Θέλετε να μιλήσουμε για τον Σοσιαλισμό;

Γράφει ο Νίκος Μόττας*

(απο το "ΑΤΕΧΝΩΣ")

Την τελευταία 25ετία, μετά τη νίκη των αντεπαναστατικών δυνάμεων στην ΕΣΣΔ και την ανατολική Ευρώπη, στο δημόσιο πολιτικό διάλογο κυριαρχεί ο αξιωματικός λόγος του τέλους «των ιδεολογιών και της ιστορίας». Πρόκειται για τον αξιωματικό εκείνο λόγο- τον τόσο βολικό για την κυρίαρχη αστική τάξη- που λέει σε γενικές γραμμές τα εξής: 1) ο σοσιαλισμός απέτυχε ανεπιστρεπτί, 2) ο καπιταλισμός είναι ο τελικός νικητής στη διαδοχή των κοινωνικο-οικονομικών μετασχηματισμών της Ιστορίας, 3) οποιαδήποτε κουβέντα για μια άλλη κοινωνία, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, είναι «εκτός πραγματικότητας» ή αποτελεί «ουτοπική φαντασίωση».

Ρωγμές σε Ευρωζώνη - ΕΕ σε φόντο αδύναμης ανάκαμψης

Λίγη "τροφή για σκέψη" για  όσους δυσκολεύονται με τα οικονομικά ,κάτι θα καταλάβουν...

Αξίζει να δοθεί προσοχή στη μεγάλη σύγκρουση που διεξάγεται ανάμεσα σε χώρες αλλά και σε μερίδες εντός των χωρών, για τη διαχείριση της τραπεζικής κρίσης...

ή τουλάχιστον ας δοθεί προσοχή σε αυτό":

"Αυτό που τους δυσκολεύει αφάνταστα είναι η αδύναμη ανάκαμψη και οι κίνδυνοι νέας κρίσης. Αυτή η κατάσταση ωθεί κάθε κράτος - μέλος να ενδιαφέρεται πρωτίστως για τους δικούς του καπιταλιστές και την ενίσχυσή τους, γεγονός που οξύνει τους ανταγωνισμούς, αποδυναμώνει την τάση ενοποίησης και προκαλεί διαφορετικούς προβληματισμούς ως προς την πορεία των Ευρωζώνης - ΕΕ. Ουσιαστικά, τα ρήγματα στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη μεγαλώνουν."

Brexit, «ευρωλατρεία» και «ευρωσκεπτικισμός»

«Αχός βαρύς» συνοδεύει και στην Ελλάδα τις ειδήσεις σχετικά με το δημοψήφισμα για την έξοδο ή την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ… Και –διόλου παράξενο- σε αυτό το θορυβώδες σύννεφο από σχόλια, πρωταγωνιστής είναι συχνά το ΚΚΕ και η στάση του. Αυτό συνέβαινε τουλάχιστον μέχρι την ημέρα της δολοφονίας της Βρετανής βουλευτίνας Κοξ από έναν –όπως όλα δείχνουν- ακροδεξιό ναζιστή, που επισκίασε φυσιολογικά το τοπίο, ωστόσο οι «πρόθυμοι σχολιαστές» δεν θα αργήσουν να επανέλθουν στο «αγαπημένο τους θέμα».

Για όσους θρηνωδούν και απευθύνουν αγωνιώδεις εκκλήσεις προς τους Βρετανούς ψηφοφόρους να μη χαλάσουν το όνειρο της «Ενωμένης Ευρώπης», το ΚΚΕ δεν είναι τίποτε άλλο από μια ανυπόφορη ελληνική εκδοχή «ευρωσκεπτικισμού» και εικάζουν εύκολα ότι «επενδύει» στο Brexit. Τόσα θέλουν, τόσα καταλαβαίνουν, και χτες και σήμερα.

ΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΩΝ

Αντιγραφή από το βιβλίο ΒΠΠ έκδοση 1960 : 

Η νίκη των συμμάχων στον πόλεμο κατάτης χιτλερικής Γερμανίας αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής μας. Η Ρωσία εσήκωνε ένα μεγάλο βάρος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο για την συντριβή του Άξονος.Οι ένοπλες δυνάμεις της απελευθέρωσαν το έδαφος της πατρίδος των, και υπερασπίστηκαν μαζί με όλο τον λαό την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, τις Κατακτήσεις και το Καθεστώς της χώρας των. Επί πλέον, με την εξασθένιση που επέφεραν στον χιτλερικό στρατό, εβοήθησαν στην απελευθέρωση όλης της Ευρώπης και με την προέλασί τους απελευθέρωσαν οι ίδιες τους την ανατολική, βόρειο και κεντρική Ευρώπη.
Η Γερμανία, μία από τις πιο προχωρημένες χώρες του κόσμου στην οικονομία, την τεχνική πρόοδο και την καλλιέργεια των γραμμάτων, κατάντησε στα χέρια του φασισμού να απειλήση με αφανισμό ολόκληρη την Ευρώπη, να εξολοθρεύση εκατομμύρια ανθρώπους, να καταστρέψη τον πολιτισμό πολλών αιώνων και τον μόχθο πολλών γενεών. Αντιθέτως οι σύμμαχοι, και στην προκειμένη περίπτωση η Ρωσία, μια χώρα που παληότερα ήταν καθυστερημένη, ανίσχυρη και σκοτεινή, εγλύτωσε τον κόσμο από τον μεγαλύτερο κίνδυνο που διέτρεξε ποτέ.
Πώς όμως μπόρεσε η Σοβ. Ένωσις να νικήση σ΄αυτόν τον τόσο σκληρό πόλεμο, πώς μπόρεσε να καταβάλη την χιτλερική Γερμανια, που χρησιμοποιησε τα μέσα και τις δυνάμεις σχεδόν όλης της Ευρώπης; Στο ερώτημα αυτό δίνονται διάφορες απαντήσεις, που διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους, αναλόγως της τοποθετήσεως του κρίνοντος. Ας αρκεστούμε εδώ ν΄αναφέρουμε πως εξηγούν οι ίδιοι οι Ρώσοι την Νίκη της Πατρίδος των, πράγμα που εκτίθεται περιληπτικά σε μία επίσημη έκδοσι του σοβιετικού Υπουργείου Εξωτερικών (έκδοσις του Ιουλίου 1953).

Καπιταλιστές ! Καιρός να μας αφήσουν χρόνους ....

Πρόσφατα βρεθήκαμε σε ενα συγγενικό σπίτι με δυο εργαζόμενους στα Διυλιστήρια  .Αυτούς που τους ζηλεύει το σύνολο της εργατικής τάξης ,μιας και μιλάμε για "αριστοκρατία " εργαζομένων σε σχέση με τους υπόλοιπους .Δεκαέξι μισθοί το χρόνο και τι μισθοί ... 4 και 5 φορές απάνω απο τον βασικό της ΕΣΣΕ ,με παροχές σε είδος αυτοί και οικογένειές τους ,με επιπλέον μπόνους κλπ. Εν μέσω κρίσης οι ανθρωποι ντρεπόντουσαν να τα αναφέρουν όλα αυτά και όποιος τους ρώταγε για τα περι δουλειάς απαντούσαν αόριστα και με φανερή ενοχή στα πρόσωπά τους . 
Οι υπόλοιποι της παρέας ,ανεργοι και ημιαπασχολούμενοι οι περισσότεροι ,με δυσκολία εκρυβαν την ζήλεια τους και ίσως και τον φθόνο ,εντείνοντας  τις ενοχές .Προχωροντας η κουβέντα όμως εβγαλε συμπεράσματα "λαβράκια" για όλους .

Στα όρια της χυδαιότητας!!

Αυτή η φωτο του Σπυρου Βερβενιωτη πιστεύουμε οτι εκφράζει απόλυτα την αλητεία των δυο "ανδρών" 

H Aνθρωπότητα σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Η κρίση του '29 σηματοδότησε την κατάρρευση του χρήματος σαν εμπορεύματος. Ο χρυσός πήγε στην μπάντα, σαν ο απόλυτος μονάρχης των συναλλαγών. Η αναπόφευκτη αστάθεια, που προκάλεσε αυτή η, αναπόδραστη λόγω της εξέλιξης των δυνάμεων παραγωγής, αλλαγή επιχειρήθηκε να ελεγχθεί με τις θεωρίες και τους κανόνες του Κέϊνς, που δώσανε σχήμα στον Κρατικομονοπωλιακό Καπιταλισμό. Που είχε γεννηθεί μάλλον ανεξάρτητα από τις θεωρίες του Κέϊνς, στην φωτιά εκείνης της κρίσης και επιβεβαιώθηκε (η χρησιμότητά του) στην πυρκαϊά του Β' ΠΠ, και στην ανάσχεση της ορμής κι εξάπλωσης της Μπολσεβίκικης Επανάστασης. 

Ειναι ο .....Σοσιαλισμός βρε μπουμπούνα

Η έξοδος από την ΕΕ ή θα γίνει από τα κάτω και στο δρόμο από το κίνημα το οποίο βέβαια θα δρομολογήσει και διαδικασίες όσον αφορά την εξουσία και το οικονομικό μοντέλο που θα ακολουθηθεί προς όφελος των εργατικών μαζών που θα δρομολογήσουν από τα πριν τις εξελίξεις της εξόδου ή μπορεί να προωθηθεί κάποια στιγμή παράλληλα και από ένα κομμάτι της αστικής τάξης που κρίνει ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντά του, όπως το τουριστικό ή εξαγωγικό κεφάλαιο μέσα από κοινοβουλευτικές- κυβερνητικές αποφάσεις ή γιατί όχι μέσα και από ένα δημοψήφισμα . Τέτοιο κομμάτι υπάρχει ισχυρό σε διάφορες χώρες της ΕΕ, Βρετανία, Γαλλία, υπάρχει και στην Ελλάδα αλλά λιγότερο ισχυρό και διακριτά διαμορφωμένο στην παρούσα φάση. Ένα λοιπόν σοβαρό αριστερό κόμμα και δη Κομμουνιστικό που δεν είναι αυτάρεσκη γκρούπα ή φιλολογικός όμιλος μαρξιστικών συζητήσεων ψυχοθεραπείας, έχει την υποχρέωση να προετοιμάζει για όλες τις πιθανότητες και να κάνει διακριτή και ξεκάθαρη την πρόταση εξόδου από την ΕΕ και τι πρέπει να την συνοδεύει για να είναι φιλολαϊκή και προς όφελος των εργατικών μαζών. Να την κάνει άμμεσα διακριτή και ξεκάθαρη από μία αστική ,διαχειριστική που μπορεί να προκύψει από μέρος του κεφαλαίου με σκοπό να διαχειριστεί την κρίση και να περάσει σε καπιταλιστική ανάκαμψη που κανένα όφελος δεν έχει για τον απλό λαό. Αποσυνδέοντας την έξοδο από την ΕΕ και αποκόβοντας την από το τι πρέπει να ακολουθήσει άμεσα για να ναι φιλολαϊκή εκκρεμεί ο σοβαρός κίνδυνος να βάλεις το λαϊκό κίνημα να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες, να δημιουργηθούν συγχύσεις και συνάμα η έξοδος όταν γίνει να μείνει κενό γράμμα για τον λαό.

ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΕΣ

ΟΙ " παραιτηθειτε" γυρω στις 19:30 

σε συγκριση με αυτην της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ περισσοτεροι ηταν παντως




ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ Η 5η ΙΟΥΛΗ:

 Τέρμα τα γέλια και η ιλαρότης, τώρα μόνο ιερή σοβαρότης ενόψει της διαδήλωσης τιμής και μνήμης για την επέτειο του ηρωικού ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015,

που εφεξής θα είναι κάτι σαν του Αγίου Βαλεντίνου των όπου γης "απατημένων"...


ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΜΑ : 

Η σκέψη του δεκαήμερου

Εκείνη την ημέρα ο ήλιος έκαιγε πάνω απ'το Βασιλικό.Φυσούσε αεράκι κι έκανε το κλίμα πιο ήπιο, ευχάριστο για να πιεiς έναν καφέ στο μπαλκόνι. Στην περίπτωσή μας, στην μεγάλη κοινή αυλή τη κατασκήνωσης. Έκατσε, λοιπόν να πει τον καφέ του στο τραπεζάκι, ακούγοντας ελληνικά, λαϊκά, δημοκρατικά τραγούδια. Ο κήπος με τα πολλά δέντρα, τις μουριές, τις κερασιές, το γρασίδι και τα πουλιά τον ηρεμούσαν. 
Εκεί, σ'αυτήν την σχεδόν απόλυτη ησυχία που διαταρράσονταν μόνο απ'τα κελαηδήματα των πουλιών και τον αέρα, μπορούσε να σκεφτεί δίχως άγχος όλα εκείνα που ήταν όμορφα. Τις νεαρές κοπέλες που γύριζαν απ'την παραλία, τους συναδέλφους του που ξυπνούσαν απ'τον μεσημεριανό ύπνο.

---

Γεια σας όμορφα πλάσματα
της Γης και του αέρα,
εσείς που τραγουδάτε άσματα.

---

Άφησε να περάσουν απ'τα μάτια του σκηνές απ'την πορεία της εξέλιξης της φύσης. Το συναισθήματα αυτά καθάριζαν ο,τι λερό και σάπιο tου είχε απομείνει απ'τα βασανιστήρια της ψυχής του. Αυτή η μεγάλη αυτή αντανακλά τα πιο ευχάριστα, ευγενικά και τίμια τμήματα του χαρακτήρα των ανθρώπων. 
Υπάρχει κι ένα γήπεδο του βόλεϋ, φτιαγμένο με δυο κολώνες πάνω στο γρασίδι, με λίγα σκοινιά, που το οριοθετεί κανείς με μπουφάν, ξεφούσκωτες μπάλες και άλλα παρόμοια τοποθετημένα σε νοητές γωνίες στο ανώμαλο έδαφος της αυλής.
Απέναντί του έχει τα υπόλοιπα κτίσματα που μένουν φοιτητές. Απ'έξω έχει κρεμασμένες μπουγάδες που σιγά σιγά στεγνώνουν.

---

Γεια σας κι εσάς, φίλοι καλοί
του μέλλοντός μας χτίστες, μαθαίνετε
του κόσμου να καθαρίζετε τη χολή.

---

Δε μπορούσε να μη σκέφτεται και τα επίγεια, όσο μαγευτικό, μέσα στη φτώχεια του κι αν ήταν το τοπίο. Οι εικόνες της εξέλιξης άλλαξαν με τις εικόνες της ιστορίας του τόπου, των τίμιων εργατών κι εργατριών, των λαϊκών δασκάλων 
και των ανθρώπων των επιστημών και της τέχνης, ακούραστων αγωνιστών της ζωής που πάλεψαν για φτάσει η ανθρωπότητα ίσα με το μπόι της και πιο ψηλά.

---

Χαίρετε δάσκαλοι, λαμπάδες τη ζωής,
που στα σκοτάδια μας φωτίζετε.
Της γνώσης μας φορείς.

---

Σκεφτόταν τους μεγάλους αγώνες του λαού, τις σημαντικές κατακτήσεις, τα δικαιώματα που κερδίθηκαν στον τόπο αυτόν, που του έδωσαν την δύναμη να κάνει άλλους λαούς γύρω του, να σηκώνουν το κεφάλι για να τον δουν, να τον κοιτάξουν στα μάτια. Είναι πεπεισμένος, πως πρέπει να τον σεβόμαστε, γιατί μας έδωσε καταφύγιο όταν οι συμπατριώτες μας, μας σκότωναν. Όταν οι συμπατριώτες μας απαγόρευαν την τέχνη μας, εκείνοι την ανήγαγαν  σε φιλοσοφία. 
Το περιβάλλον γύρω του του έδινε έμπνευση γιατί είχε απόδειξη για τα πιστεύω του. Η υπαίθρια λέσχη που τώρα γεμίζει ιστούς και αράχνες, του μαρτυρά την ορθότητα της πεποίθησής του για έναν κόσμο δίκιο και δημοκρατικό. Το πρόχειρο δίχτυ του βόλεϋ κατηγορεί σιωπηρά την έλλειψη έγνοιας για την λαϊκή παιδεία, που έχει πλέον επικρατήσει σ'αυτόν τον τόπο.

---

"Με λησμονήσατε αφεντάδες, με βιάσατε"
σπαρακτικό κλάμα ακούω,
"τα παιδιά μου να ταΐσετε ξεχάσατε".

---

Καθώς τα σκέφτονταν όλα αυτά, πέρασαν απ'τα μάτια του οι χιλιάδες αδικίες που πολέμησε, που είδε και που τον στιγμάτισαν μόνιμα στην καρδιά. 
Θέλησε να πάρει δύναμη κι έβαλε ν'ακούσει το τραγούδι για τον ήλιο της δικαιοσύνης, που όμως έπαψε να λάμπει σ'αυτά εδώ τα χώματα. Θέλησε κι αυτός να καλέσει τους παλιούς του φίλους με φοβέρες και μ'αίματα, τους συντρόφους του.

---

Μέσα απ'τα στήθια μου βγαίνει
βρυχηθμός βαρύς, αντρίκιος.
Ελάτε, αδέρφια, άνθρωποι μας καλούν απεγνωσμένοι.
---

Έβλεπε τα σπουργίτια, τα περιστέρια, τα πτηνά όλα γύρω του. Μέσα στο παράπονό του, του προκαλούσαν μια περίεργη γαλήνη, που δε μπορούσε να εξηγήσει. Πώς μπορεί άραγε, ο θυμός και το παράπονο να εναλλάσονται τόσο εύκολα με την ηρεμία; Ίσως η εικόνα των κοριτσιών που λιάζονται στο γρασίδι να του έφερνε ευφορία και να εξουδετέρωνε τ'αρνητικά συναισθήματα, αφήνοντάς του αυτήν την γλυκιά, μα περίεργη ηρεμία. Ίσως πάλι να ήταν επειδή μια κοπέλα που του άρεσε έδειξε ενδιαφέρον. Πήρε το τηλέφωνό της. Δύσκολο να μην χαμογελάσει κανείς από ευτυχία με τέτοια γλυκά, πανανθρώπινα πράγματα όπως η αγάπη και το ενδιαφέρον.

---

Σ'αυτήν την ησυχία, θλιμμένο σαν με δεις,
να μη διστάσεις!
Στείλε μου ένα χαμόγελο, να χαρείς.
---

Δίπλα του στέκονται ακλόνητα ο καπνός του, ο καφές του και η συλλογή από έντομα που θέλει να χαρίσει στην αδερφή του. Για τον αδερφό του ετοιμάζει άλλο δώρο. Δεν είναι χειροπιαστό, αλλά πιστεύει ότι θα του αρέσει.
Όσο όμως και να χαμογελάει και να σκέφτεται πως όλα αυτά τα ωραία θα'ναι δικά μας, όπως λέει κι ο ποιητής, δε μπορεί να μη σκέφτεται ότι είναι μόνος του εδώ, εξόριστος απ'τους συναδέλφους του, με μόνη συντροφιά το τετράδιό του και το στυλό του για να γράφει τις στιγμές που έζησε τόσες μέρες.

---

Κι όλα τελικά μια τρύπα στο νερό.
Ποιήματα, φιλίες... πώς γινήκαν έτσι.
Αντίο, από εμένα, να πάτε στο καλό.
------
Всичко е на края една дупка във вода.
Стихове и приятелства, как станаха така?
Сбогом вече от мен, мили, нежни, красиви същества.

---

Όπως κάθεται, νιώθει την έγνοια του παλιού, αλλά καθαρότερου και νεότερου στην ουσία, Σοσιαλιστικού συστήματος της χώρας για το περιβάλλον, τον άνθρωπο και τη φύση. Νιώθει την ευλογία των κομμουνιστών συντρόφων του προς τον τόπο αυτόν. 
Ήταν ήρεμος, μα το μυαλό του γύριζε απο θέμα σε θέμα, λες και ήθελε -που όντως ήθελε- να βρεθεί ανάμεσα σε τόσα πράγματα, μακρινά και κοντινά ταυτόχρονα και να τ'ανακαλύψει όλα!
Έβαλε να ξανακούσει Θεοδωράκη. Εξάλλου, τέτοια είχε μόνο στο παλιό κινητό του. Σκέφτηκε ότι αυτά τα τραγούδια ταιριάζουν με κάθε τόπο, για κάθε πανανθρώπινο σκοπό.
Εναλλάσσονταν ταχύτατα οι εικόνες στα μάτια του... Κοίταξε την ώρα... Έφτασε 5 το απόγευμα. Κουράστηκε να γράφει... Έκλεισε το τετράδιο και πήγε μονάχος του μια βόλτα...



Γιώργος Κόκκοτας
8 Ιούνη, 2016
Βασιλικό, Πύργος.

Εκτενή αποσπάσματα απο την Συνέντευξη Κουτσούμπα στο Ενικός

Βy "Totem"

Ξέρετε τι είναι πιο βαρετό από τις συνεντεύξεις του Κουτσούμπα; Εσείς ! .....που δεν ακούτε λέξη και μας τα πρήζετε με το πόσο βαρετός είναι.

Η μούμια

αναδημοσίευση απο το fadomduck2

Λοιπόν, η ιδιότητα του πολίτη δεν συνάδει με την ιδιότητα του μέλους ή οπαδού κόμματος, του μέλους συνδικάτου ή της εκδήλωσης προτίμησης σε χρώμα, είτε αυτό αφορά σε ποδοσφαιρική ομάδα, έχει ιδεολογική φόρτιση κ.λ.π., κοντολογίς έχετε να διαλέξετε μεταξύ του απόλυτου μαύρου, δηλαδή πλήρους απουσίας φωτός - ο απόλυτος φασισμός έχει κάνει τις δικές του χρωματικές επιλογές - και του απόλυτου άσπρου σαν αυτό της αιμοβόρικης λευκής περιστεράς...

Κάπως έτσι περιβλήθηκε παρά φύσιν, λόγω Φίλη, ιδεολογικό περιεχόμενο (;) η συγκέντρωση των πολιτισμένων αγανακτισμένων που ρυτίδιασαν το περασμένο καλοκαίρι απ' την πολλή ανοχή στις τσιπρέικες κωλοτούμπες και τώρα σπεύδουν να ιδρώσουν και να επιδιώξουν υπερέκκριση κολλαγόνου για να τις αποκρύψουν διαμαρτυρόμενοι μονολεκτικώς.

ΣΣΕ : ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΓΚΗ η Σχεδιασμένη Οργάνωση της ΠΑΛΗΣ

 Η πάλη του εργατικού κινήματος για την κάλυψη των απωλειών και ο αγώνας για αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές αποτελεί προμετωπίδα του αγώνα, με δεδομένη την επίθεση που έχουν δεχτεί και δέχονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι μισθοί και οι συντάξεις, αλλά και με βάση τα όσα δρομολογούνται κατά τη διαπραγμάτευση για τα Εργασιακά μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Αφορά την καρδιά της ταξικής αναμέτρησης με την ενιαία επιθετική πολιτική του κεφαλαίου. Την υπεράσπιση της εργατικής τάξης και του βιοτικού της επιπέδου από τη ληστρική εκμετάλλευση του κεφαλαίου, τη διεκδίκηση των απωλειών που είχε και, κυρίως, τη διαμόρφωση των συνθηκών εκείνων που θα ενισχύσουν τη διαπραγματευτική της θέση απέναντι στην καπιταλιστική εργοδοσία.

Διδάγματα απο δύο γεγονότα

Από την κινητοποίηση των εργαζομένων του Ζούρα

του συναδέλφου Γ.Χ 

Δύο ειδήσεις του τελευταίου δεκαήμερου μας θύμισαν σκηνές από το πρόσφατο παρελθόν εμάς τους εργαζόμενους του ομίλου Alapis. 

Μετά τους υπαλλήλους του ξενοδοχείου Λήδρα που έμειναν απλήρωτοι στο δρόμο αυτή! και αυτή!. 

Τα ίδια ακριβώς συνέβησαν και στον όμιλο, ενώ απο τους χιλιάδες εργαζόμενους είχαν απομείνει πια μόνο 700. Η εργοδοσία ζήτησε να απολυθούν οι μισοί και βρήκε πρόθυμο συμπαραστάτη την πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου μας που θέλησε να «διευκολύνει» τους συναδέλφους. να απολυθούν με εθελούσια έξοδο γιατί αλλιώς δεν μπορούσε να απολύσει μαζικά τόσους εργαζόμενους. 

Ως μέλη της μειοψηφίας αρνηθήκαμε σθεναρά κάθε ανάμιξη του σωματείου σε απολύσεις-πράγμα ασύμβατο με τη λειτουργία και τη λογική ενός σωματείου- αν και υπάρχουν πολλά παραδείγματα που οι «εκπρόσωποι» των εργαζομένων λειτούργησαν και λειτουργούν έτσι σε επιχειρησιακά ή κλαδικά σωματεία με πρώτη και καλύτερη τη ΓΣΕΕ. Οι συνάδελφοι αντιστάθηκαν, και τελικά όσοι ήθελαν να αποχωρήσουν έφτιαξαν μια επιτροπή και την πάτησαν μόνοι τους, γιατί πήραν ένα μικρό κομμάτι από τα χρωστούμενα και υποσχεθέντα από την εργοδοσία. 

Τότε ακόμα ο νόμος ακόμα απαγόρευε τις ομαδικές απολύσεις. Φανταστείτε αν ακόμα και αυτός ο διάτρητος με παραθυράκια νόμος, πάψει να υπάρχει τι πρόκειται να συμβεί σε χώρους όπου απασχολούνται μαζικά εργαζόμενοι, όπως τράπεζες ή αυτό που μας αφορά άμεσα φαρμακευτικές και μεγάλες φαρμακαποθήκες. 
Στην καλύτερη των περιπτώσεων όπως έχει δείξει η εμπειρία μας, θα απολυθούν παλιοί συνάδελφοι και θα επαναπροσληφθούν με νέους όρους. Πάντως χιλιάδες θα βρεθούν στο δρόμο ζώντας από πρώτο χέρι την ανάπτυξη με την οποία μας ζαλίζουν εδώ και χρόνια τις «νέες επενδύσεις» και την «επιχειρηματικότητα». 

Η δεύτερη είδηση μας θύμισε τις μέρες που απεργούσαμε-μία από αυτές ήταν 5ήμερη κλείνοντας όλες τις εγκαταστάσεις του ομίλου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, περιφρουρώντας την απεργία μας για το δίκιο μας τα δεδουλευμένα και τις θέσεις εργασίας. Το ίδιο συνέβη και με τους εργαζόμενους του Ζούρα, μόνο που εκεί τους συνέλαβαν για να μη «ζημιώνεται» ο εργοδότης. Με ποιο άλλο μέσο θα πιέσουν οι εργαζόμενοι;

Υπάρχει η άποψη πως η πολιτική δεν έχει δουλειά στα συνδικάτα, στους εργατικούς αγώνες. Όμως συνάδελφοι είναι ακριβώς η πολιτική και η ιδεολογίες που είναι ο εκφραστής και αυτός που τις πραγματώνει στα εργασιακά για παράδειγμα φτιάχνοντας αντεργατικούς νόμους.Αφού οι εργοδότες έχουν αυτό που λέμε τη δική τους ατζέντα, τη διατήρηση των κερδών ή τη μείωση των ζημιών τους πάντα εις βάρος μας θα ήταν αυτοκτονικό να μην έχουμε κι εμείς τη δική μας ατζέντα, τη δική μας πολιτική, την δική μας ιδεολογία, το δικό μας νόμο: το δίκιο του εργαζόμενου. 

Κάθε φορά οι νόμοι αλλάζουν προς το χειρότερο για εμάς μέσα σε αυτό το σύστημα. Μέσα σε αυτό το σύστημα μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθούμε άνεργοι, η μόνη δυνατότητα που μας επιτρέπουν είναι να εργαζόμαστε με όρους σκλαβιάς για να επιβιώσουμε καμιά άλλη προοπτική δεν μας ανοίγεται.Μήπως ήρθε η ώρα αυτό το σύστημα να το ανατρέψουμε; 
Ας μαζευτούμε γύρω από το συνδικάτο μας για να το δυναμώσουμε, να πούμε άφοβα τη γνώμη μας. 

Εμείς που αποτελέσαμε τη μειοψηφία στο ΔΣ του σωματείου εργαζομένων της Alapis ούτε την απόλυση μας υπολογίσαμε που ετοιμάζουν με τους νέους νόμους οι κατρούγκαλοι της αριστερής κυβέρνησης, ούτε τους μπράβους-αχυρανθρώπους του Λαυρεντιάδη. Είχαμε πίσω μας την αγωνία μας για το μεροκάματο και την αποφασιστικότητα των συναδέλφων. 

Αυτό συνάδελφοι είναι ΝΙΚΗ!
Κι αν οργανωθούμε σε σωστή βάση και κατεύθυνση μαζικά, θα μετρήσουμε πολλές. 

Γ.Χ.

Πηγή: ΣΕΦΚ

απο το redflyplanet 

Η ερμηνεία της κρίσης. Υπάρχει διέξοδος; Μια ανάλυση

απο το fadomduck2

(Αφιερωμένο σε όσους έχουν εναποθέσει τις 
ελπίδες για τη ζωή τους και για τη ζωή των παιδιών τους σε μια ανάπτυξη που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ!) 












Γράφει ο Προκόπης Κωφός 



Αν δώσεις μια αβάσιμη, αναξιόπιστη και παραπλανητική ερμηνεία της σημερινής οικονομικής κρίσης και των προβλημάτων που εκδηλώνονται ως απόρροια της κρίσης αυτής στις κοινωνίες των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών,τότε φυσικά μπορείς να δώσεις και μια εξίσου αβάσιμη, αναξιόπιστη και παραπλανητική λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης και των προβλημάτων που έχουν ενσκήψει σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό στις διάφορες χώρες του κόσμου. Αυτό ακριβώς κάνουν και στη χώρα μας τα διάφορα κόμματα, οι διάφοροι οικονομολόγοι, οι «ειδικοί» και οι διάφοροι παράγοντες του ίδιου του συστήματος, παρουσιάζουν διάφορες αβάσιμες και εκτός των πραγματικών δεδομένων ερμηνείες της σημερινής κατάστασης και των προβλημάτων που έχουν ενσκήψει και προτείνουν με βάση αυτές τις «ερμηνείες» εξίσου αβάσιμες και εκτός των πραγματικών δεδομένων λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών. Μας είπαν πολλά, πως φταίει ο υπερδανεισμός και το τεράστιο χρέος του κράτους, πως φταίνε οι σπατάλες και η διαφθορά στο δημόσιο τομέα καθώς και οι μίζες που έπαιρναν οι πολιτικοί, πως φταίει το «μεγάλο κράτος» και οι λεγόμενοι «λαθρομετανάστες», πως έφταιξαν οι λάθος πολιτικές που ασκήθηκαν και οι «μεταρρυθμίσεις» που δεν έγιναν στην ώρα τους, η ανικανότητα και η ανεπάρκεια των πολιτικών, η έλλειψη σχεδίου για την ανάπτυξη της χώρας, οι λεγόμενες «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές και πως έφταιξαν ακόμα και τα ίδια τα μνημόνια! Μας είπαν ακόμα και καθαρές ανοησίες, πως έφταιξαν οι εργαζόμενοι γιατί λέει κατανάλωναν πάνω από τις δυνάμεις τους, αν είναι δυνατόν!, δεν κατανάλωναν από αυτά που οι ίδιοι είχαν παράγει;, και ακόμα είχαν το θράσος να πουν πως έφταιξαν οι εργαζόμενοι γιατί δεν δούλευαν!Κάποιοι πιο πονηροί μας λένε πως έφταιξαν όλα μαζί τα παραπάνω και κάποιοι κουτοπόνηροι ανάμεσά τους, όχι μόνο λένε, αλλά και πιστεύουν και οι ίδιοι πως πράγματι αυτές είναι οι αιτίες της κρίσης!