Τα 70 τελευταία μας χρόνια (Πόσες ΔΕΘ να χωρέσουν πια ?)

Τα πρακτικά αποτελέσματα της αστικοπροβοκατόρικης λειτουργίας του εσμού τΣυριζαίων, "κεντροαριστερών", εξωκοινοβουλευτικών, ψευτο"τρομοκρατών" κουφοντινορουβιτσαίων, αναρχομπαχάλων, των διαφόρων "αριστερών" σελέμπριτις και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων, δηλαδή του "αριστερού" μασκαρέμματος του Γενικού ΠΑΣΟΚ της μετεμφυλιακής ελληνικής κοινωνίας:
Το ξέπλυμα του "δεξιού" μασκαρέμματος του ίδιου Γενικού ΠΑΣΟΚ.

Μετά τον Εμφύλιο η Αντίδραση/Ιμπεριαλισμός, η εν γένει Κεφαλαιοκρατία στην Ελλάδα, συνειδητοποίησε ότι το δίπολο Δεξιοβασιλικοί-Βενιζελικοί, σαν πολιτικό εργαλείο, δεν τράβαγε για την χειραγώγηση του Λαού. Χρειάζονταν πιο γενναίες παραχωρήσεις για να τραβήξουν με το μέρος τους τα πιο κοντινά ταξικά στρώματα.

Κατάλαβαν δηλαδή αυτοί, πολλοί νωρίτερα από την πρωτοπορία της ε.τ., ότι έπρεπε να συστήσουν αυτοί, για τα δικά τους συμφέροντα, την δική τους κοινωνική συμμαχία, δηλαδή την ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ του ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ με τα ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ. Πλήρωσαν, αλλά η κομπίνα έπιασε και τη ζημιά τη ρεφάρισαν γρήγορα καθώς αυτή η πολιτική σταθεροποίηση, που έτσι πέτυχαν, αποτέλεσε την βάση για την εξάπλωση του ελληνικού Ιμπεριαλισμού σε αγαστή συνεργασία βέβαια με τον διεθνή.

Χαρακτηριστικός πολιτικός μοχλός αυτής της αλλαγής (...."Αλλαγής"!!!- Χα,χα!) ήταν το ΠΑΣΟΚ, αλλά, προσέχτε, την προεργασία πραγματοποίησε ήδη νωρίτερα το τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου, που νωρίτερα είχε εμφανιστεί σαν σύμμαχος του ΕΑΜ "σπρώχνοντας" την ιδέα της "Προοδευτικής-Δημοκρατικής Παράταξης". 

Ο ΔΣΕ ανέτρεψε προσωρινά αυτά τα σχέδια(*), αλλά όλοι αυτοί φρόντισαν να ηττηθεί, ώστε να προχωρήσει το πλάνο. Η Χούντα επίσης, παρότι στήριξε αυτή την αντιδραστική συμμαχία, ήταν μια, αναγκαία για τις συγκυριακές ανάγκες του Ιμπεριαλισμού άλλά προσωρινή/μεταβατική, κίνηση, μια παρένθεση, που γρήγορα έκλεισε για να προχωρήσει απρόσκοπτα το σχέδιο. Πολιτικά την "πασοκοποίηση" της παραδοσιακής αντιδραστικής-βασιλικής δεξιάς ανέλαβε ο Καραμανλής, γνωστός και σαν "Τριανταφυλλίδης", που την μορφοποίησε τελικά μεταπολιτευτικά, με την "ΝΔ", με την ανεκτίμητη βοήθεια του "ασπόνδου" συνεργάτη του, Γ. Παπανδρέου, η "Παπατζή" του 1ου, που παράλληλα συγκράτησε την βενιζελική παράταξη σαν "Ενωση Κέντρου", ώστε να αποτελέσει την μεγάλη δεξαμενή ψήφων του ΠΑΣΟΚ.

Η πολιτική επιτυχία αυτής της αντιδραστικής συμμαχίας συνίσταται κύρια στο ότι κατάφερε να παρασύρει και την ελληνική εργατική τάξη, αποσπώντας την από την επιρροή του ΚΚΕ, με κύριο πολιτικό μοχλό ασφαλώς το ΠΑΣΟΚ.
Βέβαια, αυτή η "ΑΛΛΑΓΗ" θα αντιμετώπιζε περισσότερες δυσκολίες, δεν ξέρω τώρα αν θα ήταν αποτρεπτικές, ΑΝ η επιρροή της α.τ. δεν είχε κατά κάποιο τρόπο διαβρώσει και το ίδιο το ΚΚΕ. Η "πασοκοποίηση" διάβρωσε όλο το σώμα της ελληνικής κοινωνίας, αλλού 100% αλλού έστω και λίγο.
---------------------------------------
(*) Μάλλον όχι συνειδητά, αλλά περισσότερο με την φυσική του παρουσία και δράση. Ο ΔΣΕ ήταν "τάξη εναντίον τάξης" είτε το ήθελε, είτε όχι. Γι αυτό και βρήκε απέναντί του σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα δεξιούς και "αριστερούς", ενίοτε και "κομμουνιστές"....

Σεχτάρ ο Τρομερός