Μειδιά και η "Μήδεια" μπροστά τους .....

 

«Ακραία» φαινόμενα

Η ειδυλλιακή εικόνα της χιονισμένης Αθήνας καμία σχέση δεν έχει με την ταλαιπωρία και τους κινδύνους που έζησαν χτες οι κάτοικοί της, κυρίως οι χιλιάδες εργαζόμενοι που παρά την κακοκαιρία έπρεπε να βρουν τον τρόπο για να μετακινηθούν από και προς τη δουλειά τους. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που έβαλαν ακόμα και τη ζωή τους σε κίνδυνο, όπως οι διανομείς στις επιχειρήσεις που αρνήθηκαν να σταματήσουν τις παραδόσεις και τους υποχρέωσαν να δουλεύουν μέσα στο χιονιά.

Διαχείριση (οικονομικών) Κρίσεων και Συντονιστικο Κέντρο (ιδιωτικών) Επιχειρήσεων

Η κυβέρνηση επικαλείται τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» για να δικαιολογήσει την ταλαιπωρία και τους κινδύνους όπου εκτίθεται ο λαός κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπος με την κακοκαιρία.

Έτσι και τώρα,

• για την Εθνική οδό που έκλεισε με λίγους πόντους χιόνι, κόβοντας στα δύο τη χώρα,

• για τον ΗΣΑΠ που δεν λειτουργούσε χτες, οδηγώντας σε απόγνωση χιλιάδες εργαζόμενους τις ώρες αιχμής,

• για τις διακοπές ρεύματος που βύθισαν για ώρες στο σκοτάδι ολόκληρες περιοχές,

• για την αναβολή των εμβολιασμών που έτσι κι αλλιώς γίνονται με το σταγονόμετρο, φταίνε «ο ακραίος καιρός και η κλιματική αλλαγή»!

Αλήθεια, όμως, τόσες μέρες που οι μετεωρολόγοι προειδοποιούσαν για την ένταση του φαινομένου, γιατί δεν πάρθηκε κανένα ουσιαστικό μέτρο ώστε την ώρα της έντονης χιονόπτωσης να περιοριστούν τα προβλήματα και οι συνέπειες για το λαό;

Οι καταγγελίες σωματείων και φορέων για τις ελλείψεις σε προσωπικό, σχεδιασμό και μέσα, με ευθύνη του κρατικού μηχανισμού, δίνουν και παίρνουν αυτές τις μέρες.

Είναι λοιπόν αναπόφευκτο σε μια κακοκαιρία να παραλύει η πρωτεύουσα, και να μπαίνουν σε τέτοια μεγάλη δοκιμασία όσοι χρειάζεται να μετακινηθούν για την εργασία τους ή για άλλους λόγους;

Η απάντηση είναι ότι για την ταλαιπωρία και τους κινδύνους από τον χιονιά δεν φταίνε τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όσο σπάνιο κι αν είναι να χιονίζει στο κέντρο της Αθήνας.

«Ακραίο φαινόμενο» είναι ο κρατικός μηχανισμός που αποδεικνύεται

• ευέλικτος και αποτελεσματικός στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων,

• δυσκίνητος όμως και αναποτελεσματικός όταν χρειάζεται να προστατέψει το λαό ακόμα και από ένα καιρικό φαινόμενο.

Το ζήσαμε άλλωστε και στις πρόσφατες πλημμύρες στην Καρδίτσα και την Εύβοια, όπου επίσης υπήρξε έγκαιρη πρόβλεψη και προειδοποίηση, αλλά τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά, επιβεβαιώνοντας

• την παντελή έλλειψη αντιπλημμυρικής προστασίας,

• τις γερασμένες υποδομές σε πόλεις της επαρχίας,

• την απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου αντιμετώπισης τέτοιων «έκτακτων» φαινομένων –που γίνονται όλο και πιο τακτικά– με την αξιοποίηση όλων των αναγκαίων μέσων.

Το ίδιο κράτος που μέσα σε λίγους μήνες ολοκλήρωσε και κατέθεσε την Κομισιόν το «αναπτυξιακό σχέδιο» διαχείρισης των 32 δισ. ευρώ για το κεφάλαιο από το ευρωπαϊκό «Ταμείο Ανάκαμψης», συντονίζοντας δεκάδες υπουργεία, γραμματείες, υπηρεσίες και άλλους κρίκους του κρατικού μηχανισμού, με τον πρώτο χιονιά έβαλε απαγορευτικό στην Εθνική οδό, έκλεισε ακόμα και μέσα σταθερής τροχιάς, βύθισε στο σκοτάδι χιλιάδες κατοίκους της Αθήνας και σταμάτησε τους εμβολιασμούς για τον κορονοϊό!

Έχουμε χορτάσει από «ικανούς» και «ικανότερους» διαχειριστές.

Δεν είναι ούτε ήταν ποτέ απλώς θέμα «ανικανότητας» και «ασυνεννοησίας» του κρατικού μηχανισμού, όπως καταλογίζουν στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης.

Το κύριο ζήτημα που όλοι μαζί συγκαλύπτουν –γιατί όλοι μαζί το υπηρέτησαν και το υπηρετούν– είναι ότι το κράτος είναι... επιλεκτικά ικανό όταν πρόκειται για προτεραιότητες που αφορούν τα συμφέροντα των λίγων, των επιχειρηματικών ομίλων, και επιλεκτικά ανίκανο όταν πρόκειται για προτεραιότητες που αφορούν τις ανάγκες των πολλών.

Πού γίνεται ολοφάνερο αυτό;

• Στο γεγονός ότι οι όμιλοι - ανάδοχοι των Εθνικών οδών, παρότι οι εργαζόμενοι τους χρυσοπληρώνουν με τσουχτερά διόδια, δεν εξασφάλισαν το να μείνουν ανοιχτοί οι δρόμοι.

• Στο γεγονός ότι οι όμιλοι στην ηλεκτρική ενέργεια, παρά το «πάρτι» στα τιμολόγια, δεν εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη παροχή ρεύματος σε τέτοιες συνθήκες.

• Είναι όλοι αυτοί που το κράτος «κόβει» από υποδομές σχετικές με τις λαϊκές ανάγκες για να τους προσφέρει ευνοϊκές ρυθμίσεις, απαλλαγές και ενίσχυση.

Πρόκειται δηλαδή για ταξική επιλογή.

• Γι' αυτό δεν υπάρχει ο σχεδιασμός ουσιαστικής προστασίας της ζωής, της περιουσίας του λαού, και

• Γι' αυτό πριν από κάθε «έκτακτο φαινόμενο» μόνιμη επωδός είναι το «καθίστε σπίτι».

Δηλαδή το κράτος, πετώντας στο λαό το μπαλάκι της ατομικής ευθύνης, λέει:

«Εγώ σε προειδοποίησα. Από τη στιγμή που κυκλοφορείς μπορεί να σου συμβούν τα πάντα, αλλά εγώ δεν έχω καμία ευθύνη!».

• Ούτε κουβέντα βέβαια για τις πιέσεις της εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους «να κόψουν το κεφάλι τους» και να είναι «απίκο» στη δουλειά.

• Ούτε λέξη για τους ανθρώπους που δεν έχουν την πολυτέλεια να κάτσουν σπίτι, είτε για λόγους υγείας είτε για άλλες ανάγκες που δεν αναστέλλονται στην κακοκαιρία.

• Ούτε λέξη για όσους παγώνουν μέσα στα σπίτια τους εξαιτίας της ενεργειακής φτώχειας.

Κανένας συμβιβασμός λοιπόν με τη λογική της ατομικής ευθύνης, που έχει νόημα και μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνο στο έδαφος της κρατικής μέριμνας για ουσιαστικά μέτρα προστασίας του λαού.

Κανένα άλλοθι και στον κρατικό μηχανισμό, που είναι

• απρόθυμος και ανήμπορος να στηρίξει το λαό και τις ανάγκες του,

• επειδή έχει για προτεραιότητα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και τη στήριξη της κερδοφορίας τους.

απο το "Μποτίλια στον άνεμο"