Βλέποντας το επικοινωνιακο πανηγύρι που στήνεται αυτές τις μέρες και θα κορυφωθεί τον Αυγουστο, νιώθω ντροπή. Δεν είμαι οικονομικός αναλυτής ούτε έχω καποιες ιδιαίτερες γνώσεις οικονομίας απο τους περισσότερους απο εμας, όμως δε νομζω ότι χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κάποιος ότι όλη αυτή η ιστορία με το βιώσιμο χρέος είναι μια κενή ρητορική. Ενα χρέος γύρω στο 120% μας έβαλε στα μνημόνια γιατί δεν ήταν βιώσιμο και ενα χρέος που περνάει το 170% του ΑΕΠ ειναι βιώσιμο και μας βγάζει απο τα μνημόνια. Δεν θέλει ειδικές γνώσεις για να καταλάβεις ότι κανένα χρέος δεν διαγράφεται όσο τα πλεονάσματα είναι στο 3.5 μέχρι το 2022 και μετά στο 2.2% μέχρι το 2060. Δεν θέλει γνώσεις για να καταλάβεις ότι πολιτική επιτήρηση, τριμηνιαίοι ελέγχοι, και λιτότητα ειναι μνημόνιο. Το μνημόνιο είναι οι νόμοι που ψηφίστηκαν, τα εργασιακά δικαιώματα που χάθηκαν, οι φόροι που βαραίνουν επιλεκτικα συγκεκριμένες πληθυσμιακές αι επαγγελματικές ομάδες, η ανεργία που μας λένε ότι μειώθηκε οταν επι της ουσίας έχει γίνει "ευέλικτη" εργασία με 12ωρα που πληρώνονται για 4ωρα, όταν έχει γινει ημιαπασχόληση με μισθους 300 ευρώ, όταν ο εργοδότης σε υποχρεώνει να επιστρέφεις τα δωρα χριστουγέννων με την απειλή απόλυσης. Το μνημόνιο είναι οι περικοπές σε κάθε δημόσια δαπάνη και τα ψίχουλα που πετάνε απο το τραπέζι τους στην πλέμπα για να διατηρήσουν το "αριστερό" πρόσημο, είναι το υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων που ελέγχεται πληρως απο τους δανειστές, είναι η αδυναμία να νομοθετείς χωρίς έγκριση απο τους "θεσμούς"... Τέλος τα μνημόνια είναι αυτό που ζει κάθε νέος άνθρωπος σε αυτή τη χώρα, αδυναμία να κάνει όνειρα και να σχεδιάσει μια ζωή που δεν θα εξαρτάται απο την πενιχρή σύνταξη των δικών του, το πατρικό του σπίτι και τις διαθέσεις του αφεντικού που δεν θα τον πληρώνει...
Η Ελλάδα ως χώρα παραμένει μια αποικία χρέους, απλά το βαφτίσαμε επιτήρηση και έξοδο για να έχει το αριστερό του πρόσημο, με ή χωρίς γραβάτα...
Φ.Μ.
