Τα μικρόβια του φασισμού στη σοσιαλδημοκρατία

Αφίσα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας που κυκλοφόρησε στις εκλογές του 1920, γράφει: «Οι ψηφοφόροι υιοθετούν τη στάση σας! Δικτατορία των τραπεζιτών ή δικτατορία των εργαζομένων;»

Ο Φασισμός δεν έλκει μόνο ιστορικά την προέλευσή του κατά κύριο λόγο από τη σοσιαλδημοκρατία, υπό την έννοια ότι πολλοί εκ των βασικών ηγετών του προέρχονται από το συγκεκριμένο χώρο: ο Μουσολίνι, πρώην εκδότης της«Avanti», επίσημου οργάνου των Ιταλών σοσιαλιστών, ο Πιλσούντσκι, πρώην ηγέτης του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Μόσλι, πρώην υπουργός στη δεύτερη κυβέρνηση των Εργατικών, με πρωθυπουργό τον ΜακΝτόναλντ.

Ο φασισμός εκπορεύεται ιδεολογικά κυρίως από τις τακτικές στις οποίες έχει ήδη καταλήξει η σοσιαλδημοκρατία.

Αναζητώντας τα ίχνη του

Είναι εφικτή η απόπειρα να ανακαλύψει κανείς πρώιμα ίχνη και τάσεις στις προπολεμικές μη μαρξιστικές μορφές σοσιαλισμού, τα οποία ήδη υπαινίσσονταν απόψεις που αργότερα αποτέλεσαν συστατικά του φασισμού: Λόγου χάρη, ο «εθνικού» τύπου σοσιαλισμός του Λασάλ (οι βουλευτές του λασαλικού κόμματος, σημειωτέον, ψήφισαν τις πολεμικές πιστώσεις του 1870, εν αντιθέσει με την αποχή των μαρξιστών), οι πρωσικές τάσεις και η ερωτοτροπία με τον Βίσμαρκ, τα πιστωτικά σοφίσματα του Προυντόν και η αντίθεσή του στην ταξική πάλη, η λατρεία της βίας από τον Σορέλ, «οι κοινωνικοί μύθοι» για τη μαζική παραπλάνηση και η αόριστη αποκήρυξη της δημοκρατίας, η συνδικαλιστική λατρεία των «επαγγελματικών» διαχωριστικών γραμμών, η φαβιανή εξύμνηση του υπερταξικού κράτους. Ο ήδη προϋπάρχων κοινωνικός σοβινισμός του Χάιντμαν και η μεγάλη ναυτική αναταραχή. Οι φασίστες συγγραφείς αναζητούν τους πνευματικούς προγόνους τους σε τρεις βασικές πηγές: Στον Ματσίνι1 (ο παλιός φιλελεύθερος δημοκράτης θα έβγαινε από τον τάφο του), στον Προυντόν και τον Σορέλ2. Ωστόσο, αυτό αποτελεί απλή μυθοπλασία. Ο φασισμός είναι, ουσιαστικά, προϊόν της μεταπολεμικής γενικής κρίσης του καπιταλισμού και δεν έχει κανέναν πνευματικό πρόγονο. Ο φασισμός είναι, στην πράξη, η αποβολή που απορρέει από την αποτυχημένη κυοφορία της προλεταριακής κοινωνικής επανάστασης.

Nα σταματήσουν τώρα οι προβοκάτσιες στη Μυτιλήνη

«Να κλείσει τα αυτιά του σε όλους όσοι σπέρνουν το διχασμό ανάμεσα στους Λέσβιους και τους πρόσφυγες - μετανάστες» καλεί το λαό του νησιού ηΤομεακή Επιτροπή Λέσβου του ΚΚΕ, καταγγέλλοντας τις προβοκάτσιες που γίνονται το τελευταίο χρονικό διάστημα στο νησί. Σημειώνει πως πρέπει «να απομονώσει τους χρυσαυγίτες και όλους όσοι στοχοποιούν αυτούς τους δυστυχισμένους, φορτώνοντάς τους τις ευθύνες του εγκλωβισμού τους και των συνεπειών που απορρέουν από αυτόν». 

Προσθέτει πως πρέπει να αναπτύξει μαζικό λαϊκό κίνημα «μέσα από τα συνδικάτα, σωματεία, συλλόγους, επιτροπές κατοίκων» για τον απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών και να συνεχίσει «να προσφέρει απλόχερα την αλληλεγγύη του σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους».

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Η εξέλιξη του προσφυγικού - μεταναστευτικού προβλήματος στο νησί μας και όλα όσα έλαβαν χώρα τις τελευταίες μέρες δίκαια αύξησαν τις ανησυχίες των κατοίκων της Λέσβου. Ωστόσο, αν επιθυμούμε να δρομολογήσουμε βιώσιμες λύσεις αυτού του προβλήματος είναι ανάγκη να μην ξεχνούμε ή να μην υποβαθμίζουμε ορισμένες βασικές παραμέτρους που το συγκροτούν:

1. Οι ροές προσφύγων και μεταναστών συνεχίζονται και θα συνεχίζονται όσο οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συνεχίζουν να βομβαρδίζουν και να επιχειρούν στις χώρες τους, επιδιώκοντας να κατοχυρώσουν ένα κομμάτι από τη μεγάλη ενεργειακή πίτα της ευρύτερης περιοχής. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες, έχει μεγάλη ευθύνη γιατί συνυπογράφει όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για τη συνέχιση αυτών των επιχειρήσεων και επόμενα για τη συνέχιση των προσφυγικών ροών.

2. Η φύση όλων των προβλημάτων που βιώνουν και οι πρόσφυγες - μετανάστες, αλλά και οι κάτοικοι της Λέσβου έχουν την αιτία τους στον ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ των μεταναστών και προσφύγων στο νησί. Γι' αυτόν όμως τον εγκλωβισμό δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι εγκλωβισμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να μένουν ούτε εγκλωβισμένοι ούτε στο νησί, θέλουν να φύγουν από τη Λέσβο. Εγκλωβισμένους τους κρατάνε οι πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, τα πυρά για την ύπαρξη της μήτρας των προβλημάτων πρέπει να στρέφονται ενάντια στην κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσοι παροτρύνουν το λεσβιακό λαό να στρέφει τα πυρά του στους ίδιους τους πρόσφυγες - μετανάστες όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα στην προοπτική του απεγκλωβισμού, αλλά αποπροσανατολίζουν από τους αίτιους. Το μόνο που "καταφέρνουν" είναι να σταλάζουν το φαρμάκι του ρατσισμού και ξενοφοβισμού στις καρδιές του λεσβιακού λαού και της νεολαίας.

3. Η ζωή δικαίωσε απόλυτα το ΚΚΕ για την κάθετα αρνητική στάση που είχε πάρει και στη δημιουργία των hot spots και στη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας και στην έλευση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

- Είχαμε πει πως τα hot spots θα γίνουν στην ουσία κέντρα κράτησης και εγκλεισμού και έγιναν.

- Είχαμε πει πως η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην παραμονή, για αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα, μεγάλου αριθμού μεταναστών και προσφύγων στο νησί και έτσι ακριβώς έγινε.

- Είχαμε πει πως η κάθοδος της αρμάδας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο δεν αποφασίστηκε για να σταματήσουν οι ροές, αλλά για να ανταποκριθεί το ΝΑΤΟ στον ολοένα αυξανόμενο ανταγωνισμό στην περιοχή με τη Ρωσία και έτσι γίνεται.

4. Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες διαφόρων περιστατικών που δείχνουν πως κάποιο επιτελικό κέντρο δημιουργεί προβοκάτσιες, με στόχο να οξύνει τα πράγματα μεταξύ κατοίκων και προσφύγων - μεταναστών, αλλά και μεταξύ των μόνιμων κατοίκων. Η ψευδής είδηση που δόθηκε στους μετανάστες στη Μόρια πως κάποιοι ομοεθνείς τους πέθαναν μέσα στο πλοίο στο ταξίδι τους στον Πειραιά. Το θέμα που σηκώθηκε με το νέο hot spot στη Λεμονού και τα όσα ακολούθησαν. Η αντιπαράθεση "πατριωτών" - "αναρχικών" στην προβοκατόρικη δράση των τελευταίων κατά την υποστολή της σημαίας την περασμένη Κυριακή, αλλά και οι ταραχές που έγιναν στο κέντρο της Μόριας, αμέσως μετά το σημερινό συλλαλητήριο των Μοριανών στην πόλη και οι φωτιές που μπήκαν και στις εγκαταστάσεις της Μόριας, αλλά και σε λιόδεντρα του χωριού αυτό δείχνουν. 

Για όλη αυτή την κατάσταση οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Λέσβου είναι τεράστιες. 

Η Τομεακή Επιτροπή Λέσβου του ΚΚΕ είναι σταθερά αντίθετη σε κάθε εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών στο νησί. Θεωρεί πως δύο είναι οι στόχοι που πρέπει να υιοθετήσει ο λεσβιακός λαός για να πετύχει το στόχο του απεγκλωβισμού τους.

Α) Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες της εξέτασης των αιτήσεων ασύλου και όσοι γίνουν δεκτοί να τοποθετηθούν στην ελληνική ενδοχώρα, εντασσόμενοι στον κοινωνικό ιστό.

Β) Όλοι οι υπόλοιποι να προωθηθούν με γρήγορες και ασφαλείς διαδικασίες στις χώρες που επιθυμούν.

Καλούμε το λεσβιακό λαό να κλείσει να αυτιά του σε όλους όσοι σπέρνουν το διχασμό ανάμεσα στους Λέσβιους και τους πρόσφυγες - μετανάστες, να απομονώσει τους χρυσαυγίτες και όλους όσοι στοχοποιούν αυτούς τους δυστυχισμένους, φορτώνοντάς τους τις ευθύνες του εγκλωβισμού τους και των συνεπειών που απορρέουν από αυτόν και να αναπτύξει μαζικό λαϊκό κίνημα μέσα από τα συνδικάτα, σωματεία, συλλόγους, επιτροπές κατοίκων με τους δύο παραπάνω στόχους, τους μόνους που οδηγούν στον απεγκλωβισμό. Και βέβαια, να συνεχίσει να προσφέρει απλόχερα την αλληλεγγύη του σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους που δεν έχουν καμία ευθύνη ούτε για τα βάσανα που βιώνουν ούτε για τα προβλήματα που ο εγκλωβισμός τους δημιουργεί στο νησί».

Για την αντικομμουνιστική παραχάραξη της Ιστορίας

Sχετικά με τη συζήτηση που ξεκίνησε γύρω από την παραχάραξη των ιστορικών ντοκουμέντων που αφορούν στην ιστορία του ΚΚΕ και της Εθνικής Αντίστασης, αναρτούμε σήμερα το παρακάτω άρθρο της ΚΟΜΕΠ (Κομμουνιστική Επιθεώρηση), γραμμένο από δύο εξαιρετικούς επιστήμονες. Το άρθρο συνοψίζει τη γνώμη μας για το ζήτημα

Εισαγωγή

Είναι γεγονός πως, ιστορικά, κάθε φορά που ξέσπαγε βαθιά και παρατεταμένη καπιταλιστική οικονομική κρίση, ο αντικομμουνισμός οξυνόταν (δίπλα σε κάθε μορφής καταστολή) υπό το φόβο της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών και με στόχο την ενσωμάτωσή τους. Σήμερα, ένα δείγμα της έντασης αυτής του αντικομμουνισμού αποτελεί η αναβίωση μιας σειράς «επιχειρημάτων» κατά του ΚΚΕ που κατασκευάστηκαν την περίοδο της Κατοχής και διαδίδονται στις μέρες μας ευρέως από διάφορα αστικά, εθνικιστικά, νεοναζιστικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. «Αξιοποιούνται» δε στην πρώτη γραμμή της αντικομμουνιστικής επίθεσης κομμάτων, όπως η «Χρυσή Αυγή» ή ο ΛΑ.Ο.Σ. και όχι μόνο.

Σχετικά με τη συζήτηση για το «μπουρκίνι» και το πρόσχημα της ισότητας των γυναικών

Πολλή συζήτηση προκάλεσε το προηγούμενο διάστημα η απόφαση μιας σειράς δήμων στη Γαλλία να απαγορεύσουν την εμφάνιση με «μπουρκίνι» στις ακτές τους. Οι δημόσιες τοποθετήσεις, οι αντεγκλήσεις και αντιπαραθέσεις γύρω από αυτό το θέμα συνεχίζονται και το ζήτημα των δικαιωμάτων και της θέσης των γυναικών έχει κεντρική θέση σε αυτές. Ωστόσο, η επίκληση και οι αναφορές στη θέση των γυναικών μοιάζει πιο πολύ με ...φερετζέ που καλύπτει διαφορετικούς στόχους, τόσο για τους επικριτές όσο και για τους υποστηρικτές του μέτρου.

«Σε ξέρω από παλιά, φασιστάκο…»

Σε θυμάμαι το 1922 ν΄ αποκαλείς «τουρκόσπορους» τους πρόσφυγες της Μικρασίας , του Πόντου , της Θράκης , της Καππαδοκίας.

 

Σε θυμάμαι την περίοδο της Κατοχής να χαίρεσαι, όταν οι ναζί εξολόθρευαν τον Εβραίο γείτονά σου και την οικογένεια του. Βλέπεις, ήταν ευκαιρία να βάλεις στο χέρι το μαγαζάκι του.

Σιγά μην φοβηθούμε!

by ATEXNΩΣ

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

«Σιγά μην φοβηθούμε! Θα αντιμετωπίσουμε και αυτή τη δίωξη μαζί με το λαό μας, που έχει μνήμη και έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος από το φασισμό». Με αυτές τις φράσεις καταλήγει η ανακοίνωση του Δήμου Πάτρας για την παραπομπή του δημάρχου Κώστα Πελετίδη σε δίκη επειδή δεν διευκόλυνε τη δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Ο κομμουνιστής δήμαρχος σέρνεται σε δίκη από τους μηχανισμούς του αστικού κράτους της «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ για «παράβαση καθήκοντος». Το παράπτωμα του; Ότι δεν έδωσε χώρους του δήμου στους εγκληματίες χρυσαυγίτες ενόψει των εκλογών του 2015 και επειδή αρνήθηκε να δώσει στοιχεία σχετικά με το πόσα παιδιά μεταναστών φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς του δήμου.

Κάποιες σκέψεις για την "προσφυγική κρίση"

Της Φρατζέσκας Μεγαλούδη 

Η πρώτη προσφυγική κρίση που έζησα από κοντά, ήταν το 2007, όταν βρισκόμουν στην Ιορδανία. Τότε η χώρα δεχόταν κύματα ιρακινών προσφύγων, οι οποίοι ζούσαν κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και όλοι όσοι ήμασταν εκεί βιώναμε καθημερινές ιστορίες σκληρότητας. 
Πέρασαν κάποια χρόνια από τότε. Μετακόμισα στην Ανατολική Αφρική, έζησα από κοντά τις συνέπειες της 20ετους διαμάχης στη Βόρεια Ουγκάντα, τα ακρωτηριασμένα σώματα των παιδιών στρατιωτών, την τρέλα και την απόγνωση στο βλέμμα τους. Γι’ αυτή την κρίση είχα γράψει πολύ αργότερα ένα τετρασέλιδο ρεπορτάζ στην έντυπη Ελευθεροτυπία, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε ολοκληρωμένο από το The Press Project . 

Φερέφωνο του εγχώριου κεφαλαίου

Προτάσεις βγαλμένες από τα συρτάρια του κεφαλαίου, συνοδευόμενες από εθνικιστικές κορόνες, ρατσισμό και αναφορές στο δικτάτορα Μεταξά, ήταν το στίγμα των όσων ανέφερε σήμερα το απόγευμα ο αρχηγός της εγκληματικής, ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή Ν. Μιχαλολιάκος κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ.

Ωραιόκαστρο

Για το άλλο όμως, που αφορά το Ωραιόκαστρο, έχω να πω πολλά γιατί τυγχάνει να ζω στο Δήμο εδώ και κάποια χρόνια. Τελικά αποδεικνύεται ότι οι κρυφορατσιστές στο Δήμο είναι περισσότεροι από τους ορίτζιναλ ρατσιστές - φασίστες που έρχονταν στο Δημαρχείο και απειλούσαν Θεούς και δαίμονες. Τελικά αποδεικνύεται ότι τα λίγα ρουχαλάκια και τα παπουτσάκια ήταν για την περίπτωση που θα μένανε για λίγο και μετά θα φεύγανε και όχι ότι θα μας κατσικώνονταν στο κεφάλι. Αν και η λέξη ρατσιστές είναι πολύ λίγη για να εκφράσει αυτά τα μικρά φοβισμένα ανθρωπάκια. Αυτά τα φουκαριάρικα πλασματάκια μικροαστικών αντιλήψεων, που βγάζει φασόν το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτούς τους μικρομεσαίους (επί το πλείστον), που καθώς κονόμαγαν την περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και μεγάλωνε ο κώλος τους, θεώρησαν όχι μόνο ότι ξέφυγαν από την "εργατική πλέμπα" του κέντρου της Θεσσαλονίκης και των δυτικών συνοικιών καθώς και την αντίστοιχη "αγροτική πλέμπα" του χωριού, αλλά ότι απέκτησαν άλλο κοινωνικό εκτόπισμα που δεν συνάδει πλέον με την αισθητική της πλέμπας. Αυτούς που καμώνονταν τους σπουδαίους φιλάνθρωπους με τις action aid συνδρομές τους και τα μαρκε ρουχαλάκια που δεν λυπόντουσαν να τα δώσουν στην εκκλησία, αλλά είχανε πάντα μια εξυπνάδα να πουν για το πακιστανάκι στα φανάρια που κονομούσε και γελώντας υπολογίζανε με την επιχειρηματική τους δεινότητα τα κέρδη του. Αυτούς που δεν ξέχναγαν ποτέ να προσθέσουν στη συζήτηση τους μια ιστορία όπου αποστόμωναν και βάζανε στη θέση του τον "βολεμένο" υπαλληλάκο τους, όχι με την απειλή της απόλυσης φυσικά, αλλά με τα αήττητα επιχειρήματα τους. Αυτούς τους τζάμπα μάγκες, που παλαιότερα ξεχείλιζαν από σιγουριά για τον εαυτό τους και απαξίωση για τους άλλους και τώρα τους έμεινε μόνο η απαξίωση, γιατί κατά τα άλλα τρέμει το φυλλοκάρδι τους για τον αστικό κόσμο που χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Αυτοί που πάντα τους έφταιγαν οι Δ.Υ γιατί έβαζαν τα πόδια πάνω στο γραφείο και δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι αν τα κατεβάζανε θα πηγαίνανε όλοι τους φυλακή για τα μαύρα που δεν κόβανε. Αυτοί που χάνονται στον ατομικισμό και τρώνε την διχόνοια με την κουτάλα. Αυτοί που είχανε το θράσος να με ρωτήσουν (με θυμό κιόλας) με ποιανού το στρατόπεδο είμαι. Με αυτό των ανθρώπων ΡΕ! Εσείς με ποιο είστε; Με των ζώων; Και μετά η έτοιμη δικαιολογία "και που ξέρουμε τι αρρώστιες κουβαλάνε;". Μα δεν είναι κυρά μου το πρόβλημα αν κουβαλάνε αρρώστιες. Αυτό λύνεται με μια εξέταση και την κατάλληλη περίθαλψη. Το πρόβλημα είναι η αρρώστια που κουβαλάς στο μυαλό σου, για την οποία δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν υπάρχει γιατρειά. Και στο τέλος ο "προοδευτικός" ρατσιστής "Κάτσε ρε φίλε. Εμείς δεν είπαμε να μην πάνε σχολείο. Να τους βάλουν κιμπο μέσα στο στρατόπεδο να κάνουνε μάθημα. Εκεί όμως, όχι έξω από το στρατόπεδο". Είδες φίλε μου ο μικροαστός; Μπορεί να είναι μισάνθρωπος, αλλά είναι φιλόζωος. Ότι παρέχει στο σκύλο του θέλει και για τον πρόσφυγα, δε το τσιγκουνεύεται. Και ναι, είμαι θυμωμένος και οργισμένος μαζί τους και ας ξέρω από που προέρχεται και ας έχω γείτονες και συγγενείς ανάμεσα τους. Για ένα πράγμα να είναι όμως σίγουροι, δεν θα επιτρέψουμε στο δηλητήριο να περάσει και στους υπόλοιπους. Δεν θα επιτρέψουμε στην ανθρωποφαγία να κάνει κουμάντο στις ζωές μας. Δεν θα αφήσουμε να βρει πάτημα ο φασίστας που καραδοκεί. Το αποτρέψαμε στο παρελθόν, όταν έβραζε η Ιωνία, θα το αποτρέψουμε και τώρα. 

Β.Δ.απο σχολιο στο Σφυροδρεπανο 


Υ.Γ.
Δείτε (και ξεράστε ελύθερα) στο παρακάτω βίντεο τον δήμαρχο Ωραιοκάστρου να αποδεικνύει σε λιγότερο από 2 λεπτά γιατί δεν είναι ούτε ξενοφοβικός, ούτε φασίστας, αλλά ούτε ρατσιστής. Το θέμα αφορά μια φήμη, σύμφωνα με την οποία ένας εργολάβος για λογαριασμό μιας ΜΚΟ παραχωρεί σπίτια σε πρόσφυγες. 

Όχι ΡΕ Λαφαζάνη, εμείς θυμόμαστε!

Ήταν τότε το 1991 …

Που δεν μας έφταναν οι ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, είχαμε (στο ΚΚΕ) να αντιμετωπίσουμε και μια εσωτερική πληγή– που ακόμα δεν έκλεισε. 

Ήταν τότε, που ο μεσιές Λαφαζάνης, μαζί με τον Στρατούλη, τον Δραγασάκη, τον Ανδρουλάκη, την Δαμανάκη και ένα … σωρό … άλλα «παιδιά» πήραν την «μεγάλη απόφαση» να διαλύσουν το ΚΚΕ και να το διαχύσουν στις οργανώσεις του τότε Συνασπισμού, πιστεύοντας (ποιοι άραγε;) ότι έτσι θα τελειώσουν ΚΑΙ στην Ελλάδα οριστικά με το Κομμουνιστικό Κίνημα, όπως ήδη είχε γίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη. 

Όταν τελικά (τα γεγονότα αποτελούν πλέον Ιστορία) είδαν ότι αυτό δεν θα μπορούσαν να το κάνουν (κάτι ξέρουν κάτι κάναν οι Οικοδόμοι της Αθήνας, αλλά και πολλοί από μας στην Επαρχία), όόόλοι οι παραπάνω, εγκατέλειψαν το Κόμμα και τρέξαν να κρυφτούν στον Συνασπισμό – σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. 

Σήμερα, ο ίδιος ο Λαφαζάνης (και τα … άλλα «παιδιά»), κάνοντας τον … ξεχασιάρη, έχει το απύθμενο θράσος να απευθύνεται στο Κόμμα που προσπάθησε να διαλύσει, να εξαφανίσει.

Όμως να ξέρουν ένα πράγμα. 
Δεν είμαστε όλοι … λωτοφάγοι, ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ! 

Άσε που οι … κορώνες για νέα αντιμνημονιακή παρέμβαση ΔΕΝ πείθει κανέναν, γιατίκαι ο Λαφαζάνης και οι άλλοι, είναι απολύτως συνυπεύθυνοι για το 3ο και επαχθέστερο Μνημόνιο! 
Μεσιέ Λαφαζάνη, συνένοχο στο «φόνο» το ΚΚΕ, δεν πρόκειται να το κάνετε! 

► υ.γ. 1: Α, εκείνο το «ρε» στον τίτλο του άρθρου, είναι ΤΟΝΙΣΜΕΝΟ!

 Το ΚΚΕ είναι κόμμα ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ, κόμμα που θέλει την Ελλάδα ΕΞΩ από ΕΕ και ΝΑΤΟ, που θέλει Λαϊκή Εργατική Εξουσία που θα βάλει τέλος στην αστική εξουσία στη χώρα μας.Γκέγκε;;;

Πηγή: Φάρος& fadomduck2

Το κόκκινο στις φλέβες μας

Να εδώ, κάτι εκατομμύρια Ινδοί, περίπου 150, απεργήσαν τις προάλλες και έκαναν την μαζικότερη απεργία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι που η ιστορία τελείωσε, ο καπιταλισμός νίκησε και οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος.

Πάρτε το χαμπάρι: ο κομμουνισμός, ως αίτημα, ως διεκδίκηση, ως όνειρο ήταν και είναι πάντα εδώ. Δεν έφυγε για να επανέλθει. Δεν μπήκε στον πάγο, δεν έμεινε στο ράφι. Εδώ είναι. Ζωντανός και ολόφρεσκος.

Κι αυτό δε συμβαίνει επειδή το λένε οι κομμουνιστές. Αντίθετα. Ο καπιταλισμός είναι που μας οδηγεί με μεγαλύτερη βεβαιότητα και ταχύτατα προς τα εκεί.

Όχι, τα εκατομμύρια εργάτες στην Ινδία που απεργήσαν δεν είναι όλοι κομμουνιστές. Ούτε πιστεύουμε πως μια, ακόμα και τόσο μαζική απεργία, είναι ικανή από μόνη της να αναστρέψει τον καπιταλιστικό όλεθρο.

Δεν παραγνωρίζουμε την δύναμη του καπιταλισμού να επιβάλλεται είτε δια της βίας είτε δια της πειθούς. Ωστόσο φαίνεται ότι το δεύτερο έχει αρχίσει να φθίνει. Γι’ αυτό άλλωστε ανασύρονται οι μαύρες φασιστικές σημαίες του σε πολλές γωνιές της γης.

Ούτε τυφλοί είμαστε. Βλέπουμε ότι αυτό που λέμε επαναστατικό υποκείμενο υστερεί σε οργάνωση, στόχευση, ταξική προσήλωση και αυταπάρνηση.

Αλλά ρε γαμώτο, είναι ωραίο να βλέπεις ότι δεν είσαι μόνος. Ότι στην άλλη άκρη του κόσμου, σε μια χώρα τόσο διαφορετική, τόσο ιδιαίτερη, οι άνθρωποι διαδηλώνουν με τα ίδια σύμβολα και με τα ίδια περίπου αιτήματα.

Είναι σημαντικό να βλέπεις ότι εργαζόμενοι και εργαζόμενες αρχίζουν να αφυπνίζονται, να αντιστέκονται και να αντιδρούν. Να αναζητούν την διέξοδο γιατί αντιλαμβάνονται ότι η ζωή στα καπιταλιστικά δεσμά απλά δεν είναι βιώσιμη.

Σήμερα σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά το σοκ, είναι σαν να κλείνουν οι πληγές και σταδιακά να αρχίζει να ξανακυκλοφορεί το κόκκινο στις φλέβες μας.

Απο τον   2310netκαι το ΑΤΕΧΝΩΣ

Η ΒΑΡΚΙΖΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΙΜΟΥΔΑΝΘΡΩΠΟΙ

Οι μαϊμουδάνθρωποι, το πρώτο είδος ανθρώπου που κατάφερε όχι μόνο να εκφράζει όλες του τις σκέψεις με 140 χαρακτήρες αλλά και να σκέφτεται με 140 χαρακτήρες (όταν δεν αρκείται στο να μαϊμουδίζει τους 140 χαρακτήρες άλλου μαϊμουδανθρώπου), αφιερώνουν τη μέρα του δημοψηφισματος σε παντοειδείς σαρκασμούς και εξυπνάδες για τη "Βάρκιζα."
Το γεγονός προδίδει από μόνο του ότι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα του τι προέβλεπε η συγκεκριμένη συμφωνία, που υπογράφηκε, στις 12 Φλεβάρη του 1945.

Κανεις συμβιβασμός

Ένα μεγάλο πανό ανάρτησαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, το πρωί της Τρίτης 6 Σεπτέμβρη, στο πλαίσιο της προπαγάνδισης του συλλαλητηρίου ενόψει της ΔΕΘ το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη στην πλατεία Αριστοτέλους στις 6 μ.μ.

Το πανό του ΠΑΜΕ που «στόλισε» το Λευκό Πύργο ανέγραφε: «Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή. Οργάνωση, Αγώνας για ανατροπή. Όλοι στο συλλαλητήριο Σάββατο 10 Σεπτέμβρη, πλατεία Αριστοτέλους, 6 μ.μ.».

Καθ΄ όλη τη διάρκεια της κινητοποίησης μέλη του ΠΑΜΕ φώναζαν συνθήματα όπως: «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «Έλα με το ΠΑΜΕ μην είσαι φοβισμένος, ντροπή για τον εργάτη να ζει υποταγμένος».

Σε δηλώσεις του ο Λεωνίδας Στολτίδης κατήγγειλε «την πρωτοφανή προσπάθεια καταστολής από την κυβέρνηση με τελεσίγραφο να κατεβάσουμε το πανό γιατί βεβηλώνει το χώρο αλλιώς θα προβούν σε συλλήψεις».

«Δεν βεβηλώνει ούτε το χώρο ούτε την ιστορία ούτε τον πολιτισμό του λαού οποιαδήποτε κίνηση του ΠΑΜΕ που αφορά τη διεκδίκηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και την κάλυψη των αναγκών τους. Περί αυτού πρόκειται και δεν θα αφήσουμε την κυβέρνηση ανενόχλητη να προβεί στα επόμενα μέτρα ως επιλογή για τη βρώμικη δουλειά από την αστική τάξη, να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα και την εργατική τάξη με μέτρα που συντρίβουν ουσιαστικά στην κυριολεξία τα πάντα, όσα έχουν απομείνει, ΣΣΕ, εργασιακές σχέσεις, Ασφαλιστικό και δημόσιο πλούτο. Δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε, βαδίζουμε στο δρόμο που συσπειρώνει τις δυνάμεις που έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν αυτή την πολιτική», κατέληξε ο Λεωνίδας Στολτίδης.

Η πιο όμορφη θάλασσα...

Οταν οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ορκίζονταν στην Πατρίδα, στην Δημοκρατία, στην τιμή και στην εργασία του Λαού, οι άλλοι - αυτοί που αργότερα αποτέλεσαν τον "εθνικό κορμό" - ορκίζονταν στον Χίτλερ.
Εκείνος ο αγώνας, ο πιο ωραίος,ο πιο ηρωικός, ο πιο ανιδιοτελής, ηττήθηκε στρατιωτικά και έληξε στις 29 Αυγούστου 1949. 
Αλλά δεν ηττήθηκε ποτέ πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικά.
Το ξέρουν πρώτοι απ' όλους οι πλουτοκράτες και οι πολιτικοί απόγονοι των προσκυνημένων στους Βαν Φλιτ και τους Σκόμπυ, οι κατσαπλιάδες της άρχουσας τάξης και τα αποβράσμα των χιτών και των δοσιλογων.
Φέτος,η συμπλήρωση των 70 χρόνων από την ίδρυση του ΔΣΕ, είναι μόνο η αφορμή να το επαναλάβουμε - με απόλυτη πεποίθηση ότι οι συντάκτες του "Τέλους της Ιστορίας" ματαιοπονούν:
Η τιμή και η δόξα που στεφανώνει τους συντρόφους μας είναι ταυτόχρονα και η πυξίδα για να φτάσουμε εκει: "Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει".

Ν.Μπογιοπουλος

Δύο κόσμοι – δύο σχεδιασμοί. Το εργοστάσιο VEF στη σοσιαλιστική Λετονία

απο το ΑΤΕΧΝΩΣ

«…Ό,τι όμως ξεχωρίζει ένα εργοστάσιο σοβιετικό, δεν είναι οι μηχανές και η συγκρότησή τους, είναι ο κοινωνικός ρόλος του και οι σχέσεις του με τους εργάτες, που τελικά το μεταβάλουν σ’ ένα πολύπλευρο και πολυσήμαντο οργανισμό, κοινωνικό και πνευματικό, στην υπηρεσία τους και στην υπηρεσία της κοινωνίας…»

Μοιάζουν «εξωπραγματικές» σήμερα οι νίκες και οι κατακτήσεις της σοσιαλιστικής κοινωνίας, των ανθρώπων που έχτισαν και έζησαν στο σοσιαλισμό. Ιδιαίτερα στα μάτια των μεταγενέστερων γενιών που δεν γνώρισαν το κοινωνικό σύστημα που έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και, μέσα στην παντοδυναμία του σάπιου καπιταλισμού των κρίσεων και των πολέμων, διαμορφώνουν μια εικόνα ξένη προς την πραγματικότητα, βασισμένη στην διαστρέβλωση και τη συκοφάντηση.

Στην Ελλάδα της «κρίσης», της ανεργίας, της μιζέριας και της εξαθλίωσης θεωρείσαι «τυχερός» αν δουλεύεις μερικές ώρες τη βδομάδα, αν δεν αρρωσταίνεις, αν δεν έχεις παιδιά να σπουδάσεις, αν πρόλαβες να πάρεις μια κουτσουρεμένη σύνταξη. Η κατάσταση αυτή δείχνει να παγιώνεται και να γίνεται αποδεχτή ως «κανονικότητα» από την πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας.