ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΝΑΥΑΓΙΟ ΔΕΞΑΜΕΝΟΠΛΟΙΟΥ «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ» - ΡΥΠΑΝΣΗ ΤΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

Να απαντηθεί αποφασιστικά η εγκληματική πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου

Copyright 2017 The Associated

Το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ στις 10 Σεπτέμβρη 2017 στη θαλάσσια περιοχή της Σαλαμίνας και η μεγάλη καταστροφή του περιβάλλοντος στο Σαρωνικό Κόλπο μπορούν να γίνουν βάση για την εξαγωγή γενικότερων συμπερασμάτων, πολύ χρήσιμων για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, τη λαϊκή πάλη.

Οπως και σε άλλες (παρόμοιες) περιπτώσεις «ναυτικών ατυχημάτων» η πολιτική αντιπαράθεση που εκδηλώνεται ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό. Η κυβέρνηση προσπαθεί να καλυφθεί, να δικαιολογηθεί και να κρύψει τις ευθύνες της και η αστική αντιπολίτευση να καρπωθεί πολιτικά οφέλη, αποσιωπώντας τις δικές της ευθύνες όταν ήταν στην κυβερνητική θέση.

Αυτό κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σήμερα με το ναυάγιο του ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ, αυτό έκαναν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια π.χ. με την τραγωδία του επιβατικού πλοίου ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ το 2000 στην Πάρο που στοίχισε 82 νεκρούς ή τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου ΑΛΦΑ 1 στον κόλπο της Ελευσίνας το 2012 με έναν νεκρό ή τόσα και τόσα άλλα «ναυτικά ατυχήματα».

Ομως, μέσα από τους άσφαιρους διαξιφισμούς «περί ανέμων και υδάτων» προβάλλει ένα πολύ ουσιαστικό ζήτημα: Η στρατηγική σύμπλευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών κομμάτων και η κοινή προσπάθεια να καλύψουν τις εφοπλιστικές ευθύνες, την πραγματική αιτία των εγκλημάτων που αποκαλούνται ναυτικά ατυχήματα, την καπιταλιστική ανάπτυξη που έχει κινητήρια δύναμη τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.

Eurokinissi

Η πραγματικότητα αυτή δεν περιορίζεται στο ναυάγιο του σαπιοκάραβου ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ ή άλλα οδυνηρά εγκλήματα των προηγούμενων χρόνων αλλά αφορά τη στάση των αστικών κομμάτων απέναντι στις καταστροφικές πυρκαγιές, τη στάση τους στις πλημμύρες ή τους σεισμούς, για να δικαιολογήσουν τις δραματικές ελλείψεις σε μέτρα πρόληψης και πυρόσβεσης, σε αντιπλημμυρικά έργα ή στην αντισεισμική θωράκιση.

Η πολιτική δύναμη που εκφράζει αταλάντευτα τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα είναι το ΚΚΕ, το οποίο προσπαθεί να προβλέπει τις εξελίξεις, να ενημερώνει έγκαιρα τους εργαζόμενους, διαθέτοντας τις δυνάμεις του για την οργάνωση της λαϊκής πάλης.

Για να στρατευτούν περισσότεροι εργαζόμενοι στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, για την εφαρμογή μέτρων προστασίας της ζωής, της ασφάλειας των εργαζομένων και του περιβάλλοντος, φωτίζοντας την αναγκαιότητα της ανάπτυξης του αντιμονοπωλιακού - αντικαπιταλιστικού αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό που είναι ο βασικός όρος για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, να δούνε οι εργαζόμενοι «άσπρη μέρα».

Η ρύπανση του Σαρωνικού είναι μια μεγάλη τραγωδία και επιβάλλεται να απασχολήσει ουσιαστικά το λαό μας, όμως πρέπει να σημειώσουμε πως μεθοδικά και στοχευμένα τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ΝΔ, προσπαθούν να υποβαθμίσουν την πηγή του προβλήματος και τη σημασία του ναυαγίου του ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ, τις προεκτάσεις που έχει αυτή η εξέλιξη, η οποία προειδοποιεί για τους μεγάλους κινδύνους που παραμονεύουν στις ελληνικές θάλασσες για νέες τραγωδίες, νέα ναυτικά ατυχήματα.

Το ναυάγιο του «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ» και οι προεκτάσεις του

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα πλοία που δουλεύουν στο εσωτερικό της χώρας μας και ιδιαίτερα σε αυτά που συγκεντρώνονται στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, είναι άκρως επικίνδυνη. Το ναυάγιο του ανεφοδιαστικού πλοίου ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ έχει ήδη σημάνει συναγερμό που αφορά τα δεκάδες πλοία εφοδιασμού πετρελαίου (περίπου 90), αλλά και τα εκατοντάδες άλλα, υπέργηρα, υποσυντήρητα δεξαμενόπλοια, φορτηγά και επιβατικά πλοία που ταξιδεύουν χρόνια με μεγάλα προβλήματα ασφάλειας και αξιοπλοΐας, πολλά, ως «πλωτά φέρετρα». Ασφαλώς έχει μεγάλες ευθύνες ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά αλλά μεγάλες ευθύνες έχουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γιατί, επίσης, επί δικής τους διακυβέρνησης το ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ και τα άλλα σαπάκια ήταν υπερήλικα.

Ρωτάμε: Τι θα γινότανε αν το σαπιοκάραβο με τη σύνθεση των 11 ναυτεργατών βυθιζότανε ξαφνικά εν πλω; Αυτό δεν είναι μια υπόθεση αλλά μια ρεαλιστική προσέγγιση παίρνοντας υπόψη την πείρα πλοίων που βυθίστηκαν ξαφνικά ακόμα και αύτανδρα από υποχώρηση σαπισμένων, φθαρμένων λαμαρινών, τρύπες και εισροή υδάτων, από ζημιές στα στεγανά, στη γάστρα του πλοίου κ.ά.

Επί συνόλου 1.856 πλοίων ελληνικής σημαίας άνω των 100 κόρων ολικής χωρητικότητας (κοχ), εκ των οποίων τα 530 είναι δεξαμενόπλοια, τα 776 πλοία είναι ηλικίας άνω των 30 ετών. Ταξιδεύουν με οργανικές συνθέσεις (αριθμό και διάρθρωση πληρώματος) που δεν καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες για ασφαλή κίνηση του πλοίου και οδηγούν σε αβάσταχτη εντατικοποίηση του πληρώματος που γερνάει πριν την ώρα του.

Ο μέσος όρος ηλικίας των ανεφοδιαστικών πλοίων είναι άνω των 40 ετών. Εντελώς ενδεικτικά αναφέρουμε τα πλοία ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΡΓΗΣ, έτος κατασκευής 1964, ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ 1966, NEDA 1966, ΑDRIANA 1976 κ.ο.κ.

Τι να πούνε οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου; Κανένα πιστοποιητικό δεν μπορεί να αλλάξει τους νόμους της φθοράς των πλοίων και τα προβλήματα που προκαλούνται στην ασφάλεια και την αξιοπλοΐα, πολύ περισσότερο που το ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ ήταν 45 ετών, με μεγάλα προβλήματα στο μηχανοστάσιο, διάτρητες σωληνώσεις κ.ά., όπως έχει καταγγελθεί.

Μελέτες που αξιοποιούν την ελληνική και διεθνή εμπειρία τεκμηριώνουν πως τα υπερήλικα πλοία, τα οποία άλλωστε καταδικάζονται από το κυνήγι του εφοπλιστικού κέρδους σε υποσυντήρηση και «μπαλώματα», είναι υψηλού κινδύνου, ευάλωτα σε όλα τα είδη των ναυτικών ατυχημάτων.

Στην προκειμένη περίπτωση, το σαπάκι που βυθίστηκε στο αγκυροβόλιο του Πειραιά (!) κυκλοφορούσε φορτωμένο με επικίνδυνο φορτίο (πετρέλαιο) και εφοδίαζε άλλα πλοία, ενώ είχαν λήξει τα πιστοποιητικά ασφαλείας και το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας αυτό το απέκρυπτε, αναφέροντας σε σχετικό δελτίο Τύπου 11.9.17 (μία ημέρα μετά τη βύθιση) ότι «τα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας του πλοίου είναι σε ισχύ»!

Μόνο μετά την πολύ χρήσιμη αποκάλυψη του πόρταλ του «902», του «Ριζοσπάστη» και την παρέμβαση του ΚΚΕ αναγκάστηκε το ΥΕΝ να αποδεχτεί πως τα πιστοποιητικά είχαν λήξει και ένα πλοίο υψηλού κινδύνου φόρτωνε και ξεφόρτωνε επικίνδυνο φορτίο, έχοντας εξασφαλίσει αδικαιολόγητα παράταση 2 μηνών - μέχρι τις 27 Σεπτέμβρη 2017. Το γεγονός ότι 21 πλοία ταξιδεύουν με δίμηνες παρατάσεις αποδεικνύει πως είμαστε απέναντι σε μια «φάμπρικα» που είναι κίνδυνος - θάνατος για την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα και το περιβάλλον.

Κωμικοτραγικό είναι το γεγονός ότι το πλοίο LASSEA που ανέλαβε τη συλλογή και μεταφορά των πετρελαιοειδών από τις δεξαμενές του βυθισμένου πλοίου είχε (κι αυτό) ληγμένα πιστοποιητικά ασφαλείας και είχε ενταχθεί στο καθεστώς της δίμηνης παράτασης, ενώ επιπλέον το πλοίο αυτό ενοχοποιήθηκε και για λαθρεμπόριο, με αποτέλεσμα να διακοπεί για σημαντικό χρόνο η διαδικασία απάντλησης, αναζητώντας άλλο πλοίο μεταξύ υποψηφίων που είναι (κι αυτά) υπέργηρα και προβληματικά.

Μετά το ναυάγιο του ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ προβλήθηκε η καιροσκοπική παρέμβαση του κ. Τσίπρα στο πλαίσιο μιας πονηρής πρακτικής του «υπεράνω» και του «σωτήρα», που αυτό το διάστημα γυρίζει από 'δώ κι από 'κεί σαν πλασιέ του κεφαλαίου, το 'χει ρίξει στην «καινοτομία» και δεν λερώνει(!!) τα χέρια του με τη λασπουριά του Σαρωνικού.

Ο κ. Τσίπρας μίλησε για κατάργηση του Κλάδου Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων και πέρασμα της ευθύνης των ελέγχων και επιθεωρήσεων των πλοίων σε Νηογνώμονες.

Πώς έχει το θέμα;

Οι Νηογνώμονες είναι ιδιωτικές εταιρείες συνδεδεμένες με το εφοπλιστικό και άλλα τμήματα του κεφαλαίου, επιχειρήσεις που εμπορεύονται υπηρεσίες ασφαλείας, «πουλάνε» πιστοποιητικά και ευθύνονται για ναυτικά εγκλήματα, όπως π.χ. του ελληνικού πλοίου «Iron Antonis» που βυθίστηκε στον Ατλαντικό το 1994, με 24 νεκρούς ναυτεργάτες, ενώ και στο θέμα της χορήγησης των «δίμηνων παρατάσεων» οι Νηογνώμονες έχουν πρωτοστατήσει.

Τα σχετικά στοιχεία ομολογούν πως οι δίμηνες παρατάσεις έχουν την εξής προέλευση: 2 έχουν εκδοθεί από τα κατά τόπους λιμεναρχεία, 5 από την ιδιωτική εταιρεία «Ελληνικός Νηογνώμονας» και 14 από το Νηογνώμονα INSB. Συνεπώς η «ακροβατική» τοποθέτηση του πρωθυπουργού όχι μόνο δεν λύνει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα αλλά στην πράξη χειροτερεύει την κατάσταση, αφού θέτει σε πορεία διάλυσης τον Κλάδο Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων (ΚΕΕΠ), που είναι ο μοναδικός κρατικός φορέας ελέγχου των πλοίων και αποτελεί την προϊστάμενη αρχή ελέγχου των Νηογνωμόνων που με την τοποθέτηση του πρωθυπουργού αυτονομούνται εντελώς και κυριολεκτικά επιβεβαιώνουν πως ο ελεγχόμενος θα εκπληρώνει (άμεσα) και το ρόλο του ελεγκτή.

Στην πράξη έχει αποδειχτεί πως η διαφθορά που σχετίζεται με τις επιθεωρήσεις των πλοίων ή που συνδέεται με το λαθρεμπόριο καυσίμων, δεν περιορίζεται σε λαμόγια ή κάποιες εταιρείες που έχουν χιλιοκαταγγελθεί, αλλά «ζουν και βασιλεύουν», το φαινόμενο έχει σταθερή διαχρονική βάση, ισχύει για όλες τις κυβερνήσεις και εκφράζει τη σαπίλα του καπιταλισμού και τη σχέση της πολιτικής εξουσίας με το εφοπλιστικό και άλλα τμήματα του κεφαλαίου.

Η ρύπανση του Σαρωνικού

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ακολούθησε επιθετική γραμμή για να καλύψει τις ευθύνες της για την περιβαλλοντική καταστροφή, χρησιμοποίησε ψεύδη και έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα.

Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε προσπαθώντας να περάσει στην «κοινή γνώμη» ότι πήρε έγκαιρα όλα τα αναγκαία, κατάλληλα μέτρα είναι «άδειο πουκάμισο». Κι αυτό συμπεραίνεται από την πορεία διαμόρφωσης και επέκτασης της πετρελαιοκηλίδας, η οποία, λόγω της πλημμελούς/ επιφανειακής διαχείρισης του προβλήματος και όχι ουσιαστικής καταπολέμησης, απέκτησε ποιοτικά, πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά και οδήγησε σε μεγάλη ρύπανση του Σαρωνικού στην επιφάνεια της θάλασσας, στο βυθό και στις ακτές.

Οι κυβερνητικές αναφορές ότι κινητοποιήθηκε ο κρατικός μηχανισμός άμεσα, πως τοποθετήθηκαν φράγματα «πάνω από το ναυάγιο» και άρχισε η διαδικασία στεγανοποίησης του πλοίου δεν αποδεικνύουν πως ο σχεδιασμός αντιμετώπισης της κρίσης ήταν ο ενδεδειγμένος και πως τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν κατάλληλα και αποτελεσματικά.

Αντίθετα, στην πράξη αποδείχθηκε πως το σχέδιο «έμπαζε», υπήρξε καθυστέρηση στην επέμβαση για τη στεγανοποίηση και την περικύκλωση - απομόνωση του πλοίου στην επιφάνεια και το βυθό της θάλασσας, με διπλά και τριπλά διαδοχικά φράγματα στις απαιτούμενες αποστάσεις, ενώ τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ανεπαρκή και αναποτελεσματικά.

Αυτό το συμπέρασμα εξάγεται από τον ίδιο το σχηματισμό και την κίνηση της πετρελαιοκηλίδας που σε συνθήκες πολύ καλού καιρού ακολούθησε μια καταστροφική πορεία: Σαλαμίνα, Πειραϊκή, Φρεαττύδα, Αλιμος, Γλυφάδα, Βούλα, Βουλιαγμένη, Καβούρι, Λαγονήσι. Επί της ουσίας, πρόκειται για αδικαιολόγητη επέκταση της ρύπανσης σε μια μεγάλη περιοχή κι αυτό όχι μόνο διαψεύδει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης και του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, αλλά δείχνει πόσο αδίστακτη είναι η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και προσπαθεί πάση θυσία να σταθεί στον κυβερνητικό θώκο.

Τι ειρωνεία! Ακόμα και στις 18/9/17 όταν η τραγωδία ήταν φανερή, ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχετικό δελτίο Τύπου αναφέρει πως «η άμεση κινητοποίηση του ΥΕΝ, της Περιφέρειας Αττικής και των δήμων απέτρεψε την εξάπλωση της ρύπανσης»!

Το ξημέρωμα της 10ης Σεπτέμβρη που η βύθιση του πλοίου επέβαλλε επείγουσα παρέμβαση συγκροτημένου, καλά εξοπλισμένου κρατικού μηχανισμού για αποφυγή της ρύπανσης και στη συνέχεια για την απορρύπανση της θάλασσας, το ΥΕΝ αναζητούσε ιδιωτική εταιρεία που θα αναλάβει αυτές τις ευθύνες, αποκαλύπτοντας τη «γύμνια», αλλά στην ουσία τον ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους, της κυβέρνησης αλλά και του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Ενός, δηλαδή, ισχυρού μηχανισμού, με υπηρεσίες και υποδομές στην υπηρεσία του εφοπλιστικού κεφαλαίου που συρότανε πίσω από τις ιδιωτικές εταιρείες απορρύπανσης και άντλησης του πετρελαίου από το βυθισμένο πλοίο.

Το γεγονός πως στη χώρα μας με τις υψηλές απαιτήσεις που γεννάει το λιμάνι του Πειραιά, γενικότερα το Λεκανοπέδιο Αττικής, με χιλιάδες νησιά και εκατοντάδες πλοία, επιβατικά, δεξαμενόπλοια, υγραεριοφόρα (LNG, LPG) δεν υπάρχει κρατική υπηρεσία που θα έχει την ευθύνη της αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων μεγάλου ναυτικού ατυχήματος, δεν είναι μια στρέβλωση αλλά συνειδητή επιλογή στο πλαίσιο της στρατηγικής που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ο ρόλος της ΕΕ

Αυτές τις μέρες προβάλλεται από τα αστικά κόμματα, μερίδα αναλυτών, καθηγητών και άλλων, ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ποια είναι η αλήθεια;

Η πολιτική της ΕΕ για τα ναυτικά ατυχήματα διαμορφώθηκε στην πορεία του χρόνου, ιδίως μετά από το μεγάλο ατύχημα του δεξαμενόπλοιου «Exxon Valdez» το 1989 κοντά στις ακτές της Αλάσκας και πολύ περισσότερο μετά τα ναυάγια των δεξαμενόπλοιων «Erika» (1999) και «Prestige» (2002) που είχαν ως αποτέλεσμα τη διαρροή δεκάδων χιλιάδων τόνων πετρελαίου στη θάλασσα.

Ομως, οι διαδοχικοί κανονισμοί και οδηγίες, η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας για την Ασφάλεια της Ναυτιλίας (EMSA), το κτίσιμο δεξαμενόπλοιων με τα διπλά τοιχώματα κ.ά. , έχουν στον πυρήνα τους την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου και συνεπώς δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα προβλήματα της ναυτικής ασφάλειας, όπως άλλωστε διαπιστώνεται και στην περίπτωση της διατήρησης της άθλιας κατάστασης που επικρατεί στα ανεφοδιαστικά πλοία και σε πολλά άλλα σαπιοκάραβα.

Οι προτροπές της ΕΕ για «προσεκτική συντήρηση και καλή κατάσταση των πλοίων» δεν έχουν υπόσταση, ενώ κατά κανόνα όταν καταγραφεί παραβίαση της νομοθεσίας τη «νύφη» την πληρώνουν οι ναυτεργάτες, την ώρα που οι ναυτιλιακές εταιρείες, που έχουν το κουμάντο, συνεχίζουν το «έργο» τους για την εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής κερδοφορίας.

Ιδιαίτερα αρνητική επίδραση στα ζητήματα της ασφάλειας και της προστασίας του περιβάλλοντος ασκεί η στρατηγική της ΕΕ (που αναμασούν και οι υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), ότι «ο ρυπαίνων πληρώνει» ως μέσο συνέχισης της ρύπανσης, όπως δείχνουν πολλά περιστατικά στη ναυτιλία, η δραματική κατάσταση στον Ασωπό ποταμό, ή σε άλλες εστίες καταστροφής του περιβάλλοντος.

Η ζημιά της ρύπανσης του Σαρωνικού είναι μεγάλη και την επόμενη περίοδο θα διαπιστώνονται πιο καθαρά οι συνέπειές της στο οικοσύστημα, στην αλιεία, στη διατροφική αλυσίδα, στη ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών της περιοχής.

Ο καπιταλισμός έχει κάνει μεγάλα και πολλά εγκλήματα στο όνομα του κέρδους κι αυτό καταγράφεται στα ναυάγια εκατοντάδων πλοίων, μεγάλων δεξαμενόπλοιων, σε εκρήξεις σε ενεργειακές πλατφόρμες, διαρροές αγωγών, κι αυτά προειδοποιούν και διδάσκουν να μην εγκλωβιστεί ο λαός μας στη αστική προπαγάνδα που αναμασά πως η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, που είναι βασικός στόχος των μονοπωλίων, θα φέρει οφέλη στους εργαζόμενους.

Εχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας. Βασικό ζήτημα είναι να μην περάσουν η μόλυνση του κυβερνητικού προπαγανδιστικού μηχανισμού και η παραπλάνηση των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, να δυναμώσει το κριτήριο των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, να αναπτυχθεί το διεκδικητικό κίνημα και να αποκρυσταλλωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις πως δίκαιη ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα άδικο, εκμεταλλευτικό σύστημα. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής που τον διαπερνά το κριτήριο του κέρδους των λίγων δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες.

Το πραγματικό πρόσωπο του εκμεταλλευτικού συστήματος δεν προβάλλει μόνο μέσα από συγκλονιστικά γεγονότα που συγκεντρώνουν την προσοχή την μια ή την άλλη στιγμή. Το αποκρουστικό πρόσωπο, η ταξική, βάρβαρη φύση του συστήματος έχει τη βάση της μέσα στα καράβια και τα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στη μήτρα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Μέσα εκεί δολοφονούνται εργάτες και εργάτριες, όπως δείχνουν τα 67 θανατηφόρα «ατυχήματα» το 2015, τα 73 το 2016 και οι 19 νεκροί εργαζόμενοι μόνο το δίμηνο Ιούλη - Αύγουστο του 2017.

Ταξική πάλη και φάρος η εργατική εξουσία

Η εργατική τάξη μπορεί να δείξει τη δύναμή της και καθημερινά να δυναμώσει την πάλη για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ), τους μισθούς, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για την άμεση λήψη μέτρων προστασίας της ασφάλειας και της ζωής στους χώρους δουλειάς κ.ά.

Το ναυάγιο του ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ και η μεγάλη ρύπανση του Σαρωνικού μπορούν να κινητοποιήσουν ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, δίνοντας το αγωνιστικό «παρών» στην κινητοποίηση των συνδικάτων, του ΠΑΜΕ, την Τετάρτη, 27 Σεπτέμβρη, στο Πασαλιμάνι και την επόμενη περίοδο.

Για να δυναμώσει ο αγώνας για την απόσυρση των πλωτών φερέτρων και τη διενέργεια συστηματικών ελέγχων στα πλοία με την παρέμβαση των ναυτεργατών, την αύξηση του αριθμού των πληρωμάτων, τη λήψη μέτρων για την προστασία του Σαρωνικού, την αντιμετώπιση της ρύπανσης, για να αναλάβει η πλοιοκτήτρια εταιρεία το κόστος και να μη μετακυλιστεί στο λαό μας.

Τα αστικά κόμματα προβάλλουν τη ναυτιλία ως πρότυπο για την καπιταλιστική ανάπτυξη και οδηγό του παραγωγικού τους μοντέλου.

Κάνουν τη δουλειά τους. Οι εργαζόμενοι όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι ο ελληνόκτητος στόλος (με στοιχεία του Μάρτη 2017) έχει 4.085 πλοία άνω των 1.000 κόρων ολικής χωρητικότητας, με μεταφορική δύναμη 328,7 εκατομμύρια τόνους, είναι 1η δύναμη διεθνώς με μερίδιο 16,2% στην παγκόσμια ναυτιλία. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει συγκεντρώσει τεράστια κέρδη και κεφάλαια, απολαμβάνει πάνω από 50 φοροαπαλλαγές, τεράστια προνόμια. Ενώ μειώνεται δραματικά ο αριθμός των ναυτεργατών, αυξάνεται η ανεργία, χειροτερεύουν οι εργασιακοί όροι, έχουν μειωθεί 50% οι συντάξεις των απόμαχων της θάλασσας και υπογράφονται Συλλογικές Συμβάσεις με μηδενικές αυξήσεις με τη συμβολή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Καθημερινά, μέσα από τα οξυμένα προβλήματα αναδεικνύεται το βασικό ζήτημα: Ποια τάξη έχει στα χέρια της την εξουσία, ποια τάξη κατέχει τα μέσα παραγωγής, με ποιο κριτήριο αναπτύσσεται η οικονομία.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ είναι εφόδιο στα χέρια των εργαζομένων, γιατί αυτή αντιστοιχεί στα δικά τους συμφέροντα κινείται στο δρόμο της ενίσχυσης του εργατικού κινήματος και του καθοριστικού ρόλου του στις εξελίξεις, δίνει προτεραιότητα στην οικοδόμηση της Κοινωνικής Συμμαχίας και δείχνει το δρόμο για την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό - κοινωνικό έλεγχο, το σοσιαλισμό.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ αποτελεί βάση για να ανοίξει μια μεγάλη δημιουργική συζήτηση μέσα στους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους των λιμανιών και της ναυπηγοεπισκευής, στην εργατική τάξη.

Η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, των μέσων μεταφοράς, των πλοίων, των λιμανιών, των ναυπηγείων, των ναυτιλιακών υποδομών μπορεί να απελευθερώσει μεγάλες δυνατότητες.

• Για να ικανοποιηθούν οι συγκοινωνιακές ανάγκες των νησιών με σύγχρονα και ασφαλή πλοία, με φτηνό εισιτήριο.
• Να εξασφαλιστεί η μεταφορά καυσίμων, αγαθών για τις ανάγκες της λαϊκής οικονομίας, με επαρκή και κατάλληλο στόλο φορτηγών πλοίων που θα δρομολογούνται στις εσωτερικές γραμμές ή θα συνδέουν τη χώρα μας με άλλες χώρες στο πλαίσιο αμοιβαία επωφελών οικονομικών σχέσεων.
• Για κατάλληλα, ασφαλή λιμάνια και αξιοποίηση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, που μπορεί να εκπληρώνει σημαντικό ρόλο στη σχεδιασμένη κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων, με επέκταση σε άλλους τομείς των μεταφορών, της άμυνας της χώρας.

Στο πλαίσιο αυτό, μπορεί να εξασφαλιστεί το δικαίωμα των ναυτεργατών στη δουλειά, ανθρώπινες συνθήκες ζωής και εργασίας στα καράβια, να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να εφαρμοστούν μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των πληρωμάτων, την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, που δέχονται καθημερινή επίθεση από το εφοπλιστικό κεφάλαιο, την εξουσία της αστικής τάξης.

Του
Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ*