ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΩΝ

 

Ναι, τον σκότωσαν για ένα εισιτήριο.

Ναι. Στην χώρα που είδαμε τον Ζακ να τον κλωτσάνε μέχρι θανάτου νοικοκυραίοι, που είδαμε τη ζωή του να κόβεται σε χίλια κομμάτια πάνω στα σπασμένα γυαλιά εμείς αναρωτηθήκαμε αν είναι «πρεζάκι» και φτύναμε στη μούρη του ομοφοβικά σχόλια, ψέματα, υποθέσεις και πηχτό μίσος.

Ναι. Στην χώρα που πνίγηκαν τόσοι άνθρωποι στην Πύλο, δεν μάθαμε ακόμα τον ακριβή αριθμό, δεν έχουν ξεβραστεί ακόμα όλα τα πτώματα, εμείς κουνήσαμε ανέμελα τους ώμους μας γιατί ήταν διεθνή ύδατα, γιατί ήταν πρόσφυγες, γιατί εμείς πήγαμε να τους σώσουμε κι αυτοί παρακαλούσαν να πνιγούν.

Ναι. Στην χώρα που κάηκαν ζωντανοί δεκάδες άνθρωποι στον Έβρο, γονείς αγκαλιά με τα παιδιά τους, εμείς πατήσαμε χαρούμενοι τις καρδούλες μας κάτω από την είδηση γιατί αυτοί βάζουν τις φωτιές, γιατί ευτυχώς δεν κάηκαν άνθρωποι, μετανάστες κάηκαν, γιατί δε θα προλάβουν να μας αλλοιώσουν τον πολιτισμό

Ναι. Στην χώρα που είχαμε 2 δολοφονίες άοπλων Ρομά για μικροεγκλήματα από αστυνομικούς που άδειασαν τα όπλα πάνω τους χωρίς καμία σοβαρή απειλή, εμείς πανηγυρίσαμε γιατί έτσι θέλουν οι «γύφτοι», γιατί έτσι πρέπει να δρα η αστυνομία, όχι τα φλώρικα με εκπαιδεύσεις και πρωτόκολλα αλλά σαν τρομοκρατική παραστρατιωτική οργάνωση χουλιγκάνων.

Ναι. Στην χώρα που ο Ιάσωνας πήγαινε στη δουλειά του με το μηχανάκι του κι ένα αμάξι πολιτικού παραβιάζοντας τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας τον σκότωσε επί τόπου είπαμε ότι έτρεχε, αφήσαμε δημοσιογράφους να φτύνουν το νεκρό του κορμί κι είδαμε μια δικαιοσύνη να σφυρίζει αδιάφορα.

Ναι. Στην χώρα που ένας ειδικός φρουρός αποφάσισε να παρακούσει τις εντολές των ανωτέρων του, να παίξει μπιφ με 2 ανήλικα και τελικά να βγάλει το όπλο του και να σκοτώσει το ένα, εμείς ρωτούσαμε την μάνα του τι δουλειά είχε ο γιος της τέτοια ώρα στα Εξάρχεια και γιατί τόλμησε να κάνει ξανά παιδί μετά την δολοφονία.

Ναι. Στην χώρα που 12 μάρτυρες ενός ναρκοπλοίου βρέθηκαν νεκροί υπό περίεργες συνθήκες κι όποιος εισαγγελέας παίρνει την υπόθεση παραιτείται κι εξαφανίζεται, εμείς κάνουμε πλακίτσα, λέμε τα οπαδικά μας, τρολάρουμε, κάνουμε μόδα τα αστεία με το τσιμέντωμα από την μαφία.

Ναι. Στην χώρα που κάτι κανίβαλοι χουλιγκάνοι έκαναν παρέλαση σε όλη την χώρα βρήκαν κάτι άλλους χουλιγκάνους εγχώριους, έφτασαν στη Νέα Φιλαδέλφεια και σκότωσαν έναν φίλαθλο της ΑΕΚ, στην χώρα που κάτι άλλοι κανίβαλοι σκότωσαν με αμάξι έναν Βούλγαρο και μετά ένα παιδί γιατί δεν απάντησε «σωστά» τι ομάδα ήταν εμείς μιλάμε για τον υπέροχο κόσμο της ομαδαράς μας, τραγουδάμε συνθήματα για βιασμούς, βρίζουμε νεκρούς, δίνουμε αλληλεγγύη στα «αδέρφια μας», τους φονιάδες.

Ναι. Σε μια χώρα που ελεγκτές εισιτηρίων στα ΜΜΜ την έχουν δει στρατός Κατοχής και απειλούν, τρομοκρατούν, βρίζουν, προπηλακίζουν, καμιά φορά ρίχνουν και καμιά σπρωξιά σε κόσμο αν δεν έχει εισιτήριο, ειδικά αν δουν κάναν μικρό, κάναν τοξικοεξαρτημένο ή κανέναν Ρομά δεν μας πείραξε ο θάνατος του Θανάση Καναούτη, γιατί οι άνθρωποι έκαναν τη δουλειά τους και μάλιστα με τρομερό ζήλο.

Ναι. Σε μια χώρα που όταν βιάζεται μια γυναίκα ρωτάμε τι φορούσε, όταν σκοτώνεται ρωτάμε γιατί δεν χώριζε και στο τέλος καταλήγουμε πως όλο το θέμα είναι γιατί να λέμε γυναικοκτονίες κι όχι ανδροκτονίες.

Ναι σε αυτήν την χώρα όταν ανοίγουμε το βίντεο και βλέπουμε την δολοφονία ενός ανθρώπου από 2 υπαλλήλους γιατί δεν είχε εισιτήριο, αντί να νιώσουμε την φρίκη, αντί να κάνουμε την οργή μας όπλο ανατροπής, αντί να απαιτήσουμε δικαιοσύνη, αντί να αποβάλουμε τη σκατίλα της κοινωνίας, αντί να σπάσουμε τη γαμημένη την τηλεόραση στο σαλόνι, απλώς θα αναλωθούμε να σκεφτούμε μια ακόμα δικαιολογία για να βάλουμε κι αυτό το έγκλημα στο αρχείο. Για να δούμε την εθνικότητά του λοιπόν, τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, τη θρησκεία του, τα πολιτικά του πιστεύω και στο κάτω κάτω γιατί δεν είχε εισιτήριο, ένας λαθραίος κι αυτός. Άντε ξεκινήστε.

Γαμώ την κοινωνία μας."

Απο:Κυκλοθυμικος