Aς το βάλω κι εδώ γιατί τους έχω βαρεθεί τους διαφόρους "εθνολόγους" και τις αρλούμπες τους.
Τα «έθνη» γεννιούνται και πεθαίνουν, όπως κάθε τι υλικό.
Η κατηγορία «έθνος» διαχρονικά αλλάζει περιεχόμενο, ακόμη και αν διατηρεί κάποια εξωτερικά μορφολογικά γνωρίσματα. Τα δουλοχτητικά «έθνη» διαφέρουν ουσιαστικά από τα φεουδαρχικά και τα καπιταλιστικά. Και όλα μαζί, από τα προλεταριακά, που είναι μη εκμεταλευτικά και σήμερα βασικά βρίσκονται «εν υπνώσει» αλλά ιστορικά εμφανίστηκαν σαν σοσιαλιστικά, στον εικοστό αιώνα. Και θα ξαναεμφανιστούν, με πιο συμπαγή/ξεκάθαρη την αταξική τους ουσία/υφή. Οι διαφορές τους θα είναι πια μόνο πολιτιστικές και γι αυτό, όχι απλά συμβατές μεταξύ τους, αλλά και αναγκαίες μέχρι η Ζωή να εξελιχτεί σε ανώτερες, άγνωστες σήμερα, μορφές της.
Το εξοχώτερο δείγμα πραγματοποίησης αυτής της λογικής ήταν η πολυεθνική ΕΣΣΔ, και πρωτεργάτης της ήταν ο Στάλιν.