Παρατήρηση πρώτη: Τα όσα υπογράφηκαν μεταξύ της κυβέρνησης και των «εταίρων» της στο Eurogroup αποτελούν μια νέα συμφωνία της Ελλάδας με τους… «θεσμούς». Θα ήταν αδιανόητο μια τέτοια συμφωνία να μην περάσει από τη Βουλή. Σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε επανάληψη και συνέχιση των μαύρων τακτικών των Προεδρικών Διαταγμάτων και των Πράξεων Νομοθετικών Περιεχομένων. Των τακτικών που βύθισαν ακόμα και αυτή την αστική δημοκρατία στα Τάρταρα την προηγούμενη 5ετία. Το θέμα πρέπει να λήξει άμεσα. Τώρα. Χωρίς «δημιουργικές ασάφειες» και χωρίς… τσαλίμια.
Συνολικές προβολές σελίδας
Translate
Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015
"Μάγισσες της νύχτας": Οι Σοβιετικές πιλότοι στο Β' ΠΠ
(Το ιστολογιο εκτιμα ως σημαντικες τις πληροφορίες για αυτην την αγνωστη πτυχη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου που δώσαν απέναντι στον Ναζισμό οι Σοβιετικοί Λαοί ,χωρίς να συμφωνεί απαραίτητα σε κάποιους πολιτικούς σχολιασμούς και ερμηνείες της γράφοντος )
Tο Σουιτγουότερ του Tέξας, αρχηγείο της WASP (Women's Air Service Pilots), έγινε παγκοσμίως γνωστό ως προπύργιο των ίσων δικαιωμάτων των δύο φύλων σε έναν φαινομενικά πλήρως ανδροκρατούμενο χώρο, αυτό των πιλότων μαχητικών αεροσκαφών.
Iσως αυτή η φήμη του WASP να είναι η αιτία που πολλοί αγνοούν ότι οι Hνωμένες Πολιτείες είναι κατά χρονολογική σειρά η δεύτερη χώρα, μετά τη Σοβιετική Eνωση, που άνοιξε διάπλατα - αν και, δυστυχώς, όχι και τόσο εύκολα - τις πόρτες στις γυναίκες ως ενεργούς πιλότους της πολεμικής αεροπορίας.
Tο 1939, η Σοβιετική Eνωση υπέγραψε το διαβόητο σύμφωνο Pίμπεντροπ-Mολότοφ με τη ναζιστική Γερμανία και "ενέκρινε" την εισβολή στην Πολωνία, στην οποία επί της ουσίας έλαβε μέρος στη συνέχεια, διαμοιραζόμενη με τη Γερμανία την άτυχη χώρα. Tόση ήταν η πίστη των Σοβιετικών στο σύμφωνο Pίμπεντροπ-Mολότοφ, που το 1941 - σχεδόν δύο χρόνια μετά - τα στρατεύματα των συνόρων της αγνόησαν περισσότερες από 500 ύποπτες πτήσεις της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας πάνω από σοβιετικό έδαφος. H τραγική κατάληξη αυτής της τόσο αφελούς αντιμετώπισης είναι ευρέως γνωστή. Στις 3:15 π.μ., την 22α Iουνίου 1941, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Σοβιετική Eνωση, ξεκινώντας την κατακλυσμιαία "Eπιχείρηση Mπαρμπαρόσα".
Η Ακροδεξιά εντός του ΣΥΡΙΖΑ…
Γράφει ο Δον Τομασίνο //
(αναδημοσίευση απο atexnos.gr)
…Το επικίνδυνο στοιχείο, το αντίπαλο δέος και η κλεψύδρα που γύρισε ανάποδα
«Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι… να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι».
F. Tarnoff, Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης ηγέτης κατά το Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στη Λειψία το 1931
Μία από τις αγαπημένες συζητήσεις μεταξύ αριστερών και «αριστερών», ΜΜΕ, πολιτικολογούντων και φιλοσόφων επί της πολιτικής είναι «Ποια ακριβώς είναι η Ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ»;
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015
«Αυστηρώς προσωπικόν…»
Του Τάκη Βαρελά
Αγαπητέ Στάθη (Σταυρόπουλε)
...τι και αν πέρασες, τι και αν πόνεσες, όπως λες, με το ΚΚΕ, τουλάχιστον εσύ, αλλά και πολύ άλλοι, στο ΚΚΕ, έμαθαν να ακονίζουν την πένα και το λόγο τους, έμαθαν να ορίζουν σκίτσο με γραμμή και στόχο.
Αυτό, το πέρα από το ταλέντο, επίκτητο, σου το έμαθαν, αυτοί οι ξύλινοι ΚΚΕέδες, που είχαν δουλέψει με πιο δυνατό εργαλείο, πιο ικανό, από εσένα και εμένα, είχαν ματωθεί με το όπλο στο χέρι για αξίες, πέρα από ταξίδια πρόσκαιρα και κοντόστοχα και εκ του ασφαλούς μαχόμενα σαν της αφεντιάς μας.
Όπως καταλαβαίνεις με τους λύκους κολεγιά δεν γίνεται, είναι στη φύση τους, να σχεδιάζουν να σε φάνε και μας έφαγαν! ..και εκτιμώ ότι το ΚΚΕ έμαθε.
Σεις γίνατε... εις σάρκα μία, πριν καν στρωθεί το νυφικό κρεβάτι! Άνευ αρραβώνα !
Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
Σε ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕτονίζεται:
«Καμία ανοχή στη νέα συμφωνία κυβέρνησης - ΕΕ για επέκταση του μνημονίου.
Άμεση κατάργηση μνημονίων - εφαρμοστικών νόμων.
Ανάκτηση απωλειών. Ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Όλοι στο συλλαλητήριο του ΚΚΕ στο Σύνταγμα
την Παρασκευή 27 Φλεβάρη στις 7 μ.μ.
Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.
Η νέα συμφωνία, που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά επέκταση του μνημονίου και των δεσμεύσεων που προέβλεπε, συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η συμφωνία αυτή και η λίστα "μεταρρυθμίσεων" περιλαμβάνει όλα τα αρνητικά για τους εργαζόμενους μέτρα που πήρε το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις του, μαζί με την ΕΕ στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, μέτρα που βοηθούσαν και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Όλα αυτά, δηλαδή, για τα οποία ο ελληνικός λαός τα προηγούμενα χρόνια μάτωσε, αλλά και αντιπάλεψε: Αυστηρή επιτήρηση, αξιολόγηση από την τρόικα, που τώρα ονομάζεται "τρεις θεσμοί", διατήρηση και επέκταση των αντεργατικών και αντιλαϊκών κατευθύνσεων.
Η συμφωνία αυτή επιβεβαιώνει ότι οι διαπραγματεύσεις, ακόμη και οι ονομαζόμενες "σκληρές", που διεξάγονται μέσα στα τείχη της ΕΕ και με στόχο την καπιταλιστική ανάκαμψη, έχουν σταθερά αντιλαϊκό αποτέλεσμα. Η δήθεν "περήφανη" διαπραγμάτευση ήταν διαφημιστική απάτη.
Η όποια αναθεώρηση του προηγούμενου προγράμματος, π.χ. τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, δεν θα γίνει για να ανακουφιστεί πραγματικά ο λαός, ν’ αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές, αλλά για να εξοικονομηθούν κρατικοί πόροι που θα στηρίξουν το κεφάλαιο, τις επενδύσεις και την κερδοφορία του, καθώς και τους δανειστές. Οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι συνταξιούχοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν το "μάρμαρο" της όποιας ανάκαμψης, με συνέχιση της λιτότητας, που η κυβέρνηση αποκαλεί "λιτό βίο".
Ακόμη και τα ψίχουλα, κυρίως για την απόλυτη φτώχεια, που έταξε η κυβέρνηση με το πρόγραμμά της, είναι στον "αέρα" και θα εξαρτώνται από τη συμφωνία με τους εταίρους και με την προϋπόθεση ότι δεν θα τίθεται σε κίνδυνο η δημοσιονομική πειθαρχία, η ανάκαμψη της οικονομίας και η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Γι’ αυτό και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, άλλα κόμματα και κέντρα του συστήματος, όπως ο ΣΕΒ, που τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν την αντιλαϊκή πολιτική, χαιρέτισαν ως θετική τη συμφωνία της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρουσιάζει τη νέα συμφωνία ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης και της στήριξης του λαού στην κυβερνητική πολιτική. Επιδιώκει να εξαπατήσει και να φορτώσει στο λαό τους συμβιβασμούς και τις αντιλαϊκές συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να χειραγωγήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να μετατρέψει το λαό σε χειροκροτητή της κυβέρνησης, να τον πείσει ότι πρέπει να συνεχίσει τις θυσίες του, να συμβιβαστεί με τα ψίχουλα.
Καμιά στήριξη και ανοχή στην κυβέρνηση που συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, των δεσμεύσεων στην ΕΕ και της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Γι’ αυτό και βαφτίζει "εθνική" υπόθεση τις ανάγκες του κεφαλαίου, την εξυπηρέτηση αυτού του δρόμου που δεν είναι όμως προς το συμφέρον του λαού. Άλλωστε, ο λαός έχει πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσει, ότι δηλαδή οι κάθε φορά "εθνικοί στόχοι" των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου κατέληξαν σε μεγάλες θυσίες για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Όσοι είχαν ελπίδες για κάτι καλύτερο, δεν πρέπει να απογοητευτούν, αλλά να αντιδράσουν. Πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν το στόχο της πραγματικής κατάργησης των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων, των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και της ανάκτησης των απωλειών.
Η θέληση του λαού ν’ απαλλαγεί από την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται με μνημόνια, ν’ απαλλαγεί από τα μέτρα και τους επιτηρητές, μπορεί να αποκτήσει πραγματικό περιεχόμενο, όταν ο λαός διεκδικήσει με τον αγώνα του όσα έχασε, απαιτώντας εδώ και τώρα:
- Λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών και προστασίας των ανέργων.
- Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, την υποχρεωτική εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και την κατάργηση αντεργατικών μέτρων που χτυπάνε εργασιακά δικαιώματα.
- Πραγματική επαναφορά, τώρα, με νόμο, του κατώτατου μισθού το λιγότερο στα 751 ευρώ για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους, ως βάση για αυξήσεις των μισθών.
- Επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης και κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων, που μείωσαν τις συντάξεις και αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, απαιτώντας ταυτόχρονα την επιστροφή των "κλεμμένων" από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την καταβολή των υποχρεώσεων της πλουτοκρατίας και του κράτους.
- Απαλλαγή των λαϊκών οικογενειών από τα χαράτσια, με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου αλληλεγγύης, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του ΦΠΑ και του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και το φυσικό αέριο, την αύξηση του αφορολόγητου στις 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια, με ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.
- Κανένας πλειστηριασμός σε πρώτη και δευτερεύουσα κατοικία των λαϊκών οικογενειών. Διαγραφή χρεών από τόκους, δραστική περικοπή των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών.
- Αύξηση των δαπανών για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.
Η εργατική τάξη, ο λαός μπορεί να τα καταφέρει, οργανώνοντας τον αγώνα και τη συμμαχία του, παλεύοντας για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και με το λαό στην εξουσία.
Αυτός είναι ο δρόμος μιας πραγματικά περήφανης και αξιοπρεπούς στάσης του ελληνικού λαού.
Το ΚΚΕ καλεί το λαό της Αθήνας και του Πειραιά, της Περιφέρειας Αττικής σε συλλαλητήριο, την Παρασκευή 27 Φλεβάρη στις 7 μ.μ., στο Σύνταγμα, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.
Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ».
"Εργάτη, μπορείς χωρίς αφεντικά";
Πρόχειρες σημειώσεις για το κεντρικό ζήτημα που αντιμετωπίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα σήμερα
(απο τον Αντώνη και το Leninreloaded)
Δεν έχω αποφασίσει αν είναι για καλό ή για κακό που απ' την αρχή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, οι "κριτικές" στην τακτική και στρατηγική του ΚΚΕ είναι, στην καλύτερη περίπτωση, βολές στο γάμο του Καραγκιόζη (στη χειρότερη, βέβαια, είναι ασκήσεις στην ιταμότητα και τη συκοφαντία). Πρέπει πάντως να αποτελεί κάποιου είδους ρεκόρ η απόλυτη αδυναμία (ή απροθυμία;) της εξω-ΚΚΕ "αριστεράς" να αναμετρηθεί με στοιχειώδη σοβαρότητα ή συνέπεια με το ερώτημα της σχετικής στασιμότητας του κομμουνιστικού κινήματος σε μια περίοδο τρομακτικής επίθεσης στην εργατική τάξη και τα εργατικά δικαιώματα.
Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015
Ακούραστα, με επιμονή και υπομονή
Για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, οι κομμουνιστές δεν χαίρονται με την, έτσι κι αλλιώς, αναμενόμενη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι κομμουνιστές δεν χαίρονται, που για άλλη μια φορά επιβεβαιώνονται. Δεν είμαστε κάποιοι αργόσχολοι παρατηρητές, που σκοπό έχουν να κριτικάρουν τα πάντα εκ του ασφαλούς.
Αυτό που κυρίως θέλουμε και επιζητούμε είναι να αναδείξουμε την μοναδική διέξοδο σε όφελος του λαού. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη και νομοτελειακή, δεν μπορείς να αλλάξεις μια λυκοσυμμαχία. Αυτο είναι ουτοπικό, άρα από την αρχή το διακύβευμα ήταν ή ψευδές ή αφελές.
Αυτό που κυρίως θέλουμε και επιζητούμε είναι να αναδείξουμε την μοναδική διέξοδο σε όφελος του λαού. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη και νομοτελειακή, δεν μπορείς να αλλάξεις μια λυκοσυμμαχία. Αυτο είναι ουτοπικό, άρα από την αρχή το διακύβευμα ήταν ή ψευδές ή αφελές.
Η μόνη διέξοδος είναι αυτή που προτείνουμε: έξοδος από την ΕΕ, διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποιήση των βασικών μέσων παραγωγής κλπ. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με τον λαό στην εξουσία. Την λαϊκή συμμαχία, όχι μια συμμαχία των ηγεσιών, επιβεβλημένη από τα πάνω.
Αν ο λαός δεν θέλει να αναλάβει τις ευθύνες του, τότε θα δέχεται συνεχώς ήττες και απογοητεύσεις.
Θα περιμένει τον σωτήρα, με γραβάτα ή φουλάρι, μπας και του δώσει κάνα ψίχουλο, θα είναι επαίτης. Με τον λαό στην γωνία μόνο σε δικτατορικές λύσεις θα καταλήξουμε. Η ΕΕ και τα δεκανίκια της, τέτοια λύση είναι. Ή θα πάμε σε εθνικιστικού ( χρυσαυγίτικου ή μη) τύπου, η οποία θα είναι ακόμα χειρότερη (η Ουκρανία είναι ένα απτό παράδειγμα προς αποφυγή ).
Κατανοώ τον κόσμο που δυσκολεύεται να πιστέψει στην δύναμη του. Μια ζωή του λέγανε και του λένε "κάτσε στην άκρη, εγώ θα σε σώσω", τον αφήνουν "αγράμματο" με την κουτσουρεμένη, εκπαίδευση για παπαγάλους, που του δίνουν, ώστε να έχει πάντα ανάγκη τον αφέντη του (πολιτικό και οικονομικό). Τον χειραγωγούν με τα ΜΜΕ, ακόμα και με τα δήθεν ελεύθερα, κοινωνικά δίκτυα. Τον κρατάνε με τον τρόμο και τα εκβιαστικά διλήμματα.
Η δική μας δουλειά είναι να αναδεικνύουμε, ακούραστα, με επιμονή και υπομονή την μοναδική διέξοδο, που είναι ο λαός να πάρει την τύχη στα χέρια του.
Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος και καμιά φορά μοναχικός.
Εμείς θα τον τραβήξουμε μέχρι τέλους, γιατί είναι ο μοναδικός
Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος και καμιά φορά μοναχικός.
Εμείς θα τον τραβήξουμε μέχρι τέλους, γιατί είναι ο μοναδικός
Arkas Fallanthios
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
(το παρακάτω κείμενο "προσφερθηκε" απο τον Βαγγελη Δανέζη σαν σχόλιο σε άλλο αρθρο μας .Το ιστολόγιο εκτιμωντας την σπουδαιότητα του θεωρεί οτι του αξίζει καλύτερη θέση σε μορφή κύριου άρθρου ,ωστε να διαβαστεί ,διαδωθεί και εκτιμηθεί απο οσο γίνεται περισσότερους αναγνώστες και φίλους .Τον ευχαριστούμε απο καρδιάς και θαρρούμε πως έχουμε την άδειά του )
Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015
ΒΓΗΚΑΝ ΠΑΓΑΝΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΙ ΟΙ ΝΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ
Το εμετικο "τραγουδακι" των Πανουση -Αγγελακα - Σ .........ουτε για τα "σκισιματα" μνημονιων που γιναν "παρατασεις" ,ουτε για τον Φασισμο που αντρωνει το συστημα σ ολη την Ευρωπη ,ουτε για την "Χουντα -εστω - των αγορων " ....αλλα για την μονη δυναμη που ειναι εξω κι εναντια σ αυτο το συστημα και οργανωνει νυχθημερον τον λαο και την εργατικη ταξη ....το ΚΚΕ!!!
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015
Η ανασφάλεια του κεφαλαίου και η ανασφάλεια των λαϊκών μαζών
αναδημοσίευση απο leninreloaded
Το ιδεολογικό κλίμα στην παρούσα --μετεκλογική-- φάση χαρακτηρίζεται από μια πρωτόγνωρη μιντιακή επίθεση στα στοιχειώδη ταξικά ένστικτα των λαϊκών μαζών, μια αληθινή επιχείρηση ισοπέδωσης της λαϊκής καχυποψίας απέναντι στα απρόσωπα κέντρα αποφάσεων, με στόχο την πλήρη ταύτιση του λαϊκού αισθήματος με το κεφαλαιοκρατικό συμφέρον μιας ομάδας κρατών.
Προφανώς, η αδυναμία του ελληνικού αστικού συστήματος να συνθλίψει εκλογικά το ΚΚΕ, οδήγησε στην δημιουργία μιας κατάστασης, που ενόψει της στήριξης της νέας αστικής κυβέρνησης, άμεσα και έμμεσα, από σύσσωμες τις υπόλοιπες αστικές δυνάμεις, ενέχει κινδύνους για την αστική τάξη: πιο συγκεκριμένα, τον πολύ μεγάλο κίνδυνο να γίνει αντιληπτό το ΚΚΕ με όρους "λαϊκής αντιπολίτευσης", ως η μόνη πια πολιτική δύναμη που εκπροσωπεί τα συμφέροντα όλων όσων θα μείνουν "απέξω" απ' τα οφέλη των όποιων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αλλά και θα κληθούν να πληρώσουν τον λογαριασμό και για αυτές.
Η επιτυχία της νέας αυτής επιχείρησης της αστικής τάξης, που έχει πρωτόγνωρα διεθνή κλίμακα, είναι αναμφισβήτητα εντυπωσιακή. Σε ελάχιστες μέρες, δεσπόζει παντού μια πρωτόγνωρη στην μεταπολιτευτική περίοδο εχθρότητα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, η οποία είναι ευθέως ανάλογη της ευπιστίας των λαϊκών στρωμάτων στα κελεύσματα "εθνικής ενότητας" που τους απευθύνει το αστικό πολιτικό προσωπικό, ο ΣΕΒ, αλλά και διεθνή ΜΜΕ και κέντρα αποφάσεων.
Η υπό διαμόρφωση κατάσταση επιβάλλει αναμφίβολα νέα τακτικά ζητήματα στο Κομμουνιστικό Κόμμα και το εργατικό κίνημα, που θα πρέπει να μελετήσει προσεκτικά τους μηχανισμούς καλλιέργειας σφόδρα αντικομμουνιστικού κλίματος και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στην νέα φάση ανασύνταξης των αστικών δυνάμεων, εθνικά και διεθνώς (κυρίως στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ).
Σ' αυτά τα πλαίσια, ο υποφαινόμενος θεωρεί σημαντική τη διάκριση, από όλους τους κομμουνιστές, ανάμεσα στην ανασφάλεια που νιώθει το κεφάλαιο για την ίδια την ύπαρξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, και στην ανασφάλεια που εκφράζει ένα τμήμα των λαϊκών στρωμάτων απέναντί του.
Η ανασφάλεια του κεφαλαίου είναι, βεβαίως, απόλυτα αναμενόμενη και λογική, και δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης· είναι ένα μόνιμο στοιχείο που διαφοροποιεί τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα από αυτές σε χώρες όπου έχει ήδη επιτευχθεί, σε προηγούμενες ιστορικές καμπές, η διάλυση ή/και ο εκφυλισμός των κομμουνιστικών κομμάτων. Από μόνο του, αυτό το γεγονός προσδίδει στην ελληνική περίπτωση μια σημαντική ιδιαιτερότητα μέσα στο δυτικοευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι, συντελεί στην μεταμόρφωση της Ελλάδας σε πρωτοπόρα χώρα σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στις αστικές τεχνικές διαχείρισης της λαϊκής δυσαρέσκειας· εδώ πρωτοεφαρμόζονται ή εφαρμόζονται σε μεγαλύτερη έκταση πολύμορφες και επικοινωνιακά μελετημένες τεχνικές λαϊκής χειραγώγησης που αλλού είναι σαφώς λιγότερο απαραίτητες στην παρούσα φάση, εν τη απουσία ανάλογης απειλής για την αστική διαχείριση μιας κρίσης της οποίας εξακολουθεί να μη διαφαίνεται το τέλος.
Η ανασφάλεια όμως ενός τμήματος των λαϊκών στρωμάτων, η οποία πολύ εύκολα και γρήγορα μεταμορφώνεται σε επιθετικότητα, έχει μια ιδιάζουσα μορφή και λογική, την οποία οι κομμουνιστές οφείλουν να κατανοήσουν ψυχολογικά για να αναμετρηθούν αποτελεσματικά μαζί της:
Πιο συγκεκριμένα, η ευπιστία των λαϊκών στρωμάτων στα κελεύσματα της "ξαναβαφτισμένης" αστικής εξουσίας μπορεί να κινείται σε πρωτόγνωρα επίπεδα στην μετά το 2009 περίοδο, αλλά δεν είναι ολοκληρωτική. Δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς στο πίσω μέρος του μυαλού τους η καχυποψία ότι "πάλι ανάπηρη ελευθερία τους τάζουν."
Το κύρος του ΚΚΕ στον ελληνικό λαό, απ' την άλλη, είναι μια πολύ βαθύτερη υπόθεση από ό,τι μοιάζει με μια επιπόλαιη ματιά. Ο λαός, στην πλειοψηφία του, δεν επιθυμεί ασφαλώς σοσιαλισμό· έχει όμως μάθει στο πετσί του, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, και παρά τις ακάματες και διαρκώς εντεινόμενες προσπάθειες της αστικής αντικομμουνιστικής και εσχάτως φασιστικής προπαγάνδας, ότι πρόκειται για ένα κόμμα που μελετά σοβαρά τον καπιταλισμό, δεν μιλά "ελαφρά τη καρδία", και δεν ενδιαφέρεται να γίνει αρεστό με ωραία λόγια και επικοινωνιακά τρικ. Ο λαός ξέρει ότι η αστική τάξη παίρνει πολύ σοβαρά αυτό το κόμμα. Και για αυτό, όσο και αν καμώνεται πως δεν το έχει ανάγκη και δεν του δίνει σημασία, θέλει να ξέρει τι εκτιμά αυτό το κόμμα για την τωρινή φάση.
Η αντίθεση ανάμεσα στην τεράστια ανάγκη μεγάλων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων να πιστέψουν ότι μπορεί να υπάρξει λύση σχετικά ανώδυνη και ακάματη, και στην επιμονή του ΚΚΕ ότι τίποτε τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, η άρνηση του ΚΚΕ "να κάνει παρέα" στα λαϊκά στρώματα στην ανάγκη που νιώθουν για αυταπάτη, είναι επόμενο να δημιουργεί συχνά πολύ έντονη εχθρότητα, η οποία έχει διαφορετική βάση και κίνητρα από την εχθρότητα που καλλιεργούν ενσυνείδητα οπορτουνιστικά τμήματα, που πουλούν "αριστεροσύνη" και αντικομμουνισμό συνάμα έχοντας ενσυνείδητα επιλέξει την αστική τάξη ως προασπιστή των επιμέρους οικονομικών συμφερόντων τους -- και πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα με το μέγεθος της σήψης, της βδελυρής υποκρισίας και του κυνισμού τους, και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Γιατί μόνο η άγνοια του μαρξισμού-λενινισμού μπορεί να δικαιολογήσει την επιθετικότητα απέναντι στο Κομμουνιστικό Κόμμα στις σημερινές συνθήκες· η γνώση του είναι απόδειξη ενσυνείδητου ταξικού δοσιλογισμού. Φυσικά, καμία συζήτηση δεν πρόκειται να ωφελήσει επίσης σε περιπτώσεις όπου ο συνομιλητής έχει ήδη περάσει στον φασισμό και από αυτή τη βάση επιτίθεται στο κόμμα -- όποιες "αγωνιστικές περγαμηνές" του παρελθόντος και να επικαλεστεί, είναι ακραίος και επικίνδυνος πολιτικός αντίπαλος και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Όμως οι κομμουνιστές δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι η λαϊκή εχθρότητα, η εχθρότητα του κόσμου του μόχθου, που δεν έχει θεωρητική παιδεία, και που δεν έχει περάσει τυπικά στο φασισμό, έχει ως πηγή της ακριβώς την αναγνώριση του κύρους του κόμματος. Για κανένα άλλο κόμμα δεν αγωνιούν και δεν "τρώγονται" τα λαϊκά στρώματα να μάθουν "αν θα πάει στις διαδηλώσεις στήριξης", ή "αν θα στηρίξει" το ένα ή το άλλο υποσχόμενο μέτρο. Για τα στρώματα αυτά, μόνο το "ναι" του ΚΚΕ στις γλυκιές αυταπάτες τους μπορεί να τα απαλλάξει από τη βασανιστική, μισοσυνειδητή σκέψη ότι πιάνονται για μια ακόμα φορά κορόιδα. Το "όχι" που εισπράττουν στην εναγώνια αναζήτησή τους μιας "σφραγίδας έγκρισης" που να μπορούν να εμπιστευτούν αληθινά, τους δημιουργεί θυμό.
Η αντιπαράθεση σε αυτή τη βάση, με τέτοια τμήματα του λαού, είναι άσκοπη και επιζήμια. Είναι πολύ καλύτερο να τίθενται ερωτήματα σε χαμηλούς τόνους για το τι ακριβώς είναι αυτό που αναμένει ο λαός και πώς θεωρεί ότι μπορεί να υλοποιηθεί στην πράξη· θα ανακύψουν σύντομα οι δυνατότητες τα πράγματα να αποκτήσουν πολύ πιο απτή μορφή από ό,τι έχουν στο σημερινό ντελίριο εικονικότητας, και τότε θα φανεί η κρισιμότητα του πόσο σπόρο έχουμε ρίξει εμείς στις συνειδήσεις όσων θα αντιδράσουν στο σοκ της συνειδητοποίησης· γιατί βεβαίως, εκεί που ο σπόρος δεν έχει ριχτεί ή δεν έχει πιάσει, ο πλήρης εκφασισμός είναι αναπόδραστος.
ΑΝΤΑ-ΡΙΖΑ
Δημητρης Γ.: Αφιερωμενο σε αυτους που δεν καταλαβαν ποτε το ΚΚΕ. Περασαν και δεν ακουμπησαν, καταπως λεει ο λαος. Γιατι αν το καταλαβαιναν θα καταλαβαιναν οτι ο Τυριμος με τον Μανιαδακη καταφεραν πολυ σπουδαιοτερα χτυπηματα σε πολυ σπουδαιοτερους απο μας ανθρωπους, αλλα δεν μπορεσαν ποτε να προβλεψουν τι θα ερχοταν απ' τα αποκαϊδια 5 χρονια μετα .http://el.wikipedia.org/.../%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE...
Ο Μιχάλης Τυρίμος (1908-1945) ήταν κορυφαίο στέλεχος του ΚΚΕ, βουλευτής του και διευθυντής του Ριζοσπάστη, ο οποίος κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας μετατράπηκε σε πράκτορα των αρχών Ασφαλείας.
EL.WIKIPEDIA.ORG
1991:
-Ναι, γεια σας. Να σας πω, από τότε που ανακάλυψα τις χαρές του εξευρωπαϊσμού και του εκσυγχρονισμού μου πέφτει βαρύ το ΚΚΕ. Δεν έχει και νόημα, δηλαδή, κατέρρευσε πλέον ο υπαρκτός. Έχετε κάτι άλλο;
-Βεβαίως, θα πάρουμε ένα κομμάτι απ' το ΚΚΕ και θα φτιάξουμε κάτι άλλο, πιο ευρωπαϊκό, πιο ανανεωτικό, πιο φρέσκο, σικ και χιπ: τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου.
-ΠΡΟΤΥ ΦΟΡΑ ΑΡΗΣΤΑΙΡΑ ΡΑΙ!
(αναδημοσιευση απο redflyplanet)
Όταν κάναμε πέρσι το μονταζάκι, δεν φανταζόμαστε
πόσο λίγο καιρό θα έπαιρνε να βγει αληθινό...
|
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015
Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ
Μιλαμε οι συγκεντρωμένοι στις πλατειες σήμερα, ήξεραν ακριβώς τι ηθελαν!!!
Από τον Ιησού, μεχρι την π.... του Έλληνα,
απο αεροπλάνα του σέξυ γοη Μπαρουφάκη μεχρι τις ελληνικές σημαίες με το στέμμα,
και βεβαια και το άλλοθι της διαγραφής του χρέους, γιατί πρέπει να αφήσουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν, πριν να σαπίσουν!
Ολα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω!
Οι αγανακτισμένοι σε νεα μορφή, αλλά με ίδιο στόχο, η ακομα μεγαλυτερη φασιστικοποίηση της κοινωνίας!
Μην τολμάτε να μας κριτικάρατε, αλλοιώς είστε καθυστερημένοι, ή ακόμα και εχθροί του εθνους, μιάς και όλοι είμαστε Έλληνες. Και οι καταπιεσμενοι και οι καταπιεστες!
Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015
«Ούτε ιερό ούτε όσιο»
Βγήκε ο Μανώλης Γλέζος χτες το πρωί σε τηλεοπτικό σταθμό και είπε ότι η ομιλία Τσίπρα για την παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης είναι σαν το γράμμα του Ζαχαριάδη του 1940, που καλούσε το λαό σε πάλη κατά της φασιστικής εισβολής.
Φαίνεται πως δεν έχουν πλέον «ούτε ιερό ούτε όσιο».
Οταν οι φανατικοί πολέμιοι του Ζαχαριάδη, όπως ο Μ. Γλέζος, τον επικαλούνται για να καμουφλάρουν την πολιτική των μονοπωλίων, τα οποία υπηρετούν σε Ελλάδα και ΕΕ, φτιάχνοντας άλλοθι για αυτή τους την αντιλαϊκή στρατηγική, δείχνουν πως πράγματι δεν έχουν κανένα δισταγμό να «σκοτώσουν και την Ιστορία», για να υποτάξουν το λαό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)