Η ντροπή ντροπή δεν έχει. «Ημέρα της Ευρώπης» είναι, λέει, η 9η του Μάη. Μια μέρα άδεια από ιστορία και περιεχόμενο. Όχι, δεν γιορτάζεται η «Ημέρα της Νίκης» κατά του φασισμού – ναζισμού από τον Κόκκινο Στρατό που διέσωσε τους λαούς της αγνώμονος, σήμερα, Ευρώπης από τον φασισμό. Της Ευρώπη του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού που γεννοβολάει στην πίσω αυλή της τον φασισμό και τον πόλεμο. Και, για να αποτινάξει την ιστορική μνήμη και να κάνει χυδαίο αντικομουνισμό, λέει και μερικά «κακά λόγια» απαράδεκτης «εξίσωσης» για το… «άτακτο» φασιστικό τέρας της που το ξαμολάει σε χώρες να κάνει και σήμερα τις βρώμικες δουλειές του συστήματος.
Η Ευρώπη των επεμβάσεων, του ΝΑΤΟ, των βομβαρδισμών λαών και χωρών, της επιβολής οικονομικού νεοφασισμού και των ετοιμασιών νέων πολέμων, γιορτάζει! Γιορτάζει εν κενό ανθρωπισμού και γεμάτη ως τον λαιμό με ιμπεριαλισμό.
Η «Ημέρα της Νίκης» όμως είναι ποτισμένη με το αίμα των λαών. Κι αν το αίμα καλύφθηκε, για την ώρα, κάτω από το χώμα, ένα είναι σίγουρο: Ότι και πάλι θα καρπίσει το δέντρο της απελευθέρωσης και της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γιατί, αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας και οι νεκροί μας κρατάνε πάντα της καμπάνας το σχοινί να σημάνουν την Επ-Ανάσταση!
Μια (κόκκινη στην πραγματική της διάσταση) σημαία με το σφυροδρέπανο θα το θυμίζει σε όλους τους λαούς και θα χάνουν τον ύπνο τους οι καπιταλιστές, καθώς θα πετάει στο καλάθι των ιστορικών αχρήστων, κάθε απόπειρα παραχάραξης της ιστορίας…
Η κόκκινη μέρα των λαών δεν αποχρωματίζεται
Ηδιαστρέβλωση των γεγονότων, η παραποίηση της πραγματικότητας και η παραχάραξη της Ιστορίας υπήρξαν ανέκαθεν προσφιλής μέθοδος των εκπροσώπων του αντιδραστικού οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κορωνίδα ωστόσο της χυδαιότητάς της είναι το ότι προσπάθησε να καθιερώσει - εντελώς ανιστόρητα και θρασύτατα - την επέτειο της 9ης του Μάη, της μέρας που η ναζιστική Γερμανία παραδινόταν άνευ όρων στον σοβιετικό στρατό και που η ΕΣΣΔ τερμάτιζε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο των 50 εκατομμυρίων νεκρών, ως ... «Μέρα της Ευρώπης»!
Η αστική ιστοριογραφία προσπάθησε και προσπαθεί ακόμα να θολώσει το νόημα της επετείου και να θάψει το γεγονός ότι τους άδικους, ιμπεριαλιστικούς πολέμους τούς γεννά ο καπιταλισμός. Η Ιστορία όμως δεν ξαναγράφεται, γιατί η μέρα αυτή είναι ήδη καθιερωμένη στις συνειδήσεις ως Μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, που ανήκει από τότε, από το 1945 και για πάντα, μόνο σε εκείνους που θυσιάστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, μόνο σε εκείνους που αντιστάθηκαν στον ναζιστικό - φασιστικό ιμπεριαλιστικό Αξονα Γερμανίας - Ιταλίας - Ιαπωνίας και στους συμμάχους του.
Αυτήν την ηρωική κόκκινη μέρα, θέλουν με κάθε τρόπο να την αποχρωματίσουν και να της αλλάξουν την ουσία, που σφράγισε ανεξίτηλα η εποποιία του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και των αντιστασιακών κινημάτων της Ευρώπης, με τον πρωτοπόρο και καθοριστικό ρόλο των Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Αθλια προπαγάνδα
Πρόκειται για μια άθλια προπαγανδιστική εκστρατεία συσκότισης των γεγονότων και πλύσης εγκεφάλου, με στόχο την ανάδειξη της ΕΕ σαν Ευρώπης, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ένωση των οικονομικά ισχυρών, που χρησιμοποιεί όπου τη συμφέρει τον φασισμό ως δεκανίκι, αλλά και ως χρυσή εφεδρεία του κεφαλαίου.
Με τις αντιδραστικές και αντιεπιστημονικές προσπάθειές τους να μετονομάσουν την 9η του Μάη σε «Μέρα της Ευρώπης», το μόνο που καταφέρνουν είναι να υπενθυμίζουν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο ότι εκείνη τη μέρα το καθοριστικό χτύπημα στον ναζισμό το έδωσε η ΕΣΣΔ, με περισσότερους από 20 εκατομμύρια νεκρούς. Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι εκείνη την περίοδο οι νικήτριες καπιταλιστικές χώρες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου παρείχαν σημαντική βοήθεια στη ναζιστική Γερμανία, με σκοπό να την αξιοποιήσουν ως δύναμη κρούσης ενάντια στη Σοβιετική Ενωση.
Σκέφτομαι πάντως πως δεν θα ήταν κακή ιδέα να καθιερώσουν κάποια στιγμή μια πραγματική «Μέρα της ΕΕ», φροντίζοντας όμως κάποιες λεπτομέρειες. Π.χ. να υπενθυμίζουν στη διάρκειά της ότι οι εκκλήσεις της στους λαούς να τη συνδιαμορφώσουν (!) αποτελούν προκλητικό εμπαιγμό, γιατί η Ιστορία έχει καταγράψει ότι ουδέποτε ρωτήθηκαν οι λαοί για τη συγκρότησή της, ενώ όποτε με δημοψηφίσματα τοποθετήθηκαν για τις αντιλαϊκές Συμφωνίες της, όπως του Μάαστριχτ ή η Συνθήκη της Λισαβόνας, στη Δανία, στην Ιρλανδία και αλλού, και τις απέρριψαν, η «δημοκρατική» ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις επιστράτευσαν παντός τύπου εκβιασμούς, επιβάλλοντας τη διεξαγωγή επαναληπτικών δημοψηφισμάτων, μέχρι αυτές να επικυρωθούν.
Επομένως, προτείνω να υπογραμμίζει στη διάρκεια των εορτασμών μιας τέτοιας «Μέρας» ότι από τις απαρχές της μέχρι σήμερα, ήταν και είναι Ενωση των μονοπωλίων και ότι υπάρχει για να εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα, αυξάνοντας την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την καταπίεση των εργαζομένων. Ετσι μάλιστα, αξίζει μια τέτοια «Μέρα», αλλά μόνο έτσι.
Οσο για την 9η του Μάη, ας την αφήσουν εκεί που ανήκει, για να συνεχίζει να εμπνέει τους λαούς να αγωνίζονται να απαλλαγούν απ' τα αντιλαϊκά μέτρα και τα μνημόνια διαρκείας, την ανεργία, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τους πολέμους και την προσφυγιά, προς όφελος των κερδών των λίγων.
Η μέρα αυτή αποτελεί ένα τεράστιο ιστορικό δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον του επαναστατικού κινήματος.
Ο Ερνεστ Χεμινγουέι, αναγνωρίζοντας την ανεκτίμητη συνεισφορά του Κόκκινου Στρατού, έλεγε:
«Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό,τι μπορεί ποτέ να πληρώσει».
Αυτό τα λέει όλα...
Επαγρύπνηση και αγώνας
Ο Α' και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα των αγορών, που είχαν οξυνθεί σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Συνέβησαν για να επιβεβαιώσουν ότι όταν μέσα σε ιμπεριαλιστική «ειρήνη» δεν λύνονται οι αντιθέσεις των μονοπωλίων για τον έλεγχο των αγορών και την κερδοφορία τους, λύνονται με τον πόλεμο. Στη σημερινή δυστοπία, επιβάλλεται να επαγρυπνούμε, ιδιαίτερα στην περιοχή μας, στην Ανατ. Μεσόγειο και στη Μ. Ανατολή, όπου οι συγκρούσεις για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους δρόμους της Ενέργειας είναι καθημερινές.
Της
Σεμίνας ΔΙΓΕΝΗ
Μεγάλη νίκη του Κόκκινου στρατού της ΕΣΣΔ με ηγέτη τον σ. Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ. Μία νίκη που κατακτήθηκε με την θυσία του Σοβιετικού λαού και τους δύο ΕΛΙΓΜΟΥΣ ένα με κάθε Ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Χάρη σε αυτή την νίκη αποσπάστηκαν 9 χώρες απο τον Καπιταλισμό. Θα ήταν πολύ περισσότερες αν η Κ.Δ δεν είχε πέσει στα χέρια του Οπορτουνισμού το 1935... Δυστυχώς το κόμμα των Μπολσεβίκων βγήκε απο τον πόλεμο με 5000000 νεκρούς με αποτέλεσμα την αλλαγή συσχετισμού υπέρ του οπορτουνισμού. Απέμεινε η επίσημη επικράτηση τους την 5η Μάρτη του 1953 με τον ...θάνατο... του Ι.Β ΣΤΑΛΙΝ. ΑΘΑΝΑΤΟΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή