Πολλές φορές δεν ξέρω πως να ξεκινήσω να γράφω κάτι, οτιδήποτε.
Για αυτό λοιπόν "σε πόλεμο".
Με έκραζε ο Παύλος για αυτό, "ξέρουμε ότι τα μισά κουπλέ στη ραπ ξεκινάνε με λοιπόν-λοιπόν, εκτός από τα δικά σου που τα μισά ξεκινάν σε πόλεμο".
Μα έχουμε πόλεμο μικρέ.
Έχουμε πόλεμο με τα φυσικά φαινόμενα που μόνο φυσικά δεν είναι. Λες και η κλιματική αλλαγή προέρχεται από τα καλαμάκια μας, κι όχι από τα ντουμάνια που βγάζουν τα φουγάρα των εργοστασίων τους.
Έχουμε πόλεμο με τις φωτιές τους, που κάθε χρόνο ξεκινάνε με μαθηματική ακρίβεια την ίδια εποχή, στην ίδια απόσταση από δρόμους, μονοπάτια και σπίτια. Αρκούδες κι αγριογούρουνα με τσακμάκια.
Έχουμε πόλεμο με τις πλημμύρες τους, άλλο φυσικό φαινόμενο. Λες και δικαιολογείται το (μη) πρωτοφανές μιας θεομηνίας, μη χέσω, για να σε αφήσουν αποκλεισμένο να πεινάς και να δίψας, ή να πνίγεσαι στο σαλόνι.
Έχουμε πόλεμο Άρη, μας πετάνε από τον καταπέλτη, μας πυροβολάνε στο κεφάλι εξοστρακισμένα και εξ επαφής, μας χτυπάνε και μας βασανίζουν μπάτσοι στο Βόλο και δεν μας λογίζουν για θύμα δολοφονίας επειδή υποκύψαμε στα τραύματα ένα μήνα μετά, μας πνίγουν με push-back/αποτυχημένες ρυμουλκήσεις, μας πλακώνουν πτερύγια προπέλας, μας κόβουν ρόδες γερανογέφυρας, μας κλωτσάνε από τα βράχια όταν στραβώνει η φάση, μας κλωτσάνε μέχρι θανάτου το κεφάλι στις τζαμαρίες όταν κρυβόμαστε να γλιτώσουμε, μας σφάζουν όταν πηγαίνουμε στη λαϊκή για χαμαλίκα στα αξημέρωτα επειδή είμαστε αυτό το "ό,τι κινείται" που δεν τους αρέσει, μας δολοφονούν έξω από το γήπεδο ή το σπίτι επειδή είμαστε "με τους άλλους", μας βρίσκουν ένα βράδυ μπόσικους σε μια καφετέρια στο Κερατσίνι...
Μαλακίες έλεγε ο γαμπρός, Άρη, όλα "σε πόλεμο" έπρεπε να τα ξεκινάω.
Ούτε ένα στα εκατό δεν σου έχω γράψει, και κάθε μέρα που περνάει, κάτι καινούριο συμβαίνει.
Ο μόνος τρόπος να αντέξουμε Άρη, είναι να πάρουμε γραμμή από τον θείο σου τον Παύλο.
Να κάνουμε ότι κι αυτός.
Να προστατεύουμε τα παιδιά από τους φασίστες.
Δεν είναι λίγο.
Εμένα με νίκησε, γιατί μπορεί να μου έλεγε όλο μλκιες, αλλά τελικά είμαστε οι πράξεις μας.
Και οι πράξεις μένουν.
Για πάντα, κι έτσι θα τον γνωρίσεις τον θείο Παύλο.
Από ιστορίες που θα σου λέμε, από τα τραγούδια του, κι από τις πράξεις του.
Άρη, ο Παύλος.
Παύλο, ο Άρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου