιγένεια. Ο Χρήστος έγινε δικηγόρος και ο Πάνος γιατρός. Τα κορίτσια τελείωσαν το γυμνάσιο πράγμα σπάνιο για κορίτσια εκείνη την εποχή.

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ

 

ΜΟΝΙΚΑ ΕΡΤΛ.... . Η Γερμανίδα που εκτέλεσε εν ψυχρώ τον δολοφόνο του Τσε Γκεβάρα , τον συνταγματάρχη Ρομπέρτο Κιντανίγια φωνάζοντας, Victoria o Muerte (νίκη ή θάνατος).....

Ήταν κόρη συνεργάτη του Χίτλερ και δολοφονήθηκε από πρώην ναζί που είχε βρει καταφύγιο στη Λατινική Αμερική .

Η απάτη της Ηλεκτροκίνησης !!!

 

Αλλαγές στον δακτύλιο με αποκλεισμό πολλών αυτοκινήτων νέας γενιάς
https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/313812_allages-ston-daktylio-me-apokleismo-pollon-aytokiniton-neas-genias

Ξεκάθαρη πριμοδότηση των επενδύσεων στην ηλεκτροκίνηση, με πρόσχημα ...το "Περιβάλλον"!
Την ώρα, που:
-Δεν υπάρχει καμιά υποδομή για την κίνηση των ηλεκτρικών. Από που θα επαναφορτίζονται;
-Δεν διευκρινίζεται η χρήση των υβριδικών. Τα υβριδικά, που θα κινούνται με υδρογονάνθρακες λόγω ξεφόρτωτων μπαταριών δε θα μολύνουν τον .."Καθαρό" δακτύλιο;! Θα ελέγχεται η αποκλειστικά ηλεκτρική κυκλοφορία και πως άραγε;
-Γιατί είναι "καθαρά" τα ηλεκτρικά; Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για την ανακύκλωση των μπαταριών, που θα πλημμυρίσουν το έδαφος με τοξικότατα απόβλητα! Που, βέβαια, δεν θα αποθέτονται στους "πράσινους", η ξέρω γώ "καθαρούς" δακτυλίους!
-Σοβαρά μιλάνε για "καθαρό" δακτύλιο, την ώρα που ένα χιλιόμετρο από το κέντρο του η κατάσταση θα είναι όπως πριν και -χειρότερη; Η μόλυνση θα σταματάει με μαγικό τρόπο στα όρια ενός μικρού δακτυλίου μέσα σε ένα λεκανοπέδιο, που μέρα με τη μέρα μετατρέπεται σε κόλαση με τα μποτιλιαρίσματα, το συνεχές ρελαντί, που καταστρέφει τα σύγχρονα αυτοκίνητα, ιδίως τους καταλύτες τους, και μολύνει ακόμη περισσότερο το περιβάλλον!
-Κοινωνικές επιπτώσεις έχουν εξετάσει; Τους απασχολούν; Η μεγάλη πλειοψηφία, που δεν μπορεί να πάρει τα πανάκριβα ηλεκτροκίνητα μετατρέπονται σε πληβείους; Εχει ελεγχθεί η συνταγματικότητα;

Ωραίο παράδειγμα ρε Μπογδάνε ...

 

Ο ρόλος του Γρίβα στο Κυπριακό

Για το ρόλο που έπαιξε ο Γρίβας , ως αρχηγός της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, τον καιρό των αγώνων για την ανεξαρτησία του νησιού από τους Αγγλους κατακτητές, μας αναφέρει στο γράμμα του ο υπερήλικας συνταξιούχος ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ,από τη Λαμία. Γράφει: "Ο Γρίβας στην Κατοχή, ήταν συνεργάτης των Γερμανών οργανωμένος στη διαβόητη προδοτική οργάνωση "Χ" και λυμαινόταν την περιοχή του Θησείου, συνάμα ήταν και πράκτορας των Αγγλων. Μετά την επέμβαση των Αγγλοαμερικανών, το Δεκέμβρη του 1944, οι Χίτες, αυτά τα αποβράσματα της κοινωνίας που συνεργάζονταν με τον εχθρό, βασάνιζαν τους πατριώτες αγωνιστές και τους κατέδιναν στον εχθρό. Ενα άγριο κυνηγητό όλων των αγωνιστών εξαπολύθηκε. Μετά δε την - προδοτική για μένα - Συμφωνία της Βάρκιζας, η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο τόσο, που ανάγκασε όλους τους αγωνιστές να βγουν στο Βουνό και ν' αρχίσει έτσι ο Εμφύλιος Πόλεμος.

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ

 

 

 

Το μήνυμα της κλιμάκωσης της πάλης, της συντονισμένης δράσης, που αναλαμβάνουν να φτάσουν πλατιά στην εργατική τάξη της Αθήνας έστειλαν εκατοντάδες συνδικαλιστές από περισσότερες από 200 συνδικαλιστικές οργανώσεις, στην πολύ μαζική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη το απόγευμα στο κλειστό του Σπόρτιγκ.

Με το σχέδιο δράσης, στο οποίο ξεχωρίζει η προετοιμασία μεγάλου παναττικού συλλαλητηρίου στις 4 Νοέμβρη στην Αθήνα, και πανεργατικής απεργίας για τους επόμενους μήνες, ξεκινούν Γενικές Συνελεύσεις, συνεδριάσεις ΔΣ, ενημερώσεις σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, ώστε να οργανωθεί η αναμέτρηση με κράτος και εργοδοσία για τη διεκδίκηση σύγχρονων δικαιωμάτων, για να αποκρουστεί η αντεργατική πολιτική, να μπλοκαριστούν οι αντεργατικοί νόμοι, να μείνει στα χαρτιά το έκτρωμα «Χατζηδάκη».

 

 

Με μαχητικό κλίμα, για «να μη μείνει κανένας εργαζόμενος μόνος του», για να πυκνώσουν ακόμα περισσότερο οι γραμμές των συνδικάτων, ώστε να αναπτυχθεί η πάλη «από τα κάτω», απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου εμπλουτίζεται όλο και περισσότερο το πρόγραμμα δράσης, που περιλαμβάνει μια σειρά σταθμούς από κλαδικές κινητοποιήσεις που θα κλιμακώνονται το επόμενο διάστημα.

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ .....ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ !!

 

Μήπως ξέρει ο Μπογδάνος, ο Άδωνις, ο Πλεύρης και οι απόγονοι των ταγματαλητών τι έγινε στις 3 του Οχτώβρη του 1943 στις Λιγκιάδες Ιωαννίνων....;;;; Έξη καμιόνια με Γερμανούς καταδρομείς της σκληρής Μεραρχίας "Εντελβάϊς" διαπράξανε ένα ακόμη αποτρόπαιο και φριχτό έγκλημα. Από τα 83 θύματα τα 38 ήταν μικρά παιδιά, 29 γυναίκες και 16 ηλικιωμένοι. Χωρίς ενδοιασμό και με φρικαλεότητα οι ναζί χωρίς να κάνουν καμιά διάκριση έκαψαν, σκότωσαν και οι κακομεταχειρίστηκαν όλους τους κατοίκους που δεν κατάφεραν να διαφύγουν.

 

 

 John Read

Ανάβουν τα φιτίλια στα Βαλκάνια

 

Η επικίνδυνη ένταση των τελευταίων ημερών στα σύνορα Σερβίας - Κοσόβου ήρθε να επιβεβαιώσει ότι τα διάφορα «φιτίλια» που έχουν «κληρονομήσει» στα Βαλκάνια οι πολύχρονες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όχι μόνο εξακολουθούν να καίνε, αλλά ανατροφοδοτούνται στο έδαφος της όξυνσης ισχυρών ανταγωνισμών για τη γεωπολιτική «επιρροή» σε αυτήν την πάντα κρίσιμη περιοχή.