ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΣΜΟΣ και ΦΑΣΙΣΜΟΣ

 

Έχει τεράστιο ενδιαφέρον να μελετήσετε την Ιστορία του φασισμού και του ναζισμού στα πρώτα τους χρόνια, δηλαδή από το 1920 ως το 1923 και λίγο αργότερα. Όπως θα διαπιστώσετε έκπληκτοι, και τα δύο ρεύματα θεωρούνταν ως κλάδος της επαναστατικής Αριστεράς και του εργατικού κινήματος. Ειδικά το Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ θεωρούνταν ως ένα λίγο αιρετικό αντικαπιταλιστικό εργατικό κόμμα, αλλά που σίγουρα κατατάσσονταν στην Αριστερά. Ακόμα και η ίδια η Κομμουνιστική Διεθνής και το ΚΚ Γερμανίας θεωρουσαν τον Χίτλερ και το Κόμμα του ως έναν εν δυνάμει σύμμαχο, διοργανόνωντας μέχρι και κοινές διαδηλώσεις! Μόνο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ‘20 άρχισε να γίνεται καθαρό στην ηγεσία της Αριστεράς ότι ο φασισμός και ο ναζισμός είναι ένα ρεύμα αντεπαναστατικό και αντικομμουνιστικό που συμπαρατάσσεται με το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ όσο αφορά τις μάζες, αυτές μόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους ναζί κατανόησαν ότι πρόκειται για ένα ρεύμα που δεν έχει σχέση με την Αριστερά.

Ο δικαιωματισμός είναι ένα ρεύμα που στον πυρήνα του είναι καθαρά αντεπαναστατικό, νεοφιλελεύθερο και βαθιά αντιδραστικό. Η έννοια του ατομικού δικαιώματος βρίσκεται στον πυρήνα της αστικής ιδεολογίας, και με το βασικότερο όλων, το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, αποτελεί το ίδιο το θεμέλιο του καπιταλισμού. Απο όποιο ατομικό δικαίωμα και να αρχίσεις, το κουβάρι θα ξετυλιχτεί και θα καταλήξει στο να αποδεκτείς το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία και στο δικαίωμα “συμφωνημένης” εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο (όσοι/ες θέλουν ας δουν τα ψηφίσματα των πρώτων δύο χρόνων της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, όπου μετά το 1790 κατοχυρώθηκε ότι μεταξύ του δικαιώματος της ζωής και της ιδιοκτησίας, ανώτερο είναι το δικαιωμα της ιδιοκτησίας).

Όπως μπορεί να δει ο καθένας, στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ, το δικαιωματικό ρεύμα έχει απορροφηθεί ολοκληρωτικά από τα νεοφιλελεύθερα και δεξιά κόμματα. Και είναι προφανές και αναμενόμενο, αφού εκεί σε πάει από μόνη της η ίδια η κοσμοθεωρία του, είναι η νομοτελειακή κατάληξή του. Άμα αρχίσεις από το “ένας άνθρωπος έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει” δεν μπορείς παρά να καταλήξεις στο “ένας άνθρωπος έχει δικαίωμα να ιδρύει εργοστάσια και να προσλαμβάνει εργάτες”, στο “ένας άνθρωπος έχει δικαίωμα να έχει 20 σπίτια”, και στο “ένας άνθρωπος έχει δικαίωμα να παίρνει 5000 ευρώ το κεφάλι για να περνάει με τη βάρκα του πρόσφυφες απέναντι”, κλπ κλπ. Εκεί σε πάει από μόνη της η ίδια η σκέψη σου.

Γι αυτό λοιπόν, όπως έυκολα μπορεί να δει ο καθένας, στη Δύση ολόκληρο το δικαιωματικό ρεύμα έχει συνταχθεί πλήρως και ολοκληρωτικά με την νεοφιλελεύθερη Δεξιά, και ειδικά στις ΗΠΑ έχει γίνει πλέον σαφές ότι δεν πρόκειται για τμήμα ή παρακλάδι της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, αλλά για καθαρόαιμο νεοφιλελεύθερο ρεύμα. Στην Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εμφανές ότι με την αποκόλληση της ακροδεξιάς και τη συγκρότησή της σε αυτοτελές ρεύμα, τα Δεξιά και Φιλελελεύθερα κόμματα έχουν πλέον απορροφήσει πλήρως τον δικαιωματισμό και τον έχουν αναγάγει σε θεμέλιο της ύπαρξής τους. Στην Ελλάδα τώρα μόλις αρχίζει και διαμορφώνεται αργά και σταθερά η άποψη ότι ο δικαιωματισμός είναι ένα ρεύμα εντελώς ξένο με την Αριστερά, και σε αυτό βοήθησε η πλήρης κυριαρχία του Μητσοτάκη σε αυτό και η εγκόλπωσή του μέσα στη ΝΔ. Αυτό είναι καλό νέο, και προσωπικά περιμένω ότι, με πρώτο το ΚΚΕ, και σύντομα και τις άλλες αριστερές οργανώσεις, ως το 2030 κανένας δεν θα θεωρεί τον δικαιωματισμό τμήμα της Αριστεράς.

Όπως τώρα θυμόμαστε με έκλπηξη ότι υπήρχε εποχή που ο κόσμος είχε φάει την παραμύθα ότι ο Μουσολίνι ήταν σοσιαλιστής, και ότι τα SA του Χίτλερ ήταν οι αντικαπιταλιστικές πολιτοφυλακές που θα γκρέμιζαν τον καπιταλισμό, θα έρθει σύντομα η εποχή που θα λέμε “ρε συ, τότε ο δικαιωματισμός θεωρούνταν βασικό συστατικό της αριστερής ιδεολογίας”..

Manos Saridakis