Αντικειμενικά δε μας λένε κάτι σημαντικό οι κινητοποιήσεις στην Ιταλία, στην Τσεχία, στην Βουλγαρία, στην Γαλλία, στην Γερμανία, στην Ολλανδία και στο Βέλγιο(πλην των Αγροτών), μας θυμίζουν τις κινητοποιήσεις των δικών μας "αγανακτίστας" που ήταν χωρίς πολιτικό περιεχόμενο γιατί θίγονταν τα "κεκτημένα"(το βάζουμε σε εισαγωγικά και το τονίζουμε, γιατί σαν όρος δεν έχει και κάποια επιστημολογική αξία, αλλά κυρίως να μην έχουμε άσχετα αντικειμενικά από το άρθρο σχόλια, χωρίς αυτό να έχει διαβαστεί και ως εκ τούτου, να διαστρεβλωθεί).
Φυσικά το να σταματήσει ο πόλεμος και να σταματήσουν οι κυρώσεις είναι ένας σοβαρός παράγοντας, αλλά βρίθει τόσο πασιφισμού, όσο και συμφεροντολογικών διαθέσεων που διάγωνται απολιτίκ μεταπτώσεων, με σοβαρές επιπτώσεις που κινούνται στη σφαίρα του κοινωνικού διπολισμού.
Δηλαδή να μη βγουν οι άνθρωποι στους δρόμους;
Φυσικά και να βγουν, αλλά με απολιτίκ στάση και τον Μακρόν θα έχεις ξανά και κάποιο άλλο στη θέση του, που θα υπηρετεί τα όποια Ευρωενωσιακά Μονοπώλια, τα οποία αυτή τη στιγμή, ειδικά τα βιομηχανικά έχουν σοβαρό θέμα!!!
Προσωπικά δεν υπήρξαμε ουδέποτε και ούτε πρόκειται να γίνουμε φιλοευρωπαϊστές με τους όρους του Καρλομάγνου και των άλλων αστέρων της πολιτικής του διαχωρισμού των γαιών της Ευρώπης και της Ευρασίας(έτσι εννοούν την ανατολική Ευρώπη, υποτιμητικά), αλλά και της πολιτικής που καθιέρωσε η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επί των ημερών του τεράστιου αυτού τομαροτόμαρου και ανθρωπόμορφου κτήνους ταυτόχρονα.
Κάτι ήξερε ο τεράστιος Ζούκοφ, που έλεγε, τους απελευθερώσαμε, αλλά δεν θα μας το συγχωρέσουν ποτέ!!!
Αντικειμενικά δεν πιστεύουμε στην γεωστρατηγική αντίληψη των Halford Mackinder, Friedrich Ratzel, Karl Haushofer, που θεωρούνται μάστερ στον λεγόμενο δυτικό κόσμο, που κάποτε το οπορτουνιστικό ΚΚΕ "Εσωτερικού" εμμέσω Ευρωκομμουνισμού των Μπερλίνγκουερ, Μαρσέ, Καρίγιο και Λεωνίδα Κύρκου (που ουδέποτε θεωρήσαμε συμμαχική και φιλική δύναμη), αποθέωνε, στεκούμενο μόνο στο διαφωτισμό και τις αξίες του, αποτυφλωμένο από την λογική και τις επιδιώξεις των μεγάλων αποικιοκρατών του 16ου, 17ου, 18ου, 19ου και 2Οου Αιώνα.
Δηλαδή Πορτογαλίας, Ισπανίας, Ολλανδίας-Γαλλίας και Βρετανίας, μέχρι το 1945 κι από εκεί και μετά των ΗΠΑ.
Αποστερούνταν λογικής για τη δυναμική των Ηπειρωτικών δυνάμεων με πρώτη και κύρια την Αυστροουγγαρία και την μετέπειτα Γερμανία.
Το λεγόμενο "ες", που σήμερα βρίσκει πεδίο ορισμού από τους Σημιτικούς του Κούλη, μέχρι το βαθύ Σύριζα του πρώην εκδότη της Αυγής και πρώην Υπουργού Παιδείας, δεν μπορεί να κατανοήσει, ότι η Δυτική Ευρώπη, όπως κι ολόκληρος ο δυτικός κόσμος, δεν έχουν πλέον κανένα μέλλον και οι λαοί αποστρέφουν το κεφάλι τους απέναντι σε αυτόν με κανονικό μίσος, για τα δεινά που τους προξενούν αιώνες τώρα Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, που στο εσωτερικό τους, έχουν συντρίψει εδώ και χρόνια, όπως και στις ΗΠΑ, ότι πιο προοδευτικό είχε γεννηθεί, με προβοκάτσιες τύπου σχεδίου Γκλάντιο Operation Sheepskin (Κόκκινης Προβιάς στα ελληνικά) και δεν ήταν τυχαίο ότι το επίκεντρο ήταν η Ιταλία, η Γαλλία και φυσικά η πρώην Δυτική Γερμανία.
Το μέλλον του κόσμου, δυστυχώς δεν έχει το πρόσημο που θέλουμε, τόσο σε κάθε χώρα ξεχωριστά, όσο και σε διεθνές επίπεδο, είναι διαφορετικό.
Σήμερα παγκοσμίως δυο σοσιαλδημοκρατίες κονταροχτυπιούνται, αυτή του Γερμανικού τύπου, που είχε εκσυγχονίσει ο Γκορμπατσόφ, με τα παιδιά του από τη μια, σύσσωμη ολόκληρη τη Δύση και η Σίνο-Ρωσική που δεν έχει καμία σχέση με την πρώτη, αλλά είναι μια αριστερόστροφη σοσιαλδημοκρατία, που θυμίζει σε πολλά την μεταπολεμική Σοσιαλδημοκρατία, αλλά δεν είναι Μπουχαρινική όπως η Δυτική.
Ως εκ τούτου, η Ευρώπη όσο και αν κινητοποιείται, δεν θα κινητοποιείται με όρους "επαναστατικής" επαγρύπνησης, αλλά με όρους "αγανακτισμένων", που τόσο πολύ θαύμαζαν τα (μλ), στη χώρα μας, τα οποία έφεραν τόσο το Συρ, όσο και την ναζιστική ΧΑ, στο προσκήνιο.
Αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη αυτή τη στιγμή, που δεν έχει κανένα αντικειμενικά μέλλον, αλλά και καμία πολιτική αξία, είναι μια απολίτικη διαμαρτυρία που ελλοχεύει πάρα πολλούς κινδύνους., που μπορούν να μας φέρουν πίσω κάτι ζόμπι όπως οι Γιούντερ, Κρικ και Ρόζενμπεργκ.
Αν κάτι έχει μέλλον αυτό είναι η Αφρική, η Ασία, η Ευρασία και η Λατινική Αμερική, ο προτεσταντικός κόσμος της μεταρρυθμιστικής διαμαρτυρίας, μας τελείωσε, γιατί νομοτελειακά ο ιστορικός της κύκλος έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα!!!
Γιάννης Μπικάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου