«Ο Κομμουνισμός είναι η πραγματική βασιλεία του Θεού επί της γης»

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ
1η Φεβρουάριου 1944

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Προς άπαντα τα μέλη των πολιτικών εθνικών οργανώσεων ΕΑΜ και των ανταρτικών τοιούτων ΕΛΑΣ.
Αναγνωσθήτω επ' εκκλησίας. Αδέλφια
Όταν ο άνευ προηγουμένου φοβερός και τριπλούς κατακλυσμός εξέσπασεν εις τον ελληνικόν ουρανόν τω 1941 και εσάρωσε τους στρατούς, τον πληθυσμόν, τας περιουσίας και ό,τι ηύρεν εις τον δρόμον του, το Έθνος ολόκληρον κατελήφθη από κατάπληξιν προ του φοβερού θεάματος.
Εμείς τότε από του αρχιερατικού θρόνου της Μητροπόλεώς μας Κοζάνης και των κορυφών του Ολύμπου και άλλοι αλλαχόθεν υπέδειξαν τι έπρεπε να γίνη. Και εις την κραυγήν μας και την κραυγήν όλων των ηγετών «εις τα όπλα Έλληνες», εγέμισαν τα βουνά από αντάρτες όλων των τάξεων του Λαού, ώστε να πραγματοποιηθή και πάλιν το «κάθε κλαρί και αντάρτης».
Δυο χρόνια πέρασαν έκτοτε και ο εθνικός ανεμοστρόβιλος, η θύελλα διά το σάρωμα των κατακτητών, έλαβεν ωρισμένα σχήματα κανονικά. Το αντάρτικο έγινε στρατός ελληνικός με τους προπολεμικούς σχηματισμούς του, οι πυρήνες του εθνικού αγώνος πλησιάζουν να μεταβληθούν εις Κυβέρνησιν του αγωνιζομένου Έθνους. Και η ήμερα της απολυτρώσεώς μας, υπό τα βαρέα πλήγματα των Συμμάχων μας και των εξεγερθέντων εθνών πλησιάζει καθ' εκάστην.
Τώρα είναι καιρός ν' απευθύνωμεν ως πνευματικός αρχηγός και συναγωνιστής σας, προς πάντας τους μετέχοντας του απελευθερωτικού αγώνος μας κληρικούς, λαϊκούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς και αντάρτας, μερικάς σκέψεις και συστάσεις μας, διά την σωτηρίαν όλων και την ωφέλειαν του αγώνος, αφού μάλιστα πρόκειται να συνεχισθή ούτος και μετά την απελευθέρωσιν επί άλλων βάσεων ειρηνικών και δημιουργικών την φοράν αυτήν.
Δεν είναι μυστικόν αλλά εξηγγέλθη εις όλους τους τόνους και τας γενικάς συνελεύσεις των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ κ.λπ., ότι ο απελευθερωτικός άγων έχει και κοινωνικόν περιεχόμενον την διεκδίκησιν μεταπολεμικώς των πραγματικών ελευθεριών του Λαού και την εξασφάλισιν εν τω πλαισίω της ελλαδικής δυναμικότητας παραγωγής και της εθνικής οικονομίας μας του επιούσιου άρτου του Λαού και επαρκούς βιωτικού επιπέδου, πολυμερούς μορφώσεως πνευματικής και ηθικής προόδου και ανθρωπιστικής ψυχαγωγίας αυτού, διότι η μέχρι τούδε κατάστασίς του, ως απείχθη εκ της ενσκυψάσης συμφοράς ήτο απελπιστική.
Το κήρυγμα αυτό, οι αφελείς και ασυνήθιστοι εις κοινωνικούς αγώνας και βιοπάλην, αλλά και οι εχθροί εξωτερικοί και εσωτερικοί του Λαού εσυκοφάντησαν ως ανατρεπτικόν θρησκείας, πατρίδος, οικογενείας, περιουσίας και ανθρωπισμού, ενώ ακριβώς ο απελευθερωτικός αγών, αυτών και κοινωνικών αξιωμάτων την εξασφάλισιν έχει σκοπόν και στόχον. Τούτο απέδειξεν άλλωστε η διαγωγή των αγωνιζομένων εις όλα τα μέτωπα αγωνιστών αδελφών μας και η διαγωγή του εχθρού και της αντιδράσεως. Απεδείχθη τρανώς, τίνες είναι οι πραγματικοί χριστιανοί και τίνες οι αντίχριστοι.
Και δεν ήτο δυνατόν να γίνη άλλως. Διότι αι σήμερον εις ολόκληρον την ανθρωπότητα και εις την Ελλάδα απ' άκρου εις άκρον, αντηχούσαι ιδέαι υπέρ λαϊκών φιλολάων νόμων και οργανισμών διά την βελτίωσιν της θέσεως των εργαζομένων, των γυναικών και των παιδιών των ασθενών και των γερόντων, των συνταξιούχων, αναπήρων και μη, προέρχονται κατ' ευθείαν εκ των Ιερών Ευαγγελίων και εκ της διδασκαλίας του Αρχηγού της πίστεως ημών, του οποίου ολόκληρος η τριετής δημοσία δράσις εις αυτό το αίμα κατηναλώθη επί Σταυρού διά τον Λαόν. Αλλά τόσον ανεπαρκής είναι η θρησκευτική διαπαιδαγώγησις της κοινωνίας μας, ώστε και οι αποτελούντες το πλήρωμα της Εκκλησίας, οι αποκαλούμενοι χριστιανοί και οι εκτός αυτής, αγνοούσι την προέλευσιν αυτών και παραξενεύονται διά τας στοιχειώδεις ανωτέρω αληθείας και αρχάς. Διά τούτο, κομμουνιστάς χαρακτηρίζουν οι εχθροί του Έθνους μετά των αμαθών, ως αθρήσκους και αθέους και αντιχρίστους ενώ οι Γερμανοί στρατιώται εισερχόμενοι εις τους ναούς μας κατά τας επιχειρήσεις εις την ύπαιθρον πυροβολούσι κατά των εικόνων του Χριστού κράζοντες με μίσος «Κομμουνίστε». Ώστε και οι Γερμανοί μαρτυρούν ότι ο Αρχηγός της φιλολαϊκής ιδεολογίας των κομμουνιστών είναι ο Χριστός. Αυτό διαπιστούμεν και ημείς που ζώμεν δύο χρόνια τώρα, μεταξύ των Ελλήνων κομμουνιστών και έχομεν ν' αναφέρωμεν υπέροχα παραδείγματα ευσεβείας αυτών κατά πλειοψηφίαν. Ο καλός εννοούμενος Κομμουνισμός και Σοσιαλισμός είναι η πρακτική εφαρμογή των κοινωνικών δογμάτων του Χριστιανισμού, η Βασιλεία του Θεού επί της γης.
Ακούσατε τον μέγα Απόστολον των Εθνών, Παύλον, τι λέγει: «Ουκ ένι Ιουδαίοι ουδέ Έλλην, ουκ ένι άρσεν ουδέ θήλυ, ουκ ένι δούλος, ουδέ ελεύθερος, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού». Τι περισσότερον θέλει ο σύγχρονος Κομμουνισμός; Είτε λοιπόν το ξεύρετε ή όχι, είτε το θέλετε ή όχι, χριστιανοί και κομμουνισταί, ο Χριστός είναι ο κοινός Αρχηγός και Σωτήρας μας. «Ιησούς δε Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Κατά συνέπειαν ημπορεί να είναι κανείς άριστος χριστιανός και άριστος κομμουνιστής και τανάπαλιν.
Και αυτό πρέπει να κατανοήσουν καλά όλοι οι Έλληνες, οι οποίοι πάντοτε έχουν διαφωνίας και διαιρέσεις λόγω ασυνεννοησίας των, διότι δεν προσπαθεί να εννοήση o ένας τον άλλον ενώ είναι σύμφωνοι κατ' ουσίαν.
Ευχόμεθα γρήγορη λευτεριά εις όλους.

Με συναγωνιστικούς ασπασμούς και ιεραρχικάς ευλογίας
+ Ο Κοζάνης ΙΩΑΚΕΙΜ
Πνευματικός αρχηγός του απελευθερωτικού αγώνος.

«ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ: Ταχθείτε στο πλευρό του Λαού. Εκεί είναι η θέση σας. Ακολουθήστε το εθνικώτατο και εντιμώτατο παράδειγμα των Σεβασμιωτάτων Ηλείας Αντωνίου και Κοζάνης Ιωακείμ και τόσων άλλων ιερέων».
(Άρης Βελουχιώτης, ανοικτή επιστολή προς τον λαό της Πελοποννήσου, 16 Μαΐου 1944)

«Λένε ότι ο Κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; Γιατί λοιπόν να κάψουμε τις εκκλησιές; Ποιος χτυπά τη θρησκεία; Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματος μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη. [...] Ο Κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές. Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!».  
(Άρης Βελουχιώτης, ο λόγος στη Λαμία, 29 Οκτωβρίου 1944)