Η συνεννόηση Τουρκίας – Συρίας με την πίεση των Ρώσων για μια συνθήκη με ένα «περίεργο μεικτό πακέτο» που θα ικανοποιούνται και οι δύο ενώ παίζουν τους τουρίστες οι «σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ» και θα θάβονται οι πρώην σύμμαχοι του Κούρδοι.
Το «περίεργο μεικτό πακέτο» που θα «σέβεται και θα αναγνωρίζει το εύλογο συμφέρον της Τουρκίας» - το λένε όλοι άλλωστε αυτό - είναι ήδη έτοιμο, και αν πετύχει μπορεί να πάει γάντι για Κύπρο και Αιγαίο. Κι όπως είδαμε τους τουρίστες Πομπέο και τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, να σουλατσάρουν σφυρίζοντας ακαταλαβίστικα(;) και αδιάφορα για Αιγαίο και Αν Μεσόγειο… μιλώντας και αυτοί για το εύλογο συμφέρον της Τουρκίας, εσείς κάντε τώρα τους υπολογισμούς σας και στείλτε τον λογαριασμό στους πανηγυρτζήδες που μας γκάστρωσαν ότι με τις βάσεις και τη νέα Συμφωνία με τις ΗΠΑ (μιλάμε για… αξιόπιστο σύμμαχο, ρωτήστε και τους Κούρδους…) θωρακίζεται η Ελλάς(!) απέναντι στους Τούρκους…
Τι Ελλάς, τι Κουρδία τι κοροϊδία. Για τους ιμπεριαλιστές κάτι κανόνια και κάτι κανονιές αξίζουν!
Για όσους δεν έχουν κατανοήσει τι συμβαίνει με τους Κούρδους αυτή τη στιγμή, εδώ είναι ένα μικρό (απλοποιημένο) μάθημα Ιστορίας:
-Οι Κούρδοι ζουν σε αυτή την περιοχή που την αποκαλούν σήμερα πατρίδα τους, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι υποσχέθηκαν στους Κούρδους ότι θα μπορούσαν να συνεχίσουν να διαμένουν ειρηνικά σε αυτές τις περιοχές, επειδή σκόπευαν να δημιουργήσουν μια χώρα που θα ονομαζόταν Κουρδιστάν. Άλλαξαν την υπόσχεση αυτή και χώρισαν την κουρδική πατρίδα στα τέσσερα με τη δημιουργία του Ιράκ, του Ιράν, της Τουρκίας και της Συρίας.
Το "Dance me to the end of love" του Λέοναρντ Κοεν όλοι πιστεύουμε ότι είναι ένα ρομαντικό τραγούδι που εξυμνεί τον έρωτα. Όμως όχι. Ο Κόεν έγραψε το «Dance me to the end of love» για να υμνήσει την ακατάλυτη δύναμη τής αγάπης, με αφορμή την τραγική εμπειρία τού εκ Θεσσαλονίκης Ελληνοεβραίου «βιολιστή του Άουσβιτς» Ιάκωβου Στρούμσα, ο οποίος ήταν υποχρεωμένος από τους αξιωματικούς των Ες Ες να αποχαιρετά με κλασική μουσική και εμβατήρια συγγενείς και φίλους που όδευαν προς τους θαλάμους αερίων. Η συγκεκριμένη ορχήστρα είχε οριστεί από τους ναζί, για λόγους ευταξίας αλλά και σαρκασμού, να συνοδεύει με μουσική τη θλιβερή πορεία των καταραμένων του Τρίτου Ραιχ προς τους θαλάμους αερίων (σπρώχνονταν γυμνοί προς το χώρο των υποτιθέμενων λουτρών,όπου τους περίμενε το θανατηφόρο δηλητήριο). Την ώρα ακριβώς που μπροστά τους σπρώχνονταν προς το θάνατο ομόφυλοι και ομόθρησκοί τους, φίλοι, συγγενείς, αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο Κοεν τραγουδάει εκ μέρους μιας γυναίκας. Πρόκειται για τη σύζυγο του Στρούμσα. Μέσα από τη φωνή του και με τους στίχους του, εκείνη απευθύνεται στον αγαπημένο της για τελευταία φορά, καθώς σπρώχνεται μέσα στο γενικευμένο ΠΑΝΙΚΟ προς τους θαλάμους αερίων και τους φούρνους αναζητώντας μια ύστατη ευλογία απαντοχής και αναπτέρωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Απέναντί της,ο αγαπημένος της παίζει βιολί σε αυτήν την ύστατη συνάντησή τους,παρηγορώντας την,προτού εκείνη αποχωρίσει για πάντα από τη σκηνή, από τη ζωή του βιολιστή και από τη ζωή της αγάπης. Εκείνη τον παρακαλά, τον παροτρύνει: «Dance me to the end of love».
Στη φωτο, ο Ιάκωβος Στρουμσα
Γ.Γ.
"Είναι περίεργο το πώς γράφονται τα τραγούδια γιατί κάθε τραγούδι προέρχεται από ένα «σπόρο» που σου δίνει κάποιος ή που σου δίνει ο κόσμος και αυτό είναι που κάνει τη διαδικασία σύνθεσης ενός τραγουδιού τόσο μυστηριακή. Το συγκεκριμένο τραγούδι προήλθε από πράγματα που άκουσα ή διάβασα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β’ παγκοσμίου πολέμου.
Σε κάποια από αυτά, ακριβώς δίπλα στα κρεματόρια, υπήρχε ένα κουαρτέτο μουσικών το οποίο εξαναγκαζόταν να παίζει κλασσική μουσική ενώ οι άνθρωποι δίπλα τους καιγόταν ζωντανοί. Οπότε ο στίχος `dance me to your beauty with a burning violin` εννοεί την ομορφιά του να είσαι παρόν στην ολοκλήρωση μιας ζωής, στο τέλος της ύπαρξης της. Βέβαια, η γλώσσα είναι ίδια με αυτή που θα χρησιμοποιούσε κάποιος για να «παραδοθεί» σε ένα αγαπημένο πρόσωπο. Οπότε, αφού η γλώσσα είναι η ίδια δε χρειάζεται να ξέρει κάποιος την πραγματική σημασία του τραγουδιού, αφού μπορεί εξίσου να χρησιμοποιηθεί για οποιονδήποτε παθιασμένο σκοπό" Leonard Cohen
Ένας Στρατός λένε μετράει από τους άντρες του .Στο Κουρδιστάν μετράει από τις γυναίκες του !!
" Μην σας παραπλανά το χαμόγελό μας, είμαστε όλες νεκρές. Μας βίασαν, μας πυροβόλησαν, μας σκότωσαν. Ακρωτηρίασαν το σώμα μας, αφαίρεσαν τα γεννητικά μας όργανα και μας κινηματογραφούσαν γελώντας. Ήμασταν ένοχες επειδή ήμασταν επαναστάτριες, ένοχες επειδή ήμασταν γυναίκες που κρατούσαν όπλο. Αλλά ήμασταν μικρά κορίτσια. Υποφέραμε από πείνα και είχαμε υποστήριξη μόνο από εκείνους που είχαν πολύ λιγότερα από εμάς. Ένα χαμόγελο, μια κραυγή. Ήμασταν τρομαγμένες, αλλά σκεφτήκαμε ότι το κάναμε για να ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους που μας θαύμαζαν, αλλά ποτέ δεν μας υποστήριζαν...» «Κούρδοι μαχητές του θανάτου στο Αφρίν», Μάρτιος 2018
Η δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους αποτελεί το όνειρο όχι μόνο των Κούρδων αλλά και του Ισραήλ, με στόχο την αναδιαμόρφωση της περιοχής προς όφελος των στρατηγικών τους συμφερόντων.
Η Τουρκία δεν θα μπορούσε ποτέ να εισβάλει χωρίς την έγκριση της Ρωσίας, λόγω των ανυπέρβλητων δυνατοτήτων ηλεκτρονικού πολέμου και αεράμυνας που διαθέτει η δεύτερη στη Συρία.
Ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης με επίσημη ανακοίνωσή του καταδίκασε την ενέργεια του βουλευτή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία διαδηλωτή γιατί όπως γράφει στην ανακοίνωσή του αυτού του είδους οι συμπεριφορές βουλευτών του δεν ταιριάζουν με το αγωνιστικό παρελθόν του ίδιου. Ο κύριος Μητσοτάκης ζήτησε την παραίτηση του Μπογδάνου από το βουλευτικό αξίωμα, αλλιώς θα προβεί στη διαγραφή του. Αναλυτικά η ανακοίνωση του πρωθυπουργού είναι η παρακάτω:
Κύριε Μητσοτάκη. Βουλευτής της κοινοβουλευτική σας ομάδα,παραδέχεται δημόσια σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης ότι το κράτος της Δεξιάς δολοφονούσε αθώους ανθρώπους. Το διαψεύδετε, το καταδικάζετε ή το επικροτείτε ?
Ομολογούν και μάλιστα μόνοι τους, ότι χωρίς Αμερικάνικη βοήθεια και Αμερικάνους,γιοκ νίκη στον "εμφύλιο".
Ούτε ο ηρωικός στρατός,ούτε βοήθεια από Παναγία,ούτε τίποτα.
Χωρίς τους Αμερικάνους θα έκαναν μια τρύπα στο νερό.
Για αυτό οι Δεξιοί για να βγάλουν και την υποχρέωση ,έδιναν έναντι λίγων δολαρίων τις μανούλες και τις αδελφούλες τους δώρο στα ναυτάκια του 6ου Στόλου στη Τρούμπα τόσα χρόνια.
Πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτην την κλινική περιπτωση Γιάννη Λοβέρδο, για τις μεγάλες αλήθειες που μέσα στη βλακεία που τον δέρνει είπε.
«Ξύπνα μαμά» Ξύπνα μαμά. Φοβάμαι και κρυώνω μαμά. Και βάζει και βροχές και δυναμώνει κι ο αέρας. Έχω αφήσει πίσω τα ρούχα μου, δεν πρόλαβα να τα φορτώσω μαμά.
Η ξαφνική «ζέση» διεθνών αστικών ΜΜΕ για την προβολή των κινητοποιήσεων για το κλίμα δεν πηγάζει από «αυθόρμητο» ενδιαφέρον των καπιταλιστών για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Πάει χέρι χέρι με μία καλολαδωμένη «βιομηχανία» που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες γύρω από το υπαρκτό πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Πίσω από το «ενδιαφέρον» των πολυεθνικών κρύβεται το νέο «χρυσωρυχείο» της «πράσινης οικονομίας», ως διέξοδος για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, σε μια περίοδο μάλιστα που η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αναιμική και γίνεται λόγος ήδη για την επόμενη κρίση. Το αμερικανικό δίκτυο «Bloomberg» από το Μάρτη του 2013 αποκάλυπτε πως επενδυτές σε γνωστές χρηματοπιστωτικές εταιρείες, όπως η «Morgan Stanley» και η «Goldman Sachs», που διαχειρίζονται αμύθητα κεφάλαια παγκοσμίως, «σπρώχνουν» επενδύσεις στις ΑΠΕ και στα βιοκαύσιμα, κυνηγώντας «πιο καυτά κέρδη».
Ο ελιγμός «απότομης προσγείωσης» που πραγματοποίησε το καινούργιο ρωσικό αεροπλάνο «Su57» κατά τη διάρκεια αεροπορικών επιδείξεων, εντυπωσίασε ακόμα και τους ειδικούς ώστε να την χαρακτηρίσουν ακόμα και καινούργιο τρόπο προσγείωσης των πολεμικών αεροσκαφών. Ωστόσο, σπάνια μια «απότομη προσγείωση» είναι φαινόμενο για πανηγυρισμούς. Συνήθως σχετίζεται με κάποια αστοχία, κάποιο σφάλμα και συχνά είναι προοίμιο ακόμα και συντριβής.
Η πρόσφατη «κατάρρευση» του πολυεθνικού τουριστικού μονοπωλίου της «Thomas Cook» (TC) ισοδυναμεί με μια τουλάχιστον «απότομη προσγείωση». Ερχεται να θέσει, τουλάχιστον, υπό αμφισβήτηση τους πανηγυρισμούς των τελευταίων μηνών, τις αντιδικίες ανάμεσα στα δύο μεγάλα αστικά κόμματα για το ποιος πρέπει να πιστωθεί το «αναπτυξιακό άλμα», και να φέρει στο προσκήνιο τις πραγματικές επιπτώσεις της περιβόητης εξωστρέφειας, που έχει γίνει το σήμα κατατεθέν των αστικών επιτελείων όλο το προηγούμενο διάστημα.
Το καλοκαίρι του 1991,η Σοβιετική Ένωση έπνεε τα λοίσθια, τον Αύγουστο του 1991 θα γίνει προσπάθεια να αποτραπεί η διάλυση του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο,αλλά τα πράγματα δυστυχώς είχαν πάρει το δρόμο τους και η διάλυση φαινόταν πλέον αναπόφευκτη. Στα τέλη της δεκαετίας του 80,είχε αρχίσει ένα πολιτιστικό άνοιγμα στις χώρες της Δύσης,με αποκορύφωμα ένα φεστιβάλ μουσικής που διοργανώθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1991 στο κοσμοδρόμιο Tushino λίγο έξω από την Μόσχα. Το συγκεκριμένο φεστιβάλ δεν ήταν ένα οποιαδήποτε μουσικό φεστιβάλ,αλλά ένα από τα σημαντικότερα που έχουν γίνει ποτέ, όχι μόνο στον χώρο του heavy metal,αλλά συνολικά στην μουσική. Το πιο γνωστό φεστιβάλ του σκληρού ήχου από το 1980,για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ήταν το Monsters Of Rock που διεξαγόταν ανελλιπώς κάθε Αύγουστο από το 1980 και μετά,στο Donnigton της Αγγλίας, συγκεντρώνοντας τα μεγαλύτερα ονόματα και εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου.