Πρόθυμοι «συμπαίκτες» στο παιχνίδι του διαλόγου της συγκυβέρνησης

Πρόθυμους «συμπαίκτες» βρήκε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο «παιχνίδι» του διαλόγου που προσπαθεί να στήσει από την πρώτη στιγμή για να διεμβολίσει και τελικά να «σπάσει» τις αγροτικές κινητοποιήσεις.

Έτσι, το μεσημέρι της Δευτέρας κατέφθασαν στο Μαξίμου εκπρόσωποι της αποκαλούμενης Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής από ορισμένα μπλόκα ανά την Ελλάδα και κατέθεσαν «πλαίσιο αιτημάτων», ενώ σύμφωνα με τους ίδιους τα αιτήματα αυτά εκπροσωπούν 30 μπλόκα από όλη τη χώρα, 18 αλιευτικούς συλλόγους και έξι ακόμη μαζικούς αγροτικούς φορείς.

Βόλι στο στόχο, όχι τουφεκιές στο βρόντο

Γράφει ο Οικοδόμος απο το ΑΤΕΧΝΩΣ

Δεν είναι δύσκολο μια ομάδα αγαναχτισμένων ανθρώπων να σπάσει τα τζάμια κάποιου υπουργείου ή να καταστρέψει ένα όχημα της αστυνομίας. Όμως, αυτό, δεν είναι δα και καμιά επαναστατική πράξη. Αν εξαιρέσουμε αυτούς που, εκμεταλλευόμενοι την ξέχειλη οργή των αγροτών, υποκινούν τέτοια επεισόδια (με συγκεκριμένους σκοπούς, που δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα της αγροτιάς), αυτά δεν βοηθούν τον δίκαιο αγώνα των αγροτών. Το κράτος δεν κινδυνεύει από πέντε-δέκα νοματαίους, όσο δίκιο κι αν έχουν στις γεννοβόλες αιτίες της οργής τους. Διαθέτει όλους τους μηχανισμούς για να σε τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί και να αξιοποιήσει τέτοια «επαναστατικότητα» για σκοπούς εχθρικούς προς τα συμφέροντά σου. Και αυτό είναι κάτι που το κίνημα το βρίσκει μπροστά του κάθε φορά που προσπαθεί να αναπτύξει ταξικό βηματισμό.

Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται

Το τι έχει σούρει όλες αυτές τις μέρες στον αγροτόκοσμο ο κυβερνητικός εσμός και ο κραταιός διαδικτυακός του μηχανισμός είναι γνωστό και χιλιομασημένο: επιδοτήσεις, καγιέν, μπούκοβο, συντεχνία, φοροφυγάδες, άξεστοι, χωριάταροι και ακροδεξιοί. Γενικώς οι αγρότες τ' άκουγαν ταυτόχρονα γιατί αρνούνταν να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου, αλλά κι επειδή τα έχουν κάνει πλακάκια από πριν και κατεβαίνουν για το θεαθήναι, πολλές φορές από τα ίδια άτομα, που δανείζονταν επιχειρήματα κατά περίπτωση, από κει κι από εδώ (σαν το βουλευτή στο χωριό).

Κάποιοι αναρχικοί του τουίτερ (δηλ του κώλου, γιατί οι λογαριασμοί στο τουίτερ είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, κι ο καθένας μπορεί να έχει έναν ή και περισσότερους καμιά φορά, για να κάνει αλλαξοκωλιές και προπαγάνδα), όπου -εκεί κι αν- είσαι ό,τι δηλώσεις, ξένιζαν με τον εθνικό ύμνο και τις ελληνικές σημαίες, σα φετιχιστές που εκλαμβάνουν τη μορφή για περιεχόμενο. Αλλά οι αγρότες απέδειξαν σε διάφορους κλεφτοπολεμιστές, με πέτρες και κουκούλες, τι πάει να πει πραγματική σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής και πώς μπορείς ακόμα και να τους πάρεις στο κυνήγι, όπως έκαναν στο "Αστερίξ στην Κορσική" οι ντόπιοι με τους Ρωμαίους.

Η Πουστιά

   Η σοφή ελληνική γλώσσα ... μάλλον χρειάζεται ένα μικρό update. Πούστης ... 1. ο άνδρας ομοφυλόφιλος  2. (υβριστ.) για ανέντιμο άνθρωπο !!! ... Μιά λέξη, δυό έννοιες. Δυό έννοιες ... σχεδόν πάντα αντικρουόμενες. Οσο και να ψάξεις θα βρείς ... ελάχιστους (υβριστικά-2) πούστηδες ανάμεσα στους ομοφυλόφιλους ... και όσο να μην θες να ψάξεις θα πνιγείς απ΄την πουστιά (υβριστικά-2) αναρίθμητων πούρων ανδρών. Αν είσαι ομοφυλόφιλος ... θέλει πολύ "ανδρική" μαγκιά να το πείς και να το ζείς ... τόση μαγκιά όση λείπει απ΄τον ανέντιμο πούστη που μοστράρει σαν "άνδρας". Ας αφήσουμε λοιπόν τους ομοφυλόφιλους στην ησυχία τους ... και ας ασχοληθούμε με την πουστιά. 

    
   ◄► Ξεκινάμε με μιά τυπική πουστιά ... τι πουστιά δηλαδή ... μαυροπουστιά ... καραπουστιά !!! Να "αποτίεις" φόρο τιμής σε νεκροταφείο "πεσόντων" ναζί ... και λίγες μέρες μετά να φωνάζεις στην συγκέντρωση των αγροτών ... "δεν είμαστε αγρότες, είμαστε έλληνες αγρότες" ... "Ελλάς Ελλάς ή τάν ή επί τάς"!!! Να σκούζει στην βουλή ... ενάντια στο ΝΑΤΟ ... ποιός ?? ... το φασισταριό ο Παπάς !!!

Ο τοιούτος λεγάμενος ... τον λαγόν εποίησε ... όταν ο Παφίλης άνοιξε το στόμα του. Οι τοιούτοι λεγάμενοι ... τους λαγούς καμώθηκαν όταν τα κομμούνια πλησίασαν. Κλασσική η πουστιά του "λέοντα" που τρέχει με χαρωπά πηδηματάκια ... στην φτέρη να κρυφτεί.

    

Ευρωκαλόγεροι .....

"της πατρίδας του η σημαία....."

ΑΝΤΥΠΑΣ

Να θυμηθούμε χωριανοί απόψε τον Αντύπα, 
τον φάγανε σαν το σκυλί οι παλιοτσιφλικάδες
τον φάγανε σαν το σκυλί οι τύραννοι φονιάδες

κλαίγανε οι κολλίγοι το φονικό τους τάραξε
πέρασαν τόσα χρόνια και μόνο ο αφέντης άλλαξε
καβάλα στ’ άλογά σας πάρτε τη γη δικιά σας
καβάλα στ’ άλογά σας πάρτε τη γη δικιά σας

να θυμηθούμε χωριανοί του Κιλελέρ το αίμα
το χύσανε σαν το κρασί οι παλιοτσιφλικάδες
το χύσανε σαν το κρασί οι τύραννοι φονιάδες...

Διονυσης Τζεφρωνης

ΚΙΛΕΛΕΡ 6 ΜΑΡΤΗ 1910

Οι κολίγοι πληρώνουν με αίμα τη διεκδίκηση της γης από τους τσιφλικάδες

Ο «Ριζοσπάστης» την περίοδο του ξεσηκωμού του Κιλελέρ

Ηταν Σάββατο, 6 (19) του Μάρτη 1910. Για κείνη τη μέρα είχε οριστεί παναγροτική συγκέντρωση στη Λάρισα. Μετά από δύο μέρες, στις 8 (21) του Μάρτη, θα γίνονταν παναγροτικά συλλαλητήρια στην Καρδίτσα, στα Φάρσαλα και στα Τρίκαλα. Οι κολίγοι, έχοντας γαλουχηθεί από το Μαρίνο Αντύπα, είχαν ξεσηκωθεί απ' άκρη σ' άκρη της Θεσσαλίας απαιτώντας να πάρουν τη γη από τους τσιφλικάδες. Κι ήταν αποφασισμένοι να συγκρουστούν.

Ο Μαρίνος Αντύπας ήρθε το 1906 από την Κεφαλονιά στον Πυργετό της Λάρισας, για να αναλάβει επικεφαλής στα κτήματα του θείου του, του τσιφλικά Σκιαδαρέση, κι αμέσως αρχίζει δράση, γυρνώντας τα χωριά της Θεσσαλίας και καλώντας τους κολίγους να ξεσηκωθούν κατά των τσιφλικάδων και να τους πάρουν τα κτήματα, ενώ παράλληλα οργανώνει τους πρώτους «αγροτικούς συνδέσμους». Οι τσιφλικάδες αντιδρούν και στις 9 Μάρτη του 1907 ο Ιωάν. Κυριακός, επιστάτης του τσιφλικά Αρ. Μεταξά, δολοφονεί τον Αντύπα. Οι κολίγοι τον μεταφέρουν νεκρό στα χέρια τους σε μια μεγάλη απόσταση, από τον Πυργετό στα Τέμπη. Η σορός του εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και ενταφιάστηκε στο Ομόλιο.

Τα πρώτα βήματα της αποφασιστικότητας για κινητοποίηση οι κολίγοι τα είχαν κάνει πιο νωρίς, όταν την 1 (14) του Μάρτη τετρακόσιοι κολίγοι από το χωριό Ορφανά της Καρδίτσας, οπλισμένοι με γκράδες, σταμάτησαν το τρένο, λίγο παραπέρα από το σταθμό, δηλώνοντας πως αν δε γίνει απαλλοτρίωση θα καταστρέψουν τη γραμμή. Στο ίδιο διάστημα κολίγοι από χωριά των Φαρσάλων είχαν βάλει φωτιά σε αχυραποθήκες τσιφλικάδων.

"ΕΤΣΙ ΔΕΝΕΤΑΙ Τ' ΑΤΣΑΛΙ" ΣΗΜΕΡΑ

απο ΔΙΟΤΙΜΟ

Το ΝΑΤΟ γκριζάρει το Αιγαίο

Η προχτεσινή συμφωνία Μέρκελ - Νταβούτογλου να ζητήσουν εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη φρούρηση των ελληνοτουρκικών συνόρων στο Αιγαίο και των τουρκο-συριακών συνόρων, με πρόσχημα τον έλεγχο των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών, συνιστά πολύ επικίνδυνη εξέλιξη. Οι ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι τεράστιες, γιατί όχι απλά δεν απορρίπτει την παραπάνω εμπλοκή του ΝΑΤΟ, αντίθετα καταθέτει και σχετικές προτάσεις, σήμερα και αύριο, στη σύνοδο των υπουργών Αμυνας της λυκοσυμμαχίας και σε κάθε περίπτωση παραμένει πιστή στο δόγμα του ευρωατλαντισμού, της συνδιαχείρισης του Αιγαίου κάτω από την «ομπρέλα» του ΝΑΤΟ.

Όπως τεράστιες και διαχρονικές είναι οι ευθύνες όλων των αστικών κυβερνήσεων, που μιλούν για δήθεν «ευρωπαϊκά σύνορα» τα οποία θα φυλάσσουν δυνάμεις και μηχανισμοί του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν ακόμα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, προς γεωστρατηγική αναβάθμιση των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων με ανυπολόγιστους κινδύνους για το λαό.

Ο όρος που προβάλλει η τωρινή ελληνική κυβέρνηση, όπως και άλλα αστικά κόμματα, τάχα η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη διαχείριση του Προσφυγικού να περιοριστεί στα τουρκικά χωρικά ύδατα, δεν αποτελεί παρά ένα ευχολόγιο, ή και ανυπόφορη υποκρισία, εφόσον είναι γνωστό πως το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των μελών του και στηρίζει τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο. Από κοντά και η ΕΕ, όπως φάνηκε καθαρά τέλη Γενάρη, όταν ευρωβουλευτής του ΚΚΕ έθεσε στον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το εξής ερώτημα: «Σε περίπτωση ανάληψης μονομερούς δράσης από την ΕΕ στο Αιγαίο, με βάση τη "νέα Συνοριοφυλακή - Ακτοφυλακή της ΕΕ", σε ποια σύνορα αυτή και οι δυνάμεις ταχείας επέμβασής της θα αναλάβουν δράση μονομερώς; Στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία; 'Η σε αυτά που ισχυρίζεται η Τουρκία ότι αποτελούν σύνορά της και με βάση αυτά προχωρά σε συστηματικές παραβιάσεις εναέριου χώρου, χωρικών υδάτων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, έχοντας μάλιστα προκλητική ασυλία τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΝΑΤΟ;». Τι απάντησε ο ευρωενωσιακός αξιωματούχος; «Δυστυχώς, δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτησή σας»...

Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ διόλου τυχαία δεν αντιδρούν στις συνεχείς παραβιάσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Η ένοχη σιωπή τους ή οι τοποθετήσεις του τύπου «είναι διμερές ζήτημα και βρείτε τα...» μαρτυρούν ότι η επιχείρηση γκριζαρίσματος του Αιγαίου βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά σύνορα» αποτελούν το όχημα για συνολικότερες, ντε φάκτο, αμφισβητήσεις σε Αιγαίο και Κύπρο, που εξυπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Οι λαοί, λοιπόν, να επαγρυπνούν. ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν είναι παράγοντες ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα μας, αλλά, αντίθετα, παράγοντες εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που απειλούν συνολικά τα συμφέροντα των λαών της περιοχής της Ανατ. Μεσογείου, παράγοντες αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων που ανοίγουν πληγές συγκρούσεων με θύματα τους λαούς. Στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με τις αστικές τάξεις στο τιμόνι της εξουσίας, οι λαοί βρίσκονται σε μόνιμο κίνδυνο. Η ενίσχυση της πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή και στο κεφάλαιο αποτελεί για τους λαούς μονόδρομο.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη, Τετάρτη 10 Φλεβάρη 2016

Τρομοκρατεί "πολλούς" τελικά η ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Carpe diem

Αγαπητό ημερολόγιο,

Από αυτή τη μέρα αξίζει να συγκρατήσεις τρία πράγματα, το εξής ένα:

Δύο μέρες για την κάθοδο των αγροτών στην πρωτεύουσα
Τρεις μέρες για το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Αθήνα
Κι επειδή η (συγ)κυβέρνηση τρέμει τον αντίκτυπο μιας τέτοιας παλλαϊκής κινητοποίησης, βλέπει τα τρακτέρ σαν άρματα μάχης (τανκς) που θα καταλάβουν το Σύνταγμα με τις ερπύστριές τους, για να το καταλύσουν, μαζί με τη ΔΦΑ, που είναι κάθε λέξη του τρίτου μνημονίου. Είναι κάθε λέξη που μπορεί να εξαπατήσει το λαό, να διασπάσει το ενιαίο αγωνιστικό μέτωπο των αγροτών, κάθε ψεύτικη υπόσχεση που μπορεί να τους παραλύσει σαν υπνωτικό, για να κερδηθεί πολιτικός χρόνος και να αναγκαστούν, καθώς μπαίνει η Άνοιξη να επιστρέψουν στα χωράφια τους.

Άφησαν λοιπόν στην άκρη το κωμικό σενάριο πως δε φοβούνται τις λαϊκές κινητοποιήσεις, γιατί είναι με το μέρος τους και έχουν τα ίδια αιτήματα. Συγκάλεσαν εσπευσμένα υπουργικό συμβούλιο, για να τάξουν κάποιες μικροβελτιώσεις (υγ: ούτε καν αυτό τελικά, μόνο για επικοινωνιακούς λόγους έστησαν την παράσταση) που θα τις πάρουν πίσω πανηγυρικά, στη διαπραγμάτευση. Εκεί όμως θα πέσουν ηρωικά, μετά από σκληρή μάχη (όχι σαν τους άλλους) μετά από 17 ολόκληρες ώρες. Τι να σου κάνει μόνη της (εναντίον όλων) μια αριστερή κυβέρνηση κι ο ευρω-σοσιαλισμός σε μια χώρα;

Του Πάνου Ζάχαρη από το Ποντίκι

Δημοκρατία; Ποια δημοκρατία;

Γράφει ο Cogito ergo sumαπο το "ΑΤΕΧΝΩΣ"

Άντε ξανά τα ίδια. Μιας και δεν είχαμε τίποτε σημαντικότερο να μας απασχολήσει, ξαναπιάσαμε το γνωστό θέμα: θα γίνουν ή δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές;

Ο Καμμένος απειλεί τους δανειστές ότι, αν μας παραζορίσουν, θα πάμε στις κάλπες. Η Γεροβασίλη δεν βλέπει κάλπες. Ο Θεοδωράκης ούτε ν’ ακούει δεν θέλει για κάλπες, γιατί οι επόμενες κάλπες θα είναι μάλλον οι τελευταίες του κόμματός του. Ο Κούλης δεν βιάζεται για κάλπες, επειδή θέλει πρώτα να οργανώσει το κόμμα του αλλά και να προλάβει η κυβέρνηση να τελειώσει με το ασφαλιστικό. Με δυο λόγια, όλοι δείχνουν ένα κάλπικο ενδιαφέρον για τις κάλπες, ανάλογα με το τι τους βολεύει. Άλλωστε, οι κάλπες ήσαν πάντοτε η α λα καρτ πεμπτουσία της δημοκρατίας.

Κατά κύριο επάγγελμα αριστερός...

Γέμισ' ο τόπος κατά «κύριο επάγγελμα αριστερούς». Αυτή η φτηνή, τυποποιημένη αριστεροσύνη, κάτι σαν κονσέρβα με αέρα από τα πάτρια εδάφη, κατάλληλη για εισπνοές όταν δεν περισσεύουν ασθματικές δικαιολογίες κι επιχειρήματα περί εφαρμογής της «μνημονιακής» πολιτικής, είναι το σύνηθες άλλοθι των σημερινών αμέσως ή εμμέσως κυβερνώντων.

Οι κατά κύριο επάγγελμα αριστεροί, λοιπόν, και χωρίς εισαγωγικά πλέον, αποτελούν ζώσα πραγματικότητα και λειτουργική εξουσία. Διαθέτουν, δε, ένα εξαιρετικό ατομικό ευαισθησιόμετρο απόλυτης αυτοεκτίμησης και αυτοαποτίμησης ο καθένας και η καθεμιά τους. Μόλις τολμήσει ο οποιοσδήποτε να ασκήσει και την παραμικρή κριτική για τα έργα και τις ημέρες της πφα και δφα (πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά, αντιστοίχως), του τρίβεται στη μούρη ένα αριστερό βιογραφικό, με επιμελώς κρυμμένα τα οφέλη της προσαρμογής του στην κυρίαρχη αστική πραγματικότητα, και... ξεμπερδεύει. Υστερα πιάνουν δουλειά και οι σκοτεινές μοιρολογίστρες της διαδικτυακής έρημης χώρας, αυτές που έβλεπαν πριν από μερικά χρόνια τις κουκουλοφόρες δράσεις ως «δεκεμβριανά», και σου λένε σήμερα τι ζόρι τραβάει το «παιδί». Ζόρι μεγαλύτερο απ' τη χώρα ολάκερη κι όλο της τον πληθυσμό. Οπότε ό,τι τραβάει, όχι ό,τι κάνει, ο κατά κύριο επάγγελμα αριστερός, είναι καλώς καμωμένο για μας και κακό για τον ίδιο.

Αυτή η επιλεκτικά σωτηριολογική δημιουργική λογιστική των εντυπώσεων είναι που ξεφτίζει με αστραπιαίες ταχύτητες και δε σώζεται με ματοβαμμένα νόμπελ «ειρήνης», διεκδικούμενα από ανέλεγκτες πολυεθνικές απρόσωπες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Στρατοί πέντε κρατών βαστάνε τη σκοπιανή κερκόπορτα. Την ώρα που οι ευρωατλαντικοί ετοιμάζονται να μπουκάρουν στη Λιβύη και να ρίξουν την εμπροσθοφυλακή Τουρκία ως εισβολέα στη Συρία, το μπι μπι σι γεμίζει τα μάτια του κόσμου με ένα άπαιχτο ως τώρα βίντεο με το λιντσάρισμα - εκτέλεση του Καντάφι. Το πετρέλαιο έπεσε από τα εκατόν δεκατέσσερα δολ. το βαρέλι στα τριάντα, οι αλκυονίδες τέλειωσαν, ο ψόφος έρχεται στα σπίτια των ιθαγενών με την ίδια ταχύτητα που χάνεται το επίδομα θέρμανσης και το αφορολόγητο στο ντίζελ του τρακτέρ. Οι μισθοφόροι της «Φρόντεξ» δίνουν συνεντεύξεις για την αδικημένη Ελλάδα, και οι κατά κύριο επάγγελμα αριστεροί μαγειρεύουν, χειμωνιάτικα, γεμιστά με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, για να χορτάσουνε τάχαμου οι πεινασμένοι.

Η αναδιανομή του τίποτα ως πολιτική επιλογή έναντι του λεφτά υπάρχουν, ο - κατόπιν τρίτου μνημονίου ψηφισθέντος και υπογραφέντος από ευρεία πλειοψηφία προεκλογικώς (!) - δήθεν διάλογος με την κοινωνία - έννοια αριστερομεταφυσική πλέον - μοιάζουν με ληγμένα πυροτεχνήματα που δεν μπορούν να βγάζουν πια από τις τσέπες τους οι αριστεροί σχηματισμοί σε δεξιά πτήση θανάτου. Το... βιογραφικό του οπορτουνισμού, άλλωστε, δεν άστραψε ποτέ στους ουρανούς και συγγράφηκε με αναρίθμητα καντήλια άδικα ανοιγμένων και συκοφαντημένων τάφων.

Ο δημόσιος λόγος των κατά κύριο επάγγελμα αριστερών, δηλαδή λογύδρια επικολλημένων τσιτάτων από το πρόγραμμα της Σαλονίκης, ένας ιδιότυπος ρεαλισμός της υποταγής στα καπιταλιστικά κελεύσματα, πασπαλισμένος με την ελιτίστικη κατάθλιψη του εκλεγμένου «μάρτυρα», που τρεις φορές είπε ψέματα και γλίτωσε με την ψήφο μας, εκφυλίστηκε ταχύτατα. Κι έτσι την ώρα που αναφωνούν πως για λόγους οικογενειακού ή ατομικού βιογραφικού, δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, ουδείς βλέπει το σπαθί, μήτε το πεταγμένο στις Βρυξέλλες τους θηκάρι. Τρία μνημόνια μετά, όλα είναι ορατά.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Ριζοσπάστης 7/2/2016

Για τον αντιλαϊκό αντιλαϊκισμό

απο το sfyrodrepano

Δεν υπάρχει ίσως πιο κοινό και αντιλαϊκό αστικό ιδεολόγημα από τον "αντιλαϊκισμό" των φιλελέδων και την ανάγκη καταπολέμησης του λαϊκισμού, κάθε (μα κάθε) φορά που είναι να ψηφιστεί ένα αντιλαϊκό πακέτρο μέτρων.

Ο λαϊκισμός καταρχάς ως έννοια έχει γίνει λάστιχο (με το ίδιο ακριβώς ξεχείλωμα που έγινε και στον όρο "τρομοκρατία", για να συμπεριλάβει διασταλτικά τα κινήματα αντίστασης και γενικά οτιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στη νέα τάξη πραγμάτων). Κι ενώ αρχικά ξεκίνησε, για να ορίσει τα "θα" και τις εύκολες υποσχέσεις του Ανδρέα στα χρόνια της Αλλαγής, κατέληξε να στιγματίζει κάθε λαϊκή κατάκτηση και διεκδίκηση, κάθε φωνή που εκφράζει αντίθεση στην κρατούσα πολιτική (της ευρωπαϊκής μεγάλης ιδέας, των μνημονίων, κτλ). Και δεν εννοώ μόνο τη δική μας εναλλακτική, στρατηγική πρόταση, αλλά σχεδόν κάθε απόπειρα διαφοροποίησης από το κυρίαρχο μνημονιακό πρότυπο, ακόμα και ήπιες, νεοκεϊνσιανής λογικής προτάσεις.

Από μια άποψη οι φιλελέδες έχουν απόλυτο δίκιο σε αυτό το τελευταίο, καθώς είναι φτηνή κοροϊδία η (σκόπιμη ή μη) καλλιέργεια αυταπατών πως μπορεί να υπάρξει ένας διαφορετικός δρόμος και ένα πιο φιλολαϊκό μοντέλο διαχείρισης στα καθορισμένα πλαίσια (ευρωμονόδρομος, καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, κτλ). Αποκρύπτουν βέβαια πως και ο δικός τους δρόμος είναι εξίσου αδιέξοδος (για το λαό πάντα, γιατί στην -αστική- δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα για τα μονοπώλια). Εξάλλου είναι και αυτός δοκιμασμένος και χρειάζεται διαρκώς τον μπαμπούλα μιας υποτιθέμενης, τρισχειρότερης καταστροφής που μας περιμένει (έτσι και τολμήσουμε να ξεστρατίσουμε), για να επιβληθεί ως θέσφατο.

Η πιο σημαντική μεταστροφή ωστόσο αφορά το περιεχόμενο που δίνεται στην έννοια ως προς τους φορείς και τα αίτια που τη δημιουργούν. Λαϊκιστής θεωρείται λοιπόν ο πολιτικός που κρύβει ή εξωραΐζει την πραγματικότητα από τον κόσμο, όχι για να τον ξεγελάσει και να υφαρπάξει την ψήφο του (όπως έκανε δηλ κατεξοχήν το ΠαΣοΚ του 80' με τα δημαγωγικά, ριζοσπαστικά του συνθήματα και γενικά η σοσιαλδημοκρατία, σ' όλες της τις εκδοχές), αλλά γιατί υποκύπτει στην πίεση των συντεχνιών που θέλουν να διασφαλίσουν τα σκανδαλώδη προνόμια τους, των γνωστών, συγγενών και φίλων που του ζητάνε κάποιο ρουσφέτι, και άλλων ομάδων πίεσης. Με άλλα λόγια, δεν είναι αρκετά ισχυρός να αποκρούσει αυτή την πίεση και να κινηθεί ως "υπεύθυνος πολιτικός".

Mόνη διέξοδος για την αγροτιά σήμερα η ΛΥΣΗ που προτείνει το ΚΚΕ

[.......Το ΚΚΕ παλεύει για τη μόνη λύση που συμφέρει τους πολλούς, ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία και το ξεκλήρισμα.

Για το δρόμο της λαϊκής εξουσίας, με κοινωνικοποίηση των καπιταλιστικών εκμεταλλεύσεων, της γης, των συγκεντρωμένων μηχανο­ποιημέ­νων μέσων παραγωγής, των κρατικών υποδομών και του εμπορίου, με άμεση ένταξή τους στον κεντρικό σχεδιασμό, για παραγωγή με στόχο την ικανοποίηση πρώτα απ’ όλα των εγχώριων λαϊκών αναγκών, της διατροφής του λαού και της εξασφάλισης πρώτων υλών για τη βιομηχανία.

Αυτή η αγροτική παραγωγή θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, εδαφικά, κλιματικά, τεχνογνωσίας, επιστήμης, βιομηχανικής παραγωγής, επεξεργασίας πρώτων υλών, προστασίας του περιβάλλοντος και διαχείρισης των φυσικών πόρων.

Σε αυτήν θα έχουν θέση οι νέοι αγρότες, με τεχνική ή και επιστημονική ειδίκευση, με πραγματικά καλές, σύγχρονες συνθήκες εργασίας και ζωής, χωρίς χρέη και τον κίνδυνο καταστροφής που έχουν ως ατομικοί παραγωγοί.

Η διέξοδος μιας κοινωνικά οργανωμένης παραγωγής με κρατικό ή συνεταιριστικό τρόπο δεν πρέπει να φοβίζει πλέον κανέναν και καμιά.

Σε αυτήν την κοινωνία θέση έχουν και οι μικρομεσαίοι αγρότες, μέσω του αγροτικού παραγωγικού συνεταιρισμού, ο οποίος θα έχει το δικαίωμα χρήσης της γης ως παραγωγικού μέσου, ενώ θα μειώνει το κόστος παραγωγής, με την κοινή καλλιεργητική φροντίδα και συλλογή των προϊόντων, αξιοποιώντας τις κρατικές υποδομές.

Είναι η λύση η οποία απαλλάσσει τους μικρομεσαίους αγρότες, μια για πάντα, από τις τράπεζες, τους βιομηχάνους, τους μεγαλέμπορους, από τους φόρους.

Διασφαλίζει το αγροτικό εισόδημα, τη διάθεση, συγκέντρωση, αποθήκευση, συντήρηση και μεταφορά της αγροτικής παραγωγής μέσω του κεντρικού κρατικού μηχανισμού, με καθορισμένες αναλογίες στην παραγωγή και κρατικές τιμές στα προϊόντα, προστατεύει από φυσικές καταστροφές.

Παρέχει τη δυνατότητα τα χωριά μας να αποκτήσουν μορφωτική - πολιτιστική ζωντάνια, σύγχρονες κρατικές υποδομές Γενικής Παιδείας, Υγείας, Πολιτισμού και Φυσικής Αγωγής.

Το κοινό μέλλον των πολλών μικρομεσαίων αγροτών με τους μισθωτούς εργαζόμενους στη βιομηχανία, στο συγκεντρωμένο εμπόριο, στις υπηρεσίες κ.α. βρίσκεται στην απαλλαγή τους από τη σημερινή καπιταλιστική ιδιοκτησία, στην οικοδόμηση σχέσεων πραγματικής κοινωνικής, σοσιαλιστικής δηλαδή ιδιοκτησίας και οικονομίας. Πράγματα που εσείς βέβαια τα έχετε πετάξει στα καλάθια των αχρήστων, μόνο για λόγια είστε πολλά χρόνια τώρα, απλά και μόνο τον τελευταίο χρόνο αυτό έγινε κατανοητό πολύ ευρύτερα, και στην αγροτιά, και στους εργαζόμενους. Γι'αυτό, το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να χαμογελάτε, αλλά δεν θα χαμογελάτε για πολύ.

Αυτή η οικονομία είναι ρεαλιστική - και ακούστε αυτήν την πρόταση του ΚΚΕ που δεν πέφτει και πολύ συχνά έξω - γιατί συμφέρει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τους βιοπαλαιστές αγρότες που είναι στα χωράφια.

Αυτός ο συνεταιριστικός τρόπος οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής δεν έχει τίποτα το κοινό με τις συνεταιριστικές οργανώσεις που γνωρίσαμε στο έδαφος του καπιταλισμού μέχρι σήμερα, με τη συμβολή όλων των μέχρι σήμερα - και τη δική σας - κυβερνήσεων, ούτε βεβαίως με αυτές που υπόσχεστε εσείς, ο κατ' όνομα αριστερός υπουργός.

Οι σημερινές ομάδες παραγωγών και συνεταιρισμοί είναι προετοιμασία να μην κυνηγά το πολύ μεγάλο ψάρι το πολύ μικρό, αλλά να φάει το μεσαίο...]

{ αποσπάσματα απο την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης για τα δίκαια αιτήματα των αγωνιζόμενων αγροτών που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος στη Βουλή  .Ολόκληρη η ομιλία ΕΔΩ}

Ταξίδι στο Σταυρό της Ταξικής Συνείδησης

Γράφει ο 2310net //

Και να που ακόμα μια απεργία συμπίπτει με τη μέρα δημοσίευσης του κειμένου μου. Άντε πάλι τα ίδια, πάλι να γράψω κάτι σχετικό με την απεργία για να είμαστε στο κλίμα. Ήθελα να γράψω για την παράσταση του Μικρούτσικου, το Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου (παράσταση- αφιέρωμα στον Καββαδία) και πρέπει τώρα να γράψω για το Ταξίδι στο Σταυρό της ταξικής συνείδησης.

οι μελλοντικοί "έφοδοι στον ουρανό" θα ειναι με ρυθμούς ...ΧΙΠ ΧΟΠ !!

Με αφορμή δύο hiphop κομμάτια…

Τις τελευταίες μέρες βγήκαν δύο τραγούδια απο δύο συσπειρώσεις ανθρώπων. Το «Κάνε μου λιγάκι crew» των Psyclinic Tactix και οι Κατσαρίδες απο μας. Αυτά τα δύο τραγούδια, τόσο διαφορετικά στη μορφή, είναι δύο ρυάκια που καταλήγουν στο ίδιο ποτάμι.
Είναι κομμάτια ενός μέρους της hiphop σκηνής που απλά έχει βαρεθεί. Έχει βαρεθεί την εξύμνηση της αυτοκαταστροφής, την ωραιοποίηση του λούμπεν, την τέχνη που πατάει εύκολα κουμπιά για να φέρει εξίσου εύκολα συναισθήματα. Αντ αυτού αυτά τα δύο τραγούδια, έχουν σαν σκοπό αντί να σε τραβήξουν απο το συναίσθημα, να σου καυλώσουν τη σκέψη.

Είναι δύο κομμάτια που έρχονται σε ρήξη με όλα αυτά και εκπροσωπούν μια άλλη προσέγγιση. Μια που δεν δημιουργεί κομμάτια τέχνης με σκοπό να σου εκμαιεύσουν ότι πιο ευκολοπρόσβαστο έχεις στο συναισθηματικό σου οπλοστάσιο, αλλά βάζουν στόχο να σου δώσουν την τροφή για σκέψη που χρειάζεσαι μπας και καταλάβεις τον κόσμο, με πρώτο ίσως στάδιο τη hiphop σκηνή και κουλτούρα, λίγο παραπάνω. Στόχος που στο κόσμο που ζούμε είναι πιο δύσκολος, πιο ανηφορικός, ίσως και λιγότερο δημοφιλής- «ο έλληνας που έχεις συνηθίσει» μεταξύ του να σκεφτεί με δομή και επιμονή θα προτιμήσει 11 στις 10 φορές να λειτουργήσει με το συναίσθημα και τα αντανακλαστικά. Ακόμα και αν δεν θεωρεί τον εαυτό του «τον έλληνα που έχεις συνηθίσει».

Αυτή η αντίληψη είναι εδώ όχι για να σου πουλήσει την ματαιότητα, την ηττοπάθεια και τη μελαγχολία του κιλού όπως τη σερβίρουν συνήθως ράπερ που παραιτήθηκαν απο τον αγώνα (πολλοί εξ αυτών πριν ακόμα κατέβουν σε αυτόν), αλλά είναι εδώ για να σε παροτρύνουν να πεισμώσεις στο να αλλάξεις τον κόσμο που σε θλίβει και σε προσβάλει. Η αντίληψη αυτή είναι σφυρηλατημένη απο ανθρώπους τόσο διαφορετικούς, με άλλες αφετηρίες, άλλα βιώματα και παραστάσεις και όμως με κάποιο όμορφο τρόπο τόσο ίδιους, που καταλήγουν(ή έστω, περνάνε απο) σε τόσο παρόμοια συμπεράσματα και τρόπους. Και είναι ενδιαφέρον οτι βγήκαν απο δύο ομάδες ανθρώπων που χωρίς να έχουν στενή καθημερινή επαφή μεταξύ τους, το γεγονός οτι καταλαβαίνουν και αντιλαμβάνονται τα πράγματα με παρόμοιο τρόπο, τους οδήγησε σε παρόμοια συμπεράσματα.
Είναι η άρνηση της, όποιας τέλος πάντων, άρνησης φέρει το 95,62% του ελληνικού hiphop. Και ψάχνει συντρόφους, όχι οπαδούς.

απο ΕΔΩ