Πολλές φορές βλέπω να γίνεται σύγχυση μεταξύ στρατηγικής και της τακτικής στο κομμουνιστικό κίνημα. Αυτό έχει κάποιες φορές ολέθριες συνέπειες . Για παράδειγμα όταν η τακτική των συμμαχιών και των μετώπων αντικαταστήσει τους στρατηγικούς στόχους, μετατρέπει ένα ΚΚ σε ουρά των συμμάχων και των μικροαστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων (ρεβιζιονισμός) .
Επίσης όταν η στρατηγική αντικαταστήσει την τακτική εξαλείφονται οι συμμαχίες και οι τακτικές πολιτικές κινήσεις σαν ανώφελες, ζημιογόνες και οπορτουνιστικές που είναι «χάσιμο χρόνου» και σε απομακρύνουν από τον στρατηγικό στόχο (αριστερισμός).
Παρομοίως η ισοπέδωση των ειδικών συνθηκών που προκύπτουν σε κάθε ιστορικό στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού και του κομουνιστικού κινήματος και η εξ αυτής ισοπέδωση των πολιτικών που απαιτούνται κάθε στιγμή, περίοδο και εποχή οδηγούν σε μεγάλα λάθη.
Η συζήτηση γίνεται για τις αντιλήψεις περί συμμαχιών και «σταδίων» μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού.
Οι κομμουνιστές ποτέ δεν είχαν την αντίληψη ότι τις συμμαχίες, τα μέτωπα και τους κοινούς αγώνες με άλλα στρώματα και πολιτικούς φορείς τους τα έκαναν για να προωθήσουν τους σκοπούς των άλλων. Τα έκαναν ως κινήσεις τακτικής για να ανοίξει ο δρόμος για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Τα ΚΚ έκριναν ότι έτσι θα έφταναν ταχύτερα στον στρατηγικό τους στόχο. Κάποια κόμματα έφτασαν (Βουλγαρία), κάποια άλλα μετέτρεψαν τα λαϊκά μέτωπα και τα ενδιάμεσα στάδια πολιτικών σε «στάδιο – σύστημα» μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού ενώ κάποια άλλα σε στόχο που «για την ώρα» αντικαθιστά τον στρατηγικό στόχο και…. «βλέπουμε»! Έγιναν μοιρολάτρες, υποτίμησαν τη δύναμη της Εργατικής Τάξης και μετατράπηκαν σε ουρά των μικροαστών.
Το να αποκόβουμε σήμερα μόνο τη μία από τις περιπτώσεις αυτές, να τη μετατρέπουμε δήθεν σε στρατηγικό στόχο των ΚΚ από το 1930 και μετά, και να ξεσπαθώνουμε εναντίον κάθε ενός που αντιλαμβάνεται τα μέτωπα εκείνα ως τακτικές πολιτικές κινήσεις συμμαχιών (σωστά ή λανθασμένα) και να του προσάπτουμε ότι τα μετατρέπει σε στρατηγικό στόχο και είναι οπορτουνιστής, είναι λάθος.
Μόνο όταν πραγματικά αυτό συμβαίνει από επιλογή άλλης πολιτικής, δηλαδή αναθεωρητικής, μπορούμε να το πούμε.
Στην ιστορία είδαμε πολλές φορές το λάθος να γίνεται με τον καιρό σωστό και το αντίθετο.
Έτσι καταλήγω στο εξής συμπέρασμα για να μην θεωρητικολογώ άλλο:
Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι ήταν αναθεωρητές και οπορτουνιστές τρεις ΓΓ τους ΚΚΕ (Ζαχαριάδης, Κολλιγάννης, Φλωράκης) και δυο στελέχη του ΚΚΕ που μετέπειτα έγιναν ΓΓ (Παπαρρήγα και Κουτσούμπας) επειδή για χρόνια στήριξαν την πολιτική τακτική του κόμματος για τα δήθεν «στάδια», τις συμμαχίες κλπ, της γραμμής εκείνης.
Ούτε και τα μέλη και στελέχη που έδωσαν τους αγώνες τους πάνω σε αυτές τις πολιτικές ήταν οπορτουνιστές.
Άλλο λάθος πολιτική από ένα ΚΚ και άλλο να είναι οπορτουνιστής αυτός που την υπηρετεί με αυταπάρνηση για τον τελικό στρατηγικό στόχο. Ποτέ δεν αντιλήφθηκα ότι τα λεγόμενα «στάδια» οι κομμουνιστές τα αντιλαμβάνονταν, τότε, σαν «συστήματα» μεταξύ σοσιαλισμού και κομμουνισμού γιατί απλώς δεν υπάρχουν τέτοια. Τα αντιλαμβάνονταν σαν μια ενιαία πορεία και πολιτικών τακτικής, και έτσι τα διδάσκονταν, προς το σοσιαλισμό με διάφορες αναγκαίες φάσεις πολιτικών. Και σήμερα αν δούμε πρακτικά ποιες θα είναι οι φάσεις μιας πορείας προς τον σοσιαλισμό θα δούμε και αντιμονοπωλιακά μέτρα σε πρώτη φάση που δεν θα έχει εδραιωθεί η εξουσία της Ε.Τ. και αντικαπιταλιστικά μέτρα σε δεύτερη φάση και σοσιαλιστικά μέτρα σε συνέχεια. Είναι αυταπάτη να νομίζει κάποιος ότι θα ξυπνήσει την επόμενη της επανάστασης και θα πάει να δουλέψει σε σοσιαλιστικές επιχειρήσεις με σοσιαλιστικές παραγωγικές σχέσεις. Στη ζωή την ανατροπή σε επίπεδο ταξικής και πολιτικής εξουσίας δεν τις διαδέχεται αυτόματα και η ανατροπή των παραγωγικών σχέσεων. Η οικονομία μετασχηματίζεται σταδιακά και με βάση το ύψος των παραγωγικών δυνάμεων και την όξυνση της ταξικής πάλης, όχι με εγκεφαλικά σχήματα.
Όποιος δει το πρόγραμμα του ΚΚΕ για τα μέτρα και τον μετασχηματισμό της κοινωνίας από καπιταλιστική σε σοσιαλιστική και το περιεχόμενο της «Λαϊκής Συμμαχίας» το καταλαβαίνει. Αυτό που παλιά εννοούσαν (και παρανοούσαν) ως «στάδια» δεν είναι παρά αναγκαίες πολιτικές τακτικές σε μια ενιαία διαδικασία περάσματος (χωρίς στάδια) από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό και την εγκαθίδρυση και στερέωση της δικτατορίας του προλεταριάτου και πάντα υπό την ηγεσία, πρωτοπορία και κυριαρχία του ΚΚ και της Ε.Τ. Με αυτή τη λογική πρέπει να εξετάζεται η τακτική των συμμαχιών και των μετώπων.
Δυστυχώς η ιστορία έδειξε ότι πολύ εύκολα διάφορα ΚΚ έκοψαν σε κομματάκια αυτή την ενιαία διαδικασία με αποτέλεσμα ολέθρια λάθη. Αν τελικά πολλά από αυτά τα ΚΚ μετατράπηκαν και σε σοσιαλδημοκρατικά, είναι μάλλον γιατί στο μεταξύ εγκατέλειψαν και τον στρατηγικό στόχο χάριν του τακτικού.
Στεργιος Βασιλειου
Καλή χρονιά και πάλι. Δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να μας μπερδεύει το τι συνέβη το 1944 45 στην Αν. Ευρώπη. Η Παρουσία του Κόκκινου Στρατού καθόρισε τα πάντα. Εδωσε την δυνατότητα στους λαούς να οικοδομήσουνε Σοσιαλισμό αποτρέποντας την Οπορτουνιστική Αντεπανάσταση απο το να πνίξει τα πάντα στο αίμα όπως το 1918 20. Λούφαξε και περίμενε την επικράτηση της στην ΕΣΣΔ όπως και έγινε λόγω των απωλειών του πολέμου σε στελέχη στο 20ο Συνέδριο το 1956. Να μη μας διαφεύγει οτι το 1935... είναι χρονιά δυο πολύ σημαντικών γεγονότων. Το 1ο είναι η αποκάλυψη στον Κόκκινο Στρατό της Συνομωσίας ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ ΤΡΟΤΣΚΙ ΖΙΝΙΒΙΕΦ ΤΟΥΧΑΤΣΕΦΣΚΙ σε Συνεργασία με τον Χίτλερ για την ανατροπή των Μπολσεβίκων. Αν είχε πετύχει ο Χίτλερ θα ξεκίναγε τον πόλεμο το 1939 και θα είχε κερδίσει. Και το 2ο είναι η Επικράτηση του Οπορτουνισμού στην 3η Κ.Δ το 1935. Αλλάξανε τον Σοσιαλφασισμό με τα ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ με την 5η Φάλαγγα χαλάρωνε ΣΤΑΔΙΑΚΑ η Ενιαία καθοδήγηση και την διαλύσανε το 1943 λόγω ΕΥΡΩΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ. Ταυτόχρονα διαλύανε Κ.Ν και ενσωματωνόντουσαν Κ.Κ με Οπορτουνιστικά. π.χ ΟΚΝΕ 1943 Κ.Κ Κύπρου στο ΑΚΕΛ μετατροπή του ΚΚΕ σε ....ομόσπονδο..... το 1944 σύμφωνα με δικά τους λόγια.... τα ίδια και στην Αν.Ευρώπη. Συμπερασμα για εμένα. Το Κόμμα των Μπολσεβίκων στην ΕΣΣΔ είχε την εξουσία έκανε ΔΥΟ ΕΛΙΓΜΟΥΣ διέσπασε τους Καπιταλιστές και νίκησε. Για τα υπόλοιπα Κ.Κ της Κ.Δ είμαι στο πλευρό την ΕΣΣΔ σήμαινε ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ πόλεμος ενάντια στον Γερμανικό Ιμπεριαλισμό και την ώρα που αποχωρούν οι Γερμανοί απο την χώρα σου σύνδεση με ΤΑΞΙΚΟ. Π.Χ ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1944 Χωρίς ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΖΕΡΤΑ. Αντίθετα με ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ η καταστροφή με ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ είναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ. Τα σεβη μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τον Κολλιγιάννη έχω διαφωνία. Για τους υπόλοιπος Συντρόφους είμαι σύμφωνος. Οταν είσαι στο Κ.Κ και εφαρμόζεις τον Δ.Σ δεν σε κάνει Οπορτουνιστή. Για τον Κολλιγιάννη πιστεύω οτι ήταν οπως και ο ...φαράκος.. Δεν πιστεύω οτι άλλαξε στην πορεία. Οπορτουνιστής ήταν απο πάντα ΚΕΝΤΡΙΣΤΗΣ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ζαχαριάδης ανέλαβε το 1931. Το 1935 επικράτησε ο Οπορτουνισμός στην 3η Κ.Δ Απο τον Σεπτέμβρη του 1936 μέχρι 30 Μάη του 1945 ελειπε. Απο την 5η Ολομέλεια τον Γενάρη του 1949 ξεκίνησε την αλλαγή του προγράμματος με ΔΙΚΤΑΚΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΆΤΟΥ που ψηφίστηκε το 1953... Το 1955 τους υποχρεώσανε να το αποσύρουνε απο το ΚΚΣΕ .....ΧΡΟΥΤΣΟΦ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή