Κατά κύριο επάγγελμα αριστερός...

Γέμισ' ο τόπος κατά «κύριο επάγγελμα αριστερούς». Αυτή η φτηνή, τυποποιημένη αριστεροσύνη, κάτι σαν κονσέρβα με αέρα από τα πάτρια εδάφη, κατάλληλη για εισπνοές όταν δεν περισσεύουν ασθματικές δικαιολογίες κι επιχειρήματα περί εφαρμογής της «μνημονιακής» πολιτικής, είναι το σύνηθες άλλοθι των σημερινών αμέσως ή εμμέσως κυβερνώντων.

Οι κατά κύριο επάγγελμα αριστεροί, λοιπόν, και χωρίς εισαγωγικά πλέον, αποτελούν ζώσα πραγματικότητα και λειτουργική εξουσία. Διαθέτουν, δε, ένα εξαιρετικό ατομικό ευαισθησιόμετρο απόλυτης αυτοεκτίμησης και αυτοαποτίμησης ο καθένας και η καθεμιά τους. Μόλις τολμήσει ο οποιοσδήποτε να ασκήσει και την παραμικρή κριτική για τα έργα και τις ημέρες της πφα και δφα (πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά, αντιστοίχως), του τρίβεται στη μούρη ένα αριστερό βιογραφικό, με επιμελώς κρυμμένα τα οφέλη της προσαρμογής του στην κυρίαρχη αστική πραγματικότητα, και... ξεμπερδεύει. Υστερα πιάνουν δουλειά και οι σκοτεινές μοιρολογίστρες της διαδικτυακής έρημης χώρας, αυτές που έβλεπαν πριν από μερικά χρόνια τις κουκουλοφόρες δράσεις ως «δεκεμβριανά», και σου λένε σήμερα τι ζόρι τραβάει το «παιδί». Ζόρι μεγαλύτερο απ' τη χώρα ολάκερη κι όλο της τον πληθυσμό. Οπότε ό,τι τραβάει, όχι ό,τι κάνει, ο κατά κύριο επάγγελμα αριστερός, είναι καλώς καμωμένο για μας και κακό για τον ίδιο.

Αυτή η επιλεκτικά σωτηριολογική δημιουργική λογιστική των εντυπώσεων είναι που ξεφτίζει με αστραπιαίες ταχύτητες και δε σώζεται με ματοβαμμένα νόμπελ «ειρήνης», διεκδικούμενα από ανέλεγκτες πολυεθνικές απρόσωπες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Στρατοί πέντε κρατών βαστάνε τη σκοπιανή κερκόπορτα. Την ώρα που οι ευρωατλαντικοί ετοιμάζονται να μπουκάρουν στη Λιβύη και να ρίξουν την εμπροσθοφυλακή Τουρκία ως εισβολέα στη Συρία, το μπι μπι σι γεμίζει τα μάτια του κόσμου με ένα άπαιχτο ως τώρα βίντεο με το λιντσάρισμα - εκτέλεση του Καντάφι. Το πετρέλαιο έπεσε από τα εκατόν δεκατέσσερα δολ. το βαρέλι στα τριάντα, οι αλκυονίδες τέλειωσαν, ο ψόφος έρχεται στα σπίτια των ιθαγενών με την ίδια ταχύτητα που χάνεται το επίδομα θέρμανσης και το αφορολόγητο στο ντίζελ του τρακτέρ. Οι μισθοφόροι της «Φρόντεξ» δίνουν συνεντεύξεις για την αδικημένη Ελλάδα, και οι κατά κύριο επάγγελμα αριστεροί μαγειρεύουν, χειμωνιάτικα, γεμιστά με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, για να χορτάσουνε τάχαμου οι πεινασμένοι.

Η αναδιανομή του τίποτα ως πολιτική επιλογή έναντι του λεφτά υπάρχουν, ο - κατόπιν τρίτου μνημονίου ψηφισθέντος και υπογραφέντος από ευρεία πλειοψηφία προεκλογικώς (!) - δήθεν διάλογος με την κοινωνία - έννοια αριστερομεταφυσική πλέον - μοιάζουν με ληγμένα πυροτεχνήματα που δεν μπορούν να βγάζουν πια από τις τσέπες τους οι αριστεροί σχηματισμοί σε δεξιά πτήση θανάτου. Το... βιογραφικό του οπορτουνισμού, άλλωστε, δεν άστραψε ποτέ στους ουρανούς και συγγράφηκε με αναρίθμητα καντήλια άδικα ανοιγμένων και συκοφαντημένων τάφων.

Ο δημόσιος λόγος των κατά κύριο επάγγελμα αριστερών, δηλαδή λογύδρια επικολλημένων τσιτάτων από το πρόγραμμα της Σαλονίκης, ένας ιδιότυπος ρεαλισμός της υποταγής στα καπιταλιστικά κελεύσματα, πασπαλισμένος με την ελιτίστικη κατάθλιψη του εκλεγμένου «μάρτυρα», που τρεις φορές είπε ψέματα και γλίτωσε με την ψήφο μας, εκφυλίστηκε ταχύτατα. Κι έτσι την ώρα που αναφωνούν πως για λόγους οικογενειακού ή ατομικού βιογραφικού, δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, ουδείς βλέπει το σπαθί, μήτε το πεταγμένο στις Βρυξέλλες τους θηκάρι. Τρία μνημόνια μετά, όλα είναι ορατά.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Ριζοσπάστης 7/2/2016

Για τον αντιλαϊκό αντιλαϊκισμό

απο το sfyrodrepano

Δεν υπάρχει ίσως πιο κοινό και αντιλαϊκό αστικό ιδεολόγημα από τον "αντιλαϊκισμό" των φιλελέδων και την ανάγκη καταπολέμησης του λαϊκισμού, κάθε (μα κάθε) φορά που είναι να ψηφιστεί ένα αντιλαϊκό πακέτρο μέτρων.

Ο λαϊκισμός καταρχάς ως έννοια έχει γίνει λάστιχο (με το ίδιο ακριβώς ξεχείλωμα που έγινε και στον όρο "τρομοκρατία", για να συμπεριλάβει διασταλτικά τα κινήματα αντίστασης και γενικά οτιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στη νέα τάξη πραγμάτων). Κι ενώ αρχικά ξεκίνησε, για να ορίσει τα "θα" και τις εύκολες υποσχέσεις του Ανδρέα στα χρόνια της Αλλαγής, κατέληξε να στιγματίζει κάθε λαϊκή κατάκτηση και διεκδίκηση, κάθε φωνή που εκφράζει αντίθεση στην κρατούσα πολιτική (της ευρωπαϊκής μεγάλης ιδέας, των μνημονίων, κτλ). Και δεν εννοώ μόνο τη δική μας εναλλακτική, στρατηγική πρόταση, αλλά σχεδόν κάθε απόπειρα διαφοροποίησης από το κυρίαρχο μνημονιακό πρότυπο, ακόμα και ήπιες, νεοκεϊνσιανής λογικής προτάσεις.

Από μια άποψη οι φιλελέδες έχουν απόλυτο δίκιο σε αυτό το τελευταίο, καθώς είναι φτηνή κοροϊδία η (σκόπιμη ή μη) καλλιέργεια αυταπατών πως μπορεί να υπάρξει ένας διαφορετικός δρόμος και ένα πιο φιλολαϊκό μοντέλο διαχείρισης στα καθορισμένα πλαίσια (ευρωμονόδρομος, καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, κτλ). Αποκρύπτουν βέβαια πως και ο δικός τους δρόμος είναι εξίσου αδιέξοδος (για το λαό πάντα, γιατί στην -αστική- δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα για τα μονοπώλια). Εξάλλου είναι και αυτός δοκιμασμένος και χρειάζεται διαρκώς τον μπαμπούλα μιας υποτιθέμενης, τρισχειρότερης καταστροφής που μας περιμένει (έτσι και τολμήσουμε να ξεστρατίσουμε), για να επιβληθεί ως θέσφατο.

Η πιο σημαντική μεταστροφή ωστόσο αφορά το περιεχόμενο που δίνεται στην έννοια ως προς τους φορείς και τα αίτια που τη δημιουργούν. Λαϊκιστής θεωρείται λοιπόν ο πολιτικός που κρύβει ή εξωραΐζει την πραγματικότητα από τον κόσμο, όχι για να τον ξεγελάσει και να υφαρπάξει την ψήφο του (όπως έκανε δηλ κατεξοχήν το ΠαΣοΚ του 80' με τα δημαγωγικά, ριζοσπαστικά του συνθήματα και γενικά η σοσιαλδημοκρατία, σ' όλες της τις εκδοχές), αλλά γιατί υποκύπτει στην πίεση των συντεχνιών που θέλουν να διασφαλίσουν τα σκανδαλώδη προνόμια τους, των γνωστών, συγγενών και φίλων που του ζητάνε κάποιο ρουσφέτι, και άλλων ομάδων πίεσης. Με άλλα λόγια, δεν είναι αρκετά ισχυρός να αποκρούσει αυτή την πίεση και να κινηθεί ως "υπεύθυνος πολιτικός".

Mόνη διέξοδος για την αγροτιά σήμερα η ΛΥΣΗ που προτείνει το ΚΚΕ

[.......Το ΚΚΕ παλεύει για τη μόνη λύση που συμφέρει τους πολλούς, ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία και το ξεκλήρισμα.

Για το δρόμο της λαϊκής εξουσίας, με κοινωνικοποίηση των καπιταλιστικών εκμεταλλεύσεων, της γης, των συγκεντρωμένων μηχανο­ποιημέ­νων μέσων παραγωγής, των κρατικών υποδομών και του εμπορίου, με άμεση ένταξή τους στον κεντρικό σχεδιασμό, για παραγωγή με στόχο την ικανοποίηση πρώτα απ’ όλα των εγχώριων λαϊκών αναγκών, της διατροφής του λαού και της εξασφάλισης πρώτων υλών για τη βιομηχανία.

Αυτή η αγροτική παραγωγή θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, εδαφικά, κλιματικά, τεχνογνωσίας, επιστήμης, βιομηχανικής παραγωγής, επεξεργασίας πρώτων υλών, προστασίας του περιβάλλοντος και διαχείρισης των φυσικών πόρων.

Σε αυτήν θα έχουν θέση οι νέοι αγρότες, με τεχνική ή και επιστημονική ειδίκευση, με πραγματικά καλές, σύγχρονες συνθήκες εργασίας και ζωής, χωρίς χρέη και τον κίνδυνο καταστροφής που έχουν ως ατομικοί παραγωγοί.

Η διέξοδος μιας κοινωνικά οργανωμένης παραγωγής με κρατικό ή συνεταιριστικό τρόπο δεν πρέπει να φοβίζει πλέον κανέναν και καμιά.

Σε αυτήν την κοινωνία θέση έχουν και οι μικρομεσαίοι αγρότες, μέσω του αγροτικού παραγωγικού συνεταιρισμού, ο οποίος θα έχει το δικαίωμα χρήσης της γης ως παραγωγικού μέσου, ενώ θα μειώνει το κόστος παραγωγής, με την κοινή καλλιεργητική φροντίδα και συλλογή των προϊόντων, αξιοποιώντας τις κρατικές υποδομές.

Είναι η λύση η οποία απαλλάσσει τους μικρομεσαίους αγρότες, μια για πάντα, από τις τράπεζες, τους βιομηχάνους, τους μεγαλέμπορους, από τους φόρους.

Διασφαλίζει το αγροτικό εισόδημα, τη διάθεση, συγκέντρωση, αποθήκευση, συντήρηση και μεταφορά της αγροτικής παραγωγής μέσω του κεντρικού κρατικού μηχανισμού, με καθορισμένες αναλογίες στην παραγωγή και κρατικές τιμές στα προϊόντα, προστατεύει από φυσικές καταστροφές.

Παρέχει τη δυνατότητα τα χωριά μας να αποκτήσουν μορφωτική - πολιτιστική ζωντάνια, σύγχρονες κρατικές υποδομές Γενικής Παιδείας, Υγείας, Πολιτισμού και Φυσικής Αγωγής.

Το κοινό μέλλον των πολλών μικρομεσαίων αγροτών με τους μισθωτούς εργαζόμενους στη βιομηχανία, στο συγκεντρωμένο εμπόριο, στις υπηρεσίες κ.α. βρίσκεται στην απαλλαγή τους από τη σημερινή καπιταλιστική ιδιοκτησία, στην οικοδόμηση σχέσεων πραγματικής κοινωνικής, σοσιαλιστικής δηλαδή ιδιοκτησίας και οικονομίας. Πράγματα που εσείς βέβαια τα έχετε πετάξει στα καλάθια των αχρήστων, μόνο για λόγια είστε πολλά χρόνια τώρα, απλά και μόνο τον τελευταίο χρόνο αυτό έγινε κατανοητό πολύ ευρύτερα, και στην αγροτιά, και στους εργαζόμενους. Γι'αυτό, το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να χαμογελάτε, αλλά δεν θα χαμογελάτε για πολύ.

Αυτή η οικονομία είναι ρεαλιστική - και ακούστε αυτήν την πρόταση του ΚΚΕ που δεν πέφτει και πολύ συχνά έξω - γιατί συμφέρει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τους βιοπαλαιστές αγρότες που είναι στα χωράφια.

Αυτός ο συνεταιριστικός τρόπος οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής δεν έχει τίποτα το κοινό με τις συνεταιριστικές οργανώσεις που γνωρίσαμε στο έδαφος του καπιταλισμού μέχρι σήμερα, με τη συμβολή όλων των μέχρι σήμερα - και τη δική σας - κυβερνήσεων, ούτε βεβαίως με αυτές που υπόσχεστε εσείς, ο κατ' όνομα αριστερός υπουργός.

Οι σημερινές ομάδες παραγωγών και συνεταιρισμοί είναι προετοιμασία να μην κυνηγά το πολύ μεγάλο ψάρι το πολύ μικρό, αλλά να φάει το μεσαίο...]

{ αποσπάσματα απο την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στη συζήτηση της Επίκαιρης Ερώτησης για τα δίκαια αιτήματα των αγωνιζόμενων αγροτών που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος στη Βουλή  .Ολόκληρη η ομιλία ΕΔΩ}

Ταξίδι στο Σταυρό της Ταξικής Συνείδησης

Γράφει ο 2310net //

Και να που ακόμα μια απεργία συμπίπτει με τη μέρα δημοσίευσης του κειμένου μου. Άντε πάλι τα ίδια, πάλι να γράψω κάτι σχετικό με την απεργία για να είμαστε στο κλίμα. Ήθελα να γράψω για την παράσταση του Μικρούτσικου, το Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου (παράσταση- αφιέρωμα στον Καββαδία) και πρέπει τώρα να γράψω για το Ταξίδι στο Σταυρό της ταξικής συνείδησης.

οι μελλοντικοί "έφοδοι στον ουρανό" θα ειναι με ρυθμούς ...ΧΙΠ ΧΟΠ !!

Με αφορμή δύο hiphop κομμάτια…

Τις τελευταίες μέρες βγήκαν δύο τραγούδια απο δύο συσπειρώσεις ανθρώπων. Το «Κάνε μου λιγάκι crew» των Psyclinic Tactix και οι Κατσαρίδες απο μας. Αυτά τα δύο τραγούδια, τόσο διαφορετικά στη μορφή, είναι δύο ρυάκια που καταλήγουν στο ίδιο ποτάμι.
Είναι κομμάτια ενός μέρους της hiphop σκηνής που απλά έχει βαρεθεί. Έχει βαρεθεί την εξύμνηση της αυτοκαταστροφής, την ωραιοποίηση του λούμπεν, την τέχνη που πατάει εύκολα κουμπιά για να φέρει εξίσου εύκολα συναισθήματα. Αντ αυτού αυτά τα δύο τραγούδια, έχουν σαν σκοπό αντί να σε τραβήξουν απο το συναίσθημα, να σου καυλώσουν τη σκέψη.

Είναι δύο κομμάτια που έρχονται σε ρήξη με όλα αυτά και εκπροσωπούν μια άλλη προσέγγιση. Μια που δεν δημιουργεί κομμάτια τέχνης με σκοπό να σου εκμαιεύσουν ότι πιο ευκολοπρόσβαστο έχεις στο συναισθηματικό σου οπλοστάσιο, αλλά βάζουν στόχο να σου δώσουν την τροφή για σκέψη που χρειάζεσαι μπας και καταλάβεις τον κόσμο, με πρώτο ίσως στάδιο τη hiphop σκηνή και κουλτούρα, λίγο παραπάνω. Στόχος που στο κόσμο που ζούμε είναι πιο δύσκολος, πιο ανηφορικός, ίσως και λιγότερο δημοφιλής- «ο έλληνας που έχεις συνηθίσει» μεταξύ του να σκεφτεί με δομή και επιμονή θα προτιμήσει 11 στις 10 φορές να λειτουργήσει με το συναίσθημα και τα αντανακλαστικά. Ακόμα και αν δεν θεωρεί τον εαυτό του «τον έλληνα που έχεις συνηθίσει».

Αυτή η αντίληψη είναι εδώ όχι για να σου πουλήσει την ματαιότητα, την ηττοπάθεια και τη μελαγχολία του κιλού όπως τη σερβίρουν συνήθως ράπερ που παραιτήθηκαν απο τον αγώνα (πολλοί εξ αυτών πριν ακόμα κατέβουν σε αυτόν), αλλά είναι εδώ για να σε παροτρύνουν να πεισμώσεις στο να αλλάξεις τον κόσμο που σε θλίβει και σε προσβάλει. Η αντίληψη αυτή είναι σφυρηλατημένη απο ανθρώπους τόσο διαφορετικούς, με άλλες αφετηρίες, άλλα βιώματα και παραστάσεις και όμως με κάποιο όμορφο τρόπο τόσο ίδιους, που καταλήγουν(ή έστω, περνάνε απο) σε τόσο παρόμοια συμπεράσματα και τρόπους. Και είναι ενδιαφέρον οτι βγήκαν απο δύο ομάδες ανθρώπων που χωρίς να έχουν στενή καθημερινή επαφή μεταξύ τους, το γεγονός οτι καταλαβαίνουν και αντιλαμβάνονται τα πράγματα με παρόμοιο τρόπο, τους οδήγησε σε παρόμοια συμπεράσματα.
Είναι η άρνηση της, όποιας τέλος πάντων, άρνησης φέρει το 95,62% του ελληνικού hiphop. Και ψάχνει συντρόφους, όχι οπαδούς.

απο ΕΔΩ

TEΡΑΣΤΙΕΣ ΣΕ ΟΓΚΟ ΟΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

Πλημμύρισε ασφυκτικά η πλατεία Συντάγματος από τα απεργιακά μπλοκ που συμμετείχαν στη μαζική, μαχητική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, η οποία έφτασε στο Σύνταγμα με πορεία από την Ομόνοια. Η τεράστια πορεία, με τα πυκνά μπλοκ και τους χιλιάδες απεργούς που διαδηλώνουν, συντεταγμένα και περιφρουρημένα κινήθηκε από την οδό Πανεπιστημίου προς το Σύνταγμα (Δείτε εδώ βίντεο από την πορεία προς το Σύνταγμα). Εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, νέοι μαθητές και φοιτητές, γυναίκες, συνταξιούχοι, έσιμξαν τις φωνές τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και απαίτησαν: «Κάτω τα χέρια από την Ασφάλιση. Δεν είναι για παζάρια και για διάλυση».

Η τεράστια σε όγκο διαδήλωση ξεδιπλώθηκε από την Ομόνοια μέχρι το ύψος των Στύλων Ολυμπίου Διός στη λεωφόρο Αμαλίας.  Για πολλή ώρα, τα μπλοκ συνέρρεαν στο χώρο της απεργιακής συγκέντρωσης, με τα πρώτα μπλοκ να κατηφορίζουν προς τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, προκειμένου να δώσουν «χώρο» στα επόμενα να χωρέσουν στην πλατεία Συντάγματος. Επί μια περίπου ώρα από την ώρα που ξεκίνησαν τα πρώτα μπλοκ από την Ομόνοια, μεγάλος όγκος της διαδήλωσης περίμενε να ξεδιπλωθεί το απεργιακό ποτάμι για να ξεκινήσει από την Ομόνοια προς την πλατεία Συντάγματος. 

902.gr

ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΟΛΟΙ

27 Γενάρη, ήταν η 71η επέτειος από την απελευθέρωση των τελευταίων επιζώντων από το στρατόπεδο του Άουσβιτς. Οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού έδωσαν τέλος σε μια κόλαση τεσσάρων ετών εκεί στην Κρακοβία.

Σήμερα η Κρακοβία είναι ένα κομμάτι της Πολωνίας και, βεβαίως, της Ενωμένης Ευρώπης. Η μεν Πολωνία κυβερνάται από μία φασίζουσα κυβέρνηση και μαζί με πλούσιες και φτωχές χώρες της Ένωσης, μαζί με άλλες φασίζουσες κυβερνήσεις της ανατολικής Ευρώπης, αλλά και φιλελεύθερες της Δυτικής, ζητάνε να κλείσουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες, καθώς "δε χωράνε όλοι στην Ευρώπη".

Τι μας λένε, δηλαδή; Ότι η καπιταλιστική ευρωπαϊκή οικονομία έχει ανάγκη κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά χέρια, ο ευρωπαϊκός ανθρωπιστικός μύθος έχει ανάγκη από ένα προσωπείο ανθρωπιάς για τους κατατρεγμένους εξ Ανατολών, αλλά πάνω απ΄ όλα η Ευρώπη έχει ανάγκη από την ευημερία και την ησυχία της. Όπερ μεθερμηνευόμενον, "Θέλουμε τη μετάβαση σε εργασιακές συνθήκες 19ου αιώνα για όλους τους Ευρωπαίους, χάριν της ανταγωνιστικότητας της ευρωοικονομίας, βεβαίως, και γι΄ αυτό οι πρόσφυγες είναι χρήσιμοι όσο είναι ελεγχόμενη η εισροή τους, αλλά οι υπόλοιποι δε χωράνε και καλό είναι να συνειδητοποιήσουν ότι, αν χρειαστεί, θα τους στείλουμε στον πάτο του Αιγαίου ή σε ευάερα-ευήλια ελληνικά Άουσβιτς, κατά εκατοντάδες χιλιάδες".

Ο Χίτλερ έλεγε κάτι διαφορετικό; Ναι, μας λένε οι ευρωδημοκράτες, αφού αυτός ήταν ένας ημιπαράφρων που τον κατέτρυχε η μεταφυσική πίστη στην ανωτερότητα της αρείας φυλής και του κινδύνου που εκπορευόταν από τις κατώτερες ράτσες. Εννοείται, βέβαια, ότι ο Χίτλερ δε θα γινόταν φύρερ με εκατομμύρια φανατικούς οπαδούς στη Γερμανία, αν περιοριζόταν σ΄ αυτές τις μπαρούφες. Πίσω από αυτά τα μεγάλα λόγια βρισκόταν η γοητευτική υπόσχεση: "Με μένα θα έχετε την ησυχία σας, τη δουλειά σας, τη μικροαστική ή ψευδοαστική ζωή σας, αφού βέβαια ξεφορτωθούμε ή αξιοποιήσουμε καταλλήλως Εβραίους, Σλάβους και λοιπούς κινδύνους για την οικονομία, την τάξη και την ασφάλεια της Γερμανίας και της Ευρώπης".

Καταλάβατε, γιατί δεν υπάρχει φασισμός χωρίς τον καπιταλισμό και αστική δημοκρατία χωρίς φασιστικές πολιτικές; Απλά: Δε χωράνε όλοι.

απο το sleepingvillage

«Πονηράδες»...

Μετά την «αμηχανία», πιάσανε και τις... «πονηράδες» εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπας και καταφέρουν να βρουν ένα σχολιασμό... της «προκοπής» σχετικά με την απάντηση που έδωσε το ΚΚΕ στην πρότασή τους για συντονισμό και κοινή δράση πολιτικών δυνάμεων με αφορμή το Ασφαλιστικό.

Αφού πρώτα προσπάθησαν να απαντήσουν με θεωρίες περί... «πολιτικής ώθησης» που θα έδινε τάχα στο κίνημα μια τέτοια συνάντηση «κορυφών» - τη στιγμή που, όπως υπογράμμισε το ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη κάθε δύναμης βρίσκονται και κρίνονται καθημερινά μέσα στο κίνημα, μετέχουν στα όργανά του, στη συζήτηση και τη διαπάλη που αναπτύσσεται στις γραμμές του - τώρα... διαμαρτύρονται - μέσω του «ΠΡΙΝ» - γιατί «το ΚΚΕ αρνείται να συναντηθεί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να συζητήσουν για την αντεπίθεση του κινήματος, την ώρα που ο Γενικός του Γραμματέας συναντιέται με τον πρωθυπουργό, υπουργούς, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (πάντα στο πλαίσιο του "θεσμικού ρόλου")».


Τι θέλουν να μας πουν; Μήπως ο Δ. Κουτσούμπας συναντιέται με τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για... να συζητήσουν την «αντεπίθεση του κινήματος»; Δεν ξέρουν ότι οι συναντήσεις αυτές έχουν αποκλειστικά ενημερωτικό χαρακτήρα; Μήπως ξέχασαν τη συνάντησή τους με τον Τσίπρα, στη διάρκεια μάλιστα των διερευνητικών εντολών για το σχηματισμό κυβέρνησης το Μάη του 2012, όταν έγιναν χρήσιμο «αριστερό» ντεκόρ στο σκηνικό που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ας αφήσουν, λοιπόν, τις πονηράδες...

"Ριζοσπάστης"

Ο Γαλιλαίος και ο σύγχρονος Μεσαίωνας

Ξέραμε από παιδιά πως ο Γαλιλαίος, ένας Ιταλός φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος του 16ου-17ου αιώνα απέδειξε στην πράξη τη θεωρία του Κοπέρνικου, ότι η Γη κινείται γύρω από τον ήλιο σε αντίθεση με αυτά που πρέσβευε τότε η Χριστιανική θρησκεία.

Η Ιερά Εξέταση έκρινε ότι οι επιστημονικές απόψεις του Γαλιλαίου ήταν αιρετικές και τον κάλεσε να τις απαρνηθεί. Ο Γαλιλαίος για να γλυτώσει το θάνατο στην πυρά αναγκάστηκε να τις αποκηρύξει δημόσια. Λέγεται μάλιστα ότι ο Γαλιλαίος βγαίνοντας από το δικαστήριο είπε τη φράση “και όμως κινείται”. Αυτό ενώ δεν αποδείχθηκε ποτέ, εξακολουθεί να κυκλοφορεί σαν θρύλος μέχρι σήμερα.

Σα να πήζουν ... τα γάλατα σιγά-σιγά

2ος τίτλος : ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΟΥΝΗΘΟΥΝ 

    # Τι έγινε ?? Ξαναβγήκαν παγανιά τα φασισταριά ?? Ξανακούσθηκε το “τσεκούρι και φωτιά στα κόκκινα σκυλιά” ?? Διευθετήθηκαν άραγε στα ανήλιαγα γραφεία ... και οι τελευταίες εκκρεμότητες της φασιστοδίκης ?? Ενας χρόνος ... “αριστερά” και τα φασισταριά ξανάβγαλαν γλώσσα !!! Ορίστε ωρέ ... πάρτε τα τσεκούρια σας κι΄ελάτε.

    # Κάθε μέρα πνίγονται πνίγονται πνίγονται ... αλλά τα κανάλια της “διαπλοκής” ... είναι σε διαρκή εθνικοεκσπερμάτωση με το κατόρθωμα της σύλληψης τζιχαντιστών στην Αλεξανδρούπολη ... και τον αγώνα για τα Νόμπελ.

Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΝΝΑ ΦΡΑΝΚ ΤΙ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟ ΗMΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ;

του Μ.Δούκα 

Όταν περάσει καιρός η ιστορία των λαών θα ζητήσει το λογαριασμό. Όπως τον ζητά πάντα. Κι όσα παιδιά Σύριων και Αφγανών γλυτώσουν και καταφέρουν να μεγαλώσουν ... θα γράψουν βιβλία. Και θα γράψει η ιστορία της ζωής :



- Γιαγιάδες, ψαράδες, λιμενικοί της Λέσβου ... ήρωες του πολιτισμού των ανθρώπων... πηγαίνετε να καθίσετε δίπλα στους αντάρτες και στο λόρδο Βύρωνα.

- Κυβερνήσεις, Ευρώπες και ισχυροί του κόσμου ... εγκληματίες πολέμου κατά της ανθρωπότητας... καθίστε μαζί με το Χίτλερ και τον Αττίλα.

- Ρατσιστές, φασίστες και σωβινιστές ... ένοχοι εσχάτης προδοσίας σε βάρος του ανθρώπου... καθίστε με τον Εφιάλτη και τον Πήλιο Γούση.

- Πολίτες αδιάφοροι, παπάδες στρουθοκάμηλοι και επιχειρηματίες επιτήδιοι ... ύποπτοι συνεργασίας με τον εχθρό της ανθρωπότητας... Καθίστε με τους μαυραγορίτες και με τους Γερμανούς πολίτες που ... "δεν ήξεραν".

Επόμενη είδηση, παρακαλώ…

   

του Νίκου Μπογιόπουλου απο το "ενικος"

 Δεν είναι ότι η είδηση δεν παίχτηκε. Κάθε άλλο. Για μια ακόμα φορά η σούπα του πλουραλισμού και της ολόπλευρης ενημέρωσης σερβιρίστηκε όπως ακριβώς συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις.

    Ουδείς, λοιπόν, δικαιούται να διαμαρτύρεται ότι του αποκρύβουν την αλήθεια. Και ποια είναι η αλήθεια;

    Ότι στον μάταιο τούτο κόσμο:

    α) Υπάρχουν 62 άνθρωποι που κατέχουν τόσο πλούτο όσος ο πλούτος που κατέχει ο μισός πληθυσμός της Γης - περίπου 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι.

    β) Σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης οι «Κροίσοι» έχουν γίνει ακόμα πιο πλούσιοι και οι φτωχοί έχουν γίνει ακόμα πιο φτωχοί.

    γ) Οι 62 αυτοί αναξιοπαθούντες έχουν δει τα πλούτη τους από το 2010 και μετά να αυξάνονται κατά 44% όταν ο πλούτος των φτωχότερων 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων μειώθηκε κατά 41%.

    δ) Περίπου7,6 τρισεκατομμύρια δολάρια του πλούτου που έχει σωρευτεί στα θησαυροφυλάκια των «Κροίσων» είναι τοποθετημένος σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους.

    ε) Η μη φορολόγηση αυτού του πλούτου που είναι παρκαρισμένος σε «φοροπαραδείσους» σημαίνει ετήσια απώλεια εσόδων της τάξης των 190 δισ. δολαρίων.

    στ) Το 30% όλου του χρηματικού πλούτου της Αφρικής είναι κατατεθειμένο σε φορολογικούς παραδείσους, γεγονός που σημαίνει απώλειες φορολογικών εσόδων ύψους 14 δις. δολαρίων κάθε χρόνο, ένα ποσό με το οποίο θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν οι υπηρεσίες υγείας και  περίθαλψης για 4 εκατομμύρια παιδιά το χρόνο και θα μπορούσε να εξασφαλιστεί ότι κάθε παιδί της Αφρικής θα μπορούσε να πηγαίνει σχολείο.

Οτι πείς εσύ αφεντικό

(Με αφορμή την «παράσταση Σάββα Ξηρού»)

απο τον Οικοδόμο

Για κάποιους ελευθερία της έκφρασης  είναι να μπορούν να σταθούν στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος και να φωνάξουν «Τσίπρα, άντε γ…!». Για άλλους να επιλέγουν από ποιο κανάλι μεγαλοεργολάβου, βιομήχανου ή εφοπλιστή, θα ενημερωθούν. Άλλοι θεωρούν ελευθερία να επιλέγουν από ποια αλυσίδα σουπερμάρκετ θα ψωνίσουν, ή από ποιο βενζινάδικο θα προμηθευτούν πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ για κάποιους άλλους η ελευθερία της έκφρασης αναδείχνεται όταν παντρεύονται τα ομόφυλα ζευγάρια.

Το τι σημαίνει ελευθερία της έκφρασης στον καπιταλισμό (ίσως ακούγεται κάπως «ξύλινο», αλλά αυτή είναι η ονομασία του συστήματος που μας φιλοξενεί) παρερμηνεύεται, κατά κανόνα και ανεξαρτήτως προθέσεων. Είναι γεγονός ότι σου παρέχεται… απλόχερα ελευθερία, φτάνει να μην εναντιωθείς τόσο που θα κινδυνεύσει η ανώτατη εξουσία του.

Είσαι ελεύθερος να εκλέγεις στη βουλή τους πολιτικούς αντιπροσώπους σου, όπως είσαι ελεύθερος να εκλέξεις άλλους, αν  αυτοί που ψήφισες την προηγούμενη φορά σε εξαπάτησαν. Είσαι ελεύθερος να απεργήσεις, απλήρωτος και υπό την απειλή απόλυσης, όπως είσαι ελεύθερος να επιλέξεις πόσο ελαστική θα είναι η μορφή απασχόλησής σου. Είσαι ελεύθερος να φαντασιώνεσαι νηστικός ότι θα πιάσεις την καλή, όπως έχεις (…είχες) και την ελευθερία να παρακολουθήσεις στο Εθνικό Θέατρο παράσταση βασισμένη σε κείμενα του Σάββα Ξηρού.

Γι’ αυτά και για άλλα πολλά είσαι ελεύθερος ως πολίτης της ελεύθερης δημοκρατίας που λέγεται Ελλάδα, στην οποία ο πρέσβης των ΗΠΑ έχει την ελευθερία να κατεβάζει από το Εθνικό Θέατρο την παράσταση τη βασισμένη σε κείμενα του Σάββα Ξηρού και η ελληνική κυβέρνηση είναι ελεύθερη να το βουλώσει (αν δεν τον ευχαρίστησε ακόμα…) στα πλαίσια της ελευθερίας και της ισοτιμίας που διέπει τις σχέσεις  των φίλων και συμμάχων.

Με λίγα λόγια, στον καπιταλισμό (είπαμε, ακούγεται «ξύλινο» αλλά έτσι το λένε) είσαι ελεύθερος να αποδεχτείς ότι δεν θα έχεις πια δικαιώματα, παρά μόνο «ελευθερίες»· είτε μασάς αριστερό κουτόχορτο,  είτε όχι.

Παρασκευή 29 Γενάρη 2016.

Ένας χρόνος ΣΥΡΙΖΑ: Να μη βλέπουμε μόνο τα αρνητικά...

23/01/2016 / 2310NET

δημοσιεύθηκε στο atexnos.gr

Αυτές τις μέρες με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους από την πρώτη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ και τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ γράφτηκαν και θα γραφτούν πολλά κείμενα. Κείμενα που θα σατιρίζουν τα έργα και ημέρες των «Αριστερών» που μας κυβερνούν, κείμενα που θα στηρίζουν την κυβέρνηση, άλλα που θα μιλάνε για προδοσίες των οραμάτων και των αξιών της Αριστεράς, άλλα κείμενα που θα προσπαθούν να προσεγγίσουν τα γενέθλια της κυβέρνησης. Τέτοιες μέρες έχω το ίδιο δίλημμα: να γράψω σοβαρό κείμενο ή τρολιά; Και αφού βασανίστηκα πολλές ώρες σκέφτηκα να γράψω ένα κείμενο για τα καλά που μας έφερε αυτή η κυβέρνηση. Έτσι για να μην βλέπουμε μόνο τα αρνητικά.

Λάσπη και απειλές

Λάσπη, απειλές, «συμπάθεια», «κατανόηση» και εκκλήσεις για διάλογο εναλλάσσει η κυβέρνηση στην τακτική της απέναντι στους αγρότες που βρίσκονται στα μπλόκα.

Μέχρι πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός Εργασίας ισχυριζόταν ότι οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες θα έπρεπε να λένε κι «ευχαριστώ», επειδή η κυβέρνηση ψήφισε μεν το τρίτο μνημόνιο, αλλά τα μέτρα που προωθεί για το Ασφαλιστικό συνιστούν «παράλληλο πρόγραμμα» που αναιρεί τάχα τις συνέπειες του μνημονίου για τη φτωχομεσαία αγροτιά.