Πες μας τι γίνεται μ’ εκείνα τα παιδιά, που σας κοιτούν ίσια στα μάτια

Της Ρούλας Καραγιάννη*

Μέρες κορoνοϊού και ο άνεμος της κυβερνητικής αδιαφορίας χτυπά μαζί με κάθε εργασιακό δικαίωμα κάθε αδύναμο κρίκο που δεν χρειάζεται, ώστε να κρατήσει συμπαγή  την αλυσίδα των συμφερόντων του! Ήχοι τριγμών σε ταινία τρόμου που υποβόσκει με υπότιτλους, καθώς ο κόσμος θεοποιεί τσιόδρες και η πολιτική σκηνή  βαφτίζει επιτυχία την ατομική ευθύνη.  Οι τηλεπερσόνες βαλτές, απέκτησαν άποψη για το πώς γράφεται η προστακτική του αορίστου στα πανό του τελευταίου συλλαλητηρίου για την παιδεία κι αν τους ρωτήσεις  τι γνωρίζουν για την κατάσταση στα σχολεία θα σε κοιτάξουν με ύφος εκατό  καρδιναλίων και θα συνεχίσουν το πρωινό τσιφτετέλι πάνω στα δωδεκάποντα ή θα γίνουν ένα με την καρέκλα μπροστά στην κάμερα, ισιώνοντας τη γραβάτα και ξεροβήχοντας, πριν περάσουν στο επόμενο, ραμμένο στα μέτρα τους, παραμύθι που βαφτίζουν ρεπορτάζ!

Πες μας τι γίνεται μ’ εκείνα τα παιδιά που σας κοιτούν ίσια στα μάτια.

Σκληρή η αλήθεια, ακόμη πιο σκληρή όμως η πραγματικότητα, όταν θεωρεί αόρατους τους αδύναμους κρίκους μιας κοινωνίας κι εγκληματεί εθελοτυφλώντας!

Σκληρή η αλήθεια κι ακόμη πιο σκληρή η πραγματικότητα για τα παιδιά με αναπηρίες.

Παιδιά με αυτισμό, παιδιά με κινητικές αναπηρίες, παιδιά με προβλήματα όρασης και ακοής, παιδιά με Σύνδρομο Ντάουν, παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις μέρες του εγκλεισμού καθώς τα ειδικά σχολεία, όσα απέμειναν, παραμένουν κλειστά. Τα κέντρα διημέρευσης παραμένουν κλειστά. ΚΔΑΠ και ΜΕΑ παραμένουν κλειστά.

Κλεισμένα παραμένουν στα σπίτια τους και τα παιδιά με αναπηρίες, στα αζήτητα, λες και είναι αόρατα και δεν υπάρχουν. Ό,τι δεν συνηγορεί με την κερδοσκοπική πολιτική τους άλλωστε το εξαφανίζουν, το αγνοούν και του συμπεριφέρονται σαν αόρατο. Οι πολιτικές και ηθικές ευθύνες απέναντι σε όλους τους πολίτες και κυρίως στα παιδιά με αναπηρία δε βαραίνουν τους ασυνείδητους.

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση που  έκανε παντιέρα επιτυχίας η κυβέρνηση και που δεν μπορούσε να εφαρμοστεί αν δεν έβαζαν πλάτη οι εκπαιδευτικοί κι αν δεν συνεργάζονταν μαθητές και γονείς, δεν μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά με αναπηρίες και τις οικογένειές τους.

Καμιά συλλογικότητα και καμιά αλληλεγγύη αυτές τις μέρες δεν μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά και  δεν αρκεί για να απαλύνει τη βασανιστική καραντίνα των παιδιών με αναπηρίες.

Τα παιδιά όλο αυτό το διάστημα δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί είναι εγκλωβισμένα στο σπίτι, γιατί δεν πηγαίνουν σχολείο.

Τα παιδιά  δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί  δεν βλέπουν τους φίλους τους, τους συμμαθητές  τον εκπαιδευτή, το λογοθεραπευτή,  τον θεραπευτή τους.

Τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν ακολουθούν το πρόγραμμά τους  και αυτό τα κάνει δυστυχισμένα.

Ο εγκλεισμός των παιδιών στο σπίτι και η απουσία ρουτίνας και  προγράμματος που είχαν συνηθίσει να ακολουθούν, τους προκαλεί άγχος, θλίψη κι αίσθημα ματαιότητας. 

Έχεις συναντήσει παιδί με αναπηρίες;  Πες μου ποια κρατική δομή δημιουργήθηκε για να στηρίξει αυτά τα παιδιά και τους γονείς τους;

Η ειδική αγωγή δεν είναι εκπαίδευση, είναι θεραπεία, φωνάζουν οι γονείς.

Πες μου ποιος άκουσε την κραυγή αγωνίας τους. Πες μου τι γίνεται με εκείνα τα διαφορετικά παιδιά.

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν βοηθάει αυτούς τους γονείς που δεν ξεκουράζονται όλη μέρα, προσπαθώντας να απασχολήσουν μέσα στο σπίτι ένα παιδί με αναπηρία. Δεν μπορεί να βοηθήσει εκείνη τη μητέρα, που δεν αναπαύεται στιγμή, προσπαθώντας  να ελέγχει τις αντιδράσεις του παιδιού της, που  μπορεί να το θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και μέσα στο σπίτι. Δεν μπορεί να βοηθήσει εκείνη τη μητέρα, που εξάντλησε κάθε ιδέα και προσπάθεια, ξεπερνώντας τον εαυτό της, στεκόμενη με δύναμη και πίστη δίπλα στο παιδί της! Δεν μπορεί να απαλύνει τον πόνο της, όταν ακούει το βράδυ το ουρλιαχτό του αυτιστικού παιδιού της, που εκφράζει με αυτό τον τρόπο τις ανάγκες του.

Οι γονείς παιδιών Ειδικής Αγωγής απευθύνουν έκκληση στο Υπουργείο Παιδείας, ζητώντας να παρθεί άμεσα απόφαση για άνοιγμα των σχολείων και επαναλειτουργία της εκπαίδευσης μέσω της Ειδικής Αγωγής.

«Έκπληκτοι παρατηρήσαμε την ανακοίνωσή́ σας ότι προβλέπεται αναστολή́ λειτουργιάς για όλα τα Ειδικά́ σχολεία, μη λαμβάνοντας υπόψιν το άρθρο 5 και το άρθρο 24 της Σύμβασης του Ο.Η.Ε που αντιστοίχως αναφέρεται στην “Ισότητα και μη διάκριση” και “Ισότιμη συμμετοχή́ του συνόλου του μαθητικού́ πληθυσμού́ στην εκπαίδευση”. Και αυτό́ παρ’ όλες τις εκκλήσεις του Ο.Η.Ε προς όλες τις κυβερνήσεις να ληφθεί́ μέριμνα ώστε η πανδημία του κορωνοϊού να μην εντείνει τις ανισότητες και να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και η πρόσβασή́ τους σε ευκαιρίες εκπαίδευσης και συμμετοχής τους στην κοινωνία».

Επισημαίνουν ότι το κλείσιμο των σχολείων, ιδίως αυτών Ειδικής Αγωγής, είχε ολέθριες συνέπειες στη λειτουργικότητα και τον ψυχισμό́ των παιδιών ΑΜΕΑ (παλινδρόμηση, έκπτωση δεξιοτήτων, κοινωνικός αποκλεισμός).

Για αυτό το λόγο ζητούν να ληφθούν ΑΜΕΣΑ όλα τα απαραίτητα μέτρα, τόσο για τους μαθητές, όσο και για τους/τις εκπαιδευτικούς της ειδικής αγωγής και το ειδικό βοηθητικό προσωπικό και να επαναλειτουργήσουν ΟΛΕΣ οι δομές ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης.

Το υποκριτικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης αναλώνεται κάνοντας θόρυβο βεγγαλικών στην δυνατότητα  κάμερας, υποχωρώντας στις πιέσεις των σχολαρχών που δε θέλουν να χάσουν τα δίδακτρα απ’ όσα παιδιά δεν επιστρέψουν για ειδικούς λόγους στο σχολείο. Και μια μερίδα πολιτών  φαντασιώνεται πως ήρθε η ώρα να αξιολογήσει τον κακό δάσκαλο του παιδιού του! Σταματήστε να παίζετε με αθώες ψυχές! Είναι αναλγησία!

Τι θα γίνει επιτέλους με εκείνα τα παιδιά που σας κοιτούν ίσια στα μάτια!

Ρούλα Καραγιάννη
Εκπαιδευτικός

ΠΗΓΗ