Τίνος είναι η πατρίδα τελικά ??

 

► Στo κομμουνιστικό μανιφέστο οι Μάρξ - Ενγκελς μας δίδαξαν πως ... "οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα" ... και ήρθε αυτός, ο Αρης Βελουχιώτης απο ένα μπαλκόνι της Λαμίας να μας πεί οτι ... "το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα". Τι έγινε τελικά ?? Εμεινε η πατρίδα ορφανή ?? Μήπως ο Αρης ... έγραφε στα παλιά του τ΄άρβυλα τους Μάρξ και Ενγκελς όταν φώναζε οτι ... "μόνο ο εργάτης έχει πατρίδα" ?? Μήπως ο Αρης ήταν απλά ένας ... εθνικιστής του κερατά ?? Και ο Ζαχαριάδης εθνικιστής ?? Και ο Μπελογιάννης ??


► Κι΄όμως υπάρχουν σήμερα κάτι ψώνια ... που παρότι δεν τολμούν να πιάσουν στο στόμα τους (και στα πληκτρολογιά τους) τον Αρη, τον Νίκο και τον Νίκο ... μπορούν εύκολα να λένε το ΚΚΕ εθνικοσωβινιστικό !!! Δεν μπορούν να καταλάβουν με τίποτα σήμερα (γιατί πριν λίγο καιρό έκαναν πως καταλάβαιναν) ... οτι οι Μαρξ - Ενγκελς και οι έλληνες κομμουνιστές σαν και αυτούς που αναφέρω στην εισαγωγή ... είναι κομμάτια μιάς αδιάσπαστης διαλεκτικής αλληλουχίας. 

► Ο μαρξισμός μας διδάσκει οτι το εθνικό κράτος και τελικά τα όρια της εθνότητας και της πατρίδας είναι ιστορικά-μεταβατικά. Το εθνικό κράτος είναι γέννημα του καπιταλισμού ... "Η αστική τάξη όλο και περισσότερο καταργεί τον κατακερματισμό των μέσων παραγωγής, της ιδιοκτησίας και του πληθυσμού. Συσσώρευσε τον πληθυσμό, συγκεντροποίησε τα μέσα παραγωγής και συγκέντρωσε την ιδιοκτησία σε λιγοστά χέρια. Η αναγκαία συνέπεια ήταν ο πολιτικός συγκεντρωτισμός. Ανεξάρτητες επαρχίες με διαφορετικά συμφέροντα, νόμους, κυβερνήσεις και δασμούς, και που συνδέονταν μεταξύ τους σχεδόν μονάχα με σχέσεις συμμαχίας, συσπειρώθηκαν σε ένα έθνος, μία κυβέρνηση, ένα νόμο, ένα εθνικό ταξικό συμφέρον, μια τελωνειακή ζώνη."  

► "Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα" ... φώναζε το Μανιφέστο. Το ίδιο μανιφέστο που δηλώνει κατηγορηματικά οτι ... "Αφού, όμως, το προλεταριάτο πρέπει κατ' αρχήν να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε εθνική τάξη (να ανυψωθεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους), να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια που δίνει η αστική τάξη. Οι εθνικοί χωρισμοί και οι εθνικές αντιθέσεις ανάμεσα στους λαούς εξαφανίζονται όλο και περισσότερο με την ανάπτυξη της αστικής τάξης, την ελευθερία του εμπορίου, την παγκόσμια αγορά, την ομοιομορφία της βιομηχανικής παραγωγής και των συνθηκών ζωής που αντιστοιχούν σ' αυτήν. Η κυριαρχία του προλεταριάτου θα τους εξαφανίσει ακόμα πιο πολύ. Η κοινή δράση, τουλάχιστον των πολιτισμένων χωρών, αποτελεί έναν από τους πρώτους όρους της απελευθέρωσής του." 

► Η διαλεκτική της ιστορίας ... που φαίνεται να στερούνται παντελώς τα σημερινά φυντάνια. Δηλαδή πόσο πιό απλά έπρεπε να τους το πουν ο Κάρολος και ο Φρίντριχ για να το καταλάβουν ?? ... "Η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη, αν όχι στο περιεχόμενο, στη μορφή είναι κατ΄αρχήν εθνική. Φυσικά, το προλεταριάτο κάθε χώρας πρέπει να ξεμπερδέψει πριν απ΄όλα με τη δική του αστική τάξη."  Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα ... αλλά δεν πρόκειται ποτέ να απελευθερωθούν αν δεν πάρουν στα χέρια τους την εξουσία ... του έθνους τους, της "πατρίδας" των αστών. Και για όσους επιμένουν να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, γράφει το Μανιφέστο ... "Στο βαθμό που θα καταργείται η εκμετάλλευση του ενός ατόμου απο το άλλο, θα καταργείται η εκμετάλλευση του ενός έθνους απο το άλλο. Μαζί με την εξάλειψη της αντίθεσης των τάξεων στο (ας το κάνω με κεφαλαία και χοντρά μήπως συγκινηθεί κανένας τοιούτος) ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ, εξαλείφεται και η εχθρική στάση των εθνών μεταξύ τους."  Νάτος λοιπόν και ο διεθνισμός των εργατών στην πολιτική πράξη !!! Οι εργάτες όλων των εθνών ... δεν θα απελευθερωθούν ποτέ αν δεν κατανοήσουν οτι ... "η κοινή τους δράση αποτελεί έναν απο τους πρώτους όρους της απελευθερωσής τους."  

► Ακριβώς αυτή την αδιάσπαστη διαλεκτική σύνδεση ανάμεσα στο ... "οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα ... μέχρι να κατακτήσουν την πατρίδα τους" ... με το ... "οι εργάτες θα απελευθερωθούν οριστικά όταν σε όλα τα έθνη κατακτήσουν την πατρίδα τους" ... την διαλύσεις ... παύεις να είσαι μαρξιστής. Περνάς στο παραλήρημα οτι ο Μάρξ ... ήταν και διεθνιστής και εθνικιστής !!! 

► Παρότι απο τα χρόνια που γραφόταν το Μανιφέστο ο καπιταλισμός έχει περάσει στο ιμπεριαλιστικό σταδιό του και πολλά πράγματα έχουν αλλάξει ... το εθνικό κράτος είναι όργανο του καπιταλισμού που όμως έχει την ακατανίκητη τάση να το υπερβαίνει (κοσμοπολιτισμός του κεφαλαίου για την εξασφάλιση του κέρδους ... "το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα") αλλά ταυτόχρονα του είναι απαραίτητο για την επιβίωση (διαιώνιση αστικής εξουσίας, καθυπόταξη προλεταριάτου, μηχανισμός συσσώρευσης κερδών ... με όργανο την καπηλεία της πατρίδας, τον εθνικισμό δηλαδή). Την ίδια στιγμή στον μονοπωλιακό καπιταλισμό το προλεταριάτο ... που δεν έχει πατρίδα ... χρειάζεται ακόμα τα "όρια" του αστικού εθνικού κράτους για να οργανωθεί και να κατακτήσει την εξουσία, αλλά ποτέ δεν θα την κατακτήσει περιορισμένο στα όρια του αστικού εθνικού κράτους, ποτέ δεν θα την κατακτήσει εαν δεν καταργήσει τα όρια του αστικού εθνικού κράτους ... στην δράση του.

► Να λοιπόν γιατί ... ο μόνος πατριώτης είναι ο διεθνιστής ... που όμως δεν μπορεί να είναι καθόλου διεθνιστής αν δεν επιδιώκει να γίνει η ηγετική δύναμη μέσα στο έθνος του, μέσα στην πατρίδα του. Να γιατί οι Ελληνες κομμουνιστές σαν τον Ζαχαριάδη, τον Βελουχιώτη και τον Μπελογιάννη ... ήταν και μαρξιστές και πατριώτες ... παρότι σαν πολιτική πρωτοπορία των εργατών ... δεν είχαν πατρίδα. Απλά την ονειρεύτηκαν, πάλεψαν και μάτωσαν για να την χτίσουν ... με τον τρόπο που τους έδειχναν οι κλασσικοί.  

αναδημοσίευση απο το ΑΝΤΙΒΑΡΟ