Περι "Εθνών "και λοιπες μ.....

Aς το βάλω κι εδώ γιατί τους έχω βαρεθεί τους διαφόρους "εθνολόγους" και τις αρλούμπες τους.
Τα «έθνη» γεννιούνται και πεθαίνουν, όπως κάθε τι υλικό.
Η κατηγορία «έθνος» διαχρονικά αλλάζει περιεχόμενο, ακόμη και αν διατηρεί κάποια εξωτερικά μορφολογικά γνωρίσματα. Τα δουλοχτητικά «έθνη» διαφέρουν ουσιαστικά από τα φεουδαρχικά και τα καπιταλιστικά. Και όλα μαζί, από τα προλεταριακά, που είναι μη εκμεταλευτικά και σήμερα βασικά βρίσκονται «εν υπνώσει» αλλά ιστορικά εμφανίστηκαν σαν σοσιαλιστικά, στον εικοστό αιώνα. Και θα ξαναεμφανιστούν, με πιο συμπαγή/ξεκάθαρη την αταξική τους ουσία/υφή. Οι διαφορές τους θα είναι πια μόνο πολιτιστικές και γι αυτό, όχι απλά συμβατές μεταξύ τους, αλλά και αναγκαίες μέχρι η Ζωή να εξελιχτεί σε ανώτερες, άγνωστες σήμερα, μορφές της.
Το εξοχώτερο δείγμα πραγματοποίησης αυτής της λογικής ήταν η πολυεθνική ΕΣΣΔ, και πρωτεργάτης της ήταν ο Στάλιν.



Η αυτογνωσία ενός «έθνους» δεν μπορεί να αγνοείται, αφού διαμορφώνει ουσιαστικά την συμπεριφορά του σε κάθε ιστορικό πλαίσιο, που το δεδομένο «έθνος» υπάρχει. Δεν αποτελεί όμως αντικειμενικό χαρακτηριστικό του, για τον ίδιο λόγο, που η γνώμη κάθε υποκειμένου για τον εαυτό του, ανήκοντας στη σφαίρα της αντανάκλασης, δεν προσδιορίζει υποχρεωτικά και την φύση αυτού του αντικειμένου.
Η ιδιοποίηση του «έθνους» από την αστική εξουσία, που το ταύτισε παράλογα και εγκληματικά με το κράτος της (εθνοκρατική οντότητα) για προφανή σκοπιμότητα, δεν πρεπει να ταυτίζεται με το ίδιο το «έθνος». Αλλωστε, πουθενά δεν επιτεύχθηκε αυτό: Κάθε αστική «εθνογένεση» δημιουργούσε ταυτόχρονα και, πέντε-έξι το λιγώτερο, «μειονοτικά» (δηλαδή «νέα εθνογενετικά») προβλήματα, που την αμφισβητούσαν, συντελώντας ουσιαστικά στην εξουδετέρωση της ταξικής πάλης και άρα σταθεροποίηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Ομως "έθνη" υπήρχαν, και αρκετά, αν και διαφορετικής υφής, και πριν από την κρατικοποίησή τους.
Μην πνίγεστε σε μια κουταλιά νερό, και, βασικά, στην αστική προπαγάνδα.

Κι αν προσέξετε την στάση του ΚΚΕ, νομίζω πουθενά δεν αντιφάσκει με τις παραπάνω, για μένα αυτονόητες, βασικές αφετηρίες. Δυστυχώς είναι ο μόνος πολιτικός σχηματισμός, που έχει σχέση με τον Διαλεκτικό/Ιστορικό υλισμό.

Σεχταρ ο τρομερος