Η ελληνική δημοσιογραφία έχει φτάσει στη χειρότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της. Η κατάρρευση αυτή αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στη θλιβερή θέση που καταλαμβάνει η χώρα μας στους διεθνείς δείκτες Ελευθερίας του Τύπου, αφού η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά στην τελευταία θέση της Ε.Ε. και αποτελεί πλέον τον παρία των σύγχρονων δημοκρατιών της Ευρώπης!
Σε οποιοδήποτε άλλο οργανωμένο κράτος, θα ήταν αδιανόητο να παρακολουθούμε δημοσιογράφους να υποκλέπτουν δικογραφίες υποθέσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη και να στήνουν πολύωρα τηλεοπτικά «σόου», με μοναδικό στόχο την εμπορική εκμετάλλευση και την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων.
Πριν από περίπου ένα χρόνο, σχεδόν όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια «ανέδειξαν» μια τραγική φιγούρα — ένα πρόσωπο χωρίς παιδεία, χωρίς κοινωνικές ισορροπίες, χωρίς υγιή και συγκροτημένο χαρακτήρα — και την περιέφεραν από εκπομπή σε εκπομπή σαν καρικατούρα. Ο λόγος για την Ειρήνη Μουρτζούκου. Οι ανάλγητοι «δημοσιογράφοι» πρόβαλαν στον αέρα τα ένοχα μυστικά μιας διαλυμένης οικογένειας, καταπατώντας κάθε έννοια δεοντολογίας, ακόμη και μπροστά στη μητέρα της, δημιουργώντας ένα φρικτό «σόου» δήθεν αποκαλύψεων.
Όλοι έσπευδαν να προλάβουν να τη βγάλουν πρώτοι στο γυαλί, να εκμεταλλευτούν την ψυχική της κατάσταση, να την εξευτελίσουν στα μάτια των τηλεθεατών. Μια δυστυχισμένη ύπαρξη, γεμάτη ενοχές, ανασφάλειες και ψυχικά τραύματα, την κατασπάραξαν για την τηλεθέαση. Τη χρησιμοποίησαν μέχρι εξάντλησης. Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι ξεπεσμός. Είναι χυδαιότητα.
Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι η έρευνα, το ρεπορτάζ, η αποκάλυψη στοιχείων — όχι το κιτς και τα τηλεσκουπίδια. Και τώρα που η δικαιοσύνη παρενέβη και διέταξε τη σύλληψη αυτής της τραγικής καρικατούρας, με κατηγορίες για το θάνατο τριών βρεφών, που φέρεται να έχει ομολογήσει, τίθεται επιτακτικά και το ερώτημα:
Υφίσταται το ΕΣΡ; Ή είναι διακοσμητικό όργανο;
Πώς ανέχεται αυτές τις άθλιες, απαράδεκτες εκπομπές, που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, την ενημέρωση, τη δημοσιογραφική δεοντολογία; Εκπομπές που λειτουργούν μόνο για το τηλεοπτικό «θέαμα», με καλεσμένους-κλόουν, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για λίγα λεπτά δημοσιότητας και λίγα ευρώ παραπάνω.
Αυτά τα τηλεοπτικά σκουπίδια όχι μόνο δεν βελτιώνουν το επίπεδο της δημόσιας ενημέρωσης, αλλά το υποβαθμίζουν δραματικά. Είναι απόλυτα εναρμονισμένα με τη γενική σήψη που διαπερνά την ελληνική κοινωνία. Κοινωνία που, εξαιτίας αυτής της κατάντιας, γίνεται όλο και πιο απαθής, αδιάφορη, παραδομένη στον κυνισμό και στην παρακμή.
Δυστυχώς, ελάχιστοι είναι σήμερα στην Ελλάδα οι δημοσιογράφοι που τιμούν πραγματικά το επάγγελμά τους. Η συντριπτική πλειονότητα υπηρετεί την ευτέλεια και την εκμετάλλευση. Και για την κατάντια αυτή φέρουν τεράστια ευθύνη και οι ίδιοι οι «δημοσιογράφοι», αφού η δημοσιογραφία, όταν χάνει την αξιοπρέπειά της, παύει να είναι λειτούργημα και μετατρέπεται σε συντελεστή της σήψης...
**Σαράντος Φιλιππόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου